Klein of groot leeftijdsverschil?

Hier een leeftijdsverschil tussen de oudste en de jongste van 7 jaar. Overigens niet zo gepland maar zo loopt het leven soms nu eenmaal. We zijn hiertussen twee kinderen verloren. Terugkomend op je vraag: ja, soms vind ik het jammer dat het verschil zo groot is. Aan de andere kant ervaar ik zeker wel voordelen. De oudste maakt alles bewust mee, vindt het ook leuk om mee te helpen door bijvoorbeeld een luier boven te pakken of helpen met het badje. Daarnaast zie ik het als een groot voordeel dat de oudste overdag op school is en je dus echt quality time kraamtijd hebt met je baby alleen, net als met je eerste baby. Ik snap ook dat je het aan de ene kant kort op elkaar zou willen, maar als ik zo mijn schoonzussen bekijk (allebei 2 onder 2 jaar) is het wel echt pittig, ik zou daar ook rekening mee houden in jullie besluit. Al met al veel succes met jullie reis!

 

Oh, en nog een aanvulling: het betekent niet per definitie dat als de kinderen een groot leeftijdsverschil hebben met elkaar dat ze dan geen goede band met elkaar zouden hebben en vice versa. Mijn zus en ik zijn oprecht water en vuur; hebben weinig tot geen contact met elkaar en we schelen 1,5 jaar haha. Daarentegen zie ik mijn schoonzussen met jaren verschil, die hebben een super goede band

 

De enige motivatie die ik zelf had was dat ik ze snel achter elkaar wilde (de 1e & 2e) omdat we afhankelijk waren van ivf en maar moesten zien of dat allemaal ging lukken.
Tussen 1&2 zit 2 jr verschil. De 3e die eraan komt was een verassing. Dan is de oudste bijna 5 en middelste ruim 2,5 geweest.
Persoonlijk zou ik er als de situatie anders was geweest langer er tussen hebben gelaten. Nu de oudste bijna 5 is merk ik eindelijk dat die zelfstandiger wordt, veel begrijpt, mee kan helpen enz. Met kids die zo dicht op elkaar zitten heb je gewoon een zware klus omdat ze zo zorgbehoevende zijn. Constant je aandacht verdelen, het gevoel hebben dat je tekort schiet. Het is maar net hoe je dat zelf ervaart of hoe je daar instaat. Ik vond en vind het nog steeds behoorlijk aanpoten. Maar goed het zijn de typische tropenjaren dus het is wel vaak standje overleven.

 

Hier een verschil van 17 maanden tussen mijn zoon en dochter. Bewust voor gekozen, ook om de redenen die jij hierboven noemt. Dat slaapgebrek en dat hele zorgbehoevende vinden wij soms ook echt lastig. Het leek ons daarom prettiger om dit snel achter elkaar te hebben (helemaal omdat we het liefst ook nog een derde willen en dan wordt het helemaal zo'n enorm meerjarenplan). Het was ook gelijk de eerste ronde raak.. En we zijn er nog steeds heel blij mee dat we dit zo gelukt is! Het is uiteraard bij vlagen ècht heel zwaar Want ja... ze zijn dan allebei echt nog wel heel klein Maar ze zijn ook zo onwijs lief en leuk samen (hebben echt wat aan elkaar, zeker na het eerste jaar). Ze hebben een hoop zelfde interesses, wat lekker praktisch is. De jongste doet echt gewoon lekker mee zeg maar. En het is ook wel erg prettig dat je oudste de eerste tijd (waarschijnlijk) overdag ook nog een dutje doet. Daarnaast: Wij zijn nu bezig met zindelijkheidstraining voor de oudste (wordt deze maand 3 jaar oud) en de jongste van 1,5 jaar doet gewoon lekker gelijk mee Dus hopelijk zijn wij straks in 1 klap uit de luiers. Het volgt elkaar gewoon lekker op en dat maakt het ergens ook mentaal wel wat gemakkelijker (naar mijn mening)! Het blijven tropenjaren natuurlijk, maar dat is het met één kindje ook al

 

Ik heb altijd gehoopt mijn kinderen met een klein leeftijdsverschil te mogen krijgen.
We hebben 3 kinderen in een 3 3/4 jaar mogen krijgen
De oudsten schelen ruim 14 maanden, hun zusje kwam 2,5 jaar na de geboorte van de middelste.

