Maar sociaal emotioneel achter (of voor) lopen heeft toch niks met intelligentie te maken? Dat gaat over interesses / gedrag die bij een bepaalde leeftijd horen. Mijn zoon is superslim. Goed in rekenen en logisch nadenken (ik win bijna nooit meer met schaken ) . Maar in sociaal gedrag is hij echt nog jonger. Manier van spelen en omgaan met anderen. Hij speelt nu bijvoorbeeld de games die zijn grote broer met 8 jaar leuk vond. En met andere kinderen gaat het beter als de ander jonger is dan hij.
Nee dat bedoelde ik ook niet. Maar dat door autisme dingen soms anders zijn dat dan het lijkt. Las net dat interesses er niet mee te maken zouden hebben bij sociaal emotioneel voor of achter lopen, maar gedrag wel. Maar ik weet het niet, mijn jongste houdt nog steeds erg van knufffels, had op haar verlanglijstje zo'n hondje met zo'n hondenriem en heeft voor haar knuffelkonijnen tuigjes gemaakt. Ik denk dat de meeste 14-jarigen daar geen interesse meer in hebben. Qua omgang met anderen, mijn jongste heeft niet veel contacten. Gaat wel goed om met zus en haar vriend die 2 jaar ouder zijn. Ze heeft op school 1 goede vriendin die net zo bijzonder is als zij
ik weet niet hoe ze sociaal emotioneel meten / testen bij autisten, maar het lijkt mij wel apart als interesses worden meegenomen in de ‘berekening’. De belevingswerelden zijn anders tenslotte (en niet afhankelijk van IQ) dus hoe zou je de interesses kunnen beoordelen door te vergelijken met de interesses van allistische leeftijdsgenootjes? Mijn zoon is autistisch, hij heeft een bovengemiddeld IQ, sociaal gezien heeft hij echt handicaps (communicatie, interactie, sociaal wenselijk gedrag), emotioneel is hij volgens mij gewoon op leeftijd. Ik vind het echt heel leuk trouwens dat je dochter gewoon een knuffelhondje vraagt voor haar verjaardag
Dat vind ik dus wel interessant, is mijn dochter sociaal emotioneel jonger of komt het door haar autisme? Ik vraag me echt af hoe ze dat testen, bij ons is dat verder niet getest ofzo. Ze huilt ook snel, zit hoog in haar emoties, maar dat komt door haar autisme denk ik, omdat ze alles zo intens ervaart. Haha ja dat knuffelhondje is wel heel typisch iets voor haar . Maar ze heeft een knuffelkonijn gekregen, die stond hoger op haar (lange) verlanglijstje
Onze 13 jarige komt ook gerust thuis met een nieuwe knuffel van d’r zakgeld. Heeft me pas nog gevraagd of we naar de Ikea konden gaan want daar verkopen ze een haaien knuffel.
Mij is op de middelbare school gezegd dat ik emotioneel nog zo jong was, omdat ik geen interesse had in shoppen en uitgaan enzo. Nu 20 jaar later heb ik die interesse nog niet, dus of ik ben sociaal emotioneel nog steeds 13, of het had toch te maken met het feit dat ik gewoon andere interesses heb. Maar het heeft wel m’n zelfvertrouwen aangetast, want heb altijd het idee gehad dat ik niet goed genoeg was, omdat ik blijkbaar anders was.
Als je iemand met autisme langs neurotypische meetlat gaat leggen krijg je last van een dubbel empathie probleem. Ze vinden mijn oudste emotioneel jong reageren. Maar ik heb genoeg volwassenen gezien die niet in de buurt kwamen van zijn empatische redenaties. Edit: ik denk dat bij mij juist emotionele ontwikkeling over het hoofd gezien is doordat ik mij ouwerlijk gedroeg.
Precies ja! Bij mijn zoon is dat ook niet getest. Of niet recent iig. Misschien dat het ooit ergens wel in een test is genoemd maar dat weet ik niet meer, haha.
Voor altijd 13 denk ik Nee, maar wel erg verdrietig dat het zo'n effect op je heeft (gehad). Daar zouden ze/we/iedereen echt van moeten leren, vind ik. Ophouden met vergelijken, en vooral ophouden met kinderen en tieners vertellen (of insinueren) dat ze anders zouden moeten zijn dan ze zijn.
Ik vind het vooral veel zeggen over een collectief empathie probleem. Als je oordeeld op het overkomen ben je blind voor wat erin zit.
Idem hier. Als je je afzijdig wil houden van groepsdynamiek en niet geïnteresseerd bent in populair zijn en grenzen opzoeken, vinden ze dat je jong bent. Je kunt net zo goed beargumenteren dat je je leeftijd dan juist ver vooruit bent
Of gewoon anders bent ja. Want waarom vinden we het wel goed als volwassenen extrovert of introvert zijn? Waarom wij veel vrienden willen hebben, of geen, of een paar, of enkel in een bepaalde groep. Waarom zeggen ze niet over deze mensen dat ze ‘onderontwikkeld’ zijn, maar zeggen we over volwassenen dat ieder mens gewoon anders is. Want dat is tenslotte ook zo. Introvert of extrovert, of autisme of adhd of hoogbegaafd of weetikveel. maar als het dan om kinderen gaat hangen ‘we’ er wel waarde aan en willen we het veranderen, of iig proberen. Er zal wel iets niet goed gaan in de ontwikkeling als een kind geen energie heeft om te spelen na school. Of als een tiener geen vriendje wil of niet uit wil gaan. Apart. even heel wat anders maar wel autisme gerelateerd: https://www.nu.nl/binnenland/6308876/zorgen-over-omstreden-behandeling-kinderen-met-autisme-na-nieuw-rapport.html Over ABA therapie. er zijn goede ontwikkelingen gaande
Soms kan het zorgen voor gevaarlijke situaties. Vorige week heeft een groep zich, op school note benen, gekeerd tegen mijn oudste. Hij is geschopt en geslagen. Je kan niet al die kinderen gaan veranderen. Maar wel proberen te voorkomen dat zoiets gebeurd. School heeft niks gezien overigens. Onbegrijpelijk...
Maakt dat persé uit wat de oorzaak is? Bij heel wat dat er speelt kan je u de vraag stellen of het door dat wat speelt komt uiteindelijk. Tijdens de testing word dit deel bij ons wel meegenomen. Zowel bij de oudste heel wat jaren terug als bij de middelste een paar maanden terug. Wij doen daar niets bijzonder mee maar het is wel intéressant om te weten, want eens in het middelbaar loop je nog veel meer tegen zaken aan dan in het lager. De verwachtingen worden dan anders: op zijn leeftijd zou hij toch al .... Tja autisme, adhd en sociaal/emotioneel jonger. Er is wel meer dat hij anders doet dan leeftijdsgenoten
Ik merk zelf wel eens onbegrip, heb eigenlijk geen vrienden en als ik ga wandelen, ga ik het liefst alleen. En ik vind het prima zo . Maar ik merk dat veel mensen het raar vinden. Ik heb zelf trouwens geen diagnose, maar wel een sterk vermoeden, zeker na de diagnose van dochter. Over ABA had ik nog nooit gehoord, dat gaat wel heel ver.
Wat erg dat dit gebeurd is. Ik ben ook altijd bang geweest dat mijn jongste gepest zou worden. Ik denk dat zij gewoon geluk heeft gehad tot nu toe. Erg eigenlijk dat ik zo denk. Maar erg weerbaar is ze niet.