Hallo allemaal! Op zoek naar wat ervaringen/steun. Toen ik net 19 weken zwanger was, begon ik flinke rugpijn en wat buikkrampen te krijgen. Dit leek op bandenpijn, maar vond het best eng. Ook omdat ik met 13 weken een miskraam heb gehad, en dit begon op dezelfde manier. Gelukkig had ik 2 dagen later de 20 weken echo, en daar was een gezond en actief kindje te zien. Het enige puntje was 2 bloedvaten ipv 3 waarvoor ik maandag naar Leiden ga. Maar ze zei al dat ik me geen zorgen hoefde te maken, want alles zag er super uit. Het einde van de middag had ik wat roze met afvegen, en in de avond ook een druppel bloed in de wc. Ik heb gelijk de verloskundige gebeld, die heeft mijn buik gecheckt en het hartje en wederom alles oké. Ze gaf aan dat er waarschijnlijk een bloedvaatje was geknapt door teveel belast oid, en dat het met een paar dagen over moest zijn. Dit stelde me wel enigszins gerust. Ik moest rustig aan doen, en wat paracetamol nemen ivm de pijn (was bandenpijn/teveel belast) en weer bellen mocht het erger worden. Inmiddels weer 2 dagen verder, en nog altijd wat last van pijn en bloedverlies. Inmiddels wel roze, heel soms iets rood maar eigenlijk alleen met afvegen en in de wc. Ik draag wel een maandverbandje waar soms iets in zit, maar lijkt meer oud. Het maakt me alleen zo enorm onzeker. Ik durf haast niet meer naar de wc te gaan, want elke keer als ik bloed zie of roze afscheiding barst ik in tranen uit. In mijn hoofd staat bloed gelijk aan een miskraam (3 miskramen gehad..) en ondanks dat ik weet dat het echt niet altijd zo hoeft te zijn, stelt het me echt niet gerust. Iemand misschien ervaring hiermee?
Ja, ervaring mee vanaf 23 weken. Daarvoor ook 3 miskramen en ik herken je gevoelens en angsten helemaal. Ik heb heel regelmatig bloedverlies gehad tussen de 23 en 31 weken. Toen een hele heftige bloeding gehad met heel veel bloed, stolsels en buikkrampen, maar ook weer gestopt. Daarna volledige bank/bedrust gehouden en 'pas' bevallen met bijna 38 weken. Natuurlijk is elk verhaal uniek en is het goed om, als je je zorgen maakt, te overleggen met verloskundige en door te laten sturen naar het ziekenhuis zo nodig. Maar mijn ervaring is dat je liters bloed kunt verliezen en dat het helemaal goed kan aflopen. Bij mij is nooit een oorzaak gevonden. Eerst dachten ze aan laagliggende placenta maar die was rond 27 weken niet meer zo laag en kon het toen niet meer zijn. Waarschijnlijk toch ook een bloedvat geweest die problemen is gaan geven. Veel sterkte en probeer je eraan vast te houden dat het waarschijnlijk heel onschuldig is en het er echt bij kan horen. En ik zou lekker rustig aan gaan doen en zo min mogelijk belasten!
Dank je wel voor je reactie! Jeetje, wat een onwijs heftig verhaal zeg. Ik kan het me goed voorstellen dat je ook met veel angst hebt gezeten. Ik probeer ook zeker rustig aan te doen, maar ga dan veel te veel nadenken wat ook niet fijn is. En daar komt bij dat ik al 2 kindjes heb rondlopen, dus die rust nemen is helaas ook niet altijd makkelijk. Maandag moeten we naar het medisch centrum in Leiden vanwege de navelstreng, dus ik hoop dat zij me iets kunnen geruststellen. Ik vind het doodeng allemaal, en hoop dat de pijn/bloed snel overgaan. Genieten en rust vinden is op deze manier zo enorm lastig.