Hi! Ik heb de voorbije tijd een paar berichtjes geplaatst waarin ik geruststelling vraag over bepaalde angsten, en dat wil ik graag nog een keertje doen. Ik ga inmiddels naar de psycholoog en die heeft me verteld dat ik een gegeneraliseerde angststoornis heb en ze denkt dat de oorzaak in mijn pestverleden ligt. Ik ben vooral heel erg bezig met de gezondheid van mijn kinderen, en ik voel me erg schuldig over dingen die (nog) niet aan de hand zijn. Zoals ook nu weer. Afgelopen week organiseerde de school weer een schoolfeest ivm de laatste schooldag. Ik herinnerde mij van vorig schooljaar dat de muziek toen erg hard stond (ik heb zelf wel een vrij gevoelig gehoor en tinnitus) en ik had voor dit jaar daarom oordopjes gekocht voor de kinderen. Toen ik vroeg aan de kinderen of ze het zagen zitten om die te dragen tijdens het schoolfeest kwam naar boven dat de muziek tijdens carnaval op school ook altijd heel luid is, dat het pijn doet aan hun oren en dat alle kinderen helemaal naar de andere kant van de gymzaal worden “verdreven” door de muziek. Dat vond ik erg kwalijk om te horen (je moet er toch vanuit kunnen gaan dat je kinderen op school veilig zijn?) en ik heb dit uiteraard meteen onder de aandacht gebracht bij de directeur. Die zei dat het geluidsniveau in principe wel in de gaten wordt gehouden maar dat ze geen decibelmeters of zo hebben. Hij ging kijken of ze dat misschien konden aanschaffen. In april heeft mijn zoontje nog een gehoortest gehad op het consultatiebureau en vorig jaar mijn jongste dochter, en allebei de testen waren goed. Bij mijn oudste dochter is dat al langer geleden maar als ik haar zelf wat test met bijvoorbeeld fluisteren of een online gehoortestje dan is alles gewoon goed. Ik heb zeker niet het idee dat ze slecht horen. Maar nu blijf ik dus malen. Ze hebben in hun leven ongetwijfeld al veel vaker luide geluiden gehoord, bijvoorbeeld als er een motor voorbijrijdt, of het brandalarm op school, of eens een boormachine of zaagmachine, onze hondjes die blaffen, de binnenspeeltuin, het zwembad, misschien zelfs de stofzuiger of de fohn… Blijkbaar is de schoolbel ook erg luid… In ieder geval: als hun oren op dit moment helemaal in orde zijn, wil dat dan zeggen dat er ook geen schade is? Bijvoorbeeld, het carnavalsfeest was in februari, als dat schade had veroorzaakt, had ik dat dan nu al geweten? Of gaat dat met vertraging? Zou ik eens met alle 3 de kinderen naar het consultatiebureau kunnen gaan om hun gehoor te laten testen? Of doen ze dat niet? Alvast heel erg bedankt!
Er is niks aan de hand. Geen school speelt de muziek zo hard af dat de leerlingen gehoorschade oplopen. Dan zouden andere leerlingen er bovendien ook last van hebben. CB kan dat ook niet testen, dan wordt je verwezen voor een test, maar dat is echt niet nodig op basis van dit. Ik herken de angststoornis, dus ik begrijp waarom je zulke gedachtes hebt, maar deze is niet je tijd waard. Je kinderen zijn prima in orde.
En als ze gehoorschade blijken te hebben? Daar doen ze hoogstwaarschijnlijk niets mee, dus het heeft in die zin denk ik ook weinig zin. Denk dat het net is als met zonnebrand, al let je nog zo goed op, soms gaat het toch mis, dan let je de volgende keer beter op.
Dat klopt, alleen kan ik op school zelf niet opletten. Dus nu ga ik de kinderen maar gewoon oordopjes mee naar school geven als ik weet dat er een feestje op de planning staat…
De schoolbel bij G is nog dezelfde als die ik had, keihard. (Ze zit op mijn oude school) Maar ik heb een idioot goed gehoor. G heeft een slechter gehoor, maar dat komt niet door leefomgevingsgeluiden, maar door herhaaldelijke middenoorontstekingen. Heeft een verlies van 10-15% in t spraakbereik (getest bij KNO, daar loot ze al ivm buisjes) en dat merkt ze al is een warhoofd ook zeker geen positieve aanvulling op t totaalplaatje. Bij dictee bijv moet ze ook vooraan de klas. Voor leefgeluiden hoef je je geen zorgen te maken. En met leefgeluiden bedoel ik geen tuintegels op maat slijpen voor je achtertuin op een meter naast ze. Het is logisch dat je ze daar weg bij haalt ook in t kader van veiligheid niet enkel geluid. Voor t volume van zaken die op school spelen zou ik wel de school er op wijzen. Staren op een decibelmeter en roepen dat hij onder de max zit is 1 ding, maar die heb je eigenlijk niet eens nodig, kijk naar de kinderen. Het moet niet de bedoeling zijn dat de kinderen naar de andere kant van de gymzaal gaan schuilen of massaal met de handjes op de oren staan. Pedagogisch gezien moet er dan toch wel een kwartje vallen dat dit niet helemaal de reactie is die je zoekt en dat een volumeknop richting - een oplossing kan wezen.
