Dat zal best maar voor mij valt dit precies onder het stukje: het leven is maakbaar als je maar je best doet, positief bent etc etc.
Ik vind het ook veel uren en weinig opbrengsten, maar ik weet niet waar dat aan ligt. Waarom werkt hij zoveel?[/QUOTE] Als stratenmaker verdien je nou eenmaal niet zoveel helaas. Tis niet helemaal alleen werktijd trouwens ook reistijd.
Als stratenmaker verdien je nou eenmaal niet zoveel helaas. Tis niet helemaal alleen werktijd trouwens ook reistijd.[/QUOTE] Dan heeft je man ontzettend veel reistijd? Ik vind het totaal weinig want als stratenmaker zou hij minimaal 2500 kunnen verdienen en zelfs nog meer, als hij bij een goede werkgever zit. Ik begrijp overigens wel dat je lichamelijk niet meer kan werken en je man doet zeer zwaar werk, dus hij moet ook oppassen <3
Dan heeft je man ontzettend veel reistijd? Ik vind het totaal weinig want als stratenmaker zou hij minimaal 2500 kunnen verdienen en zelfs nog meer, als hij bij een goede werkgever zit. Ik begrijp overigens wel dat je lichamelijk niet meer kan werken en je man doet zeer zwaar werk, dus hij moet ook oppassen <3[/QUOTE] ja klopt hij heeft vorig jaar 9 maanden thuis gezeten met burn-out. Hij is aan kijken voor andere baan maar ja verder geen diploma’s. Dus ook weer lastig. Hij is nu zzp’er en zijn lening van vorig jaar aan aflossen dus er speelt nu veel meer mee hoor. Maar viel even over dat harde werken je dan ook verdient. Maar er zijn nog zat beroepen wat niet veel verdient
ja klopt hij heeft vorig jaar 9 maanden thuis gezeten met burn-out. Hij is aan kijken voor andere baan maar ja verder geen diploma’s. Dus ook weer lastig. Hij is nu zzp’er en zijn lening van vorig jaar aan aflossen dus er speelt nu veel meer mee hoor. Maar viel even over dat harde werken je dan ook verdient. Maar er zijn nog zat beroepen wat niet veel verdient[/QUOTE] Klopt hoor maar met deze skills ben je als medewerker of zzper echt nodig!
Ik bedoelde het niet aanvallend naar jou hoor. Voor sommige mensen die nooit in zo'n situatie hebben gezeten, is het moeilijk voor te stellen. En dat is begrijpelijk.
Is het niet meer dat het een gevoelig onderwerp voor je is en dat het je wat doet? Ik ben van mening dat bepaalde dingen maakbaar zijn met bepaalde factoren, dat betekend niet dat het voor iedereen haalbaar is. Mijn man was bijvoorbeeld zo opgevoed dat hij vooral de rest van zijn leven bij de zelfde werkgever moest blijven. verder kijken was eng en met het motto: want je weet wat je nu hebt het kan alleen maar fout gaan. Terwijl hij overduidelijk de capaciteiten had om een mooie carrière te hebben. Hij bleef vanuit een bepaalde angst en zijn glas werd langzaam half leeg ipv half vol. Wat heb ik veel gesprekken met hem gehad zijn hele mindset moest hij veranderen wilde hij verder komen, uiteindelijk durfde hij de sprong te wagen. En nu heeft hij een carrière, sterker nog er zijn er maar rond de 50 in Nederland die deze functie mogen bekleden. Sommige dingen zijn maakbaar in de positiefste zin van het woord. Maakbaar word vaak als vies gezien, terwijl je er vaak een dosis lef, doorzettingsvermogen, moed etc voor nodig hebt. En laten kinderen die op jonge leeftijd harder hebben moeten werken en lopen dan anderen dat vaak nou net bezitten.
Dat vind ik juist zo problematisch met maakbaarheid. Als het je aan lef en moed, wat toch ook gewoon karaktertrekken zijn, ontbreekt, dan is het toch per definitie niet maakbaar? Natuurlijk kun je proberen om moediger te worden en minder een fixed mindset te hebben, dat wel. Precies. Uiteindelijk zijn er een hele hoop factoren en toevalligheden en dan is het vervolgens de kunst om te proberen binnen die gegeven omstandigheden er het beste van te maken. Maar dat is stap 2. Stap 1 is mild zijn naar jezelf en te kijken welke factoren ervoor zorgen dat jij minder geld te besteden hebt om te voorkomen dat je het idee krijgt dat je wat fout gedaan hebt terwijl dat helemaal niet zo is.