 

Bij ons zit er tussen 1 & 2 een kleine 15 maanden, tussen 2 en 3 zit 2j5m en tussen 3 en 4 2j3m.

Als ik naar mijzelf kijk vond ik het verschil tussen 1 en 2 het fijnst. Beiden in de luiers, beiden nog slapen waardoor ik ook m'n rustmomenten kon meepakken.. later bijna tegelijk zindelijk, tegelijk op zwemles. Maar met langer dan 2,5 jaar verschil er tussen heb ik geen ervaring, dat zal vast ook weer z'n eigen voordelen hebben

 

Wij hadden graag een minder groot leeftijdsverschil gehad maar het lukte niet om zwanger te worden/blijven. Er zit nu bijna 5 jaar tussen onze jongens. Achteraf gezien vind ik het leeftijdsverschil nu prima. De oudste is vanaf het begin echt gek op z’n broertje, begrijpt het als hij even moet wachten en vindt het heel leuk om een broertje te hebben. Hij is nog niet 1 keer boos of jaloers geweest. De jongste is vorig jaar aan het begin van de zomervakantie geboren dus eerst hadden we 6 hele fijne weken samen. Daarna ging mijn man weer aan het werk en oudste weer naar school en had ik alle tijd voor de baby. Het is even wennen om weer in de luiers te zitten als de babyfase al een tijdje achter je ligt, maar die periode is uiteindelijk ook maar kort. Ik ben bovenal dankbaar dat er nog een baby bij mocht komen.

 

Lang verhaal incoming
maar kwam helemaal op mijn praat stoel door deze vraag.

Tussen mijn eerste twee zit 15 maanden. Dat was niet helemaal zo gepland.
6 maanden na de eerste bleek ik weer in verwachting. Maar niet minder welkom daardoor.
en achteraf enorm dankbaar dat het zo is gelopen. Want ik had een rot eerste bevalling en heb nauwelijks de tijd gehad om na te denken of ik dat nog een keer zou durven. Toen was de tweede bevalling ook echt nog een cadeautje. Waardoor ik weer veel neutraler terug kan kijken op die ervaringen. Mijn tweede is dus in alle opzichten echt een hele welkome verassing geweest.

Het is met recht echt heerlijk dat ze altijd een speel kameraadje hebben aan elkaar. Nu met 9 en 10 nog steeds.
Ze hebben het meestal ontzettend gezellig samen, zeker wanneer ze op elkaar aangewezen zijn. Maar die garantie heb je niet natuurlijk. Ze kunnen ook enorm met elkaar botsen.. Dat heb ik om mij heen ook genoeg gezien.. Juist omdat ze zo dicht op elkaar zitten en elkaar daarmee dus in de weg hebben gezeten. Dat is voor ouders ontzettend lastig.

Hoeveel ik ook kon genieten van die heerlijke baby peuter kleuter tijd. Het waren wel echt de tropenjaren x2.
Moet daarbij wel noemen dat ik sinds ze 1,5 en 3 zijn, een co-ouderschap deel. Waarbij ik de halve week er alleen voor stond en andere helft aan het werk was. Dus dat weegt wel mee.
Maar als er 1 wakker was, de andere ook, en die feestbeesten weer in slaap krijgen was echt een hele uitdaging. Sommige dagen voelde het alsof ik eindeloos luiers aan het verschonen was, en dat mijn enige taak politie agentje spelen en schone kleren aantrekken was. En een overheersende wens mijzelf in 2en te kunnen delen, want uitjes als strand/zwembad zat er echt niet in m’n up. Want wat doe je als ze allebei de andere kant op rennen? Razend snel zijn ze op een gegeven moment. En ik denk dat ik pas weer een keer uitgerust was toen ze 6en 7 waren? :’) haha. Dus ja echt wel pittig hoor.