Ik heb de school er inderdaad op gewezen en ik moet zeggen dat het geluidsniveau bij het schoolfeest dit jaar effectief aangenamer was dan vorig jaar, gelukkig. De situatie in de gymzaal vond ik inderdaad niet grappig, maar mijn vraag was eigenlijk meer of ze eventuele gehoorschade meteen erna al zouden merken (dus nu een half jaar later zeker), of dat dat met vertraging gaat. Hoe was dat bij jouw dochter? Ik kan me voorstellen dat dat bij oorontstekingen geleidelijk gaat.
Nee dat hoeft niet. Ik heb voor mijn 4 e jaar meerdere oorontstekingen gehad die niet over gingen , en ab werd niet altijd voorgeschreven dus werd het een chronische oorontsteking. Hierdoor ben ik aan 1 oor volledig doof en aan het andere oor zo’n 30 %, maar dat is een zeldzaamheid. Normaal hersteld een oorontsteking vrij snel zonder ab, zonder schade. in mijn familie zijn wij hier gevoelig voor. Een neef van mij heeft 120 x oorontsteking gehad ( ja, serieus 120 x) en heeft geen gehoorschade. mijn eigen kinderen hebben allemaal meerdere malen oorontsteking gehad en ook zij hebben geen gehoorschade. Wel direct bij hun altijd gestart met ab vanwege mijn voorgeschiedenis. Mijn huisarts is bij hun extra alert. hoop dat ik je hier wat mee gerust kan stellen
Ik heb ook heel veel oorontstekingen gehad, uiteindelijk een operatie moeten laten uitvoeren, en mijn gehoor is super scherp. Ook heb ik genoeg avonden gehad dat ik achteraf iets te dicht bij een speaker had gestaan.
Bij haar merkten we het eigenlijk niet, ze kreeg oorontstekingen toen ze begon met zwemles (als in pijn, looporen etc). Partner is een notoire KNO kind geweest dus we hielden t wel in de gaten, immers kind van. Na een zoveelste episode in de zomervakantie klaagde ze dat ze zichzelf zo raar in dr hoofd hoorde praten. Dat was de 5e episode waar we op wachtte en toen kreeg ze 6 weken later een controle en het trommelvlies bewoog amper en werd geschat op 80% gehoorverlies aan beide kanten. Dát hadden we wel gemerkt met fietsen bijv hoorde ze de omgevingsgeluiden niet, dus fietsen op de weg hadden we (ondanks dr leeftijd) geschrapt tot nader orde en ze kon gelijk door de keuring voor de buisjes afspraak. Bij de operatie (weer tig weken later) kwamen ze een lading lijmtroep tegen waar de chirurg zich over verbaasde. Cijfers voor dictee waren niet best, maar goed het is ook een warhoofdje met een drukke klas dus dat is zeker ook een factor. Troep er uit en hersteld van operatie was ze verbaasd van de herrie. Gaandeweg zakte t gehoor weer weg en begon ze te klagen dat ze boos op zichzelf was omdat ze fouten in dictee maakte doordat ze t woord niet goed hoorde. Paard en haard bijvoorveeld. Dus weer naar de KNO, controle op buisjes was prima zaten goed. Daarna weer een afspraak voor gehoortest en daar had ze die 10-15% dip in t spraakgedeelte. Dat weer doorgegeven op school (KNO doet pas wat met 20%) Met dictee zit ze nu voorin de klas en dat merk je aan de betere cijfers. Nu zwemlesvrij en geen enkele oorontsteking meer gehad terwijl ze al heel lang ook voor dr buisjes oordopjes op maat gebruikte (en die de boel keurig droog hielden). Het is nog niet goed, maar in november weer controle. Het ontbreken van oorontstekingen helpt hopelijk wel mee (en we zijn geen fan van zwemmen, dat scheelt). Een papier/plastic knisper test vanuit de keuken helpt trouwens niet. Wij gingen dr van uit dat aangezien ze foodgrade plastic geritsel prima kon horen terwijl zij in de woonkamer zat dat ze wel oke zat, maar dat trommelvlies bewoog diezelfde middag amper dus dat is zéker geen graadmeter (weten we nu).
