We hebben alles en kunnen nog alles MAAR het is nu de 3de maand op rij dat er geen euro gespaard word en dat is een enorm verschil met vroeger. Reden: alles word duurder en stijgt in prijs, behalve de invaliditeits uitkering. Dat blijft een beetje hetzelfde en dat merken wij enorm. Ons gezin is ook wel een vrij duur gezin hoor. Bij familie en vrienden is het eens 1 kind naar de kinderarts of eens naar de tandarts, dart ligt bij ons wel wat anders Hier zitten we deze maand aan 1 therapie van 250euro voor mij, 340 euro testing voor de jongste, 180 euro consult voor mij, 320 euro kiné voor mij, 288 euro logo voor de jongste, 60 euro consult voor de jongste ivm allergie Op logo, kiné en consult zit nog een gedeeltelijke terug betaling maar je moet het wel eerst zelf betalen natuurlijk. Op de testing en therapie is 0 euro terug. Doe daarbij nog de 650 euro kosten aan de wagen (onvoorzien sneller moeten gaan) en nog wat ziekenhuis rekeningen die er aankomen( geen reuze bedragen maar zal snel terug 100 euro zijn). En ja ik kan het zien als dat ik gelukkig mag zijn dat ik het kan betalen maar ik ben de fase van onze eigen situatie bagatelliseren omdat er anderen het nog slechter hebben wel wat voorbij. Hebben wij het slecht ? Neen zeker niet. Kunnen wij op vakantie en zaken doen ? Ja geen probleem Kunnen wij spullen kopen ? Ja dat kan. MAAR ik vind het niet fijn dat er zoveel geld naar allemaal medisch gedoe gaat en we daardoor soms niets meer sparen.
Wij kochten een huis toen ik 23 was. Net voor de banken crisis. Hypotheek was 200.000. Een lachertje met de prijzen van nu. Maar het was een opknapper en het idee was dat wij zo jong waren en nog flink zouden stijgen in inkomen dus dat dat wel zou kunnen. Uiteindelijk verloor ik telkens mijn baan omdat de kinderen steeds in het ziekenhuis lagen vanwege hun stofwisselingsziekte en later door hun autisme steeds tegen moeilijkheden opliepen. Toen hebben we het steeds minder gekregen en het huis ook niet kunnen opknappen. Ook ging ons huis van 200.000 waarde in één klap naar 140.000 door de banken crisis. De jaren daarna dus weinig aan het huis kunnen doen. Toen kon ik ergens werken in de weekend en avonduren zodat we het konden combineren met de intensieve zorg voor de kinderen en ging het eindelijk Een paar jaar beter en we kregen ons derde kindje. Toen ik terug kwam van zwangerschaps verlof werd ik op kantoor geroepen want door bezuinigingen moesten er mensen uit en werd ik (ondanks vast contract) ontslagen. De zorg voor de kinderen werd weer intensiever en ik kon niks vinden wat ik daarmee kon combineren, dus 6 jaar thuis gebleven bij de kinderen. Toen moesten wij ons huis verkopen. De markt was iets aangetrokken en we kregen er precies voor teug wat we aan hypotheek- minimale aflossing aan over hadden. We zijn naar de geboortestad van mijn man verhuist waar we nu een heel klein huisje huren. We hoopten op meer steun vanuit familie maar helaas is dat hier ook niet. Wel zijn heel blij in deze woonplaats en dat weegt zwaarder dan een groot huis! toen werd ik ongepland zwanger van onze 4de, door de anticonceptie heen. Ik kon het niet over mijn hart krijgen een abortus te doen dus werd het nog wat krapper. Na 2 jaar kon hier eindelijk weer aan de slag en werkt mijn man minder. (Ik werk nu zelfs meer dan hij) het begint nu eindelijk weer wat beter te gaan en we zijn weer begonnen met sparen. We hebben beide geen rijbewijs en geen auto. Dat is soms vervelend maar scheelt ook enorm veel geld. wat ik merk bij anderen die het “beter” hebben. (Ik mis verder niks, maar om het maar zo te noemen) is dat daar veelal de opa’s en oma’s oppassen wat geld scheelt, en bij 1 gezin dat het heeeeeel erg goed heeft doen die grootouders echt enorm veel, ook 1 nacht per week opvangen, wat dus ook energie scheelt! En veelal geld in de familie waar ze al een deel van hebben gekregen. Ook altijd allemaal gewerkt hoor! Maar dit helpt wel heel veel
