Mijn dochter (10) spreekt heel weinig af met vriendinnen van school. Ze zegt dat ze er geen behoefte aan heeft. Toen ze jonger was sprak ze ook niet vaak af maar wel veel meer. Ze speelt wel veel met haar zusje en ook wel regelmatig met haar buurmeisje (soms meerdere keren per week, maar soms ook een hele tijd niet). Ze lijkt verder wel happy en vindt op school wel aansluiting bij klasgenoten. Moeten we nu stimuleren dat ze toch wat vaker gaat afspreken of het er maar bij laten? Voor nu denk ik, als zij het zo prima vindt is het ok, maar ik maak me wel eens zorgen hoe het zal gaan op de middelbare school straks als ze zich nu al steeds meer terugtrekt. Ze is overigens een introvert meisje, dat wel vaak moe is na een dag school en bijvoorbeeld ook goed kan opladen van alleen spelen.
Zoals ik het lees trekt ze zich niet terug maar heeft ze geen behoefte aan afspreken met klasgenoten buiten schooltijd. Als zij het zelf zo prima vind, hoeft er toch niks gestimuleerd te worden?
Ik sluit me hierbij aan: dochter heeft er nooit naar getaald en de juffen zaten er steeds over te drammen “ dat het beter was om afspraakjes te maken “. Tja, zij speelde gewoon met haar broertje en neefjes en nichtjes in het weekend. ze is nu 14 en heeft 2 vriendinnen waar ze soms mee afspreekt. Maar het liefste doet ze leuke dingen met mij of met het hele gezin. Is een vrolijke sociale jong volwassen meisje inmiddels en ik heb niet het idee dat ze tekort is gekomen
Als ze het heel leuk vindt om met het buurmeisje te spelen snap ik wel dat ze geen behoefte heeft om met schoolvriendinnen af te spreken, want die ziet ze al op school
Eensgezinde reacties dus, bedankt. Terugtrekken is misschien ook niet helemaal het goede woord. Het valt me vooral op dat ze eerder veel meer speelafspraakjes maakte dan nu. En volgens mij wordt ze wel regelmatig gevraagd maar zegt ze zelf vaak nee. Belelangrijkste is dat ze zelf wel happy lijkt gelukkig.
Mijn jongste is ook niet zo van het afspreken. Zij is 11 jaar. Ze heeft op school genoeg aansluiting maar heeft er na school nooit zo’n behoefte aan. Toen ze jonger was sprak ze meer af maar kinderen veranderen nu eenmaal in fases. Ik vind het weleens jammer temeer mijn oudste kinderen altijd met andere kinderen in de weer waren maar goed het gaat er niet om wat ik ervan vind. Ze zit verder goed in haar vel en is een vrolijke meid dus ik maak me er maar geen zorgen over. Als je dochter verder goed in haar vel zit dan zou ik het zo laten. Ieder mens is nu eenmaal anders. De ene heeft altijd mensen om zich heen nodig en de ander vermaakt zich ook prima alleen.
Mijn dochter van 8 spreekt ook niet vaak af. Ik heb het hier wel eens over gehad met haar juf, maar volgens ons allebei heeft ze daar geen last van. Ze heeft er gewoon geen behoefte aan. Op school speelt ze wel met klasgenoten en op de handbal ligt ze ook wel goed in het team. Dat zijn trouwens ook allemaal klasgenoten. Haar kinderfeestje heeft ze alleen gevierd, terwijl 3 meisjes die ook in mei jarig zijn het samen hebben gevierd. Daarbij waren alle meiden uitgenodigd. Voor Fayèn is dat sowieso te druk. Zij heeft 7 meisjes uitgenodigd, waarvan 2 vriendinnen die een groep lager zitten (1 is blijven zitten in groep 3 en de ander heeft 1,5 jaar bij haar in de kleuterklas gezeten)
Klinkt als mijn kind. In groep 7 werd het al minder en in groep 8 was de aansluiting echt weg met de meiden uit de klas. Heb me er heel erg zorgen om gemaakt. Heeft bijna het eerste jaar van de middelbare er op zitten en heeft tot onze verbazing een enorme vriendinnengroep. Einde basisschool veranderen vriendschappen ook gewoon.
Hier zoon van 11 due weinig afspreekt Maar thuis buiten ipad en telefoon spelletjes zich verveelt Dus die stimuleren we wel
Dit herken ik ook bij mijn dochter. Tot en met groep 7 (alhoewel t in groep 7 al wel wat veranderde) had ze 2 beste vriendinnen. In groep 8 is dit helemaal verandert. Nu heeft ze niet echt een bestie, iedereen vindt haar wel leuk maar ze is niet 1e keus zeg maar. Zo anders als de jaren ervoor, toen liep ze altijd met die 2 meiden. Toch andere interesses waardoor de klik minder is denk ik
Zoon is 10 en heeft ook weinig afspraken. Zijn 2 vrienden wonen op 20 min afstand en doordeweeks is dat niet handig. Hij maakt lange dagen op school en heeft dan ook niet veel zin meer. Maar we spreken ook niet elk weekend af. We gaan daar verder niet achteraan.
Zo was ik vroeger ook, na school en dan ook nog naschoolse opvang tot een uur of 18:00 was ik bekaf. Wilde dan gewoon lekker thuis op de bank voor de tv zitten of in mijn kamer zitten en tekenen ofzo. In de weekenden deden we met mijn moeder leuke dingen en op school/bso zag ik mijn vrienden ook dus gewoon even rust is echt niet erg. Ben nu nog steeds zo, introvert met weinig vrienden maar ik ben heel gelukkig. Heerlijk om gewoon een beetje op te laden. Soms spreek ik heel veel af, maar er zitten weken bij dat ik bijna niemand zie buiten mijn collegas en dat is helemaal prima. Als ze gelukkig is, zich niet te erg verveeld en lekker in haar vel zit is het gewoon hoe ze is
Mer school en eventueel bso, sport, hobby… hebben ze al snel heel wat uren per dag aan sociale contacten, kan me best voorstellen dat een kind daar gewoon genoeg aan heeft. Spelen met je zusje is wat meer ‘eigen’ ook natuurlijk, dan kun je ook makkelijker zeggen dat je even alleen wat gaat doen bv, als je echt afspreekt met een vriendin en je bent al moe, kun je toch niet zomaar even alleen iets gaan doen. Hier komt de oudste van 12 na school altijd even een uurtje bijkomen en dan gaat ze nog even naar een vriendin, als ze zin heeft. Maar zonder dat uurtje rust, vindt ze het ook te veel.