Vind ik ook, helemaal dat er dan juist onderscheid ontstaat tussen de vrienden/ familie met een royaal inkomen en die dat niet hebben. Ik vond het leukste van mijn bruiloft dat iedereen die mij lief is aanwezig was.
Hier trouwde mijn nicht op Bali, niet omdat ze daar woonden of vandaan kwamen, maar gewoon omdat ze het mooi vonden. Tja, ik kon echt niet even naar Bali hoor… Uiteindelijk waren ook alleen hun beider ouders daar. Als ze er hadden gewoond, was ik ook niet naar de bruiloft gegaan, maar dan had ik het geen vreemde keuze gevonden. Nu dus wel
, en dat zou hier dus met 8 man zijn Dat kunnen wij echt never betalen. En als we er voor zouden kiezen dat alleen man en ik zouden gaan zou ik dat nog niet uit willen geven. Wij gaan de meeste zomers een weekje op vakantie en dan wil/kan ik al niet meer dan 1000,- uitgegeven voor het huisje (voor 8/10 man) Het moet dan dus wel een heel fantastisch feest worden op een echt heel spectaculaire plaats voor ik er ook maar over na zou denken om daar mijn geld aan uit te geven. Wij hebben ons feest gehouden in een dorpshuis in een klein dorp in de buurt.Geen seconde spijt van. Een mooie locatie is leuk, maar ik zit liever in een krakkemikkige tent met al mijn geliefden om mij heen dan op een spectaculaire plaats en ik mis er een aantal vanwege de financiën.
Zo wauw.. ik vind wel dat je mensen dan echt met een enorm bedrag opzadelt.. Wij hebben het een aantal jaar geleden gehad een bruiloft van een oom en tante in Italië. Tickets zelf betaald, 2 overnachtingen betaalde hun! Het feest was ook 2 dagen. We hadden toen zelf nog geen kinderen, hebben er gelijk 2 weken vakantie aan vast geplakt! Nu met kids zou ik het niet snel meer doen.
TS hier al lang geleden geleerd wel te helpen maar nooit dmv geld. Wel dmv b.v tas met boodschappen , vaatwasser kapot heel jammer maar met de hand krijg je je vaat ook schoon en ondertussen struin is internet wel af voor een goedkoop (2de hands) model die ik dan voor je aanschaf. Het zijn soms harde lessen die je op die manier leert. ik zou het gesprek dus ook niet aangaan over hoe ze aan het geld voor de bruiloft komen maar wel mijn hulp aanpassen. Hier helaas een vriendin die alles gewoon opmaakt aan dingen waarbij wij onze vraagtekens hebben. Uiteindelijk diep in de schulden (en ja wij hebben boodschappen gebracht en ja ze mochten bij ons douchen toen dat thuis niet kon) Nu zijn ze gescheiden, man steunt haar financieel, we zien haar weer heel veel geld uitgeven aan luxe dingen (en huisdieren) terwijl haar ex zijn huis dreigt te verliezen omdat hij het naast alle alimentatie en wat hij hun extra geeft ( ze speelt het via de kinderen) het bijna niet kan betalen. En als je haar erop aanspreekt dan is het antwoord Ja maar ik heb daar ook recht op. voorbeeld man kreeg een reis aangeboden van vrienden naar Griekenland omdat hij dus door een nare tijd gaan. Nu heeft hij dus ook een reis naar Griekenland betaald voor haar en de 4 kinderen omdat ze had gezegd dat de kinderen heel verdrietig waren dat papa wel naar Griekenland ging en zij niet, terwijl hij dat financieel (want hij heeft haar uit moeten kopen en een nieuwe hypotheek moeten afsluiten) helemaal niet kan bolwerken. Dat daardoor de kinderen (in ieder geval elk weekend) ook hun huis zouden verliezen dat vind ze dan weer zijn probleem. Geeft je dan producten ipv geld dan zou ze in ieder geval moeten sparen om iets anders te kopen.
Oh, hier zou ik ook raar van opkijken! “Wauw wat pakken jullie uit! Ik gun jullie zo’n bruiloft ontzettend maar had ik het dan mis dat jullie het financieel niet breed hadden?” en afhankelijk van het antwoord verder in gesprek. Misschien hebben ze 10 jaar lang elke maand 50 euro gespaard?
10 jaar lang sparen voor een (dure) bruiloft, maar ondertussen wel geld en spullen aannemen van een ander, zou bij mij ook niet fijn vallen.
nou idd! Ik verwacht dat ze ergens verwachten dat er genoeg geld terug komt na de bruiloft. Misschien sluiten ze er wel een lening voor af… zou ook nog kunnen. Wat ik alleen nog mis in het verhaal, is de bruiloft op rijafstand? Gaan ze het groots vieren of bijv alleen ouders en broers/zussen? Ook ben ik wel benieuwd of jullie het gesprek al aangegaan zijn?
Ik zou gewoon geen geld meer geven en er verder geen woord over zeggen. Het heeft toch geen zin. Dat het jullie een gek gevoel geeft, is heel logisch en ik zou nu vooral denken: mooi, onze steun is blijkbaar niet meer nodig en je investeert het voortaan in jezelf of je kiest een ander “goed doel”. Is makkelijker gezegd dan gedaan maar ik heb ook zo’n gezin in de familie en het heeft vele frustraties opgeleverd. Het enige dat hielp was de financiële hulp stopzetten.
