Wij hebben samen de keuze gemaakt voor kinderen en dat ik minder ging werken. Dan zou ik al mn geld in moeten leggen en niks meer voor mezelf hebben. En mijn man zou dan heel veel geld voor zichzelf hebben. Wij hebben alles op een hoop. En daarnaast een vast bedrag per maand op onze eigen rekening voor onszelf voor onze hobby's en kleding.
Alles strikt gescheiden. Ik heb mijn eigen rekening en uitgaven en mijn man. Hij betaald de vaste lasten van de woning, ik de boodschappen, tv en abonnementen. Nooit, echt nooit meer gezamenlijk.
Wij hebben alleen een gezamenlijke rekening waar alles van betaald wordt sinds we samen wonen. In het begin verdienden we allebei even veel dus dat was toen geen probleem. Ondertussen verdiend man meer omdat hij fulltime werkt en ik partime, maar ook omdat hij een hoger salaris heeft. Gelukkig staan we allebei nog steeds achter deze constructie
Wij ook niet. Hij brengt binnen en ik doe op. Elk zijn taak e . Neenee grapje. Eigenlijk kopen wij gewoon wat we nodig hebben. Zo heb ik deze ochtend 150 euro uitgegeven aan spullen die we nodig hebben (kousen, onderbroeken, vaatdoeken, goedkope slippers voor de jongste, pyjama voor man, vitaminen, thee.,....) Ja dat ga ik dus niet vragen of melden. Ik stuur dan wel : ik ga naar hema, Zeeman, bio planet, nog iets nodig buiten wat we.al besproken hadden? Nu had hij bijvoorbeeld graag snoepjes en muntjes van bij de bioplanet en dan koop ik die.
Zo gaat dat hier ook. Wil ik iets kopen rond de 500 euro ofzo dan overleg ik wel, maar ook meer voor de vorm, want hij zegt toch altijd "doe maar hoor".
Wij hebben alles gezamenlijk maar hebben wel nog ieder een eigen spaarrekening (hierop storten we giften van onze ouders). Ik verdien sinds een aantal jaren meer maar dat maakt mij niets uit. Wij hebben eigenlijk nooit discussies over aankopen. Mijn man koopt niet veel, ik wat meer maar ben geen big spender. Aan vakanties geven we wel veel uit maar goed dat willen we ook beide. Onlangs hadden we wel discussie omdat mijn man meer wil beleggen en ik heb daar geen zin in. Maar goed ik vind het ook wel goed om daar juist over te praten. Op zich snap ik het ook prima als mensen het apart doen. Al zou ik het wel raar vinden als de een dan veel meer te besteden had dan de ander.
Hier 1 gezamenlijke, 1 boodschappen rekening en elk een eigen (die niet/nauwelijks gebruikt worden) Gezamenlijk rekening komen onze salarissen op binnen en gaan alle vaste lasten af en de boodschappen rekening is echt alleen voor boodschappen.
Een gezamenlijke maar ook eigen. We hebben allebei een eigen bedrijf. Mijn man betaald het meeste. Die heeft een vast bedrag qua inkomen over het algemeen. Die van mij is afhankelijk van klanten. En mijn man zijn uurtarief is 5 keer zo hoog als die van mij daar kan ik niet tegenop werken.
Welk allebei een aparte rekening, maar het is "ons" geld. Ik verdien meer, dus alle vaste lasten worden van mijn rekening betaald. Zijn inkomen is boodschappen geld.
Wij altijd aparte. Ben altijd bang dat ik gehackt wordt, en dan heeft mn man elk geval nog z'n rekening
Wij hebben altijd gehanteerd, alles naar 1 rekening en we houden hetzelfde bedrag aan ‘zakgeld’ per maand. We begonnen ooit met een gelijk salaris. Inmiddels is mijn salaris netto zo’n 40% hoger dan dat van mijn man en dan heb ik ook nog een leaseauto, terwijl we evenveel werken. Ik vind het belangrijk dat we allebei leuke dingen kunnen doen en ook voor bepaalde doelen kunnen sparen. Ik zou ook niet weten hoe dat anders in de praktijk zou werken. Dan zou ik meer sparen en vervolgens meer bijleggen voor vakanties? Of boek je dan de vakanties naar het laagste inkomen? Iedereen heeft zo zijn eigen voorkeuren, maar voor ons werkt dit prima.
Hier een gezamenlijke en ik heb nog een eigen. Eerst ging alles behalve kbs op de gezamenlijke rekening maar ik vond het moeilijk om daardoor dingen voor mezelf te kopen want vaste lasten, onvoorziene kosten... Dus nu krijg ik "zakgeld" en bekijk ik per aankoop welke rekening ik gebruik.
