Hee allemaal, Hier een beetje een apart verhaal. Ik heb 2 kindjes met m’n ex. We zijn nu 1,5 jaar uit elkaar en we zijn nog steeds hele goede vrienden. we hebben het goed geregeld samen, we doen nog veel als gezin, zeker met belangrijke dagen. Ik heb een leidinggevende functie in een bedrijf, eigen koophuis, oftewel ik heb mijn zaakjes goed voor elkaar na een lastige periode van uit elkaar gaan. nu zit ik hier, na een leuke derde date en een morning after pil, met een positieve test in mijn handen. En ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb altijd een grote wens gehad voor een derde kindje en een groot gezin. Zelfs onlangs nog met mijn ex een grapje over gemaakt of we in deze constructie niet aan een derde konden beginnen. Ik heb zelf nauwelijks familie, mijn kinderen zijn mijn familie. Ik mis de kinderen als ze niet bij me zijn, maar geniet inmiddels ook wel echt van mijn vrijheid. Maar wat nu? Ergens is dit mijn wens, maar totaal niet de situatie die ik voor ogen had. Ik sta er alleen voor dadelijk, met een baby, met een baan, waarbij ik moet afzeggen als de baby ziek is, de helft van de tijd met 3 kids, hobby’s die dan niet meer kunnen zoals ik ze nu doe, het leven waar ik zo van genoot verandert onwijs. Maar de wens van nog een kindje en een groot gezin is ook groot. Ik ben enorm bang dat mijn gezin zoals ik het deed met mijn ex uit elkaar gaat vallen met nog een kindje erbij. Want vieren we dan nog Sinterklaas met zijn familie en een extra kindje van mij? En andere feestdagen met ons gezin plus mijn kind van een ander? Hoe doen mensen dit? Daarnaast ben ik heel bang voor de reacties om me heen, op het werk, op het schoolplein, van iedereen die weet dat ik geen partner heb maar zwanger ben. Zo iemand die per ongeluk zwanger wordt. Kinderen heeft bij 2 vaders. Wat ik niet veroordeel bij een ander, maar zo zag ik mezelf niet. En die oordelen zijn er wel. Ontneem ik mezelf nu de kans om ooit nog gelukkig te worden met een ander? Eigenlijk zijn die meningen en oordelen niet belangrijk en de laatste reden om een zwangerschap af te breken maar ik vind het wel lastig, vooral op werk. Maar uiteindelijk… gaat het om mij en de kinderen. Ik ben vooral bang voor het uit elkaar vallen van mijn gezin, wat zo belangrijk is voor mijn kinderen om nog veel dingen samen met papa en mama te kunnen doen. En ik ben bang voor complexe gevoelens voor de kids als ik een kind heb wat 100% bij mij is terwijl zij maar 50% van de tijd bij mij zijn. Zijn er mensen die daar ervaring mee hebben? Wat is de impact geweest op jullie kinderen? Sorry voor het chaotische bericht, ik ga even alle kanten op qua gedachten en emoties…
Wat een moeilijke situatie waar je momenteel in zit lijkt me. Wel knap hoe jij en je ex het geregeld hebben met je kinderen. Ik kan me voorstellen dat je niet wilt dat dit verandert en misschien hoeft dat ook niet? Je typt dat je bang bent voor complexe gevoelens van je kinderen als zij straks 50% bij je zijn en de baby 100%. Weet je nu al zeker dat dat het geval zal zijn? Ik bedoel, misschien wil de vader van je baby ook betrokken zijn en valt er met hem daarover wel goede afspraken te maken?
Dankjewel voor je reactie. De natuur heeft al voor mij besloten, gelukkig maar… woensdag een licht streepje, gister nog iets lichter en deze ochtend omo wit… heb veel krampen dus het zal binnenkort wel rood worden denk ik. Voelt een beetje dubbel, maar ook ergens een opluchting dat ik geen keuze hoef te maken…
Ik vind het eerlijk gezegd nog een twijfelachtig streepje, zeker qua kwaliteit van deze testen momenteel. Maar hopenlijk een goede bewustmaker om anticonceptie te gaan gebruiken om eenzelfde situatie in de toekomst in elk geval te voorkomen. Gelukkig nu met de sisser afgelopen..
Ik mistte in je verhaal eigenlijk wel het deel van de vader. Was er sprake van 'alles alleen' of had hij nog aandeel/inbreng gehad? Ik lees dat de natuur waarschijnlijk anders besloot, sterkte. Hopelijk ook een extra bewustwording om te zorgen niet ongepland zwanger te raken (maar dat zal je vast zelf ook wel bedenken ).