Dat is ook een goeie. Ga ik ook proberen. Ik ben altijd te snel van de goeie vrede bewaren maar ik doe er denk ik beter aan hem wat meer te laten even.
Echt proberen. Bij onze oudste kan je maar beter gewoon eventjes afstand nemen. Hij wil ook zelf weg uit bepaalde situaties en wil geen extra gedoe. De middelste die blijft altijd in de buurt als er wat speelt. Bij hem werkt afleiding het beste.
Ik herken het deels wel, vooral het punctuele, hoge lat en zoals mijn man zegt, altijd gelijk willen hebben. Zaken die niet belangrijk zijn negeer ik zoveel mogelijk. Jouw voorbeelden over de tijd en kleur van de auto bijv laat ik dus gewoon gaan, zeg hooguit, prima jongen, wat jij wil/vind etc. Wanneer het echt onredelijk wordt probeer ik wel het gesprek met hem aan te gaan, maar dat lukt niet altijd als de emotie bij hem al hoog is opgelopen. Dan laat ik het rusten en proberen we op een ander moment het samen uit te praten. Hier wordt hij volgende week 10 en kan nog geen veters strikken. Hij probeert het 1x en daarna vliegen de schoenen door de kamer. Hier komt het ook wel voort uit juist makkelijk kunnen meekomen en dan dus bepaalde praktische zaken moeilijker vinden waardoor hij niet gewend is door te zetten. Kan me bij jou zoon goed voorstellen dat het lastig voor hem is om geduldig te blijven wanneer iets moeilijk gaat wanneer het op school ook al lastig voor hem is. Maar wellicht ook een stukje (pre) puber gedrag. Wij zijn hier ook echt wel een beetje zoekende in momenteel.
Hier ook herkenbaar bij 3 van de 4. Ik link het aan hun (vermoedens van) ASS. In ieder geval niet aan leeftijd, want bij mij zijn ze altijd zo geweest. De jongste trekt bij boosheid/verdriet bijv een dekentje over zich heen of verstopt zich onder de tafel ofzo. De oudste liep altijd naar boven of buiten. Die jongens laat ik dus dan ook even. Bij mijn jongste dochter helt het benoemen vaak: ik merk dat je heel verdrietig/boos bent omdat je hoofd vol zit. Ga maar even naar je kamer en als je hoofd weer rustig is kom je weer naar beneden en praten we erover, Maar die heeft vooral moeite als het niet gaat zoals zij iets bedacht heeft. Qua alles (maar dan ook elke zin) letterlijk nemen, doen ze ook allemaal. Helemaal leuk als ze daarna de discussie met elkaar aan gaan over hoe ik iets wel of niet had moeten zeggen . En ze verzinnen ook eigen regels waar ik me dan aan (volgens hen dan) moet houden. Qua tijdsaanduiding is ‘zo’ bijv over 5 min en ‘straks’ over 15 min. Dus ik moet erg oppassen met dat soort woorden, want ze kunnen daar weinig mee en leid elke keer tot discussies.
O ok, ik heb 2 goede kennissen in Nederland en die zijn altijd verbaasd als mijn zoon huiswerk heeft, want zij krijgen geen huiswerk tot de kinderen in een groep 5/ 6 zitten geloof ik. Ik dacht dat het iets landelijk was.
Het huiswerk in 3/4 is ook wel wat minimaal. Vanaf 5/6 is het wel echt meer en structureel. En als ze het niet maken moeten ze ook nablijven om het alsnog te maken, dat is in 3/4 nog niet zo streng.
hier zijn het toetsen vanaf groep 5 : aardrijkskunde en geschiedenis waar ze voor moeten leren maar rekenen en taal hebben ze alleen op school
Volgens mij hoort het ook wel gewoon bij de leeftijd als ik dit zo lees. Ze zeggen wel dat elk kind uniek is maar ze lijken toch wel behoorlijk op elkaar En voordat er weer vanalles wordt aangedragen qua hulp: bij wie loopt alles wel perfect en van een leien dakje? Ik denk dat het ook wel bij het opgroeien hoort.
Hier ook geen huiswerk hoor in groep 3/4. In groep 5 alleen verkeer toetsen en een boekbespreking. In groep 6 nu ook topo erbij, dat zijn 4 toetsen in het jaar, dus ook niet zoveel. Maar verder niks, geen rekenen of lezen ofzo.
