Hier ervaring met beide kanten. Baan opgezegd omdat het gewoon echt niet oke meer was hoe de baas handelde. Met het geluk een maand later een nieuwe baan te vinden. Dat was best spannend. Daarna eerst gezorgd voor een nieuwe baan (of gaan werken als zzp'er) voordat de baan werd opgezegd. Zolang het niet levensbedreigend of psychisch grote aanslag op hem gaat hebben zou ik zeker eerst een baan zoeken en dan pas ontslag nemen. Succes ermee.
Ja absoluut even doorbijten en ondertussen solliciteren. Komt ook beter over als je solliciteert. En bij gesprekken niet negatief uitlaten over zijn huidige werk.
Ik denk dat je man de enige is die kan bepalen of hij 'nog even kan doorzetten'. Wij staan hier allemaal niet in zijn schoenen. Even kunnen doorzetten ligt zo enorm aan een situatie, hoe je zelf als persoon bent, enzovoorts. Wij hier op het forum kunnen dat niet beslissen, dat zal je man zelf moeten doen. We kunnen wel aangeven dat de meest ideale situatie natuurlijk zou zijn om nu op zoek te gaan naar een nieuwe baan en nog even door te bijten. Of hij dat kan, dat is aan hem. Daarnaast zijn er nog zoveel scenarios's die ook per persoon verschillen. Het kan zo zijn dat hij direct iets nieuws vindt, het kan zo zijn dat dit even duurt. Wil hij in principe alles aannemen, ook al is het tijdelijk? Of heeft hij bepaald voorwaarden?
Nee ik zou geen" oude schoenen weggooien voordat ik nieuwe heb" zou echt eerst zorgen voor iets anders voordat je opzegt. 3 maand buffer is erg weinig. Stel hij heeft nog niets anders en hij breekt z'n been of arm? Dan heb je al snel een groot probleem want dan duurt het nog langer voordat hij weer aan het werk kan. Ik vind het risico te groot. Hopelijk houd je man het nog even vol!
Ze hebben hem zelfs nog terug in functie gezet echter kan hij dit werk dus helemaal niet meer ' door versleten rug door jaren het werk wel te doen' toen was de maat vol. Vandaag kreeg hij van zijn scriptie begeleiding groen licht en mag hij hem in gaan sturen en per 1-8 voor het nieuwe bedrijf! Afsluiting van een zware periode. We hadden trouwens een advocaat via de rechtsbijstand, maar bedrijf trok zich er niks van aan. Buiten. Het verplicht uit laten betalen van zijn extra's heeft zij 0.0 betekent. Echt heel erg slecht vonden wij zelf. Daarom fijn het nu zelf zo opgelost te hebben
M’n man en ik hebben dit beide gedaan. Zelf heb ik er een vaststellingsovereenkomst uitgesleept. Ze gingen akkoord met alle voorwaarden, mede omdat er wel een grote reorganisatie aan zat te komen. Binnen één week had ik weer een nieuwe baan, betere functie, met goede arbeidsvoorwaarden. Mijn man heeft het vorige jaar gedaan, omdat hij voor zich zelf wilde beginnen, maar wel zonder enkele afspraken dus ook geen WW, maar ik werk fulltime, dus financieel is daar geen probleem. Uit eindelijk is het in beide gevallen meer dan goed gekomen.
Ik ben ouderwets opgevoed en heb geleerd nooit oude schoenen te gooien alvorens ik nieuwe heb gekocht en van de buffer zou ik zenuwachtig worden. Als mijn man zijn baan op zou zeggen zonder wat nieuws, zou ik daar in principe niet achter staan en hij andersom ook niet overigens (een uitzonderlijke situatie daargelaten). Wat hier boven ook al is gezegd; een nieuwe baan is misschien zo gevonden, maar de vraag is of er dan ook een match is qua reistijd, arbeidsvoorwaarden, eventuele doorgroeimogelijkheden etc. Ik zou minimale inspanning leveren en alle tijd mogelijk gebruiken om te zoeken naar een nieuwe baan. Zowel mijn man als ik hebben ervaren hoe sterk de kracht is van het eigen netwerk. Heeft je man dat misschien ook? Ten aanzien van VSO: mee gemaakt dat iemand een VSO aangeboden kreeg wegens een reorganisatie en iemand die erom heeft gevraagd omdat deze persoon kort door de bocht de baan al lang niet meer leuk vond en tijd wil om uit te zoeken wat dan wel. Persoon 1 wilde geen WW en had (gelukkig) binnen 2 weken een betere baan (hogere functie en betere arbeidsvoorwaarden). Persoon 2: de werkgever is akkoord gegaan. Ik lees dat voor een WW het initiatief van de werkgever moet zijn uitgegaan. Dat een werknemer er om vraagt (als er geen gegronde redenen aan ten grond liggen) vind ik 1 ding, maar dat een werkgever daarmee akkoord gaat vind ik geen goed gegeven. Persoon 2 heeft wel WW gevraagd en gekregen.
Drie maanden buffer is niets bij onvoorziene situaties. Ik zou het dus zeker niet doen. Als hij het al zolang niet naar zijn zin heeft op werk door deze werkgever waarom is hij dan al niet lang en breed aan het zoeken naar iets anders? En als hij wel al lang aan het zoeken is en nog niets anders heeft gevonden dan weet je meteen dat een buffer van drie maanden dus wel heel veel druk kan gaan geven. Ik zou gewoon nu gaan solliciteren. Weten dat je op termijn weg gaat kan al heel veel lucht geven.