Mantelzorg

Ik zou er van uitgaan dat zij deden wat zij konden in de situatie, je kan voor een ander ook niet inschatten hoe zwaar iets is, en zou zelf ook doen wat ik kan in de huidige situatie. Dat betekent niet dat jij maar alle zorg op je moet nemen he, jij hebt een kind, bent zwanger en hebt het niet makkelijk gehad - dus zorg ook goed voor jezelf. Misschien kun je bv helpen met aanvragen van bijvoorbeeld thuiszorg? Dat soort praktische dingen waardoor zij geholpen zijn én ook minder afhankelijk zijn van jullie.

 

Mantelzorg is geen verplichting. Het lijkt me logisch dat ze hun zoon vragen om hen te helpen. Wat jij daarin kan betekenen is aan jou. Bespreek vooral ook met je man wat je wel of niet wil en kan doen zodat er tussen jullie geen gedoe ontstaat.

 

Koken, tv kijken, hobby etc, dat geeft niet per se aan dat ze ook de energie hebben (veel) op te passen.

 

Als je nu al weet dat het je niet (structureel) gaat lukken, moet je er niet aan beginnen. Het vergt heel veel van je en, hoe naar ook, mantelzorg voor eigen ouders is toch anders dan voor schoonouders.
Ik mantelzorg voor schoonvader, man is enig kind, dus alles komt op ons neer. Het is gewoon zwaar! En dan heb ik geen kleine kinderen meer.

Je kunt beter nu duidelijk zijn en grenzen aangeven dan straks teveel op je genomen te hebben en zelf en kinderen eronder lijden.

 

Ik zou het niet laten afhangen van de hoeveelheid tijd die zij hebben besteed aan oppas.
Maar zeker wel duidelijk je grenzen bewaken. Mantelzorg is gewoon enorm zwaar, en er ligt genoeg op je bordje.

Zijn er anderen die kunnen helpen?
Wat is er mogelijk aan thuiszorg?
Wat kan/wil je partner op zich nemen? En hoe is de weerslag daarvan op de hoeveelheid tijd die hij dan aan jou en jullie kinderen kan spenderen?

Weeg eea goed af. Wees duidelijk wat je kan/wil betekenen.

 

Dit is iets wat je met hem moet bespreken. Wat heeft jullie gezin nodig? En wat is er dan nog mogelijk voor de schoonouders? En wat voor andere oplossingen zijn er dan enkel dat hij bijspringt.

 

Ik zou de hoeveelheid mantelzorg laten afhangen van wat jij en je gezin kunnen geven, ongeacht wat je destijds hebt ontvangen. Niet over je eigen grenzen heen, maar ook niet op een weegschaal. Geef het goede voorbeeld en geef zorg zonder terug te verwachten, daar wordt de wereld net iets mooier van

 

Zoek eerst eens uit hoe mantelzorg in Duitsland werkt. Dan weet je met welke verwachtingen en regelgeving je vanuit de overheid te maken hebt.

Schrijf ten tweede eens op hoeveel tijd je al niet kwijt bent aan je eigen gezin en eigen familie, je werk en andere onvermijdelijke zaken, zoals bijvoorbeeld woon-werkverkeer.

Idem voor je man.

Kijk ook eens naar welke hulp je schoonmoeder echt nodig heeft met de verzorging van je schoonvader. Boodschappen kunnen thuis bezorgd worden, een schoonmaker kan ingehuurd worden, idem voor een tuinier en klusjesman.

Als je dit allemaal op een rijtje hebt, dan weet je ook wat reëel is om van jullie als directe familie te verwachten en kun je met je man bespreken wat hij allemaal voor zijn ouders kan gaan doen en in hoeverre jij hem daarbij kunt en wilt ondersteunen.

Tenslotte, hoe terecht ook, je omgeving zal een stuk negatiever reageren als je zegt dat jij niet helpt omdat zij niet geholpen hebben. Je kunt veel beter zeggen dat hoe jammer het ook is, maar met twee heel jonge kinderen kunnen ze helaas niet structureel op je rekenen. Met een beetje geluk is dan de zorg met je schoonvader volledig door anderen opgepakt tegen de tijd dat je jongste naar school gaat.

Sterkte met de hele situatie.

 

Ik wil je bericht 10 keer “liken”

 

Ik ben ook mantelzorger voor mijn moeder, terwijl zo ongeveer iedereen in mijn omgeving mij voor gek verklaart. Ze was namelijk niet de beste moeder en de eerste jaren na mijn bevalling zijn oa door haar echt een hel geweest. Toen kreeg ze een psychose en werd ze een schim van wie ze ooit was. En ik heb besloten de zorg voor haar op me te nemen. En dat terwijl ik alleenstaande moeder ben en dat soms al pittig genoeg opzich is. Maar ik heb me ook bedacht: wie ben ik om haar een soort van te gaan "straffen"? Omdat zij er destijds niet kon/wilde zijn, betekent niet dat ik ook zo ben.

Ik ben het er wel mee eens dat jouw man het voortouw hierin moet nemen, het zijn tenslotte zijn ouders. Ga samen in gesprek over wie wat doet en geef daarin ook zelf goed jouw grenzen aan. Bied bijvoorbeeld aan dat jij wel voor hen de was kunt doen. Vraag daarnaast zoveel mogelijk hulp van thuiszorg, boodschappen-diensten, etc.

 

Naast 32 uur werken en kleine kinderen blijft er al amper genoeg tijd over voor het huishouden. Laat staan voor mantelzorg. Ik zou meteen duidelijk je grenzen aangeven. Anders gaat jullie gezin er onder lijden. Als je schoonmoeder de zorg niet aan kan, is het misschien beter als hij naar een verpleeghuis gaat?

 

Ik zou gaan spiegelen. Als jij weet waarom het redelijk is wat je wel en niet doet kan je dat ook aangeven. Het is wel lastig dat je bij hun woont. Dan zal je het misschien wel erg vaak aan moeten geven.

 

Je geeft aan dat jouw schoonmoeder nog fit is, wat is het dan precies wat zij niet kan doen en daarbij jullie hulp bij nodig heeft?

 

Ik begrijp je helemaal en ik denk dat jouw leven op dit moment veel drukker is dan dat van jouw schoonmoeder die met pensioen is.
Wat was eigenlijk het hele idee van gaan wonen naast jouw schoonouders? Want daardoor wordt je er automatisch heel erg ingezogen. Dat was heel anders geweest als je op een half uur rijden zou wonen bijvoorbeeld.

 

Ik denk dat jullie een ander huis moeten zoeken. Jouw man blijft dit doen zolang zijn moeder zo dicht bij hem zit.