Ondertussen zijn we wat jaren verder, en wel weer helemaal toe aan een kleintje. Ik heb een hele fijne man mogen vinden en samen willen we er nog een keer voor gaan. Dus je herstelt er ook echt weer van.
Ik heb wel erg genoten van de babyfase en het zelf mogen/kunnen voeden van mijn ukkies. Wat dat betreft vond ik de babytijd juist erg overzichtelijk en helder wat er nodig was.
Dat gevoel heb ik inmiddels een stuk minder met twee pre-pubers in huis, veel meer maatwerk en uitzoeken wat er nodig is om aan alle behoeftes te voldoen, hoe groter de kinderen des te lastiger de zorgen, zeggen ze wel eens, ik kan dat alleen maar beamen.

Maar altijd gehoopt het nog een keertje te mogen mee maken. Het grote gezin dat ik ooit wilde zit er niet meer in. Maar inmiddels weer in prille verwachting, hopelijk gaat alles goed en kunnen we in maart mijn nakomertje en zijn 1e kind verwachten. Ben benieuwd hoe dat grote leeftijds verschil gaat zijn. volgens mij wel cool, om zo’n grote broer en zus te hebben. Maar de tijd zal het leren. Over een jaar of 10 weet ik daar de voor en nadelen van.

 

Wij hebben meerdere verschillen ertussen. De oudste twee schelen 15 maanden. Kunnen gelukkig heel goed met elkaar en ondanks dat tweede een huilbaby was. vond ik wel fijne tijd

na de tweede heb ik een miskraam met 16 weken gehad. Dus tussen 2 en 3 zit zit 3,5 jaar. Maar ook deze kan heel goed met zijn broers en waren al snel drie paar handen op één buik. Nu nog met 15,14 en 10 jaar.

toen 7 jaar niks dus helaas op nieuw begonnen heel onverwachts dus ook wel beetje geschrokken. En omdat ik dat zo zielig vond kwam er 2 jaar later nog een.

nu 3 boys van 15/14/10 en 2 meiden van 3/1 jaar. En ik mag echt in mijn handen klappen wat zijn ze lief voor elkaar en echt zeldzaam ruzie.

twee jaar ertussen was het fijnste leeftijdsverschil vind ik als ik terug kijk.

 

Op het moment dat ik er middenin zat (met een dreumes en een baby) raadde ik het iedereen af die deze vraag stelde om ze kort op elkaar te hebben . Vooral dat eerste jaar vond ik heftig.
Maar achteraf gezien (en jaren verder) ervoer ik veel van de voordelen die je noemt en ben ik blij dat het zo is gegaan.

 

Hier schelen de oudste 2 18 maanden en ik zou dat zou weer overdoen. Ze zijn nog steeds dikke mik samen.
Vanaf het begin liep het lekker. Uiteraard weleens lastig met 2 kinderen en 1 paar handen maar niks schokkends.

 

Hier schelen zoon en dochter bijna 4 jaar. Niet onze keuze, maar soms besluit de natuur anders.. Nu achteraf vind ik het wel prima zo.

 

Hier zit ruim 8 jaar tussen onze jongens.

Waarom? Omdat ik heel lang geen 2e wilde. De eerste was geen makkelijk traject en dat wilde ik niet nog eens. Toen tikte ik de 30e aan en begon het toch weer te kriebelen.

Voordeel (in babyfase): de oudste was oud genoeg om even geduld op te brengen als ik met de jongste bezig was of even iets voor mij pakken als ik een voeding gaf bijvoorbeeld. Verder was de oudste natuurlijk al een stuk zelfstandiger m.b.t aankleden en had hierbij geen hulp meer nodig.


