Ik ben ook wel heel benieuwd. Ik hoop dat alles goed met je gaat @Merlino zou ook een stunt zijn om het topic te heropenen en pas 3 dagen later te reageren
Spannend natuurlijk. Eigenlijk moeten we een poll aanmaken met opties: - De wederzijdse partners zijn ook als een blok voor elkaar gevallen en jullie zijn nu een kwartetje; - Je hebt je partner aangegeven dat open relaties erg in zijn volgens de Linda en dat jullie meegaan met de trends; - Je blijft alleen nog maar in huis en geeft aan een sociale fobie/zonneallergie/ etc te hebben.
Ik zat ook al klaar met de popcorn. Maar wat is nu de update? Of heeft @Merlino zelf de popcorn gepakt om te kijken wie er hier uit is op sensatie en wat we er van gaan maken? Ik ben benieuwd. Hopelijk positief nieuws en geen kapotte huwelijken.
plottwist! De buurmannen zijn voor elkaar gevallen en zijn nu samen op huwelijksreis. Ondanks blijft buurman haar sms’jes sturen! Help!
Sorry meiden, ik krijg geen bericht meer als ik een bericht heb dus ben een beetje traag in reageren. Inmiddels zijn we dus ruim zes maanden verder. En aan het gevoel is helemaal niks veranderd. Het is eerder erger, niet minder. We zien elkaar nauwelijks, misschien 1 keer per week vluchtig. En ik ben nog steeds ziekmakend verliefd. Zo verliefd dat ik niks uit mijn handen krijg, weke benen, niet toerekeningsvatbaar. (En even voor de mensen die zich hier echt geen voorstelling van kunnen maken, het is echt niet zo dat ik als een soort psycho bij de poort sta te wachten hopeloos, in de hoop dat hij voorbij komt.) Ik weet ook niet meer wat ik moet doen. Ik heb de afgelopen maanden gefocust op mijn man, ons gezin. Ben gaan sporten. Alles gedaan om afleiding te zoeken; werkt allemaal averechts. Dus…voor degenen die nog tips hebben, ik hoor ze graag. Een ding is voor mij duidelijk, ik kan zo niet door. En echt, ik snap helemaal als je je het niet voor kunt stellen. Maar ik ben echt even niet in de stemming voor veroordelingen. Ik heb niks gedaan wat niet kan. Ik heb me gefocust op mijn gezin, mijn man, hem vermeden voor zover praktisch mogelijk. Er valt me echt niks te verwijten.
Jeetje! Wat heftig en pittig dat er helemaal niks veranderd is aan je gevoel. Wat moet je nu? Ik heb geen tip maar vind het wel oprecht heel vervelend voor je. Heb je hem gesproken en weet je of gevoelens wederzijds zijn?
Wat vreselijk naar voor je . Tja, wat moet je doen? Geen idee! Wanneer je echt niet bij je man weg wil, kun je er dan niet met iemand (een professional) over praten?
Ja ik ben er ook echt naar van. Ik heb hem vorige week gesproken. Hij kon alleen maar uitbrengen dat hij niet met me kan praten omdat hij dan gaat stotteren. En dat hij niet wil dat hij over dertig jaar spijt heeft omdat hij niets gedaan heeft met zijn gevoelens. Dat hij heel graag met mij wil praten.
Denk je dat dat zou helpen? Een professional kan er ook niks aan doen, toch? Anders krijg ik echt spijt dat ik dat niet eerder geprobeerd heb.
Klinkt wel heel erg wederzijds. Hè bah, ergens natuurlijk het mooiste wat je kan overkomen....alleen niet wanneer je beide in een relatie zit die je niet kwijt wil. Maar kan me ook echt voorstellen wanneer gevoelens en chemie zo enorm sterk zijn dat je er haast niet tegen kan vechten. Zeker als je zegt dat je het 6 maanden echt volledig hebt proberen te negeren en je focus op je man en gezin hebt gelegd.....en je staat op hetzelfde punt (of eigenlijk zelf een beetje verder). Tja....denk dat anderen hier niet veel aan kunnen doen, het zijn jouw (en zijn) gevoelens. De tips die gegeven waren zouden in veel situaties best een oplossing hebben kunnen geven.....je hebt er aan gewerkt....maar staat op hetzelfde punt. Ik denk dat je de beslissing echt zelf zal moeten nemen of je je huidige relatie opgeeft.
Wat een sukkel. Spelen met vuur. Wat wil je zelf gaan doen, TS? Affaire beginnen? of jezelf beschermen door bijv te gaan verhuizen? Of heb je zelf een idee wat je kan doen? Ik ben vergeten of je man afweet van je verliefdheid.
Oei, wat lastig.... Het feit dat het een 'geheime' liefde is, maakt ook dat er veel spanning is, waardoor de aantrekkingskracht waarschijnlijk nog groter is. Want iets wat niet kan of mag, is reuze interessant en opwindend. Op een of andere manier moet de spanning er dus vanaf. Hoe, dat weet ik ook niet. Het kan niet zomaar je buurman with benefits worden. Wellicht heeft een psycholoog of seksuoloog hier een idee over. Een andere rigoureuze optie is verhuizen..... Even een gedachtenspinsel van mij.... kan hij je al een tijd in het vizier hebben gehad qua woonplaats/straat en bewust het huis naast jullie gekocht hebben? Vind het zo'n bizarre toevalligheid.
Soms is een deel van de aantrekking al het feit dat het niet kan en ben je eigenlijk aangetrokken tot elkaar op basis van een niet-bestaande fantasie - iets dat ooit misschien was, iets dat ooit misschien zou zijn, maar uiteindelijk iets dat dus niet realistisch is omdat je door die afstand allebei verliefd bent op een droombeeld. Stel je geeft je huidige relatie op en gaat helemaal voor hem, dan pas leer je hem echt kennen en meestal is die verliefdheid dan ineens heel snel over ook. Een professional kan je helpen het rationeler te bekijken en op die manier emotioneel meer afstand te nemen.
Mijn man weet het al vanaf net na het begin, vanaf begin december. Dat heeft even geholpen. Maar nu helemaal niet meer. Eerlijk, ik wil mijn, ons, hele bestaan op losse schroeven zetten en ervoor gaan met de buurvlam. Ik heb me nog nooit zo gevoeld. En ik denk echt dat ik spijt krijg als ik er niks mee doe. Het is geen lust. Of nouja, ook lust. Maar ook gewoon continu bij hem willen zijn. Gewoon, zijn. Maar ik ga mijn man, de vader, ontzettend leuke vader van mijn kinderen, waar ik heel veel van hou, heel erg kwetsen.