Heb zowel dochters als zonen maar weet niet meer zo goed welke kwaaltjes ik had de zwangerschappen. Ik meende bij de dochters vooral misselijkheid kan natuurlijk ook puur toeval zijn. Wat voor een kwalen hebben jullie en waar was je of ben je zwanger van een jongen of meisje? Ik ben zo nieuwsgierig maar kan nog geen geslachtsbepalende echo nog te vroeg
Bij dochters echt non stop misselijk en ook daadwerkelijk moeten overgeven. Bij mijn jongens wel naar gevoel ( tegen misselijke aan) maar nooit echt moeten overgeven. Was voor mij de laatste keer dus ook overduidelijk daardoor een jongen. Bakerpraatjes? Wellicht, maar voor mij klopte het zeker
Hier ook. Bij de oudste helemaal nergens last van gehad, bij de jongste wel een hele tijd misselijk (maar niet hoeven spugen) en ontzettend moe tot een week of 12. Nu zijn het wel 2 heel verschillende meiden, dus wellicht komt het daar door
Hier kan ik echt meteen merken aan de soort zwangerschap wat het is Zoontje 1: Nergens last van, alleen vermoeid. Jongen dus. Dochtertje: Kotsmisselijk de eerste 12 weken, angst- en paniekstoornis Zoontje 2: Nergens last van, weer alleen heel moe
Hier eerste 2 keer spugen tot 16 weken en daarna 2 keer helemaal niet misselijk. Hier heeft het niet iets gezegd dus over de sekse van de baby
Baby 1 nergens last van: jongen (quilty food: melk) Baby 2 nergens last van: meisje (quilty food niks) Baby 3 nergens last van: jongen (quilty food cheapass margarita pizza) Baby 4 nergens last van: meisje (quilty food frikandellen speciaal) Baby 5 nergens last van: jongen (quilty food chickensandwich vd burger king)
3 jongens: 1e extreme misselijkheid (droge HG), ik lag in t donker rechtop in bed dag en nacht, liefst doodstil, want anders ging ik weer... of ik lag op de koude grond van de douche. Man mocht niet bij mij slapen zelfs. Hevige maagzuur tot aan de bevalling. Hield veel vocht vast. Rug permanent beschadigd door die zwangerschap. 2e: misselijkheid verdween rond 11 weken, weinig maagzuur, pas op t einde vocht vasthouden, veel minder last van bekkeninstabiliteit. 3e: misselijk tot week 20, beste zwangerschap qua bekken en amper aangekomen omdat ik weinig kon eten.
Dochter 1: van week 11 t/m 20 behoorlijk misselijk en overgeven, was zo'n 10 kg afgevallen (gestart met 56 kg). Dochter 2: van week 6 t/m 20 ontzettend misselijk en overgeven, kon niets binnenhouden, met medicatie was het wel te doen. Ben toen maar 7 kg afgevallen. Zoon: qua zwangerschap vergelijkbaar met de oudste. Omdat ik inmiddels wist wat ik kon verdragen, ben ik toen niet heel veel afgevallen. Ik dacht dat het weer een meisje zou zijn omdat de zwangerschap zoveel op de oudste leek en volgens mijn moeder en oma je alleen bij meisjes misselijk bent. Bij alle 3 zat ik tegen het eind van de zwangerschap net op mijn startgewicht (bij oudste 1 kg eronder, bij nummer 2 en 3 zat ik er iets boven) Dochter 3: Niet misselijk geweest, gewoon een hele vlotte zwangerschap. Door het verhaal van mijn moeder en oma dachten we allemaal dat dit weer een jongetje zou worden. We wisten het tijdens de zwangerschap niet, dus waren zelf ook erg verbaasd bij de geboorte (kraamzorg direct in de stress, ik zei "Hè, een meisje? Hoe kan dat nou?" waardoor kraamzorg dacht dat het met een echo een jongen was). Bij de laatste zwangerschap totaal 14 kg aangekomen (niets afgevallen). Wel bij allemaal ontzettend moe.
Hier zwanger van een meisje en tot nu toe alleen last gehad (tot zo'n 13 weken) van enorme moeheid. Verder niks!
Bij dochter misselijk in de eerste 8 weken, maar vooral overdag en bij het avondeten. 2e trimester vooral moe. Bij zoon meer de ochtendmisselijkheid in de eerste werken. En heel veel honger tijdens 2e en 3e trimester Bij dochter had ik ineens heel veel behoefte aan fruit, bij zoon juist aan zoet.... Bij beide zwangerschappen ineens wel een enorme afkeer voor bolognese chips.... was mijn favoriet, eet het tegenwoordig nooit meer, maar ik weet wel als ik het niet lekker vind......dan....
Hier ook het "typische". Bij zoon af en toe vlagen van misselijkheid, vooral in de avond. Mijn haar was prachtig glanzend en vol, ik gloeide als een gloeilampje en voelde me geweldig. Bij dochter veel misselijk, tot bijna overgeven. Mijn haar leek wel een vogelnest, m'n huid was pukkelig. Echt dat typische "dochters nemen je schoonheid" kwaaltje.
Het typische zoals hierboven omschreven had ik ook bij kind 1&2 maar toen had ik een nieuwe partner en zwanger van een zoon wat net zo voelde als bij dochter. Dus tja ..
Bij de boys voelde ik me prima. Zag er beter uit, zat beter in mijn vel. Weinig cravings. Bij mijn dochter, trek in zoet. Lichte misselijkheid, vochtproblemen. Veel lichamelijke problemen. Zwangerschap was ook vele male zwaarder. Zij ook trouwens, ze woog bij haar geboorte veel meer dan de boys. Mijn buik was huge!