Precies dat ja. Ik reageer dus ook niet inhoudelijk. Mocht later uit de berichten blijken dat het wel echt is, kan dat evt altijd nog. In dit geval overigens geen ervaring ermee.
Nou dit was ook mijn gedachte! Zeker weer vanuit een of ander onderzoek met een mooi verhaal erom heen verweven om antwoorden te krijgen…
Bedankt voor de vele reacties! Ik snap dat het misschien vreemd overkomt dat ik als nieuw lid meteen een topic open over dit onderwerp, zonder me eerst voor te stellen of me in andere gesprekken te mengen. Misschien is het niet helemaal de bedoeling om het forum zo te gebruiken. In dat geval: mijn excuses! Ik kreeg vanochtend de uitslag CIN3 (na eerder lang CIN2 te hebben gehad en een lisexcisie nog te kunnen uitstellen), en wilde heel graag wat (realistische/geruststellende) ervaringsverhalen horen van andere vrouwen. Dit leek me een heel actief forum waar veel vrouwen op zitten, die openhartig met elkaar over persoonlijke dingen spreken, ook rondom medische en lichamelijke kwesties. Dat ik nogal een studie van het onderwerp heb gemaakt, is omdat ik een beetje een hypochonder en controlfreak ben, en probeer wat grip te krijgen door me helemaal in het onderwerp onder te dompelen. (Al werkt dat, als je googelt, vaak averechts. Maar deze ervaringsverhalen stellen me allemaal behoorlijk gerust, en dat is waar ik ook op hoopte.) Marleen: wat fijn om te horen dat het bij jou uiteindelijk toch goed is gekomen, al was het het eerste halfjaar lastig. Dat bevestigt het idee van mijn gynaecoloog dat eventuele seksuele problemen na een lisexcisie meestal psychisch zijn, en daardoor niet per se blijvend. Maartje: heftig dat jij een baarmoederverwijdering hebt gehad! Lijkt me wel ingrijpend dat er daadwerkelijk iets veranderd is in je orgasmegevoel. Begrijpelijk dat dat erg wennen is, en moeilijk om je daar meteen mee te verzoenen. Maar erg fijn dat dat toch lijkt te gebeuren, en dat dus ook als er écht fysiek iets is veranderd seks nog steeds heel fijn kan zijn. Zuul: ik ben inderdaad van plan om een roesje te vragen, om de behandeling niet bewust te hoeven meemaken. Ik zal morgen in het 'uitstrijkjes'-topic eens lezen of er mensen zijn die daar ervaring mee hebben.
Olleke en Zeebra: ik ben geen onderzoeker, ik doe niets met deze informatie, het is voor mijn eigen gemoedsrust, omdat ik graag ervaringen van anderen wil horen. Maar natuurlijk hoeft er niemand te reageren die hier niets persoonlijks over kwijt wil!
Je mag hier best een beetje op aandringen hoor. Ik vind zelf dat er te makkelijk over gynaecologische ingrepen word gedacht. "Het is maar heel even vervelend". Maar dat "heel even" kan psychisch echt veel invloed hebben. Ik weet er alles van... Ik heb het bij mijn gyneacoloog zover gekregen dat als ik ooit nog zwanger mag raken ik mag kiezen voor een keizersnede( uiteraard ben ik ook van die risicos op de hoogte) Het is vaak omdat een gynaecologische ingreep zo kort kan zijn dat het teveel gedoe is om een OK klaar te maken daarvoor. Echter moet je daar schijt aan hebben. Als jij gebaat bent bij dat roesje/narcose gewoon aanvragen. Ga met duidelijke argumenten naar je arts en vertel ook dat je op de hoogte bent van de risico's/bijwerkingen. Dan zal je arts hopelijk makkelijker meebuigen. Ik ben echt groot voorstander van dit soort handelingen onder narcose doen als de patiënt dat graag wil en alles eromheen duidelijk begrijpt.
Goed advies dat het misschien nodig kan zijn om een beetje aan te dringen. Ik zal me vooraf een beetje inlezen, mijn argumenten om een roesje te willen op een rijtje zetten, en zeggen dat ik op de hoogte ben van risico's en bijwerkingen. Zónder roesje is voor mij sowieso niet acceptabel. Jij hebt het ook over narcose. Zou een roesje niet voldoende zijn om er niets van mee te krijgen? (Ik heb nog helemaal geen ervaring met een roesje/narcose.)
Juist omdat er in het dagelijks leven niet/nauwelijks over lisexcisies (en al helemaal niet in relatie tot seksualiteit) wordt gepraat, is het fijn om met zulke vragen op een forum terecht te kunnen. Ik hoop dat je ziet dat dit geen pretonderwerp is, dat ik me hier kwetsbaar opstel en respectvol op iedereen reageer. Dus wat is precies het probleem?
Narcose is echt dat je helemaal weg bent en moet echt op de OK. Een roesje is wat lichter en hoef je niet op de OK te doen maar het kan zijn dat je niet in slaap valt ervan, dat je nog wel een soort bij bent. Beetje lastig uitleggen. Ik heb zelf ooit een roesje gehad voor een scopie en ik viel pas na de behandeling in slaap Yeeeey adrenaline Omdat ik zelf een behoorlijk traumatische, gyneacologische ervaring heb gehad zou ik zelf dit soort dingen alleen nog maar onder narcose doen. Maar dat is dus echt persoonsgebonden en gebaseerd op mijn eerdere ervaringen. Doe met de informatie wat je wil maar weet dat er echt wel meer opties zijn dan: benen wijd en even doorbijten.
Begrijpelijk dat jij sinds die traumatische ervaring altijd voor een narcose kiest. Mijn ouders hebben allebei een coloscopie aan hun darmen gehad met een roesje, en ze zeiden dat ze helemaal weg waren. Maar misschien geldt dat niet voor iedereen. Ik zal nog wel even wat research doen en met mijn gynaecoloog overleggen. Een narcose lijkt me spannender en ingrijpender dan een roesje, dus intuïtief heb ik een voorkeur voor een roesje. Dinsdag heb ik een belafspraak met mijn gynaecoloog om de uitslag te bespreken en een lisexcisie in te plannen. Ik zal echt aandringen op een roesje, en hem bestoken met alle vragen die ik nog heb.