Herkenbaar. Onze spaarrekening is treurig. Ik ben afgekeurd als gevolg van zwangerschap nr1 en ik had destijds gewoon baantje die ik had overgehouden aan studententijd want er was geen werk te krijgen met 500 man op 1 vacature... (en maak veel zorgkosten) en mijn man is een arbeider dus t inkomen is niet hoog. Maar we redden het. Dankzij toeslagen kunnen we zwemlessen en sporten betalen. Mam is een lieverd die financieel helpt bij grote aankopen die noodzakelijk zijn (bv kozijnen.... lekkende ramen nu). Onze hypotheek is laag gelukkig. Qua uitjes? Via social deal etc zorg ik wel dat we met korting weg kunnen. Vakantie is voor ons wel belangrijk maar ik ben lang bezig met uitzoeken. T is basic maar prima. We zaten in Frankrijk tussen de afrikaanse gastarbeiders blijkbaar (die echt super leuk waren en heel gezellig) en weinig voorzieningen voor kinderen haha. Maar we hebben echt een top vakantie gehad daar. Locatie was perfect. We gaan deze zomer een droomreis maken. En we hoeven er alleen maar de autohuur voor te betalen en boodschappen. Uit eten? Ach we halen wel een keer van de snackbar Ik voel mij alsnog rijk. We redden het en de kinderen komen niets tekort. We hebben wel een periode gehad van armoede. Dat we geen luiers konden kopen. Mijn werkgever betaalde alleen mijn contracturen (95 netto), werkgever man was vergeten man op te schalen... hij kreeg nog steeds minimumloon. We hebben geld moeten lenen,mijn vader vroeg ik om luiers, we gingen op vakantie maar wel in de sleurhut van mijn ouders die heel lief de sleurhut kwamen brengen. De auto moesten we inruilen voor een mini auto waarin de kinderwagen niet pastte (helemaal uit elkaar halen, incl wielen). Voor die 1000 euro die we kregen hebben we deel lening afbetaald. En dan hadden we nog mazzel dat mijn ouders konden helpen met oa boodschappen. Tov nu hebben wij die stress niet meer
Het kan altijd erger maar we mogen onze eigen situatie niet bagatelliseren. Want ik zie in dit topic veel mensen die thuis zitten omwille van medische problemen bij zichzelf of binnen het gezin Wij leren onszelf aan om te bagatelliseren : ahja het kan erger, ahja het komt wel goed , ... Terwijl we mss wel alle reden van klagen hebben maar dit niet doen. We moeten het vaak met veel minder geld doen, dan wanneer we werken maar wij hebben hier niet voor gekozen en kunnen niet zomaar terug de arbeidsmarkt op voor volop te werken. Maja in België kan je nog beter niet willen werken, dan dat je niet kan werken. Zonde is het.
Mijn oma zei altijd "Er is er altijd iemand die het slechter geeft. Gelukkig is er ook altijd iemand die het beter heeft, dus klaag maar een eind weg". Dat iemand anders het erger/slechter heeft, maakt niet dat jij geen last hebt van jouw ellende. Het doet pijn als je op je vinger slaat met een hamer, óók als de buurman ongeneeslijk ziek is. Uiteraard is het ene erger/heftiger/impactvoller dan het andere, en als je mocht ruilen met de buurman kies je gewoon je eigen zere vinger. Maar het maakt niet dat, omdat iemand anders het slechter heeft, jij je beter voelt.
Zó herkenbaar! Ik kan deze opmerkingen ook echt niet handelen. Als het op hard werken aan kwam waren we miljonair moeten zijn nu
Ik denk dat we gewend zijn te zeggen wanneer een ander het slechter heeft als copingmechanisme en relativeren. Wat niet betekend dat je zelf niet mag klagen. Maar soms helpt het de pijn te verzachten denk ik. Bij mij ging daar een groot gevaar in schuil. Ik had ooit als kind de opmerking gehoord "kindjes in Afrika die hebben het pas slecht" onbewust zo blijven hangen dat wanneer ik echt iets heftigs aan de hand had een stemmentje in mijn hoofd zei "en die kindjes in Afrika dan, die hebben het pas slecht" waardoor ik alles wegwuifde en nergens meer aandacht aan gaf. Dag emoties en het voelen ervan, gewoon doorgaan want ja, het kon immers slechter.
Alleen kan ik het van mijn zwager zeggen. 80 uur in de week werken. En eerlijk? Dat zou ik er niet voor over hebben. Hij slaapt 4 uurtjes per nacht. Zelfs op vakantie werkt hij. Dat is mij al t geld niet waard als mijn man zoveel moet missen van zn gezin
Wij komen door zo'n hoge kosten wel al 2 jaar op rij aan de maximumfactuur bij de ziekenkas... Waardoor de kosten voor logo, kiné, dokters, ... vanaf november helemaal terug betaald worden. Misschien iets om ook in de gaten te houden? Wij krijgen ook extra zorgtoeslag (verhoogd kindergeld zoals ze vroeger zeiden) door de vele therapieën en dergelijke. Ik geef het maar even mee, wie weet heb je er iets aan, want is inderdaad echt zonde van het geld allemaal
Het eerste heeft de huisarts al eens vermeld maar de mutualiteit regelt dit zelf volgens hem. Wanneer je in aanmerking komt, krijg je hiervan volgens hem een formulier. Maar de duurste kosten van de voorbij 3 maand worden bijvoorbeeld niet meegeteld want daarop zit geen terug betaling ( bedragen zijn 340,340,250) Het laatste is al gedeeltelijk in orde
Dat was hier niet aan de orde, maar keihard werken en zwaar werk wel. Maar leve de Nederlandse overheid, die met regelgeving en bureaucratie en wetten die met terugwerkende kracht gelden een complete beroepsgroep kapot gemaakt hebben. Daar is geen werken aan. En verdienen nog minder.
