Hoihoi Onze oudste dochter heeft kenmerken van autisme (net te weinig om definitief autisme vast te stellen) maar ik durf mijn vinger hiervoor in het vuur te leggen. Ook is ze erg hoog sensitief. Onze middelste zoon heeft een lichte vorm van adhd hebben we vandaag te horen gekregen. Nu zijn deze 2 kinderen samen een enorme uitdaging omdat ze beiden andere behoeftes hebben en dit zorgt onderling voor veel onbegrip en geruzie. Zijn er meer moeders met kinderen die dit hebben? Hoe gaat dit bij jullie? Zou graag wat ervaringen uit willen wisselen.
Hier 3 kinderen. Oudste: adHd, ass, dyslexie en dyscalculie Middelste : add, ass, dysharmonisch profiel Jongste : testing aangevraagd omwille van concentratie problemen op school . Logo opgestart omwille van vermoeden dyslexie. Het gedoe was vooral tussen onze 2 oudste. Nu ze ouder worden is het thuis makkelijker aan het worden Ze laten elkaar meer met rust nu en dat werd.met hun bijna 14 en 15 echt tijd.
Ik heb er 4 met autisme: Oudste: autisme en disharmonisch IQ Tweede: autisme, dyslexie , dyscalculie Derde: autisme en vermoeden van in elk geval dyslexie en waarschijnlijk ook dyscalculie, autisme uit zich in een angststoornissen. Jongste geen diagnose maar heeft alle kenmerken die onze oudste ook had. hier zijn de kinderen (en met name de jongens) de eerste 8 jaar extreem druk, niet spelen (gewoon helemaal niet met speelgoed en hun rollenspellen zijn heel erg vanuit hun regie, is niet leuk voor de ander die mee doet) en alleen maar praten de hele dag. Vanaf hun 9de werden de drie oudsten rustiger. De jongste is 4 dus even afwachten hoe dat bij hem gaat. Ze hebben en hadden allemaal hun eigen aanpak nodig. Ze leven hier allemaal op hun eigen eilandje en hebben heel weinig interactie met elkaar. Alleen de jongste wil graag aandacht van zijn broer en zussen, maar (ook vanwege leeftijdsverschil) ze negeren hem eigenlijk gewoon altijd. Ze maken niet vaak ruzie maar het loopt ook niet echt lekker samen.
Hier ook kinderen met hele andere behoeften. Zorgt soms voor onbegrip, maar ik probeer steeds te sturen op dat ze nu eenmaal andere behoeften hebben en dat ze de behoeften van elkaar niet altijd begrijpen, maar juist dat wel allebei meemaken en dus kunnen herkennen vanuit hun eigen situatie (en geef dan wat voorbeelden). En ik probeer/we proberen dingen met de kinderen apart te doen om wel aan hun behoeften te kunnen voldoen (wat ook wel een uitdaging is, omdat een van de twee de behoefte heeft dat ik 24/7 thuis ben en de ander (en ikzelf ) juist niet). De een begrijpt het gevoelsmatig beter, voor de andere is het vooral iets wat er cognitief ‘in moet slijpen’.
Ik heb ook 3 totaal verschillende gevallen : -De oudste (morgen 7 ) is autistisch, hoogintelligent/hb en er zijn signalen van adhd. -De middelste is vermoedelijk hb. Vermoedelijk ook een TOS. Hij heeft autistische kenmerken, ook wat adhd kenmerken. Maar dat alles kan ook onder HB vallen of misschien zelfs onder TOS. Onderzoeken zijn gaande, en sowieso speelt er ook gewoon nog een heel groot stuk 'in ontwikkeling' mee aangezien hij pas 4 jaar is. -De jongste is pas net 2 jaar, maar ik vermoed ook hb bij haar. Het is alsof ik naar mezelf kijk zeg maar. Heel ander soort hb dan mijn middelste, die weer een heel ander soort is als de oudste. (erg handig) Alle 3 zijn ze dus totaal anders. Met name de oudste heeft andere behoeftes, de jongste 2 liggen redelijk op dezelfde lijn. Het botst wel eens tussen de oudste twee omdat beide communicatief niet sterk zijn, slecht anderen aanvoelen qua grenzen, en een andere belevingswereld hebben. Maar aangezien ik er altijd bij ben (ik laat ze nooit alleen met z'n tweeen) loopt het nooit uit de hand. Ze hebben veel begeleiding nodig, dus het is onderdeel van mijn 'baan'. Verder doen we wat werkt, en niet persé zoals het hoort volgens traditie/cultuur/maatschappij/whatever. We houden ons sterk voor dat we 1 gezin zijn, en dus; we passen ons aan elkaar aan. Wat betekent dat als iemand niet kan geven, hij/zij krijgt. En kan iemand wel (weer) geven, dan kan een ander weer wat nemen/krijgen. Dat kan per dag verschillen, soms zelfs per dagdeel of per uur. Flexibiliteit is een vereiste in een ND gezin, als je het mij vraagt. En dat geld voor alles; van bedtijden tot schermtijden, van soorten eten (maaltijden) tot waar deze genuttigd wordt.
