Ik probeer het zo kort mogelijk te houden. Mijn zoon heeft een zeer zeldzame genetische afwijking. Zijn motoriek is minder goed en zijn verwerkingssnelheid is langzaam. Hij is meermaals uitgebreid getest en zijn iq is prima, hij is alleen minder snel dan zijn klasgenoten. Nu zit hij in een pittige klas met op 2 meiden na alleen maar jongens. Meerdere met een 'rugzakje' of gewoon extreem bijdehand. Zonder mijn zoon al pittig voor zijn juffen dus. Zijn juffen hebben vanwege de behoorlijk pittige klas, deze klas al voor het tweede jaar. En nu is er al een aantal maanden 1 van zijn 2 juffen uitgevallen vanwege gezondheidsredenen (niet door de klas). Haar vervangster vindt het allemaal maar lastig en dat is het natuurlijk ook. Maar mijn zoon is nu de dupe. Er zijn bepaalde afspraken gemaakt. Zo mag mijn zoon bijvoorbeeld op een computer werken. Maar volgens mijn zoon mag het niet van deze juf. Zijn andere juf ziet enorme sprongen bij mijn zoon, maar deze juf ziet vooral dat hij niks doet. Alles te langzaam doet en ze heeft hier gewoon geen tijd voor. Haar is hulp aangeboden in het beter begeleiden van mijn zoon. Maar 'ze zit al 20 jaar in het vak en heeft genoeg ervaring, maar dit nog nooit meegemaakt '. Hier is mijn zoon niet mee geholpen, zijn leven is al lastig genoeg. Ik snap haar trouwens echt wel hoor, maar ze is alleen maar negatief over mijn zoon en spreekt haar duo hierin ook tegen. Dit resulteert in regelmatig een verdrietig kind na een dag met deze juf. Ik werk zelf op die school en wil geen lastige ouder zijn en onze verstandhouding wil ik ook niet verpesten. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dit handig maar doeltreffend bespreekbaar kan maken. Mijn zoon krijgt trouwens al elke dag een half uur 1 op 1 begeleiding.
Het is dan ook een zeer zeldzame afwijking, nogal wiedes dat ze het niet eerder meegemaakt heeft. Dus heel fijn als ze hulp kan krijgen bij hoe ze hem het beste kan begeleiden. Het slaat natuurlijk nergens op dat ze zich niet aan de bestaande afspraken houdt. Je zou toch denken dat ze blij is dat ze hulp aangeboden krijgt. Andere situatie, maar wij hebben met de basisschool in de clinch gelegen omdat zij m'n jongste wilden weigeren vanwege haar koortsstuipen. Wat echt nergens op sloeg. Er kwam een gesprek met allerlei mensen en wij hebben toen de epilepsieconsulent uit het ziekenhuis gevraagd of ze erbij kon zijn en dat wilde ze en dat was echt fantastisch. Want ik zat te trillen van woede, maar zij bleef rustig en legde heel kundig alles uit en dankzij haar kwam alles goed. De ib'er en directrice waren erg onder de indruk van haar. Lang verhaal kort; zou iemand vanuit het ziekenhuis oid bereid zijn om langs te komen om meer uitleg te geven?
Toch vervelend dit soort situaties?! Mijn zoon had een enorme groei laten zien en zijn toetsen uitstekend gemaakt (maar niet tijdgebonden). Zegt ze gewoon dat ze die resultaten niet vindt passen bij wat hij in de klas laat zien. En dat ze dit met haar duo heeft overlegt en haar duo het met haar eens is. Maar haar duo was juist altijd trots op mijn zoon en nooit negatief. En hij laat dus groei zien! En dit soort uitspraken zijn juist tijdens een MDO gedaan. Daar zat een intern begeleider bij, degene die mijn zoon dagelijks begeleid en iemand die intern af en toe mee kijkt vanuit passend onderwijs. De enige die mijn zoon in dit gesprek verdedigde was degene die hem dagelijks begeleid. Ik weet dus niet wat te doen. En hoor ook niks meer over de ondersteuning van de leerkracht.
