Waar ik mijn voorlaatste stage deed, zaten er mensen al meer dan 20 jaar in het woonzorgcentrum. Ooit was er een tijdperk waar mensen al vanaf hun 70 richting het woonzorgcentrum gingen. Ze gingen naar het rusthuis en gingen daar genieten van hun oude dag. Als je dat eens uitrekent (opa zijn laatste rekeningen waren tussen de 2400 en 2700 euro)
Dit was 10 - 15 jaar geleden, dus wellicht was het anders, hij was 93 geworden, hij heeft er wel een paar jaar gezeten.
Ja mijn oma dus ook. Is 94 geworden en heeft er gezeten vanaf dat ze 88 was ongeveer. Is wel ook 12 jaar geleden ongeveer.
Het beleid tegenwoordig is dat mensen zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen. Dat heeft tot gevolg dat de gemiddelde levensduur in een verpleeghuis 6 maanden is. Heel triest eigenlijk.
Je komt nu niet meer zomaar in een verzorgingshuis/rusthuis/bejaardenhuis, die bestaan namelijk niet meer. Er zijn nog wel wat mensen die al 10/15 jaar in een huis wonen op basis van het oude systeem, maar dat zijn echt uitzonderingen. Je hebt een WLZ indicatie nodig om opgenomen te worden in een verpleeghuis. Je moet dus veel 'slechter' zijn dan vroeger om opgenomen te kunnen worden. De gemiddelde verblijfsduur in een verpleeghuis is nu ook minder dan een jaar. En natuurlijk heb je altijd uitzonderingen (beide kanten op, sommige mensen overlijden binnen een week. Sommigen houden het vijf jaar vol), maar 10/15 jaar in een verpleeghuis wonen is echt enorm zeldzaam.
Mijn opa en oma schonken al bij leven. Ze hadden niet veel, maar wij kregen met enkele regelmaat een paar honderd euro. Ik vond het slim. Als ze alles hadden opgepot, was het natuurlijk hun keuze, maar zou je als (klein)kind willen helpen met advies? Je zou eigenlijk willen dat ze niet alles oppotten tot in hun graf. Maar ja, hoe ga je het gesprek aan, want de enige die direct voordeel hebben, ben jezelf. Je wilt niet overkomen als iemand die nu al uit is op geld. Mijn sm ligt nu slecht, grote kans dat ze dit jaar nog komt te overlijden. Ze heeft altijd gezegd dat ze lekker veel wil uitgeven, niets oppot en dat wij genoeg geld hebben. Prima, wij gaan er in de basis vanuit dat wij niets erven. Maar in de praktijk heeft ze niets uitgegeven. Alleen maar meer spaargeld. Ze heeft nooit gesproken over schenken bij leven, ook nu niet. Helemaal haar keuze, maar eigenlijk zou je ze willen helpen op financieel gebied, dat dat eigenlijk belastingtechnisch niet te juiste keuze is. Maar ja, ga het gesprek maar aan.
Mijn moeder 13 jaar. Was op een afdeling met bv mensen met MS, die nog jong waren. Daar waren niet vaak overlijdens. Maar ik weet niet of elk vph zo'n afdeling heeft.
Dit doen mijn schoonouders ook. Ze schenken ieder jaar een fijn bedrag aan de kinderen en kleinkinderen. Ze wonen gelukkig nog zelfstandig en dat gaat vooralsnog hartstikke goed maar mocht mijn schoonmoeder wegvallen dan zal mijn schoonvader niet goed voor zichzelf kunnen zorgen. Liever maken ze dan nu maar op. Iedere gelegenheid wordt uitgebreid gevierd en daar genieten wij ook van.
Toch apart om een paar dagen niet te lezen en dan in een topic over bankrekeningen van alles over bejaardentehuizen tegen te komen Hoe dan ook wij hebben een gezamenlijke rekening. En daarnaast heb ik 2 aparte rekeningen, en hij niet. Geen bijzondere reden, ik had ze gewoon al en toen hij naar NL kwam vroegen we voor hem een rekening aan die we gelijk gezamenlijk hebben gemaakt. Ik beheer alles en kan alles zien, hij niet. Maar ik laat het wel gewoon zien en weten als hij het vraagt. Doet hij alleen nooit, die vind het wel best.
Nee, dat hebben niet veel huizen. Ook omdat nu veel mensen met alleen een lichamelijke beperking met een VPT (volledig pakket thuis) thuis blijven wonen met verpleeghuiszorg thuis.
200x12x6 = 14400 Het is een hoop geld, maar als je het handig inzet groeit je spaargeld ook in de tussentijd. Je bent het zeker niet kwijt aan het eind van de rit. Voor kinderopvang vinden we het ook heel logisch dat het inkomensafhankelijk is. Dat kan ook wel 200€ p maand schelen het ene huishouden of het andere bij hetzelfde aantal uren. Dat vinden we ook allemaal heel normaal. Iemand moet het betalen de verzorging en dan dragen de sterkste schouders de zwaarste lasten.