Met mijn ex hadden we elk een eigen rekening waar ons loon op gestort werd en een gezamenlijke voor de vaste kosten. We verdienden ook altijd ong evenveel... Mijn huidige vriend denkt er anders over: die vindt dat alles op 1 rekening moet. Heeft het ook bij zijn vorige 2 partners zo gedaan. Ik heb het moeilijk met geld uitgeven van n ander... vooral omdat ik nog een berg schulden af te betalen heb, vind ik niet dat mijn vriend daar voor zou moeten opdraaien. Ik bedoel maar: eigen schuld, dikke bult... Maar zolang we nog apart wonen en elk onze eigen woning hebben, is dit alles niet aan de orde. De dag dat we ooit gaan samenwonen kan dit wel eens een ding worden....
Hier is dat hetzelfde. Edit: echt grote uitgaven overleggen we natuurlijk wel over. Maar als ik ga winkelen bijvoorbeeld, koop ik wat ik wil en hoef daar niet over te overleggen. Maar over het algemeen doen we dus geen gekke dingen.
Haha hier hetzelfde. Werkt voor ons het beste dat we beide een X bedrag hebben om vrij te besteden, zonder dat de ander dat in kan zien. We storten een vast bedrag naar de gezamenlijke rekening en komen daarmee eigenlijk altijd uit. We hebben ook een gezamenlijke spaarrekening waar de teruggave van de belasting, kinderbijslag e.d. naar toe gaan.
Mijn man werkt en verdient meer, dus hij legt ook meer in. Qua uitgaven zijn wij verschillend en ik wil geen gedoe daarover krijgen dus vandaar de keuze om het gescheiden te houden met een gezamenlijke rekening voor de vaste lasten.
Bij ons is alles van ons samen. We hebben een gezamelijke rekening waar onze salarissen op gestort worden. Daarnaast een vaste lasten rekening waar elke maand een uitgerekend bedrag op gestort wordt vanaf de andere rekening en alle rekeningen worden vanaf daar betaald. Wat er over is op onze eerste rekening, na aftrek spaargeld dat naar de betreffende rekeningen gaat, betalen we verder alles van. Wij vinden dat echt super overzichtelijk en duidelijk. We horen ook regelmatig van anderen, die gescheiden rekeningen hebben, opmerkingen over wie wat betaald of de vraag waar nog geld op staat. Of dat iemand zegt 'ik betaal eigenlijk alles voor de kinderen, mijn partner nauwelijk', die betaald dan weer andere dingen maar ergens wordt het toch benoemd dus blijkbaar voelt t dan minder eerlijk ofzo, geen idee. Het zal vast verschil uitmaken als de één vele duurdere hobby's heeft of veel meer een gat in zijn hand of zoiets. Bij ons is dat niet, en verder gaat dat eigenlijk altijd in goed overleg. We denken er ook niet zo verschillend over en als dat wel is, overleggen we daar over. Mijn man ontvangt overigens veel meer salaris dan ik, ik werk ook veel minder buitenhuis dan hij, maar 'verdien' ook minder. Maar ik doe dan weer veel meer in het huishouden. En dat is allemaal evenveel waard. Het voelt in ieder geval doodnormaal en gelijkwaardig voor ons beide. En het is enorm overzichtelijk. We zijn al vanaf jonge leeftijd samen, en alles dus ook samen opgebouwd. Ik kan me best indenken dat dit heel anders is wanneer je in een hele andere verdeling start.
Wij ook niet. Mijn man zal sneller overgaan tot kopen maar als ik iedere maand voor een paar 100euro zou willen shoppen, dan zou hij daar ook niets over zeggen hoor. Dus zakgeld of eigen geld omdat de andere ...., dat hebben wij sowieso niet.
Als we onze vaste lasten door 2 delen, moet ik m’n hele salaris inleggen en heeft m’n man nog duizenden euro’s over. Op deze manier heeft man iets meer over dan ik, maar allebei een goede hap geld. En mijn man moet nog studieschuld aflossen en heeft hogere representatiekosten voor werk, dus eigenlijk is t mooi in balans. Maar dat laatste is geen must, als we allebei maar ruimte hebben voor eigen uitgaven en sparen. Het boeit ons weinig wie wat waaraan uitgeeft, mits we allebei maar redelijk sparen, zodat we ook de dingen voor huisonderhoud zonder moeite kunnen doen. En we vinden het een fijn idee dat we allebei een goede spaarrekening hebben, zodat als er wat gebeurt met de een, de ander direct toegang heeft tot voldoende middelen.
Jep hier ook. En hij verdiend nog eens meer ook maar daar hebben we nooit problemen over gehad gelukkig.