Ik vraag me af hoe andere moeders hier over denken. Begin van het schooljaar (groep 3) is er tijdens de gymles een kindje boven op mijn dochter haar arm gevallen, waardoor mijn dochter haar arm brak. Vanuit school heel goed gehandeld en ook heel lief. Zo stond 's avonds de gymjuf voor de deur met een beterschapskaartje en een hele grote knuffel. Het was natuurlijk een ongelukje, maar ik vond het toen bijzonder dat vele ouders (die het hadden gehoord van hun kind) na schooltijd even beterschap wenste of een appje stuurde, maar de ouder van het kind die op mijn dochter viel, heeft nooit iets gezegd. Nu is er bij de gymles iets minder per ongeluk (eigenlijk gewoon express, als geintje) een bank losgelaten op de voet van mijn oudste (groep 7) en lachte degene die het losliet ook nog eens keihard. De teen is echt zwart en dik tot halverwege de voet. De meester heeft er niets aan gedaan. (En ergens snap ik dat, want de jongen heeft een rugzak en een gesprek aangaan na een incident werkt bij hem vaak averechts en tijdens zo'n gesprek kan die jongen verbaal agressief worden) Maar aan de andere kant denk ik, hallo een excuus is wel het minste wat het kind kan doen. Ik twijfel dus ook ontzettend of ik de moeder (wat overigens gewoon een heel begripvolle vrouw is) een appje moet sturen dat dit gebeurt is. Als mijn kinderen betrokken zijn bij een ongelukje, zal ik altijd ouders een berichtje sturen of het weer een beetje gaat, of beterschap wensen. Is dit vanuit mij dan wellicht overdreven?
Bij ons gaat alles via school. Wat er aan de hand is op school dat gaat ook via school. Onze zoon wordt gepest door 2 kinderen. Aanval van achteren waardoor hij de bosjes in vloog, 1 kind had 3 kinderen opgezet om die van ons pijn te doen. 2 deden daar niet aan mee en 1 heeft het werkelijk uitgevoerd. Hij heeft geen excuses gehad van de kinderen of van wie dan ook. Juffen zijn begripvol en doen hun best. Wij als ouders moeten doorgeven wanneer er meer is voorgevallen dan dat ze weten. Gaat niet hier in de buurt op school dus geen ouders op het schoolplein. Heb de ouders niet gesproken. Ze zullen ons ook nooit aanspreken. Ik denk ook niet dat het zin heeft. Wij gaan er van uit dat de juffen dit verder regelen. Dat is ook wat ze zelf aangeven.
Ik zelf zou het iet leuk vinden. Waarom... je verteld al dat deze jongen al op de radar is bij school. Ik hoop dus ook dat er hulp is en dit wel gemeld word. Maar niet om te straffen maar om zo de hulp beeld duidelijker word. Wat is de aanzet van dit gedrag en hoe te minderen of.... En nee niet om dit goed te praten. C was ook agressief en wilde niet luisteren en een ander pijn doen was wel erg makkelijk. Dit liet zij alleen op scholen zien en thuis niet. Waardoor je als ouder echt gek werd van ouders die het allemaal beter wist hoe ik c moest straffen, en hoe. En als ouder is dit echt een ding voor als als je het wel van een ouder hoord maar niet van de leerkracht. Wand ook dit gebeurde waardoor je als ouder ook nog eens voor blok stond. Nu zij gehoord word en gezien zoals zij is gaat het beter. Dus heel eerlijk zorg dat de leerkracht dit door speeld doem ze dit niet dam wel zelf maar absoluut niet verwijtend. Sterkte
Rugzakje of niet, dit horen ze aan te pakken. Wie weet hebben ze hier later wat aan gedaan, maar dat zou ik dan wel willen weten. Foto maken en bij school aankaarten, ik regelde zulke dingen met school en niet met de ouders. Beterschap met de voet!
Pesten vind ik overigens geen ongelukje. Dat is met opzet iemand pijn doen, treiteren of het leven zuur maken. In dit geval ging het om een ongeluk (oké bij de oudste wellicht niet, maar dat laat ik nu even in het midden.) Als mijn kind een ander kind verwond (veel bloed, breuk, kneuzing) en echt als ongelukje, door bijvoorbeeld een botsing, zal ik altijd 's avonds even contact leggen. Niet als verwijt, het is tenslotte een ongelukje, maar gewoon even omdat mijn kind (of de kinderen samen) zoiets per ongeluk! veroorzaakt heeft (of hebben). In het geval van mijn oudste had school dit moeten oppakken en hier zal dat kindje thuis niet over beginnen. Maar bij mijn jongste was het echt een ongelukje tijdens tikkertje spelen, waardbij de kindjes zelf ook onder de indruk waren van de stand van mijn dochter haar arm. Dus het gaat absoluut niet om het contact zoeken om een schuldige aan te wijzen. Maar om beterschap te wensen aan iemand waarmee mijn kind in botsing zou zijn geweest.