Ik zie bij mijn oudste zoon dat op het moment dat hij minder een fixed mindset heeft hij meer ruimte heeft om te durven en te proberen, maar ook om te vallen en op te staan om vervolgens niet boos te worden op zichzelf. Natuurlijk spelen er ook karaktereigenschappen mee in de keuzes die je maakt maar ik ben er ook van overtuigt dat je omgeving een grote rol speelt in hoe je met dingen omgaat als je jong bent. En dat bepaalde karaktereigenschappen dan juist positief kunnen bijdragen aan wat voor succes dan ook.
Maar om dat te bereiken bij mijn kind(eren) moet ik al 14 jaar mijzelf volledig opzij zetten. Mijn carrière en mijn gezondheid zijn er compleet aan gegaan om voor mijn kinderen iets te creëren waardoor zij Ipv 3-0, “maar” 2-0 achter komen te staan.
Daar zou ik dan wel eens naar gaan kijken, want je bent nu zonder werk en zonder pensioenopbouw echt wel heel kwetsbaar. Stel: hij overlijdt vroeg, dan krijg jij dus niks. Of als hij uberhaupt eerder doodgaat dan jij, dan vervalt zijn pensioen. Als je bijgeschreven staat is bv ook de helft van de opbouw uit die periode voor jou bij scheiding
Klopt inderdaad. Kijk ernaar, laat het aanpassen, anders is het straks wellicht alleen bijstandsuitkering en een AOW en that's it.
Geen tip, niets over maakbaar en hard werken maar het enige wat ik wil delen is: Blijf bij jezelf! Vergelijken, naar anderen kijken, sociale druk. Ga met jezelf in gesprek want dat een ander geluk haalt uit een reis naar Amerika of uit eten gaan wat op dat moment buiten jouw bereik ligt zou leiden tot meer geluk voor jou is geen waarheid. Her ontdek jezelf, liefste met je partner en/ of andere mensen die openstaan voor goede gesprekken. De gedachte dat je door bepaalde materie of reizen wél gelukkig wordt is een ilusie en zonde van je tijd.
Mijn man en ik zijn ook nogal eens verbaasd over wat anderen allemaal lijken te hebben. Alleen al de huizen die hier in de nieuwbouwwijk neergezet worden en over de toonbank lijken te gaan als zoete broodjes. Meerdere keren per jaar op vakantie etc. Wij hebben het echt goed, mijn man is inmiddels flink gestegen in zijn salaris, maar we hebben echt wel een flinke periode gehad dat we goed op moesten letten. We hebben geen leningen, alleen een hypotheek. Gaan de meeste jaren een week op vakantie in België, duitsland of frankrijk. Een particulier vakantiehuis is daar stukken goedkoper dan de huizen in Nederland. En we hebben nu eenmaal een groot gezin, dus moeten we ook een groot vakantiehuis. Alles gaat hier in het groot: eten, drinken, shampoo ed. Maar ook apparaten slijten harder. De wasmachine en vaatwasser draaien hier veel vaker dan gemiddeld, dus slijten ze ook een stuk harder dan gemiddeld. We kopen veel tweedehands kleding, krijgen af en toe dingen van andere mensen. We krijgen dan gewoon de vraag of wij belangstelling hebben voor een kast, een bed, een bankstel. Echt top zulke aanbiedingen! Een dagje Efteling? De keren dat we daar geweest zijn kun je op 1 hand tellen. Zo duur! Mijn man en ik hebben zelf ook helemaal niet de behoefte aan dure (vlieg)vakanties of een eindeloze stroom uitjes. Onze kinderen worden nu groter, ze hebben een bijbaantje en betalen daar zelf hun uitjes en vakanties van. Zo leren ze mooi dat je wat moet doen voor je geld. En zien we dat ze maar wat trots zijn op wat ze zelf voor elkaar krijgen.
Nee vanuit een bijna blanco positie. Financieel zaten wij er 10 jaar geleden heel anders bij als nu en hij is overigens een drop out geweest op het vwo, dus hij is gestart zonder diploma’s.