Daar heb je knopjes voor wij hebben in beide auto’s dat je stand per bestuurder kunt instellen. Ideaaaal
Wij hebben een gezamenlijke rekening waar beide salarissen op binnen komen. Alles wordt betaald van deze rekening. Deel gaat naar spaargeld en spaargeld zoontje. Beide ook een eigen rekening waar maandelijks € 200,- op gestort wordt waar je mee kan doen wat je wilt, lunchen op werk, eten met vrienden, etc.
Dat staat verder in dezelfde post. Dan de 1 of de ander. Ik rij nooit in zijn auto en hij nooit in de mijne. Maar goed, dan snapt niemand dat hoor, prima. Dat uitleggen iedere keer en dat het gedoe zou zijn. Is echt niks gedoe aan. Maar goed, we verdienen allebei ongeveer evenveel, vriend doet meer in het huishouden dan ik en zorgt ook doordeweeks een dag voor ons kind. Als de 1 veel minder verdient of tbm is, dan snap ik dat het op een hoop gaat. Bij ons zie ik daar het nut niet van in.
Dit geldt voor ons precies zo. We hebben elkaar leren kennen toen we al ietsje ouder waren, hadden allebei een fulltime baan met een gelijkwaardig salaris en een huis. Het heeft even geduurd voor we gingen samen wonen. Op dat moment hebben we alles gelaten zoals het was en daarnaast een gezamenlijke rekening geopend voor al onze gezamenlijke uitgaven. Daarop storten we allebei maandelijks een vast bedrag. Zijn er grotere uitgaven, dan storten we allebei bij. Vriend had ook een aantal dure hobby’s en ik kocht graag een (of twee ) extra paar schoenen, ook al had ik ze niet nodig. Denk niet dat er sprake zou zijn van verantwoording afleggen, maar nu is het zeker nooit een issue geweest. Daarnaast had hij een grotere spaarpot dan ik, dus ik had het heel gek gevonden als we dat op één grote hoop hadden gegooid. Na de geboorte van onze dochter zijn we allebei vier dagen gaan werken, maar de salarissen blijven vrijwel gelijkwaardig. Als één van beiden door een andere baan en/of minder uren minder zou gaan verdienen, zou het anders zijn. Maar voor nu werkt dit helemaal prima voor ons. Overigens is testamentair vastgelegd dat bij overlijden alles naar de partner gaat, dus dan gaat het wel op de grote hoop…
Hier elk eigen rekening en twee gezamenlijke. op 1 gezamenlijke storten we beiden naar rato een bedrag voor alle vaste lasten, op 1 gezamenlijke boodschappengeld. We sparen ook gezamenlijk. daarnaast houden we beide geld over op de eigen rekening en doen daar mee wat we willen. Alle extraatjes, uitjes, kleding, eigen spaarrekening. qua uitjes etc doen we maar wat en geven t naar elkaar aan als t geld bijna op is. We denken dat t eerlijk gaat maar checken het nooit. Man betaald meer etentjes enz, ik kleding voor kinderen bijvoorbeeld. voor ons werkt dit. De een geeft veel makkelijker uit dan de ander en de ander voelt zich snel bezwaard. Op deze manier zijn er nooit discussies of ergernissen over uitgaven.
Als ik naar ons kijk, verdienen ook nagenoeg gelijk maar wij hebben 1 hele grote ( dus veel duurdere) auto en 1 kleinere stadsauto. Dat klinkt dan juist heel oneerlijk als we dat ieder voor zich zouden doen. Maar je hoeft je niet te verdedigen, als dut werkt dan werkt het toch. Ik vind het juist wel interessant om te zien hoe andere daar tegenaan kijken
Wij hebben 1 auto, op mijn naam en is betaald van zijn geld Wij hebben een gezamenlijke rekening waar alles op gestort wordt en vanaf gaat. Ik heb ook nog een eigen rekening en daar wordt de kbs op gestort. Nog een oud overblijfsel van toen we uit elkaar waren en ik gewoon geen zin heb om het om te zetten. En komt mooi uit als ik iets voor hem wil kopen. Hij heeft het leeuwendeel van de inkomsten, ik van de zorg voor het gezin/huis. Ik ben ook een aantal jaar thuis geweest en werk nu wel weer. Wij zien ons financieel echt als samen. Wij hebben het mijn en zijn weer meer in ‘vrienden en activiteiten’ zo heeft iedereen een eigen invulling van hoe het werkt in de relatie toch? Zolang je het er maar beiden over eens bent
Mijn vriend rijdt in een dure Seat Leon Cupra. Ik hoef niet zo'n dure, snelle auto. Ik vertik het ook daaraan mee te betalen.
Wij hebben twee auto's, beide hebben we er een nodig vanwege ons werk. Ze zijn allebei van ons samen. We hebben ook samen besloten welke auto's we ooit kochten. Hij rijdt vaak in de grote, ik meestal in de kleine maar ik rij ook weleens in de grote, net hoe 't uitkomt. Gezamelijk rijden we altijd in de grote.