@ TS, ik vind het ook een normale fatsoensnorm hoor. Kinderen zijn kinderen en ongelukjes gebeuren nu eenmaal, maar even een berichtje sturen met de vraag hoe het nu gaat is toch het minste dat je kunt doen.
Maar dan moeten de ouders wel op de hoogte gebracht worden. Onze dochter heeft een keer haar pols gebroken doordat een klasgenoot (per ongeluk/expres?) een bal tegen haar aan schoot. Niks gehoord van zijn ouders. Maar ik weet ook niet of zij op de hoogte waren en ik kende ze verder ook niet. Beterschap voor je kinderen!
Dat vroeg ik me ook af, het was een ongelukje, dus de leerkracht hoeft de ouders niet in te lichten van degene die het per ongeluk de breuk heeft veroorzaakt. En ik vermoed dat dat kind ook niet enthousiast thuis gaat vertellen 'ik viel op X en toen brak ze haar arm'. Wat er gebeurde met je oudste, dit is op school gebeurd en is ook iets wat school moet afhandelen. Maar wat anderen ook al schreven, het kind heeft een rugzakje, de ouders hebben er hun handen (en hoofd) al vol aan lijkt me, ik zou geen contact opnemen met de ouders.
Ik weet niet wat het voor rugzakje is. En hoe daarmee omgegaan moet worden. Ik ga ervan uit dat school en de ouders dar wel weten. En naar handelen. En die behandeling is persoonlijk en heeft een andere ouder niets mee te maken. Dus foto maken en aankaarten vind ik hier niet passend. Alsof je verhaal komt halen. Daar help je niemand verder mee. Ik zou het wel passend vinden als de ouders een berichtje sturen of je aanspreken met excuses of de vraag hoe het gaat.
Ik zou bij school informeren hoe zij met deze situatie omgaan/ om zijn gegaan. Het kan niet zo zijn dat deze leerling ivm ‘mogelijk verbaal geweld’ niet gecorrigeerd wordt. Ik vind ook dat meester best even bij jullie aan kan kaarten wat er gebeurd is (is wellicht gebeurt, staat niet in je post) en wat nu de verdere gang van zaken is. Hij/ school zal ivm de privacy niet alles kunnen delen, maar ze kunnen wel aangeven dat ze er aan werken/ mee bezig zijn bijvoorbeeld. Dit gedrag is niet oké en is wellicht reden voor een time-out voor die leerling. Zoals ik je verhaal lees speelt er met hem veel meer, maar dan nog mag de veiligheid van de rest niet in het gedrang komen. Succes en sterkte met de voet!
Als ik te horen zou krijgen dat mijn kind iets gedaan heeft bij een ander kind en het gaat idd om een serieus iets als een breuk, dan zou ik zeker iets doen richting het kind. Even langs gaan met een klein cadeautje ofzo. Maar.... Er is op school een ongelukje gebeurd. Best kans dat het betreffende kind thuis verteld heeft dat X haar arm gebroken heeft met gym op school. Maar niet dat dat kwam doordat hij/zij op haar viel. Als mijn zoon zou vertellen dat een kind uit de klas zijn arm breekt zou ik ook niet zomaar gaan appen met die ouders. Van menig ouder heb ik niet eens een nummer. Dus nee, van mij zou je waarschijnlijk niks horen. Het tweede geval. Hoe groot is de kans dat die ouders het weten? En zo ja, weten die ouders dat het zo'n letsel heeft gegeven? Ik zou ook bij dit geval niet naar die ouders gaan om sorry te zeggen. Het is op school gebeurd, ik ga er dan vanuit dat het ook op school afgehandeld wordt. En ik kan me voorstellen dat de ouders niet weten dat het zo hard is aangekomen. Dus nee, ook daarvan zou ik geen aparte excuses verwachten. Als het je niet lekker zit hoe het op school.is gegaan met je zoon en zijn voet, dan zou ik daarmee naar de meester gaan. En daar aangeven dat je het gevoel hebt dat er niks aan gedaan is en dat je dat niet prettig vindt.