Nadelen: dat ze elkaar niet begrijpen, tenminste in de fase waarin we nu zitten. Jongste is 4 en oudste 12. De hele dag voel ik me een politie agent. Hou op, wees lief, niet mekkeren, je broer wil dat niet, je broertje is daar nog te klein voor…
Dodelijk vermoeiend

Maar goed, m’n zusje en ik schelen ook 8 jaar en dat is altijd dikke mik geweest, nu nog steeds. Dus zo kan het ook

 

Ligt er ook nog aan of een derde in de planning zit. Ik zie in m’n omgeving vooral gedoe wanneer er met 3+ kinderen uitjes bedacht moeten worden.

hier 3 jaar er tussen en ik vind het top. Oudste was al redelijk zelfstandig (traplopen, wc, omkleden) en ik kon goed uitleggen hoe t soms werkt met een baby.

jongste is nu 2 en als ik me bedenk dat er nu een baby zou zijn dan verwacht ik dat dat veel pittiger is, net in die ‘nee’ en ‘mijn’ fase en al aan komen rennen als oudste maar enige aanstalte maakt om me een knuffel te geven haha.

maar goed zo heeft elke leeftijd wat!

 

Tussen 1 en 2 zit 11maand
Tussen 2 en 3 zit 7 jaar.

Voor mij bestaat er geen enkel twijfel (dit is uiteraard op basis van mijn kinderen)

Ik vind meer tijd tussen veel interessanter.
Redenen: herstel lichaam als moeder, niet constant kinderen die elkaar aansteken bij ziekte, veel minder aandacht verdelen , veel minder brandjes blussen, amper ruzie, veel meer echt tijd per kind, geen pubers die opdezelfde of zo goed als dezelfde moment puberen.

Her plannen van activiteiten is binnen ons gezin geen groot probleem.
We splitsen ons gewoon op.

Maar zoals gezegd: puur op basis van onze kinderen en hun karakter.
En ik vergelijk natuurlijk ook 11 maand ertussen .

 

Hier is de oudste 5 en onze (nu nog) jongste net 1. Dat is zo gelopen omdat ik ongepland zwanger raakte van nr 1 op mijn 19e, we zijn uit elkaar geweest maar toen hij 1,5 was zijn we weer terug samen gekomen. We waren erg jong, allebei gaan werken, sparen, plekje voor onszelf gezocht. Toen voor nr 2 gegaan, meteen zwanger, MA met 9 wk, 2e ronde erna weer zwanger dus gelukkig allemaal vlot gegaan. Helse zwangerschap gehad (paniek- en angststoornis door de hormonen) en besloten dit nooit meer te doen.

Ennnn toen was ze n maand of 5 en begon het zó te kriebelen. Eerst dachten we, we wachten tot ze een jaar of 2/3 is. Toen was ze 6 mnd en zei ik ik wil nu Meteen weer zwanger en dus gaan ze zo 15 mnd schelen.

Ik moet zeggen dat het verschil tussen die van 5 en 1 heerlijk is. Mn zoontje is al zo ontzettend zelfstandig. Maar wij hebben er nu expres voor gekozen om ervoor te gaan omdat wij het inderdaad van schoolgaand kind naar babyfase echt een enorme overgang vonden. Hierna zijn wij ook wel echt klaar.

 

Allebei heeft zijn voor en zijn nadelen.
Ik had de eerste 4 kort op elkaar en ik vond en vind het geweldig. Het zijn wel echt zussen, want ze kunnen enorm ruzie maken, maar ze kunnen ook heel leuk samen spelen en als de 1 niet wil is er meestal wel iemand die wel wil.
Ze hebben ook behoorlijk dezelfde interesses, dus dat vind ik ook wel prettig. En wat ik een heel groot voordeel vond: je hoefde nog geen kinderen van school te halen terwijl je baby eigenlijk moest slapen (alleen bij de 4e moest dan wel).

Hun broertje kwam bijna 4 jaar later en nu vind ik weer heel fijn dat zijn zussen me kunnen helpen. Het zijn echte moedertjes en soms iets te veel. Nadeel is dat Noah vaak slaapt op momenten dat ik naar school moet.

Met uitjes verder nog geen ervaring. Noah zal vast andere interesses krijgen dan zijn zussen.

 

Hier zit straks 16 jaar tussen de kinderen. Helaas als alleenstaande moeder nooit in de gelegenheid geweest voor een 2e kindje alleen tot 2 jaar geleden. Toen ik begon zou er 14 jaar tussen zitten, nu inmiddels al 16 jaar