Lees het boek 'Help, ik heb een puber' van Kluun eens. Helpt om het allemaal te relativeren en ook om te zien hoe je zelf bent en op dingen reageert en hoe je dat anders zou kunnen doen. Gaf mij op een leuke manier, heel wat handige inzichten. Denk dat ik het binnenkort nog eens ga lezen
Hier een puberdochter van 17, mijn tips: pick your battles en neem het niet persoonlijk. Heb veel gehad aan het boek “het puberende meisjesbrein”. Boek en podcast “help ik heb een puber”. van Kluun is ook een aanrader net als het boek ‘pubers zijn leuk als je ze maar doorhebt’ van Tischa Neve. Kluun heeft ook
Ik denk dat ik ook maar eens wat ga lezen over omgaan met pubers. Mijn dochter is volgens mij ook al aan het puberen. Zinnen als:"dat bepaal ik zelf", "maakt mij niet uit" en " het is mijn leven" vliegen hier om de oren. Ergens moet ik er om lachen, maar ik word er ook wel moedeloos van of geïrriteerd door. Ze heeft overal een weerwoord op. Probeert ons als ouders tegen elkaar uit te spelen door te zeggen dat iets van haar vader bijvoorbeeld wel mag. Wat zeker een rol speelt is mijn onzekerheid en jeugdtrauma's door mijn opvoeding. Ik ben hiervoor in therapie overigens. Ik was zelf erg volgzaam en angstig als kind. Was erg onzelfstandig. Mijn dochter is gelukkig het tegenovergestelde. En ik ben oprecht erg blij dat zij zich vrij voelt, blij is met zichzelf en sociaal, gezellig en vrolijk is. Alleen het tegenspreken en de "boel" willen bepalen vind ik erg lastig om mee om te gaan.
Als ze dit nu al doet (volgens mij is je dochter nog geen of net 10 jaar?) zou ik inderdaad alvast beginnen met wat te lezen... zodra ze naar de middelbare gaan wordt het alleen maar 'erger'
Die ervaring heb ik gelukkig niet. Zowel mijn oudste als nu mijn jongste zoon hebben op de basisschool een heel brutale periode gehad. Op de middelbare school werd dat voor mijn oudste juist beter. Hij wordt straks 17, dus durf wel te zeggen dat we een belangrijk deel gehad hebben en dat ik, voor zowel zoon als dochter, weinig te klagen heb. Jongste wordt een stukje pittiger denk ik. Hier mag veel en overleg is altijd mogelijk. Komen ze met goede argumenten, wil ik er best nog een keer over nadenken. Uiteindelijk leg ik ook altijd mijn beslissing uit en is het niet "omdat ik het zeg". Verder qua grote bek, je komt er niet echt onderuit denk ik, maar hier ben ik wel heel stellig in. Wil je met respect behandeld worden, dan behandel je mij ook met respect. Er kan hier veel, maar heb je me kwaad gekregen, dan laat ik dat ook wel merken. Gelukkig duren die echte buien vaak maar even. Heb ook niet van die pubers die heel de dag boven zitten, het liefst doen ze alles samen haha.
Wij zeggen soms ook weleens tegen haar of tegen elkaar dat ze brutaal is (op een bepaald moment) in gedrag of taal. Maar als ik dan leeftijdsgenoten tegen hun ouders hoor praten denk ik; wat heb ik toch een braaf kind Dan valt het hier allemaal reuze mee. Het is meer haar houding die ik dan niet netjes vind. Waar ik nog t meeste hekel aan heb op dit moment is het bijdehante en irritante gedrag richting haar broertje onder dr. En dat gelet op elkaar.
Nou precies dit. Ik vind haar dan brutaal maar als ik mijn collega's hoor over hun kinderen, poeh! Het irritante gedrag naar haar broer en zus vind ik echt heel vervelend. Ze doet ook amper leuke dingen/spelen met ze. Zo jammer!