Hoe Hoe oud zijn je kinderen? Hier twee pubers, oudste add en net pas gediagnosticeerd met ass en jongste adhd en dyslexie. En ja wat hebben ze gebotst, totaal andere behoeftes. Maar sinds systeem therapie lijkt er meer begrip voor elkaar te komen.
Bijna 12 en 8. Hebben ze beiden systeem therapie gehad?.wij krijgen een ouder kind training waarschijnlijk
Onze oudste had ook met verschillende soorten testen wel kenmerken van autisme, maar om het nou autisme te noemen.... ik werd er gek van! "Nee, het is hoogbegaafdheid met daarbij een beetje van autisme en een beetje adhd, maar zo noemen we het niet" tot hij zo vast liep in zijn boosheid dat hij wegliep en nog eens wegliep en op vakantie in Frankrijk in een pretpark weg liep en na 3uur boos zijn nog niet gekalmeerd was...toen hebben we hulp gezocht en bij zijn huidige behandelaren uitgekomen. Met het lezen van de testen en 1 gesprek met hem, was het voor hun duidelijk ASS met een beetje adhd kenmerken. Nu we in de behandeling zitten merken we echt dat het idd ASS is, maar ivm zijn hoge intelligentie kan hij veel maskeren. De therapeut tekende een driek hoek met hier en daar het lijntje een stuk korter. "Wat is dit? Juist een driehoek...omdat het wat stukjes lijn mist durven mensen het geen driehoek te noemen, maar als je het zo ziet dan is het wel zo! En zo is het ook met zijn autisme, omdat je misschien bepaalde lijntjes niet volledig ziet durven anderen het label niet te plakken, maar wij hebben genoeg gezien om het label wel te durven plakken"! Sorry lang verhaal, maar vind je verhaal zo lijken op dit verhaal... misschien kunnen ze bij het CJG nog wel eens verder helpen? Zij hebben ons ook aan onze huidige behandelaren geholpen!
Herkenbaar. Mijn oudste heeft autisme en mijn jongste ADHD. De oudste kan dus niet goed tegen prikkels, terwijl de jongste daar op leeft! Hij zoekt haar dus ook geregeld expres op voor wat reuring in de tent. Heel vermoeiend! Daarnaar zijn de alle drie hb, en dat maakt het ook niet makkelijker. Echt een dagtaak. Werken voelt bijna als ontspanning
Oh heel herkenbaar!! Ik voel me echt regelmatig polietieagente en ben soms blij dat ik mag werken haha
Ik heb 3 heel verschillende kinderen... Oudste en jongste botsen veel, omdat ze overprikkeld worden van elkaars gedrag en beide echt niet in staat zijn om degene te zijn die compromis sluit of meebuigt. De oudste delft hierbij dan vaker het onderspit, want hij is volgzaam en zal zich eerder terug trekken of bevriezen. De jongste is heel pittig, externaliserend, impulsief en explosief (veel fight). De middelste zit daar letterlijk tussen (hooggevoelig en introvert) en heeft vaak last gehad van gedrag van haar broer en zus. Maar ik moet zeggen dat de dynamiek hier in huis een stuk tot rust gekomen is. Er is minder wrijving en botsing en sfeer is vaker gemoedelijk en ontspannen. Dit komt vooral doordat de chronische overprikkeling en overvraging door school verdwenen is (in combinatie met effecten van medicatie). Ook heeft 'levenservaring' bij de oudste voor meer rust gezorgd. Hij snapt meer van de wereld en is daarom ook minder snel in de war of in paniek. Er is nog steeds sprake van intensieve begeleiding (door ons), vanwege de jonge sociaal-emotionele leeftijden en motorische achterstanden (dyspraxie), wat nog steeds erg vermoeiend kan zijn, maar de sfeer is stuk beter. Kinderen zijn ook aardiger voor elkaar, nu ze niet meer elke dag gestrest zijn.