Meerdaagse wandeltocht in je uppie

leuk! ik lees heel graag mee, voor ervaringen, ik herken je verhaal namelijk helemaal, het lijkt me ook super leuk. ik lees heel veel boeken en heb ook meerdere boeken over lange afstandswandelingen gelezen, van de bekendere boeken als Wild, en het zoute pad, maar ook onbekendere verhalen bijv. van Tim voors. Juist het helemaal op jezelf aangewezen zijn, het uren kunnen malen in het hoofd, zonder andere mensen, lijkt me heerlijk. Mij lijkt het fishermans trail in portugal mooi, langs de ruige kust maar wel wat meer kans op mooi weer dan bijv. in engeland of nederland.
Verder heb ik ook weleens gekeken naar organisaties die wandelreizen aanbieden, er zijn grote reisorganisaties zoals SNP, maar ook kleinere en voor wat jongere reizigers, hierin zijn ook alleen op vrouw gerichte reizen, in verschillende moeilijkheidsgraden. lijkt me ook leuk.

ik denk iedere keer, volgend jaar ga ik het echt doen. maar uiteindelijk stel ik het dus steeds uit....

 

ik stuur je even een pb

 

Lijkt me geweldig.

Met meerdaagse wandeltochten heb ik geen ervaring. Maar met de fiets ben ik wel vaker alleen op vakantie geweest. En dat is echt heerlijk. Zelf eenmaal 3 weken achtereen. Ik was toen nog vrijgezel en niemand wilde mee.

Juist omdat ik introvert en wat verlegen ben vond ik het fijn. Even niemand om rekening mee te moeten houden. En geen sociaal verplichte praatjes.

Denk dat het goed is om te starten met regelmatig een langere dagtocht in je eentje. Dan weet je ook of je alleen lopen ook na een aantal uur nog leuk vind. En je bouwt er wat conditie mee op. Hoewel mijn ervaring is met fietsen dat je die tijdens je vakantie vanzelf ook opbouwt.

 

Die nivon wandelingen zijn goed te doen, fijne overnachtingslocaties ook en soms heb je daar ook nog wat aanspraak, beetje afhankelijk hoeveel mensen er verder zijn (die van Morgenrood is wel een aanrader). De locaties zijn een soort luxe scouting gebouwen.

Ik vind het echt heerlijk, heb in maart ook 4 dagen in mijn uppie gelopen, even alleen aan jezelf denken. Alleen bezig zijn met: waar kan ik eten halen en hoe kom ik op de volgende plek, lekker je eigen tempo aanhouden. En als je lang moet wandelen dan vertrek je gewoon een beetje bijtijds. Je kan er de hele dag over.

In de bossen / natuur kan ik genieten van gewoon wat er om mij heen gebeurt, vogels die fluiten, zon die door de bomen schijnt. Voor de 'saaiere' stukken (lange asfaltweg door de weilanden) heb ik telefoon + oortjes zodat ik dan naar muziek kan luisteren.

Zoals hierboven helpt het om wat langere afstanden te wandelen in losse dagen. Dan weet je ook een beetje hoe je lijf reageert, wat je fijn vindt of juist niet, wat een zo'n beetje de afstand is dat je denkt: en nu ben ik er wel klaar mee. Ik gebruik daar vaak de NS wandelingen voor, of LAW routes die in de buurt van een station komen (die je met een beetje gepuzzel ook over 2 dagen kan doen).

Voor losse dagen zou je ook kunnen kijken naar evenementen, tegenwoordig worden er bij veel hardlopen evenementen ook wandeltochten georganiseerd (bloesemtochten, kasteelwandeling de haar, Urban walk). Omdat mijn richtingsgevoel niet al te denderend is zet ik de routes die ik wil lopen vaak op mijn horloge, die begint dan te piepen als ik van het pad af ga. En ik gebruik dus wandelpaden die goed gemarkeerd zijn, voornamelijk de LAW's en SP's. Ik hou er ook niet van om bij elke kruising uit te moeten zoeken welke kant ik op moet.

 

ik mtb, en loop vaak hard in het bos, maar ben nooit bang ofzo.

op de mtb ben je ook zo 2-3 uur bezig. Dan ben je ook lekker in jezelf. Soms is er weleens een wildzwijn waar ik van schrik (en het zwijn van mij) maar meestal vind ik het vooral heel fijn in de bossen! De geur van de bomen. Heerlijk. Ik heb wel een route op mn telefoon. En overal is wel bereik hier in Nederland.