Ik ben 4 keer naar een bruiloft in het buitenland geweest. 2x hebben we er gewoon vakantie van gemaakt (Ibiza buiten het seizoen, zonder kinderen, Roemenië in de zomervakantie, met kinderen). Beide keren helemaal het geld waard. Hele fijne vakanties, leuke bruiloften. 1 keer in België, dus dat telt niet helemaal, in Nederland ook wel eens eenzelfde afstand moeten rijden. En 1 keer in Litouwen,dat werd een weekend weg. 2x was het ivm land van herkomst van bruid of bruidegom. Daardoor moesten er al keuzes worden gemaakt qua familie en vrienden. Als ze in Nederland zouden zijn getrouwd zouden bijvoorbeeld grootouders niet kunnen komen. Ik kan me voorstellen dat die voorgaan op vrienden en neven en nichten. De andere keren gewoon omdat men dat wilde, daarbij kwam het ons wel prima uit, maar als het niet had gepast, dan jammer maar. Toen mijn broer trouwde hadden we geluk dat hij in Nederland trouwde. Zij woonden toen namelijk in land A, zij komt uit land B en hij dus uit Nederland. Tussen elk land ongeveer 1000km. Dus ja, wat kies je dan, want je kunt nooit iedereen tegemoet komen die je wel wilt uitnodigen. Ze hebben vervoer van haar ouders betaald en iedereen sliep dan weer bij mijn ouders en vrienden in de omgeving en verder was het afhankelijk van wie er kon of niet. Dat snapten zij natuurlijk ook, dus ze begrepen het prima als iemand niet kon, maar het is natuurlijk toch lastig. Ik denk dat het veel uitmaakt hoe honkvast je zelf en je omgeving zijn. Wij hebben als kind in het buitenland gewoond, mijn broer woont nu ook elders in Europa, meerdere vrienden met verschillende achtergronden. Dus ik kijk niet zo op van een bruiloft in het buitenland. Maar mijn ervaring is ook dat men het ook gewoon snapt als het niet past. Daar hoeft een ander zijn wensen niet aan aan te passen.
Je mag als bruidspaar toch zelf bepalen hoe jij je bruiloft wil vieren? Sommige mensen zijn tevreden met een kop soep en broodjes in het plaatselijke dorpshuis. Andere mensen willen die dag wel spectaculair of bijzonder maken. En niet iedereen wil het hele dorp erbij. Dus alleen met je ouders op Bali is net zo speciaal als het halve dorp uitnodigen. Daarnaast als het bruidspaar familie of vrienden heeft in dat land kunnen die er in Nederland misschien ook niet bij aanwezig zijn. Wat maakt dan dat het wel ok is die mensen over te slaan maar de mensen hier niet? Ik lees met name veel afgunst naar mensen die meer kunnen of willen dan de standaard Nederlandse bruiloft. Laat iedereen zijn eigen huwelijksdag invullen.
Wat To betreft zou ik verder niet zo ingewikkeld doen. Jij zit er (terecht) mee dus gewoon op een nette manier vragen hoe het zit. Daarna genieten van de bruiloft en je hebt een wijze les geleerd voor de toekomst. Voortaan het geld en de spullen naar de plaatselijke voedselbank brengen. Daar doen ze wel vooraf een screening.
Prima toch. Iedereen mag zijn dag zelf invullen. En er kunnen prima redenen zijn om wel naar het buitenland te gaan.
Ik lees helemaal geen afgunst. Mensen willen vooral niet verplicht worden om gigantisch veel geld uit te geven aan de bruiloft van een ander door ergens heel ver weg heen te moeten reizen. Dat iemand in het buitenland wil trouwen vindt niemand erg volgens mij. Dat er gehoopt en wellicht verwacht wordt middels een uitnodiging dat je er ook bij aanwezig moet zijn wordt als minder prettig ervaren. Lijkt me toch een wezenlijk verschil.
Maar dat ligt ook erg aan hoe je een uitnodiging interpreteert. Ik zie het als een uitnodiging en die kan ik dus gewoon afslaan. Daarnaast is het ook wel heel erg afhankelijk van waarom iemand in het buitenland wil trouwen. Als iemand naar Ibiza of Italië wil om op het strand te kunnen trouwen, dan vind ik dat prima, maar voel ik me zeker niet verplicht een uitnodiging aan te nemen. Als iemand in het buitenland trouwt omdat daar de roots van bruid of bruidegom liggen, dan vind ik het vrij logisch om daar te trouwen, zeker als iemand daar echt een band mee heeft en niet alleen een verre connectie. De eindconclusie kan nog steeds zijn dat ik dan niet kan komen, maar ik kan er niet bij dat mensen daar echt moeite mee zouden hebben om een uitnodiging te krijgen.
Nou er staat een paar keer dat mensen daar echt geen geld voor hebben of aan willen uitgeven. Dat het zelfs asociaal zou zijn. Of dat men liever in het plaatselijke dorpshuis zit. Dat komt wel wat afgunstig over tegenover mensen die hun huwelijk op een andere wijze willen vieren. Hoe jij als gast met een uitnodiging omgaat is echt aan jezelf. Zijn er daadwerkelijk verwachtingen dat jij komt (laat staan met je hele gezin?) Je kunt het ook gewoon zien als een uitnodiging. Niemand is verplicht te komen. Zelfs in Nederland kunnen er tal van redenen zijn om een uitnodiging af te slaan.