Hoe dan? Heeft je man een slechtlopende eigen zaak? Want een snelle rekensom maakt dat je ongeveer 7 euro per uur verdient dan. Als je beide het minimumloon zou verdienen moet je met deze uren 4900 euro bruto kunnen verdienen. Daar blijft dan nog ongeveer 3500 euro van over. Plus zie ik het goed 5 kinderen? Dan gaat de toeslagenkraan ook wel open. Dus in jullie geval zou ik stoppen met mezelf dood werken voor een hongerloontje.
Ik heb jaren lang op een minimum geleefd. Zelfs onder de armoedegrens volgens de cijfers. Tuurlijk konden er dingen niet maar dat maakt me niet ontevreden. Ik had geen spaargeld maar we hadden wel een dak boven ons hoofd. We aten gezond en biologisch. Gingen veel naar buiten. Dus ik denk dat ik wel weet wat het is. Dat ik nu niet meer hoef te rekenen in de supermarkt betekend niet dat ik me tijd niet meer herinner dat het wel moest.
Maar is dit niet precies een uitzondering? Dit is niet hoe het gemiddelde huishouden eruit ziet. Des al niet te min snap ik dat het wel heel frustrerend kan zijn als je tegen je eigen grenzen aanloopt en alsnog financieel krap zit.
Hier was het juist andersom, zoveel mogelijk sparen en weinig uitgeven. Uitjes die ik oprecht te duur vond of voor zoveel geld niet waard vond. We hebben nu de stap gemaakt om groter te gaan wonen en minder op de spaarrekening te hebben staan en nu kan ik mij voor mijn hoofd slaan dat we dit niet eerder hebben gedaan. Wat is hier toch fijn wonen hier, dit jaar gaan we daardoor ws niet op vakantie en anders wordt het een 2sterren camping met de tent, een weekje maar! Spullen hebben we op zolder staan. Dit topic zorgt er wel voor dat ik dankbaar ben, voor ons als gezin en dat het niet gaat om geld maar om de momenten samen en wat je samen kan bereiken.
Dat is tegenwoordig niet meer van toepassing krijg ik het idee, als je keihard werkt dan word je hier in Nederland uitgeknepen. We mogen niet klagen aangezien mijn man een wia uitkering heeft maar als ik zie dat gezinnen met 2 of meer kinderen een berg kindgebonden budget binnenharken terwijl ze wel op zijn minst 2x zoveel inkomen hebben en wij met 1 kind krijgen 33 euro per maand
Ik reageer alleen even hierop want wat is hard werken? Mijn man werkt 70 uur en ik 15 lichamelijk kan ik niet meer helaas en samen brengen we net 2500 binnen elke maand. Werken we dan niet hard genoeg. We komen krap aan rond er zijn maanden bij dat ik echt aan tellen en rekenen ben voor alle extra’s die we moeten betalen.[/QUOTE] Als je man 70 uur werkt, dan krijgt hij toch ernstig onderbetaald?
Ik reageer alleen even hierop want wat is hard werken? Mijn man werkt 70 uur en ik 15 lichamelijk kan ik niet meer helaas en samen brengen we net 2500 binnen elke maand. Werken we dan niet hard genoeg. We komen krap aan rond er zijn maanden bij dat ik echt aan tellen en rekenen ben voor alle extra’s die we moeten betalen.[/QUOTE] Dit vind ik wel heel bizar! Krijgt hij zijn overuren wel uitbetaald? Jullie werken dus bij elkaar 85 uur, dan is dit echt bizar weinig hoor. Is opzoek naar ander werk een optie voor je man?
Dit vind ik wel heel bizar! Krijgt hij zijn overuren wel uitbetaald? Jullie werken dus bij elkaar 85 uur, dan is dit echt bizar weinig hoor. Is opzoek naar ander werk een optie voor je man?[/QUOTE] Ik vind het ook veel uren en weinig opbrengsten, maar ik weet niet waar dat aan ligt. Waarom werkt hij zoveel?
Zeker in deze tijd vind ik je reactie niet helemaal op gaan. Wij hebben het geluk gehad dat we ons huis in de goede tijd hebben gekocht. Als ik nu hoor wat mensen voor hun hypotheek moeten betalen in een soort gelijk huis als dat wij hebben. Is vaak gewoon2/3 keer zoveel! Je moet veel meer eigen geld inleggen dus vaak is je start dan al minder. De 1 moet nou eenmaal harder werken dan de ander. Wij hebben niet het geluk met rijke familie of familie die op willen passen. Vandaar dat wij de keus ook hebben gemaakt dat ik thuis blijf. Maar goed dan moet je wel een paar x nadenken voordat je je geld uit geef!