 

Wat gaaf! Het lijkt mij heel erg leuk om ook eens een meerdaagse wandeltocht te doen! Ik loop wel regelmatig 1 dag een lange afstand alleen gewoon in Nederland (20 tot maximaal 30 km) en ik knap daar altijd enorm van op. Even helemaal alleen in de natuur met je eigen gedachten, niemand tegen wie je hoeft te praten en sociaal te doen. Ik zeg altijd tegen mijn man, als ik ooit een burn-out krijg of even niet goed in mijn vel zit, stuur me op een wandeltocht alleen en alles komt goed.
Ben benieuwd of je het gaat doen! Ik vind alleen lopen in bossen etc in Nederland helemaal niet spannend. De kans dat je daar iets overkomt is kleiner dan dat je onder een auto komt in de stad denk ik dan maar. Ik zou het wel wat spannend vinden (maar ook gaaf) om alleen naar het buitenland te gaan. Maar dan meer de reis, de taal etc, niet het alleen lopen an sich

 

Mijn man en ik liepen samen de West Highland Way, maar omdat ik toen zwanger was, besloot ik een paar wandelingen wat in te korten door bv een stuk met een boot of trein af te snijden. Ik heb zo een paar stukken alleen gelopen, klinkt ongezellig, maar was heerlijk Liep ik daar lekker tussen de schapen! Heb me geen seconde onveilig gevoeld, op een wandeling kwam ik altijd wel anderen tegen, maar druk was het zeker ook niet. En ook meerdere mensen die alleen liepen. Dit was wel bijna 13 jaar geleden en mijn telefoon had geen bereik daar.

Wat ik fijn vond aan alleen lopen, is dat je echt in je eigen ritme komt en volledig met jezelf bent. Als je met iemand anders loopt, pas je je toch altijd een beetje aan - dat is ook helemaal niet vervelend of erg, maar dat alleen-zijn ervaren is ook echt heerlijk.

 

Ik heb het pelgrimspad gelopen, van Amsterdam naar Maastricht. Grotendeels alleen, telkens 1 dag, want wilde geen nacht van huis zijn.
Zou het zeker eens proberen, een groot deel van een dag wandelen en alleen. Ik vind het fijn, maar duurde soms best een uur voor ik me daaraan kon overgeven.
In de toekomst zou ik heel graag eens een meerdaagse wandeltocht maken! Als er iemand mee kan, dat liever, maar alleen zou ik ook durven. Weet alleen niet zeker of ik het mezelf zou “gunnen” om geld en tijd aan mezelf te besteden

 

Waarom is wandelen in een bos enger dan door de polder?

Ik wandel/fiets echt overal. Het enige wat ik ooit eng vind zijn drukke wegen, fietstunnels, of gladde paden en diepe afgronden (in de bergen)

 

Ik ben nooit bang geweest. Ik loop eigenlijk altijd overdag als het licht is en zorg dat mijn telefoon opgeladen is. Kom nooit enge types tegen, die lopen wat mij betreft ook in de stad in een achteraf steegje zakken te rollen, niet midden op de veluwe naar vogels te luisteren . In Amsterdam / buitenlandse stad let ik beter op mijn spullen. Meestal kom ik alleen andere wandelaars tegen of mensen die de hond uitlaten, of niemand. Bij de meeste routes loop je ook niet 25 km alleen maar door het bos maar altijd nog een stukje bewoond naar het bos / onderbreking tussendoor, of dat er onderweg nog zo'n eetding/natuurmonumenten zit, dat maakt het ook al anders.

Ik heb in Nederland ook niet het gevoel dat je echt kan verdwalen, als je maar lang genoeg een bepaalde kant op loopt is er vanzelf wel een huis / boerderij.

 

Ik ben zelf meer van de lange fietstochten maar een kennis ( in de 60) heeft vorig jaar alleen de camino gelopen, ongetraind en ze vond het geweldig!
Niet de hele route, haar startpunt was in Zuid-Frankrijk, bij de Spaanse grens en die heeft ze gelopen naar Santiago. Saai was het zeker niet want onderweg loop je op een gegeven moment met steeds hetzelfde groepje mensen, zij raakte bevriend met een Australisch echtpaar. Elke avond samen in hetzelfde pension oid, zij vond het gezellig.
Voordeel van een pelgrimsroute is dat het autoluw is en onderweg kom je regelmatig kraampjes tegen of loop je door een dorpje.
En omdat ze elke dag rond de 20 km liep, ging haar conditie met sprongen vooruit.

 

Dit vond ik ook moelijk, die tijd kwam wel goed, vrouw zat een week in het buitenland dus ik was toch alleen. Maar om B&B's te reserveren voor in mijn eentje vond ik toch wel een ding.

 

Ja dit, mijn zusje heeft hem ook gedaan en die werd er op een gegeven moment een beetje gek van dat ze niet even rustig in haar eentje kon lopen. Vooral omdat mensen die ze dan al 'kende' van vorige etappes ook de hints niet begrepen dat ze even geen zin had in geklets

 

Dat vind ik ook wel lastig idd.
Met name de tijd. Zeker als ik weet dat man dan thuis de kinderen heeft en het eigenlijk ook wel nodig heeft (maar nooit iets boekt, ondanks aandringen van mijn kant).