Opnieuw een gesprek op school aanvragen, liefst eigenlijk weer met de persoon van passend onderwijs en de dagelijkse begeleider, de IB'er, beide juffen en ik zou nu ook gaan denken aan de directeur. Mocht die laatste niet lukken, dan zou ik daar eventueel een apart gesprek mee aanvragen.
Enerzijds wil ik het face to face met haar bespreken, anderzijds juist liever niet, omdat ik echt mijn probleem met haar wil aankaarten. Maar dat is natuurlijk niet zo netjes. De directeur van school is ook mijn 'baas' en dat maakt de situatie ook zo lastig.
Ik zou ook met alle betrokkenen een overleg plannen. Bij ons regelt de ergotherapeut alle aanpassingen op school, in overleg met de revalidatiearts.
Wat een lastige situatie, helemaal omdat je zelf ook op de school werkt. Zou je eventueel een gesprek met de intern begeleider kunnen plannen en dit aankaarten bij die persoon?
Vreselijk dat soort leerkrachten. Heb je iets van een begeleiding vanuit de hoek waar je zoon getest is? Dat je een MDO kunt aanvragen en hen kunt vragen aan te schuiven om de problemen van je zoon toe te lichten? Mijn ervaring als ouder van twee zoons met ook een unieke genetische afwijking is dat je als ouder vaak niet serieus genomen wordt omdat je zogenaamd de situatie niet objectief zou kunnen overzien, maar dat een andere specialist vaak wel gehoord wordt.
De ergotherapeut is er inderdaad ook bij betrokken en kijkt net als een fysiotherapeut meerdere keren per jaar mee. Het blijft erg zoeken, maar er zijn onder andere de volgende afspraken gemaakt: -Hij mag veel op zijn computer werken, want schrijven kost hem veel meer tijd. -Hij hoeft niet alle opdrachten te maken, want dat red hij gewoon niet qua tijd. Nu heb ik dus steeds na een dag met die juf een verdrietig jongetje, omdat ze zijn vragen niet wil beantwoorden, want 'Hij moet de tafels maar leren' krijgt hij dan als antwoord. En hij mag zijn computer dus niet vaak gebruiken. Het volgende gesprek is al gepland, maar pas in juni. Nu kan ik inderdaad bij de IBer gaan pijlen wat ze nu aan begeleiding gaan doen bij zijn juf. Of aan zijn andere juf vragen of ze er inderdaad ook zo negatief in staat, omdat ze dat bij mij nooit eerder heeft laten vallen. Maar dan komt uiteindelijk natuurlijk wel mijn 'klacht' en zorg achter de rug om van desbetreffende juf ter sprake.
Zijn genetische afwijking is door een klinische geneticus 'getest'. Wij hebben maar 1x in de 2 haar contact, omdat ze nog zo weinig weten. Degene die hem op school uitgebreid getest heeft en zijn niveau dus gelijk heeft 'verklaard' had liever nog meer 1 op 1 begeleiding gezien, maar daar is geen gehoor aan gegeven.
Ik snap dat je het lastig vindt omdat je ook een collega bent, maar je zult nu toch op moeten komen voor je kind. Deze juf valt in en ik vind dat zij dus gewoon mee moet gaan in de afspraken die gemaakt zijn over jouw kind. Al zat ze 100 jaar in het vak, dat is totaal niet relevant. Die afspraken zijn er niet voor niets. Heb je al eens met deze juf zelf een gesprek gehad? Aangekaart dat je op de dagen dat zij voor de klas staat een verdrietig kind thuis krijgt? Of een gesprek met beide leerkrachten van je kind? Daar kun je misschien ook mee starten. Als je dat al hebt gedaan en het verbetert niet, dan breder gaan zoeken. Idd met ib'er ed. Sterkte!
