Afgelopen week heb ik de eerste week gehad op mijn nieuwe werk, maar het voelt totaal niet goed. Ik heb er ook weinig ervaring mee want ik heb mijn vorige baan opgezegd na 19 jaar.. ik wou zo graag wat anders, alles was een sleur. nu was het zo dat ik heb gesolliciteerd naar een functie wat me leuk leek. Ze konden mij 16 uur geven maar dan zou ik ook wat uren in de keuken moeten werken. Prima, dacht ik. Volgende week zou ik in de andere functie moeten werken. Echter werd na 1 dag werken deze week al meteen gezegd dat het niet ging lukken want ze hebben mensen tekort in de keuken. Nu wordt ik daar (andere functie) maar 2 dagen ingewerkt en moet ik weer 3 dagen in de keuken. En ik bedoel dit niet verkeerd maar ik vind het werk vreselijk. Het is koffie zetten, eten uitdelen en heeeel veel afwas en schoonmaakwerk en vuilnis. Dat is nou niet bepaald wat ik voor ogen had. Ik ben bij deze baan gekomen dmv een vriendin die er ook werkt (andere functie) nu zag ik per toeval deze week een vacature bij iets wat ik nog veel leuker vind (en hiervoor ook al naar zocht maar toen hadden ze geen mensen nodig) maar nu twijfel ik; geef ik dit een kans of ga ik gewoon tussendoor solliciteren en dan zie ik wel? Het voelt alsof ik opgeef maar de eerste indruk zegt ook wel iets. Maar ik ben ook wel heel benieuwd naar de andere functie want dat heb ik nog niet gedaan. Ik ben er wel over uit dat ik hoe dan ook de keuken niet blijf doen. Wat zouden jullie doen?
Gewoon solliciteren, willen ze je hebben, kun je altijd nog beslissen. En daar eerlijk zijn m.b.t. je huidige baan, dat dat heel erg tegenvalt, doordat je andere werkzaamheden hebt dan er vooraf is voorgespiegeld.
Solliciteren kan altijd. Dat zou ik zeker doen, wat heb je te verliezen? Mocht je op gesprek uitgenodigd worden, gewoon eerlijk zijn over de stap die je genomen hebt en waarom het minder bevalt dan je dacht. Je huidige baan nog even niet opzeggen, hoor. Hoe lang is je proeftijd? En je opzegtermijn? Geef het ondertussen nog iets langer de tijd, soms zegt een eerste indruk ook niet alles. Zeker na zo lang hetzelfde te hebben gedaan. Misschien kun je ook voorzichtig in gesprek met bijvoorbeeld je leidinggevende, over jouw verwachtingen en de afspraken die gemaakt zijn. Maar dat voel je zelf het beste aan, daar zou ik wel voorzichtig mee zijn tijdens de proeftijd. Hoe lullig ook, anders sta je met lege handen. Beter je oude schoenen niet weggooien voor je nieuwe hebt
Ik herken het, vorig jaar nieuwe baan gevonden en ik vond het vreselijk daar. De mensen niet hoor, maar echt de werkzaamheden. Ik heb in mijn proeftijd ontslag genomen de dagen kropen voorbij en voelde mij zo ellendig. Ik dacht ik neem de gok wel. Binnen een week had ik iets anders, ik zit hier nu nog en heb het ontzettend naar mijn zin. Voor mij is het dus goed uitgepakt
Ja binnen je proeftijd mag dat sowieso! Daarna alleen met inachtneming van de opzegtermijn (tenzij je in overleg anders overeenkomt natuurlijk). Het leven is te kort om werk te doen dat je echt niet leuk vindt, dus hoe dan ook zou ik verder kijken!
Ik zou gewoon solliciteren. Ik herken het wel. Ik had mijn baan bij de ene organisatie opgezegd om bij een andere organisatie weer aan de slag te gaan. Ik werkte in de flexpool. Na 1 dag meelopen voelde ik me totaal niet thuis bij deze organisatie en heb ik de flexpool coördinator van de andere organisatie gemaild, situatie uitgelegd en gevraagd of ik terug kon komen. Na 3 maanden was ik terug bij mijn oude organisatie.
Wat fijn, goed opgelost! Ik wil niet weer terug naar mijn oude baan hoor. Ik had daar geen plezier meer in mijn werk.
Ik zou het gesprek op het werk aangaan. Dat je bent aangenomen voor een andere functie. En dat je best wilt uithelpen maar dat je correct business wel die andere taken zijn. En daarnaast zou ik zeker solliciteren. Je weet nooit. Gewoon doen en dan zie je wel.
Ja ik denk dat ik dat ook ga doen! Volgende week ga ik die andere functie doen en die wacht ik gewoon af, zo dat ik ook weet hoe dat is en dat mee kan nemen in dat gesprek. Sollicitatie ga ik morgen mee bezig!
Solliciteren. 10 jaar geleden raakte ik toen ik hoog zwanger (van mijn eerste) was mijn baan kwijt. In mijn verlof een nieuwe baan gevonden maar nog vol onder de hormonen. Ik was gewoon blij dat ik werd aangenomen maar had totaal niet nagedacht over of ik het echt wel wilde. Week 1 was een introweek toen kreeg ik al een oh nee gevoel. Week 2 dacht ik oh neeee. Een goede vriendin appte mij toen of ik het naar mijn zin had en ik zei nee niet echt waarop ze zei: bij mij in het team zoeken we iemand. Dat was altijd mijn droomfunctie geweest en ik heb ja gezegd. Ik ben toen op gesprek gegaan, heb in mijn proeftijd mijn andere baan opgezegd en ik werk nu al ruim 9 jaar hier en met heel veel plezier (momenteel in mijn 3e functie!) Nooit spijt van gehad, beste keuze ooit terwijl iedereen heel verbaasd was. Ik ben ook iemand die altijd alles een kans geeft en zeker niet zomaar een baan opzegt. Maar ik voelde aan alles dat het niks ging worden. Terwijl ik mij hier vanaf dag 1 thuis voelde… dus ik zeg: solliciteren. Sowieso.
Zeker solliciteren, als je later die kant uit had gewild en t niet hebt geprobeerd nu er de opening is sla je jezelf voor de kop. Als je niet aangenomen wordt daar kan je dat ook weer uit je hoofd zetten. Wordt je wel aangenomen kan je nu nog vlot weg en anders met opzegtermijn. En blijkt dat je huidige werk bij te draaien en helemaal t einde te zijn kan je altijd nog bedanken he?
Ja, heb je gelijk in! Het kan inderdaad nog draaien maar in de keuken werken wil ik echt niet. Dus na volgende week ga ik sowieso een gesprekje aan.
Die baan wat je leuk lijkt is dat in het zelfde bedrijf? Anders kijken of je wel mag solliciteren. Iets met binnen een bepaalde tijd. Maar in je proeftijd lijkt me dat toch mogelijk. Ooit ook gehad vond het werk verschrikkelijk en viel me zo tegen, was echt anders. Gelijk ook opgezegd.
Nee dat is heel iets anders! Maar ik heb mijn sollicitatie verstuurd en als dat niets wordt dan ga ik volgende week een gesprek aan dat ik de keuken niet meer ga doen.