Wij hebben beiden een eigen rekening. Daar komt ons loon op binnen. Daarvan storten we maandelijks allebei een flink bedrag (allebei evenveel) naar onze gezamenlijke rekening waarvan we heel veel betalen (hypotheek, beide auto's, boodschappen, kinderopvang etc, eigenlijk bijna alles). Daarnaast hebben we beiden een eigen spaarrekening waar we beiden elke maand wat op storten. Maar eigenlijk is dit onzin, want het spaargeld van beide gebruiken we dan weer voor bijv extra aflossing hypotheek. We hebben dus beiden per maand een paar 100 euro die we voor onszelf gebruiken. Mijn man vooral voor zijn hobby wielrennen, ik vooral voor etentjes met vriendinnen haha. Maar eigenlijk is dat ook onzin dat dat gescheiden is want we zijn getrouwd in gemeenschap van goederen dus eigenlijk is alles van ons samen. Maargoed. Toch fijn om zelf ergens geld aan te kunnen uitgeven zonder verantwoording af te leggen. Als wij uit elkaar gaan (ben ik niet van plan) dan worden al het geld en bezittingen dus verdeeld. En dat is ook wel eerlijk, want we zijn beiden begonnen met vrijwel niks en hebben beiden ongeveer evenveel verdiend steeds
Wij gingen bijna 2 jaar terug van gezamenlijk naar eigen rekeningen. Salaris wordt op gezamenlijk gestort. Daar worden ook alle vaste lasten, boodschappen, benzine en dingen voor de kinderen van betaald. Er gaat een deel naar de spaarrekeningen en we krijgen ieder een vast bedrag om zelf uit te geven. Eerlijk geeft het ons megaveel rust. In het begin was het zoeken welke uitgave waar hoort (bijvoorbeeld kapper, benzine van mijn auto, reparatie van mijn fiets, daagje uit met gezin etc) maar dat overleg ging helemaal vanzelf. Nu is het heerlijk, geen 'verantwoording' nodig. En niet dat mijn man keek wat ik uitgaf, of andersom, maar toch geeft dit een bepaald gevoel van vrijheid waar ik mijn geld aan uitgeeft. Jaren eerder moeten doen.
Voor mij persoonlijk komen de termen “ niet willen verantwoorden “ “ daar ga ik mooi niet aan mee betalen” vreemd over. Jij wil dat dus dan moet je dat ook zelf maar betalen. Dat zou binnen mijn relatie niet passen. Daarmee suggereer ik geen goed of fout maar slechts hoe dit voor mij zou schuren. Ik heb werkelijk nooit het gevoel me voor welke uitgave dan ook te moeten verantwoorden en zal mijn man ook nooit aanspreken op zijn uitgaven. Zo ga ik dit jaar 2x op een dure vakantie zonder mn gezin maar daar voel ik me niet “schuldig” over omdat het van onze gezamenlijke hoop komt. Ik denk dat vooral datgene werkt waar je je beide goed bij voelt maar persoonlijk heb ik altijd wel een beetje moeite met dit is van jou en dit is van mij binnen een relatie. Toen wij gingen samenwonen had ik al mijn eigen woning, complete inrichting, auto en flinke spaarrekening. Man had slechts 10.000 euro en verder niks. Maar nooit heb ik gedacht o dat is allemaal van mij.
Nee ik kan daar persoonlijk ook niks mee. Wij leerden elkaar kennen toen we 19 waren en allebei niks hadden. Later begon ik met werken en studeerde hij nog door. Ik had al wat spaargeld en heb daarvan zijn rijbewijs en studie deels betaald. Zodra we gingen samenwonen was alles van ons. Ik zelf zou dat niet willen op die manier. En nu werk ik niet, zou er niet aan moeten denken dat ik al mijn uitgaven zou moeten uitleggen.
Snap dat je niet achter elkaar aan rijdt dan bedoelde meer op basis waarvan je de auto kiest. Bij ons is dat simpel, passen met zn allen alleen in de mijne. Maar kijk je welke dan het makkelijkste geparkeerd staat of volle tank of wie zin heeft om te rijden?
Eigenlijk best gek in mijn ogen. Je doet denk ik niet anders dan eerst, maar nu je het geld uit een ander potje betaald voelt het vrijer. Ik heb nooit het gevoel dat ik me moet verantwoorden over uitgaven. Ik geef ook niet bijzonder veel uit hoor, maar als ik bijv vind dat ik kleding nodig heb, dan koop ik dat. En mijn man zal nooit tegen mij zeggen dat het eigenlijk niet nodig is. Terwijl ik toch eigenlijk 'zijn' geld uitgeeft. Als tbm heb ik namelijk heel lang geen inkomen gehad. En met het inkomen wat ik nu heb is een leuk extraatje, maar meer ook niet.