Als de directeur niet je baas was maar een willekeurige basisschooldirecteur.. zou je die er dan wel bij vragen? De kunst is natuurlijk voor alle partijen om het onderscheid te blijven maken tussen jou de collega en, in deze casus, jou als moeder van 1 van de leerlingen. Jij mag (moet) als moeder voor je kind opkomen
Dit! Even parkeren dat dit ook jouw werk is en reageren zoals je gedaan zou hebben als je kind op een andere school had gezeten.
Wat een moeilijke situatie. Je bent mama als een collega. Lastig omdat apart te houden. Is het samenwerkingsverband betrokken? Dan is er misschien iets meer scheiding. De voorstellen/ aanpassingen komen dan ook vanuit hun in combi met de ib'er en leerkracht.
Het belang van jouw kind zou altijd voor moeten gaan. En dit is "slechts" een invaller. Die waarschijnlijk gewoon moeite heeft met deze klas. Daar zou ik haar dus ook gewoon op wijzen. Net als de afspraken die gemaakt zijn op basis van deskundigen met verstand van zaken. De juffen zijn altijd het eerste aanspreekpunt. Maar als dat geen resultaat heeft zou ik naar de directie stappen. Vaak geeft dat een stuk meer gewicht. Er zijn afspraken gemaakt waar ze zich aan te houden heeft.
Helaas wel een invaller die tot het einde van het jaar blijft. En inderdaad ze heeft moeite met de hele klas en dat mijn zoon anders is maakt het nog lastiger. Maar waar beginnen met wie aanspreken blijft een lastige voor me.
Ja, maar na dit schooljaar heb je haar dus niet meer als collega begrijp ik? Ik zou een gesprek aanvragen met die juf(fen) en de IB-er en de feiten op tafel gooien, zoals dat jouw zoon verdrietig uit school komt op haar werkdagen. Er zijn afspraken gemaakt en je hebt de indruk dat die niet worden nagekomen, laat haar het maar toelichten en haar kant van het verhaal vertellen. Wie weet ontkent ze het of heeft ze een andere verklaring. Hoe dan ook, door zo'n gesprek weet ze dat je het in de gaten houdt. Helaas heb ik ook ervaring met basisschoolleraren enz. die niets aannemen van ouders, maar wel van een professional die ze precies hetzelfde vertelt. Soms kan dat ook nog schelen. Maar nu hoort de IB-er er ook op toe te zien dat die afspraken worden nagekomen.
Ik zou beginnen met beide juffen (want nu wijst de invaller ook naar de ander waarmee het wel goed gaat). En als dat niet helpt naar de directie. Het is niet aan een juf (laat staan een invaller) om van een bestaand plan af te wijken. Meer voor jezelf en je kind opkomen in deze situatie. Heel vervelend als het een collega is maar jouw zoon heeft hier last van.
In dit geval zou ik dit ook zo doen. Ik denk ook dat de insteek naar de invaller moet zijn, dat je haar niet wilt afvallen maar dat er afspraken gemaakt zijn die nu niet na gekomen worden.
Ik zou hier wel iets mee gaan doen. Kun je niet eens vragen of de directeur of de iber eens wat vaker langs de klas gaan? En heeft zij dit ook met deze woorden ge zegt. Anders toch eens mondiger worden. En als ze ook maar iets negatiefs verteld over te traag zijn kun je dus sturen naar de computer en waneer zij zegt begin ik niet aan. Is dit omdat ze dus vast is geroest en geen balle verstand heeft van de computer of is het een juf dat alleen maar denkt aan haar zelf. Mooi dat ze 20 jaar in het vak zit maar aan een gesloten of is ze uit haar 'pauze' terug gekomen omdat er noot was. Als het het laatste is dan gaat er op school iets niet goed. En dan kan het gewoon zijn dat je kindje niet op zijn plek daar zit.