Pech is misschien niet helemaal het juiste woord, het gaat erom dat er veel factoren zijn waardoor mensen het financieel makkelijker hebben in hun leven maar dat veel mensen geneigd zijn om vooral te kijken naar de mentaliteitsfactor. En dan nog is het maar de vraag hoe eerlijk dat is, want is het niet veel gemakkelijker om de juiste mentaliteit te hebben als je ouders die ook hadden of als je uit jezelf een positief karakter hebt? De verkeerde prioriteiten is denk ik een geheel andere discussie, dat gaat over je uitgavepatroon. Het is bekend dat armoede maakt dat mensen hierin vaak niet de verstandigste keuzes maken. Laat ik 'm toch maar even omdraaien: ik heb het financieel behoorlijk goed en dat komt gewoon expliciet niet omdat ik nou zoveel harder werk dan gemiddeld, het komt voort vanuit gelukkige omstandigheden. Ik ben daar heel dankbaar voor. Als ik een man geweest was, had ik zo nog 10% extra verdiend. Is dat omdat mannen harder werken? Of toch omdat ze sowieso in deze maatschappij al 3 punten voor staan?
En de gezinssamenstelling kan ook wel war verschil maken. 1 peuter is niets te vergelijken met 1 of meerdere oudere kinderen. Dus appel/ peren ding
Ik ben het hier helemaal mee eens. Het is voor mij heel wrang om te beseffen, maar als mijn kinderen 11 jaar geleden levend uit de NICU waren gekomen, dan had ons leven er financieel en zorgtechnisch gezien waarschijnlijk heel anders uit gezien. Want het perspectief was dat ze iets zouden overhouden aan hun vroeggeboorte en dat iets kon doof/ blind zijn, maar eindigde in niet weten wie ze zelf waren en wie hun papa en mama zouden zijn. Dan had ik geen 32 uur kunnen werken, had mijn man geen HBO opleiding kunnen doen, maar hadden we wel onze jongens zien opgroeien❤️❤️ Dit vind ik nog steeds heel moeilijk om te beseffen en te realiseren wat een rijkdom het is om gezonde kinderen te zien opgroeien en het financieel goed te hebben. Maar ik zal nooit weten hoe ze nu als 11 jarigen geweest zouden zijn… (er waren teveel complicaties dus daarin hadden we geen keuze). En ik werk niet harder dan de buschauffeur, hij heeft ook nog eens de verantwoordelijkheid over een heleboel mensen die hem dagelijks vertrouwen, maar ik krijg wel meer betaald (ik heb het even opgezocht ) Het is een rare wereld…
Je hebt geen idee van wat er hier speelt en hoe we haar benaderen en alles op alles er op zetten zodat bij haar dat glas wel half vol is. Al die energie die ik daar in steek zorgt er dus voor dat wij in de financiële situatie zitten waar dit topic over gaat.
Wij zijn ook niet ontevreden. Ik heb zelf dus echt 0,0 nodig, ik wil niet op vakantie, ik heb geen materiële spullen nodig.
Ik denk dat geluk er heel veel mee te maken heeft. En we vinden het heel lastig om dat toe te geven, blijkt uit heel veel verschillende onderzoeken. We denken vaak dat we zelf dingen heel slim doen, we ontzettend competent zijn, betere keuzes maken dan anderen. Maar geluk erkennen vinden we lastig. (https://www.marketplace.org/2021/01/19/why-rich-people-tend-think-they-deserve-their-money/) Mijn man en ik hebben helemaal niks gekregen van onze ouders, komen allebei uit een gezin waar net genoeg was om rond te komen. Door geluk, achteraf handige keuzes en wat lef (baan opzeggen voor iets anders, laten we onze spaarrekening volledig leeg trekken en een huis kopen, baan aannemen in het buitenland) ziet ons toekomstbeeld er heel anders uit dan dat van onze ouders. Nu zitten we nog even in het zelfde schuitje, we moeten echt goed opletten waar we geld aan uitgeven. Maar over een jaar of 5 zitten we er echt anders bij door het wegvallen van bepaalde kosten. Op basis van de huidige gegevens (dus er vanuit gaande dat we allebei gezond blijven, er geen gekke dingen gebeuren etc) krijgen onze dochters als wij dood gaan allebei minimaal 3 ton in de erfenis. Tegen de tijd dat zij het huis uit gaan en wij kleiner gaan wonen, komt er al veel geld vrij. Dat maakt dat hun kinderen waarschijnlijk geen studieschuld krijgen (als ze willen studeren en als onze dochters kinderen mogen krijgen), zij zelf een koophuis kunnen kopen, wij misschien zelfs in staat zijn tot een familie hypotheek, zijn ze financieel niet afhankelijk zijn van een partner etc. Mocht er iets gebeuren waardoor ze niet kunnen werken, is er mogelijkheid om een periode te overbruggen. En voor al die dingen hebben ze geen vinger uit hoeven steken. Dat komt ze aanwaaien, omdat wij geluk hebben. En ja we werken hard, maar wie niet? En ik werk over 10 jaar waarschijnlijk zelfs minder hard dan nu, maar toch hebben we dan flink meer te besteden omdat we geen kinderopvang of studieschuld meer hoeven te betalen.
Ja klopt, ik vind dat toch wel spannend hoor. Hoe ouder hoe duurder, ik had dat echt niet door toen we net een baby hadden, dan denk je vooral: o man, als we ooit die luiers niet meer nodig hebben gaat dat echt geld schelen! Bizar hè...