Oh echt. Hier echt in groep 5 al toetsen Engels, dictee/spelling en wekelijks rekenen en leesopdrachten (ene periode gewoon lezen en andere periode teksten met vragen). Vanaf groep 6 inderdaad topo daarbij. Groep 3/4 is vooral herhaling van wat op school geleerd wordt als huiswerk.
Hier pas vanaf groep 7 huiswerk. Boekbesprekingen spreekbeurten hebben ze afgeschaft. Ze geven wel wat presentaties via de methode Blink. Ik vind het wel prima. In groep 7 en 8 kunnen ze prima beginnen met huiswerk, voorbereidend op VO. Dat hoeft wat mij betreft niet eerder.
De presentaties met blink hebben ze hier ook idd. Maar die doen ze volledig op school. Ik heb een gruwelijke hekel aan presenteren, dus ben blij dat ze het regelmatig oefenen, zodat ze hopelijk er iets beter in worden dan ik ben. Haha en heel cool. Z’n spreekbeurt heeft ie bij ons op het bedrijf gehouden. Dus de hele klas op de fiets ernaar toe. En daarna heeft m’n man nog een rondleiding gegeven.
M kan ook van die buien hebben, vooral als ze merkt dat het bij anderen op school allemaal veel makkelijker gaat. Vorige maand is officieel dyslexie vastgesteld. Een onderdeel van de begeleiding is ook leren hoe je hoofd werkt met dyslexie en dat niet alles vanzelf gaat. Hier gaat M veel aan hebben hoop ik. Is hier bij jou zoon ook aandacht aan besteed? Verder merk ik ook dat ze soms heel boos kan worden als iets niet lukt. Sommige dingen moet ze echt gewoon afmaken. We belonen heel veel op inzet. Bij andere dingen, zoals veters strikken, vragen we of ze hulp wil. Vaak is dat een ‘nee’. Dan zeggen we ‘oké, zeg je het als je wel hulp wil’. Sinds we dit vaker toepassen voelt ze zich serieuzer genomen en vraagt ze ook vaker om hulp.
Dat is eerlijk gezegd wel een ding. Toen mijn zoon getest werd, was dat wel 1 van mijn verwachtingen. In de praktijk loopt het allemaal erg moeizaam. Mevrouw van de dyslexie begeleiding is eigenlijk helemaal niet leuk (maar dat is weer een heel ander verhaal). Die doet der verplichte programma maar gaat totaal niet in op mijn zoon en zijn behoefte. Ik overweeg zelfs ermee te stoppen/ iemand anders te zoeken. Ook op school heb ik soms het gevoel alsof ze nog nooit van dyslexie gehoord hebben. Aanpassingen komen moeizaam op gang, werkbladen worden niet aangepast terwijl dat eigenlijk wel zou moeten etc. Echt vorig jaar meegemaakt dat juffen (zoon had er vorig jaar 2) bij het oudergesprek tegen elkaar zeiden "o, dyslexie, hoe zit dat ook alweer." Ik heb me zelf wel ingelezen en heb hem uitgelegd hoe andere hersenen en "dyslexie" hersenen werken. Ook uitgelegd dat hij juist erg slim is (kwam uit de IQ test naar voren) maar dat hij op een andere manier moet leren en dat er daarom aanpassingen gemaakt worden in zijn leerprogramma. Maar ik zou het wel heel fijn vinden als dat door de dyslexie begeleiding zou worden uitgelegd en door school ook veel meer ondersteund. Het loopt dus (nog) niet op rolletjes. Fijn dat het bij jullie wel wordt uitgelegd. Ik ben er nu nog meer van overtuigd dat we eigenlijk een andere begeleider nodig hebben.
Ai, dat zou hier ook niet zo goed vallen. Deze week hebben we als een van de huiswerkopdrachten een link van het klokhuis meegekregen waar wordt uitgelegd hoe dyslexie werkt. Waarschijnlijk kun je dat ook wel vinden als je gaat googelen. Hier hebben we nu een super betrokken IBer, daar hebben we echt geluk mee. Maar met de andere dochter hebben we ook regelmatig dingen (gehad) waarbij dat we letterlijk aan de leerkrachten uit moesten leggen hoe het zat. Bij beide meiden merk ik dat onbegrip heel veel frustratie oplevert, soms alleen thuis en soms ook op school.
Ik zou direct schakelen met de praktijk waar hij loopt, goede begeleiding is zo belangrijk ook voor je kind.