Als het de liefde van je leven is, dan moet je dat eerst weten, en moet het geen droom beeld zijn waarvan onduidelijk is hoe realistisch het is. En dan daarbij, dan nog hoef je niet vreemd te gaan maar kun je het met je huidige partner netjes afwikkelen mocht je ervoor kiezen om met een ander verder te gaan.
@ts fijn dat het gesprek met de POH meer duidelijkheid heeft gegeven. Zelf denk ik dat het vooral belangrijk is dat je het bespreekbaar hebt gemaakt, met wie dat dan ook geweest zou zijn. Blijkbaar is er face 2 face meer ingang om er op een andere manier naar te kijken. Volgens mij was hetzelfde advies hier namelijk ook door iemand gegeven, en toen leek het niet aan te komen. Begrijpelijk overigens, vooral fijn om te merken dat je een beetje uit je vicieuze cirkel lijkt te komen. Toch snap ik Siepie ook, de zorg is echt overbelast qua GGZ. De vergelijking die hierboven wordt gemaakt met iemand die verslaafd is begrijp ik overigens totaal niet. Verslaving is een ziekte, niet iets waar je voor kiest. Jammer dat dat zo gezien wordt door anderen.
Dat laatste is toch het punt? TS kiest hier ook niet voor en zit ermee in de knoop, niet net 1 dag, maar al maanden. Daarom is ze bij de POH ggz perfect op haar plek, dus goed dat ze gegaan is!
Ik heb het hele topic gelezen. Lijkt me een heel lastige situatie. Wat misschien handig is om te weten is dat een 'verboden' verliefdheid/relatie altijd veel heftiger is dan een 'legale'. Er komen extra veel stofjes vrij enz, kun je eens googlen. Ik ben tot over mijn oren verliefd geweest op een collega en hij op mij. We hadden beide een relatie. We hebben toen naar elkaar uitgesproken dat we verliefd waren. En afgesproken om elkaar beter te leren kennen (zonder zoenen, seks enz). Want we wisten wel dat verliefdheid uiteindelijk overgaat en als je voor elkaar gaat wil je juist weten of de ander bij je past. Dit was best een uitdaging want de spanning was enorm. We konden zelfs niet meer eten. We hielden elkaar een keer vast en wat ik toen voelde was zo overweldigend. Ik wist gewoon dit is mijn man. Het voelde als thuis komen. En het is ook mijn man geworden en als we elkaar vasthouden voelt het nog zo. Maar natuurlijk is nu na 6 jaar de heftige verliefdheid allang weg. En hebben we soms ook onze ergenissen. Maar ik ben heel blij dat we dit toen zo onderzocht hebben. Een groot verschil is wel dat wij beide niet meer happy waren in onze huidige relatie. Ik hoop dat je eruit komt!
Ik hoorde ergens een verhaal, ik kan het alleen niet zo mooi verwoorden. De juiste persoon vervult 80% van je behoeft.de 20% die er overblijft is ruimte voor de duivel om je te testen. Vaak als we in een relatie verliefd worden op iemand anders, dan is dat omdat die persoon die 20% wel heeft die je mist in je partner.
We hebben elkaar heel veel gezien toen maar dus echt geen fysiek contact (alleen dus een omhelzing/knuffel) En we hebben aan niemand verteld dat we elkaar zo vaak zagen dus in die zin wel een soort affaire? We wilden elkaar beter leren kennen voordat we een keuze zouden maken. Na die periode onze relaties verbroken en samen verder gegaan.
Jij omschrijft precies hoe ik me voel (in je andere post). Voor mij voelt het alleen een beetje als overspel als ik ga daten, ook al is het zonder fysiek contact met buurman. Ik vind dat als ik besluit weg te gaan bij mijn man, dat niet moet zijn omdat ik een ander heb, maar omdat ik niet gelukkig ben in mijn huwelijk. Het stomme is wel dat ik tot ik mijn buurman weer zag, eigenlijk best gelukkig was. Niet alles was fantastisch, maar alles liep, het was gewoon normaal. En nu is dat op de een of andere manier niet meer genoeg.
Ik vind dat idd een affaire. Testen of een ander beter is dan wat je nu hebt.. ik zou me als partner ontzettend bedrogen voelen.