Toch vind ik dat anders. Als je aan kinderen begint, weet je wat je te wachten staat qua opvang kosten. Ik kom uit een ondernemersgezin (en mijn grootouders waren ook ondernemers) Voorheen was het obv de spaarrekening en dat was hun pensioen. Als je weet hoe zuinig mijn opa was na de oorlog te hebben meegemaakt, altijd bang om te kort te komen (niet die stoel willen kopen waar je makkelijker uit kan stappen terwijl je geld genoeg hebt) en dan, als je het zelf allemaal niet meer helder hebt, ergens moet gaan wonen waar je zoveel geld moet betalen waar hij zelf nooit mee akkoord zou gaan, dan heb ik daar toch wel moeite mee. Het is niet appels met appels vergelijken wat mensen op 80 a 90 jarige leeftijd aan geld beschikbaar hebben.
Ik vind wel dat het prima is dat het een inkomensafhankelijke bijdrage is, dat lijkt me gewoon heel eerlijk dat mensen die het echt niet kunnen betalen ietsje minder mogen betalen. Op het Britse mamaforum waar ik veel zit betalen mensen 1200 pond per week voor een verzorgingstehuis, en hier is het maximaal 2800€ p maand, ook als je miljonair bent. Toen mijn vader naar een verzorgingshuis moest, wou hij ook niet en vond hij het ook vreselijk veel geld. Maar als hij thuisbleef met mij als mantelzorger, kon ik niet werken, kon ik niet bij mijn kinderen zijn. Ik was dolblij dat hij daar terecht kon, het was mij ook echt iedere cent waard.
Hoezo vinden we het "allemaal" normaal? Ik vind de regels rondom kinderopvangtoeslag ook niet oké hoor
Hoe kom je bij die 200? Mijn oma betaalde zelf 1800 per maand. En ik ben zo ontzettend zat van dat inkomensafhankelijke hier. Vind ik helemaal niet meer normaal eigenlijk. Moeders in de bijstand die meer geld te besteden hebben dan een fulltime werkend iemand? Nope, ben wel klaar met dat inkomensafhankelijke. Meer belasting betalen is tot daaraan toe, maar daarna houdt het ook een keer op.
Mee eens. Vind ik helemaal niet meer normaal. Je betaalt al meer belasting als je meer verdient en daarmee zou het klaar moeten zijn.
Ik heb een paar paginas geleden gepost dat het ongeveer 200€ p maand scheelde of je veel of weinig spaargeld had, dat dat maar voor een beperkt deel wordt meegenomen in het maandbedrag tegenwoordig. Niet meer zoals vroeger wanneer je al je spaargeld kon opmaken aan een verzorgingshuis. Maar ja wat wil je dan? Mensen met alleen aow houden nu alleen een klein zakcentje over, de rest gaat naar het verpleeghuis. Dus die bijdrage kan voor veel mensen met een laag inkomen echt niet hoger dan hij nu is. Als je het niet inkomensafhankelijk maakt, hoe wil je het dan voor alle bevolkingsgroepen toegankelijk houden? Gratis verzorgingstehuizen zullen een utopie zijn denk ik. Maar goed laten we maar stoppen met deze discussie want we zitten dit topic te vervuilen.
Inderdaad. Nee het is niet oké dat mensen met een hoog inkomen al hun spaargeld op moeten maken aan zorg, maar mensen die hun leven lang hard gewerkt hebben voor een minimum loon, of zoals mijn opa arbeidsongeschikt raakte tijden zijn werk in de bouw door een ongeluk en oma die in die tijd niet veel meer kon gaan doen dan hotels poetsen, die kunnen ook niet meer betalen. mijn andere op had een heel goed pensioen en flink gespaard en die heeft toen de volle bijdrage betaald voor zijn jaar in het verpleeghuis. Denk dat hij dat niet erg vind maar juist al die jaren zo zuinig voor is geweest. En er bleef nog genoeg over om te erven. (Alleen ging mijn tante met al het geld er vandoor… tja)
Wij hebben al 19 jaar het zelfde systeem. Allebei en lopende rekening, zakelijke rekening en een spaarrekening. (al kwamen de zakelijke rekeningen er later bij) Hij betaald de hypotheek en andere vaste lasten en ik de boodschappen, leuke dingen en eigen rekeningen. Sinds de jongste is geboren hebben we 1 gezamenlijke rekening en daar word de kinderbijslag op gestort. Daar betaal ik alles voor de kinderen van. Komen we te kort dan storten we zelf wat bij. Wij hebben nooit gezeur om geld. Vinden het beide belangrijk om ons eigen deel te houden. En puntje bij paaltje is al het geld van ons samen.