nou bij mijn oudste hoor ik ook niet altijd alles. Hij heeft onlangs ook een trap express op zijn voet gehad met gym. hele blauwe plek, de hele week pijn aan gehad. maar voor mij moeten ze dat op school uitspreken. zeker op die leeftijd. Ook omdat ik er niet bij was en niet weet wat er nu precies is gebeurt. ik ga ervan uit dat de juf/meester dit bespreekt (als dat nodig is) met de andere ouders. of dit toevoegt aan de file bij desbetreffend probleemkind. Mocht ik zelf vragen hebben zou ik dus ook naar school gaan, en niet naar de ouders van het kind wat het probleem heeft veroorzaakt. zelf zijn we ook een keer op school geroepen omdat mijn zoon een jongen had geduwt. gelukkig was er verder weinig aan de hand. maar het werd wel direct besproken. Ik heb dit ook niet meer met de ouders van dat geduwde jongetje besproken.
Hier gaat dat via school, als school de ernst zo inschat dat de ouders erbij moeten worden betrokken, dan worden die dus gebeld. Anders handelen ze het zelf af met de kinderen en kan het bij een ongelukje dus zo zijn dat je er als ouder niet veel over hoort, puur dat het is gebeurd. Ik zou zelf niets van andere ouders verwachten wat dat betreft.
Altijd via school laten lopen zoiets. Je weet niet wat er allemaal nog meer speelt, je weet niet wat die ouders nog meer allemaal meemaken op een dag. En je weet niet of ze überhaupt in detail op de hoogte zijn. Het loopt vaak niet goed af als ouders elkaar onderling op dat soort zaken gaan aanspreken, daar heb ik al een paar keer ellendige verhalen over gehoord.
Ik denk niet dat het een normen en waarden kwestie is. Allereerst weet je niet of de ouders weten dat dit is gebeurd en/of op de manier waarop het is gebeurd. Ik kan mij meerdere redenen bedenken waarom ouders niet uitreiken. Dat kan zijn omdat ze bang/onzeker zijn voor de gevolgen (boze ouders, ruzie), of omdat ze onzeker zijn wat ze kunnen/mogen/wat de bedoeling is om te doen in deze positie omdat het is gebeurd op school, tijdens de les met de juf als verantwoordelijke. Ze willen de situatie niet erger maken; soms kiezen mensen ervoor om niet te reageren om mogelijk erger te voorkomen. Of misschien reiken ze niet uit omdat ze vinden dat het is afgerond. Zelf zouden ze het bijvoorbeeld niet erg vinden als er niet wordt uitgereikt omdat ze het zien als een school-situatie welke is opgelost. Of misschien hebben ze simpelweg geen contactinformatie hebben, of willen ze dit niet via bellen/sms willen doen.
Ik vind het eigenlijk 2 verschillende dingen. Wat met de kinderen is gebeurd zou ik door school af laten handelen. Bij de oudste zou je nog wel kunnen vragen hoe dit verder opgepakt is als je zoon er ‘last’ van heeft. Maar niet zelf naar de ouders gaan. En daarnaast vind ik het niet meer dan normaal dat je, als je weet dat je kind iemand écht pijn heeft gedaan, daar nog op terug komt bij de ouders van dat kind. M heeft in de kleuterklas een keer een klasgenootje hard geslagen. Ik heb zelf nog excuses gemaakt bij de ouders en verteld hoe we dit nog met haar hadden opgepakt. Dat werd gewaardeerd door de ouders, maar ik vond dat ook niet meer dan normaal.
Ik vind het niet meer dan normaal om als ouder (ook) even te informeren (en/of te reageren zoals debq beschrijft). Maar dan moet je het wel weten, en dat vind ik dan in eerste instantie weer een taak van school. Zéker bij een kind met een rugzak.
Gedrag op school hoort op school opgelost. Rugzak of niet dit is aan school om te acteren. Ik heb een zoon gehad die gepest werd. Daar was ook altijd het excuus dat die andere jongen een rugzak had. Ja en .. je mag hem gewoon schorsen hoor? Mijn kind heeft ook ASS kan zich toch ook gedragen? School bleef maar praten, moeder gecontacteerd die begreep het maar stond ook met haar rug tegen de muur (problemen komen bij vader vandaan). Toen heb ik school gezegd dat ze of een goed anti pest beleid uitvoeren of ik doe aangifte van mishandeling van die jongen tegen mijn zoon. Toen pas gingen hun ogen open en kwamen er inderdaad consequenties. Ik zou het dus via school doen, doen ze niks dan via ouder en als dat niks uithaalt zou ik echt aangifte doen. Het meest schadelijke aan pesten (heb ik geleerd) zijn de volwassene die er bij staan te kijken en niks doen. Daarmee verliest de gepeste vertrouwen in iedereen namelijk ..