Soms zijn buitenstaanders nodig om alles weer even onder de loep te nemen. Maar ik hoop dat wanneer je er achter bent wat het is en je daaraan werkt (samen) dat jullie elkaar weer vinden en dat dat de rol van de buurvlam is. Niet om je weg te trekken maar om je bewust te maken.
Ik eerlijk gezegd ook. Want je bent eigenlijk al een beetje aan het "voorvoelen" als je dan al niet gelukkig was had je er ook eerder de stekker uit kunnen trekken. Beindigen van een relatie hoeft niet af te hangen van een ander. Ik vind het juist sterk wanneer je zoiets doet zonder dat er iemand in beeld is.
Eens. Daarmee geef je je oude relatie niet echt een kans. Heb ik destijds ook fout gedaan. En toen de oude relatie (die gewoon eigenlijk goed was) was verbroken veranderde die nieuwe vlam ineens van super attent en lief naar een soort 'alles draait nu om mij'. Dus eerst deed ik een heel lieve goede man veel verdriet. Daarna kreeg ik dat verdriet keihard om mijn bord. En intussen was er een collega bij wie ik mijn hart kon uitstorten en bij wie ik eindelijk echt die veilige haven vond. Pas nadat ik ging inzien wat een z*k die ander was begon mijn liefde voor deze man te groeien. Nu de vader van mijn kinderen. En nooit meer een ander. Mocht ik in de situatie van ts terecht komen, dan hoop ik dat ik het ook zo verstandig kan aanpakken en eerst mijn eigen huwelijk onder de loep ga nemen.
Dit bedoelde ik dus precies. Daarom wil ik dus ook niet met de buurvlam praten. Want als ik mijn man verlaat, moet dat komen omdat ik met hem niet gelukkig ben. En niet omdat ik met een ander gelukkiger zou zijn.
Maar dat is ook, uiteraard heb ik ook wel eens zo een situatie gehad maar was jonger en gras was groener. Nu reflecteer ik het veel meer en zoals ik eerder al schreef soms komen mensen in je leven voor andere inzichten dan wat je in eerste instantie dacht. Belangrijk om daarbij stil te staan. In dit geval zou dat ook kunnen, niet ik ren in de armen van mijn buurvlam maar bewustwording wat er nu mis gaat om straks misschien weer opnieuw op je man verliefd te worden. Waarbij buurvlam uiteindelijk niets meer betekend. Of dat je een spiegel voor krijgt over en voor jezelf. Vind het ook super knap van @Merlino
Vind ik echt bewonderingswaardig van je! Echt aan vasthouden hoor! Ik geloof sterk in karma. Niet de bovennatuurlijke krachten aka 'het universum' of goden -karma, maar in onszelf ligt die kracht van 'zaaien en oosten' wel. Het juiste doen laat goed karakter zien, en datzelfde goede karakter reageren mensen (en je innerlijke criticus / je geweten / je moreel kompas ) positief op, en dus het brengt goede gevolgen. Wil niet al te zweverig zijn hoor, ik wil je enkel bemoedigen, haha
Was het normaal of was het waar jij aan gewend raakte? Niet dat jij in een rotte situatie zou zitten. Maar zelfs nare situaties kunnen wennen en als normaal gaan voelen. Soms helpt het om terug te gaan naar wanneer iets niet fijn voelde en daar juist naar te kijken. Mits de oude koeien verandert zijn in een patroon.
Ik snap het. Juist het feit dat je in je relatie niet ongelukkig bent, of was, maakt het lastig. En eigenlijk zeg je zelf al dat je alleen weg gaat als je huwelijk niet goed gaat. En je zegt alles was gewoon normaal. Word je nog blij als hij thuis komt? Doen jullie weleens iets samen en hoe voel je je dan?
Was niet echt testen of het beter was hoor. Dat was het sowieso want mijn ex was een enorme zak hooi. We waren allebei al bezig met uit elkaar gaan, eigen woning zoeken enz. (Niet samen) Dat zei ik niet goed in vorige post. Het was vooral omdat we collega's waren dat we eerst uit wilden zoeken of het echt was. Dus echt wel heel anders dan ts. Maar denk wel goed om uit zoeken of ander bij je past of dat alleen roze bril is. Weet ook niet hoe je dat beste kunt doen.
Ik denk dat het vooral een proces moet worden samen met je huidige partner. Betrek hem, zo snel mogelijk in elk geval. Dit gaat natuurlijk om een deel van jezelf, maar ook een groot deel van jullie samen. Dit moet je niet zelf gaan doen.