Kind van 9 is jaloers

Ja chinese geneeskunde
Soms zie je dat een moeder bijna té zorgzaam is. Dan zijn we zo blij met ons kind dat we alles voor hem/haar willen doen en het bijna smoren in liefde. Het resultaat kan dan zijn: een kind dat weinig opgewassen is tegen het leven. Dat altijd blijft zoeken naar ondersteuning en denkt het niet alleen te kunnen. Deze kinderen hebben die ja je kunt het houding nodig en ook die kan je als ouder cultiveren in je kind.

De andere kant bestaat ook: een (emotioneel) afwezige moeder kan voor kinderen zorgen die te vroeg te zelfstandig (moeten) zijn en daardoor denken alles alleen te moeten en geen hulp van anderen aan kunnen nemen. Deze kinderen mogen leren steun te ontvangen en zich geborgen te voelen.

Het klinkt heel zwart-wit op deze manier.. dat is het natuurlijk niet

 

Ik snap het! En ik ben het met je eens

Vriend van mij is acupuncturist en heeft laatst (nja, laatst, 3 jaar geleden of zo, haha) zijn studie Chinese geneeskunde afgerond. Ik vind de filosofie erachter altijd erg interessant en mooi

 

Ja, snap ik hoor, het is de goede middenweg zoeken tussen aandacht voor hem en soms ook even hand in hand met je partner willen lopen en zoon leren dat hij nu even niet aan de beurt is. En de ene aandacht is ook de andere niet, dus kan best dat je bv de hele dag spelletjes met hem speelt, maar hij alsnog behoefte heeft aan lichamelijk contact. Ook daarin dus zoeken naar wat hij nodig heeft, wat je als ouder kan bieden, en wanneer het ‘genoeg’ is.

 

Ik denk inderdaad ook dat je zoontje er gewoon bij wil horen. Eigenlijk ook logisch. Je bent een groepje van 3 en 2 gaan hand in hand lopen. Die 3e voelt zich dan toch buiten gesloten? Ook al heb je niet alle 3 een gelijkwaardige relatie. Jij en je man zijn samen de volwassenen, hij is als kind altijd alleen in zijn kamp binnen jullie gezin.

 

Wat lief

 

Mijn oudste vind het moeilijk om uit zichzelf lichamelijk contact te zoeken. Maar ze heeft net als elk kind daar wel behoefte aan.
Dus als ze zag dat ik bv haar zusje knuffelde, kwam ze ook direct omdat ze op dat moment op het idee gebracht werd.

Ik heb vaker het initiatief genomen om haar te knuffelen en meer nabijheid te laten voelen. En gezegd dat ze ook op andere momenten mag komen knuffelen. Dat hielp, de drang werd minder als ze het zag.

 

Hoe hebben jullie het allemaal over zoontjes en handjes?! Mijn 8,5-jarige is bijna 1,50 meter lang en zegt mega intelligente dingen. Dat is écht geen kindje meer!

 

Mogen mensen dat niet zelf bepalen? Mijn bijna 10-jarige is gelukkig nog fijn mijn kindje met handjes. Ze houdt van knuffelen en ik geniet daar intens van. Haar lichaamslengte of wat voor mega intelligente dingen ze zegt, hebben daar verder niks mee te maken. Ze is geen volwassene en ook geen baby, maar wel nog een kind.

 

Mijn dochters houden ook van knuffelen, maar zouden protesteren als ik alles zou verkleinen. Die dingen hangen voor mij dan ook niet samen, maar ik noem kinderen al heel snel geen kindje ed meer.

 

Bij mij heeft die van 12 ook geen ‘handjes’ meer hoor, dat gaat dus hier tussen de 10 en 12 ook vanzelf over

 

Hier was dat met 4 oid al voorbij.

 

klopt ja nu je het zegt, haha. Mijn dreumes heeft handjes, maar mijn 4 en 6 jarigen hebben handen. Ik zeg nog wel “handje?” als ik een hand wil vasthouden.

de dreumes is nog ‘dochtertje’, mijn 6 jarige ‘zoon’, mijn 4 jarige ligt aan het onderwerp van gesprek of ik hem Zoon of Zoontje noem.

 

Ja, dat is het handje dat ik ook bedoelde hoor Mijn oudste pakt ook nog vaak mijn hand vast als we wandelen, maar daar zeg ik dus geen ‘handje’ meer tegen.
Ik zeg niet ‘handjes wassen’ ofzo, dan gebruik ik ‘handen’. Maar als ik haar ‘s ochtends even wakker knuffel, dan zeg ik bv wel ‘kom lief kindje, tijd om op te staan’ ofzo. Ligt dus aan de context.

 

Ja precies Als ik ze in mijn armen neem op schoot en ze stevig knuffel noem ik ze allemaal ‘mama’s baby’, maar dat mag want dat is achter gesloten deuren

 

Ik zei net tegen mijn 12-jarige als grapje/experimentje;’Ooh kindje, je moet nu echt naar bed hoor!’. Haar reactie;’Kindje? Oh dat klinkt heel lief!’

 

Haha nou inderdaad! Mijn zoontje van 9 noem ik meestal wel zoontje, want zoon klinkt zo volwassen.
Maar hij heeft wel gewoon handen. Die ik overigens in het openbaar echt niet meer mag vast houden

 

Mijn 9,5 jarige is net 1m30 echt een minimuis, wat haar bijnaam dan ook is maar ze is gewoon een kind met handen. Nr5 heeft handjes, een 9jarige niet.
Denk dat ze helemaal kriegel zou worden als ik ga zeggen handjes wassen, tandjes poetsen, haartjes kammen, schoentjes aan...