Bij mij duurde het altijd lang voordat mn hb op peil is, maar ferritine testten ze nog niet zolang. Ik heb een paar keer een jaar uitstel gehad en de laatste keer moest ik eerst mn ferritine bepalen en toen was hij te laag en werd ik uitgeschreven helaas. Voor plasma zijn mijn aders te dun.
Ik vind het echt interessant, heb het idee dat ik het nu pas een beetje ga begrijpen. Bij mij trouwens ook niet dezelfde bloedgroep als ouders. Mijn moeder heeft AB-, mijn vader O+. Ik dacht dat + dominant was en dat mijn broers, zussen en ik daarom allemaal + hebben (en - dus langzamerhand zou uitsterven of zo). Ook hebben we allemaal bloedgroep A+, daar zijn we eigenlijk meer verbaasd over dat er geen één keer B is doorgegeven. Man en ik hebben allebei A+. Zijn moeder ook. Van zijn vader weten we het niet. Maar ik heb wel eens gezegd, als jouw vader ook bloedgroep O heeft, dan is er nog een kleine kans dat één van onze kinderen ook O heeft, maar dan hadden we toevallig allebei dat O-allel tegelijk moeten doorgeven. Ik bedenk nu dat we het alleen van onze oudste dochter weten, daar is bij geboorte direct meegeprikt, zij heeft ook A+. Van de andere kinderen weet ik het niet.
Met allebei een O allel is de kans 25 procent, niet echt klein toch. Verder kan he man ook een O allel van moeder hebben als zij een A en O allel zou hebben (en dan zou je man de A van zijn vader hebben). Hier was de kans 50/50 op negatief/positief en 2 van onze kinderen zijn negatief.
Die kans is niet heel klein hoor aangezien je allebei - moet geven en + dominant is. Mijn moeder heeft a+ en m’n vader b+ en m’n zusje heeft O- en ik dus ab+. Maar m’n ouders zijn dus beide dragers van O- en daardoor heeft m’n zusje dus O- omdat ze van beide 1 allel heeft gekregen.
Dacht ik net het een beetje te begrijpen . Ik heb inderdaad niet gedacht aan de allellen die onze ouders weer kunnen hebben. Maakt me toch wat nieuwsgieriger naar de bloedgroepen van onze andere kinderen, ik was er toch vanuitgegaan dat ze ook allemaal A+ zouden hebben, maar dat hoeft dus helemaal niet.
Jij hebt sowieso een A en een 0 (moeder AB vader 00) en van je moeder de - (die kan geen + hebben omdat ze AB- is). Van je vader heb je de + gekregen. Oftewel je bent daardoor wel drager van de - (die uit zich bij jou niet omdat je de + ook hebt, maar je kunt de - wel doorgeven). Dus jij kunt A en 0 doorgeven en + en -. Als jouw man dat bv ook heeft heb je dus kans op kinderen met 0- (en ook op A- en 0+ (naast de verwachtte A+))
Ik heb 0- en geef bloed dus wordt altijd maximaal opgeroepen. Kinderen en man zijn allemaal 0+. Ik heb in de zwangerschappen ook echt 8x zo'n anti-D prik gehad: bij alledrie bij 30 weken en na de bevalling, plus nog na een uitwendige versie en na de bbz.
B negatief dacht ik. Tijdens mijn zwangerschap wist ik het want moest ook zo’n prik ivm rhesusfactor.
Bij een miskraam na de 10 weken en/of als er een chirurgische ingreep aan te pas kwam. Het gaat er om of er mogelijk bloedcontact tussen moeder en kind is geweest, de moeder maakt dan antistoffen aan en dat kan gevaarlijk zijn voor een volgende zwangerschap. Een anti-D prik "vangt" de antistoffen weg, vandaar dat deze ook gegeven wordt na een uitwendige versie (is een hoop geduw en getrek) of na een stomp buik-trauma. Edit: En tegenwoordig kan bij 27 weken via bloed vd moeder worden bepaald of kind positief of negatief is, daarom weet je dan of je wel/geen anti-D nodig hebt. Bij een miskraam weet je het niet en wordt dit uit voorzorg gegeven als de moeder negatief is.