Ik herken het wel hoor. Wij hebben best wel behoorlijke inkomsten iedere maand maar alles is natuurlijk ook wel reteduur en alles komt ook vaak tegelijk. Reparatie auto, een kapotte fiets, kosten voor de kinderen en alle maandelijkse afschrijvingen, noem maar op. We kunnen op zich het meeste wel doen maar ik baal er weleens van dat mijn geld iedere maand weer op is en ik dan dan nog een hele week vooruit moet. Ik zet wel standaard iedere maand een klein bedrag opzij op mijn spaarrekening en dat kan ik dan mooi aanspreken in tijden met grotere uitgaven maar alles bij elkaar blijft er weinig over omdat alles ook gewoon erg duur is, helaas.
Ik denk dat veel mensen herkennen wat je schrijft. Ik ben wel van mening dat veel dingen een keuze blijft en dat we over het algemeen steeds vaker worden beïnvloed door dingen die we zien op o.a. social media. Maar ook dat we niet altijd willen “inleveren” om andere keuzes dan wel te kunnen maken. Simpel voorbeeldje: mijn schoonvader houdt van een stuk vlees bij het avond eten, maar financieel is het geen enorme vetpot en hij vond dat de boodschappen enorm duur waren (helemaal mee eens overigens) en dat hij verder nergens op kon bezuinigen etc. Daarop gaf ik aan dat hij i.p.v 2/3 stukken ook eens 1 stukje kan pakken of bijv. een vegetarisch kan eten. Oef, dat had ik beter niet kunnen zeggen We maken allemaal keuzes in ons leven en soms pakt het goed uit en soms niet, maar vergeet vooral niet dat dit voor andere in de omgeving net zo goed geldt. Die dikke auto die ze rijden kan ook een leaseauto zijn of betaald via een persoonlijke lening
Ik ben trouwens heel blij dat wij geen enkele lening hebben. We hadden nog geluk met de stu- fi destijds en mijn man heeft ooit een kleine lening gehad maar die hebben we afbetaald.
Ik ook; wij sparen echt voor dingen. Want als je gaat lenen moet je zoveel rente betalen, dat je het 3 x kunt aanschaffen bij wijze van. Apparatuur als een telefoon of tv koop ik ook pas als het kapot is. Wij hebben pas sinds een paar jaar een “ platte” tv. Zo’n beetje als laatste van Nederland en mijn mobiele is denk 12 jaar oud of zo. Maar ik kan bellen, appen, mailen en mijn bankzaken doen. En dus vervang ik hem niet
Wij ook. Onze allereerste TV heeft het 10 jaar volgehouden en daarna was het echt gedaan. Zelfs toen mazzel gehad dat we de TV van onze buurman voor een prikkie konden kopen, inmiddels is die ook 8/9 jaar oud en hij doet het nog steeds.. Als ik hoor in m’n omgeving hoeveel mensen wel niet een nieuwe TV hebben gekocht van het vakantiegeld, gewoon omdat ie net wat groter is, dan denk ik waarom? Maar goed, ieder z’n eigen keuze natuurlijk.
Ik denk eigenlijk ook dat je juist de verhalen hoort van de mensen die wél geld hebben. Mensen die minder te besteden hebben, houden dit meestal voor zichzelf. (Niet iedereen natuurlijk, maar je snapt me wel) Waardoor het dus lijkt alsof iedereen ontzettend veel geld heeft. Hier: Geen leningen of schuld Geen erfenis of klap geld gekregen o.i.d. Geen koophuis helaas Geen kinderopvang, ben thuisblijfmoeder Geen auto (scheelt ook in kosten, wel ben je gelijk een stuk beperkter) Dus helaas 1 zielig loontje van partner. Kinderen komen niks te kort, krijgen alles wat hun hartje begeert. Genoeg speelgoed, eten, liefde, en mooie kleren. Ik let vaak op de aanbiedingen. Koop groot in om geld te besparen! Dus bijvoorbeeld niet 1 pak wc papier in de aanbieding die ik nodig heb, maar gelijk 6 om genoeg te hebben tot een volgende aanbieding. Ik verkoop veel spullen die het waard zijn. (Ik geef ook veel weg, maar sommige dingen behouden hun waarde ivm merk bijvoorbeeld) en zijn dan nog netjes te verkopen voor wat geld. Wij zijn dit jaar al een keer op vakantie geweest, een weekje en gaan eind van het jaar ook nog een weekje. Vooral de vakantie aan het eind van het jaar was een soort van halve prijsfout waardoor het ongeveer 35 a 40% goedkoper was dan het eigenlijk had moeten "zijn". We hebben gelukkig een dak boven ons hoofd, geen schuld, genoeg eten/drinken. Speelgoed, kleding, alles wat we nodig hebben! We hebben wel spaargeld, maar mijn eigen spaargeld tel ik niet mee aangezien ik geen pensioen opbouw etc.