Wat heftig dat je door oorontstekingen doof bent geworden aan 1 kant! Had je als kind dan al een hoorapparaat? En hoe weet je dat je kinderen geen hoorschade hebben? Laat je hen soms testen, gezien jouw geschiedenis, of vertrouw je erop dat je het wel zou merken als dat zo is? Ik bedoel, als ik niks anders merk aan mijn kinderen hun gehoor, is dat dan voldoende reden om gerust te zijn dat alles oké is?
Ik lees toch echt hier je angsten heel erg door. En juist breng je de angst voor gehoorschade nu door aan je kinderen waardoor ze hier ook angstig voor kunnen worden. Ik zou echt niet voor school gelegen heden nu al oordopjes meegeven. Kijk festivals autorace voorstellingen etc ja natuurlijk. Maar voor school niet want je voed zo je eigen angsten en ook nog van de kinderen. En gehoortesten zijn echt niet nodig als ze kortdurend lawaai gehad hebben daar zijn ons oren opgemaakt.
Dank je! Het zijn inderdaad grotendeels mijn angsten, en het laatste wat ik wil is mijn angsten doorgeven aan mijn kinderen. Mijn oudste is erg gevoelig voor zo'n dingen en ze is inderdaad al een en ander aan het overnemen. Ik doe echt mijn best om de kinderen hier zo weinig mogelijk van te laten merken, maar ik heb ook echt bepaalde "oplossingen" nodig om mezelf wat rust te geven, zoals bijvoorbeeld die oordopjes. Het is ook allemaal nog nieuw voor mij, ik heb pas sinds enkele maanden last van die angsten, dus ik moet echt nog een soort balans zien te vinden. Ik hoop dat de psycholoog me hiermee kan helpen, maar ik heb helaas het idee dat zij niet zo goed weet wat ze met mij moet. Ik ben nu 5 keer geweest en het enige wat ik weet is een diagnose (en die was redelijk logisch). Ze had wel een plan van aanpak maar omdat ik me elk bezoek weer anders voel (mijn gemoed gaat echt heel erg op en af) is ze daar weer op teruggekomen en ze heeft nog geen ander plan voorgesteld. Een kwartiertje bij de huisarts om bevestiging te vragen over een aantal dingen doet me meer deugd dan een uur bij de psycholoog...
Super knap dat je ervoor openstaat! Ik zou dit gewoon zo met je psycholoog bespreken, dat je graag aan de slag wil gaan met therapie en dat je het idee hebt nu nog niet veel te doen.
Nee een hoorapparaat heeft in mijn geval geen zin, mijn trilhaartjes zijn plat, dus een hoorapparaat doet niks voor mij helaas. Ik weet niet beter trouwens dus ik weet ook niet wat ik mis. en ja, mijn kinderen hebben allemaal weleens een hoortest gehad, niks aan de hand. Je merkt het echt wel als je kind slechthorend is. In mijn geval de juffrouw van de kleuterklas. Een op een kon ik juf begrijpen, maar voor de volle klas met kinderen niet.
Ik werk gedeeltelijk met KNO artsen samen en eigenlijk merk je gehoorschade door te harde geluiden (zoals jij het beschrijft) meteen. Wij hebben regelmatig patiënten die in het weekend een concert ofzo hebben gehad en daar dan plotseling gehoorverlies of tinnitus door hebben. Maar dat zijn ook uitzonderingen, de meeste mensen kunnen wel tegen 1 keer tehard geluid anders zou de deur platgelopen worden na elk concert in de buurt. Maar wij hebben echt nog nooit een kind gehad dat na een carnavalsfeest of schoolfeest deze klachten had. Het lijkt me toch niet dat ze op een schoolfeest technisch in staat zijn om net zoveel lawaai te maken als bij een concert met duizenden mensen. Aan de andere kant als je 20/ 40 jaar lang voortdurend te harde muziek luisterd, dan kan het ook zijn dat je daardoor schade oploopt. Maar dat is bij jou kinderen ook niet het geval. Ik zou zeggen, laat het los, maar dat zal wel erg moeilijk zijn. Lijkt me erg moeilijk om met zo'n angststoornis te leven. Ik wens je heel veel succes.