Vandaag was het nog extremer zelfs in de supermarkt/parkeerplaats en daar naar thuis was het gillen gillen en nog meer gillen. Hij stottert ook weer super erg, heeft frustratie en nog meer gillen. ' de logopedist waar we voor anderen spraak problemen lopen, geeft aan dat het fases zijn waar in hij heel veel nieuwe dingen kan zeggen/doen. Waar in de spanning zo op loopt dat hij ook stotter en hees word. Maandag weer terug in ritme met de opvang. Twijfel of ik de buren app om mijn excuses te maken voor het lawaai/gekrijs Maar aangezien ze de vorige keer aangaven dat ik dat echt niet hoef te doen.... Denk ik dat ik gewoon als ze zie het ter spraken breng dat hij momenteel niet zo in zijn hum zit. Zo naar bed en dan hopelijk morgen een vrolijke vent die wakker word.
Ach gosh! Wat vervelend voor iedereen. Heeft hij ook last van de spanning van school en nu weer thuis? Merk aan zoon ook dat hij ook niet lekker in zijn vel zit. Had het heel druk op school. Slaapt kort, kort lontje, vandaag enorme hoofdpijn dus kon het er eigenlijk niet bij hebben. Maar een rustige dag van gemaakt. Af en toe mijn koptelefoon opgezet met muziek. Hij overigens ook. Maakt hem rustig Zullen we duimen voor morgen een minder moeilijke dag voor alle kinderen die even wat lastiger hebben.
Ja precies, hoor het wel meer momenteel van ouders dat de kinderen wat onstuimig zijn. Hij maakt zich hier vooral druk over zijn verjaardag volgende maand en dat hij naar de grote vakantie naar de basisschool gaat. En we gaan in juli ook nog eens een weekend weg. En dat allemaal is lastig eventjes. Denk dat het aftel kalenders maken word. Laten we het inderdaad hopen.
Wat jij met huizen hebt, heb ik met gerookte zalm. Niemand in mn familie heeft graatjes maar ik trek de ene na de andere er uit, ongeacht waar ik het haal en geen lullige mini's maar hele pennen... Nog ff aftellen en dan eindelijk eindelijk eindelijk.
Geen noemenswaardige verkoudheid, maar wel een dicht oor dus ik denk hey ik heb nog tocothalin dat trekt alle sluizen wel open en neemt die buis dan misschien ook wel mee (#wienietwaagt) Kom je tot de ontdekking dat je heel dat spul niet ruikt... Tocatholin... en...niet...ruiken..?!? Als je t spul niet kent, denk aan vaporub of die potjes rode tijgerbalsem ongeveer dat type luchtje die je 10m verder al oppikt als iemand voorbij wandelt. Maar dan onder je neus. Inmiddels aardig wat afgesnuffeld (voel me ergens net een speurhond nu) het lag niet aan de tocatholin want de koffie, wijn, chocolade, gember etc ruik ik dus ook niet. Gek genoeg smaakt mn wijn nog prima, maar misschien is dat gewoon de bekentenis dat ik een cultuurbarbaar ben. Want hoe kan wijn nou smaken als je m niet ruikt? En je dan gaan bedenken wanneer je voor t laatst iets geroken hebt. Geen beklag overigens, er zijn ergere dingen maar gewoon complete verwondering hierzo. Je mist ineens een zintuig en kennelijk registreer je dat pas onder extremen.
Hoe mensen ziek zijn kunnen uitmelken. Het is erg, van mij, normaal geef ik alle ruimte en ben ik meer dan begripvol maar nu heb ik mijn zakken vol. Context: Ik heb een (nieuwe) collega, man, werkt hier nu 1.5 a 2 jaar.. In die tijd is hij er meer niet dan wel en als hij er is dan is het, muh, mwah, uh ah, ugh, zucht enz. Nog voor dat hij bij ons kwam had hij al geopereerd moeten worden maar met de nieuwe baan en nog geen vast contract schoof hij dat voor zich uit. Uiteraard wel fysio e.d. Wij zijn enorm begripvol geweest wat dat aan gaat en begin van het jaar is hij geopereerd. Een mininmale operatie waarvan genzing uiterlijk 8 weken duurt. Maar wij begrijpen dat het in zijn geval anders is. Maarrrr, het is nu mei. Hij is 2 weken geleden begonnen, met een beperkt opbouwschema . Hij heeft geen lichamelijk belastbaar werk. Het is administratief, op het werk zijn alle maatregelen getroffen, zijn start was rustig, en met rustig bedoel ik, haast niks hoeven doen. Hij kan zich vrij bewegen etc. Vorige week vrijdag heeft hij zich afgemeld, want hij had last van "stijfheid". Hij gaat met regelmaat naar de fysio, word in zijn herstel begeleid etc. Maar het begint nu gewoon vervelend te worden. Hij doet niks anders dan klagen en zeuren, maar hier op het werk kan hij goed uit de voeten ook waar hij aan geopereerd is, en laat dat ook zien. Context 2: Mijn vriend en ik zijn in September van achter met de auto aangereden. Ik kamp al sindsdien met nek, schouder en arm klachten. Ben zelf ook pas weer fulltime gaan werken. Maar heb een lang opbouwschema gehad en echt alles op alles gezet wbt genezing. Ga nog steeds naar de fysio en heb echt nog pijn. Het is heel intens en intensief geweest maar ik ben geen klager of pieper, altijd positief ingesteld. Heb echt mijn tijd genomen wbt herstel maar ben zelfs 2x terug geroepen door werk. Dit staat zo in contrast met hem. Waarbij hij een operatie heeft gehad wat "iets" beter moet maken, zit ik (volgens fysio en neuroloog) nog zeker met een jaar herstel. Mij hoor je niet. Elke keer wanneer hij op kantoor komt tonen wij belangstelling en elke keer is het een zucht en gezeur. Sorry, moest dit echt even kwijt. Het stoort mij, dat het mij stoort. Ik zit zo niet in elkaar maar kan mijn ongenoegen gewoon niet meer voor mij houden.
@Asil super vervelend is dat! Ik denk wel dat hij redelijk herkenbaar is gezien de details die je deelt. Sterkte in elk geval! Je mag je er best aan storen, lijkt me niet gek.
Paar jaar terug hadden we er één die blowde (misschien dezelfde als @ZsaZsa? ), daar heb ik toen over geklaagd en dat hielp helemaal niks...
Ter aanvulling, hij zou vandaag komen of althans laten weten of hij kwam. Tijd dat hij moest beginnen, niemand... We appen hem en krijgen terug dat ie "vergeten was" zichzelf af te melden. Je werk, vergeten... ugh.