Mijn ouders waren niet moeilijk, maar wisten het ook niet goed hoe ze het moesten aanpakken. En daar maakte ik dankbaar misbruik van ( te laat thuiskomen,liegen over waar ik was,alcohol drinken,stiekem roken enz..maar geen drugs hoor) Waren ook andere tijden, zat op mijn 14e al in de disco/kroeg met leeftijdsgenoten aan het bier Mijn ouders zeiden hier niks van,soms een beetje mopperen dat ik altijd weg was. Maar een grote mond moest ik echt niet geven hoor. Dan werd het huisarrest en een woeste pa! Heb hem 1x binnensmonds eikel genoemd en toen moest ik heel hard naar boven vliegen want anders had hij mij naar boven getrapt en ik heb een hele lieve vader en moeder.
Hier precies hetzelfde qua uitgaan maar inderdaad geen grote mond geven. Ik heb mijn moeder 1 keer heks genoemd en dat heb ik geweten. Mijn ouders zijn ook heel lief!
Even een update, de laatste dagen is ze ineens poeslief voor mij. Houdt met alles rekening en wilt samen dingen doen. Misschien de druk van school er af ofzo?
Ik denk dat de meeste ouders dit doen. Betekent alleen niet dat het kind/de puber daar een boodschap aan heeft en het daarna nooit meer doet (het kan trouwens ook nog dat ze er wel een boodschap aan hebben, maar het toch doen). Ook dat hoort bij de puberteit.
Oeps, die zinnen hoor ik met G ook al voorbij komen. "Jij bepaald niet over mij" hebben we ook nog. Die komt steeds vaker uit een hoek dat man en ik elkaar aankijken "lijkt me wel erg jong?". Nu was ik met 11 ongesteld dus pre-puberen zou kunnen. We houden een en ander wel in dd gaten omdat ze wel erg jong is (7,5). Hopelijk is t puberen gewoon een x aantal vinkjes, dat wat nu komt straks bespaard. Al vrees ik dat dat wensdenken is.
Ik las dat de prepuberteit al rond de 8 jaar kan beginnen dus lijkt me niets geks hoor. Hier heeft zoon van 8 er soms ook een handje van, waar hij normaal eigenlijk best braaf is floept hij er nu soms ineens uit: "mam, hou je mond", of: "dat bepaal jij niet voor mij". Ik zeg er wel wat van natuurlijk maar ergens moet ik er ook wel een beetje om lachen.
Oh ja, hier probeert ze t ook bij de BSO medewerkers. Die stonden ook even met hun oren te klapperen, ze zit ook nog niet bij de grote groep dus de verbazing was ietsjes groter. Maar ze weten dat ik er dan ook met gestrekt been in ga. En zij maken ook korte metten met zo'n bui. Onderhandelen i'm in for, met goede argumenten en houden aan afspraken kan ik heel flexibel zijn binnen de grenzen (ivm veiligheid/gezondheid). Maar brutaal/verwend nest gedrag oooooh verkeerd adres meissie, verkeeeeeerd adres. Dat triggert linea recta een allergische reactie.
Ja is echt erg. Ik moet soms de kamer uit omdat ik mn lach niet kan inhouden door zijn antwoorden. Probeer dan maar altijd streng te zijn Hier is het een tijdje best wel fel geweest en ook roepen dat het ene puber is (11 jaar) Nu is het weer rustiger en zegt hij dat hij uit zijn puberteit is
Dit, de voorgaand reacties verbazen mij nogal. Meer vrijheid en zelfstandigheid krijgen vind ik niet hetzelfde als ‘het is oké om te moeder af te katten’. Zo gaan we niet met elkaar om. Ook in de puberteit niet. Dat mag je best benoemen.
Dat zegt toch niemand? Je kunt wel stellen dat je iets absoluut niet accepteert, alleen betekent dat niet dat het ook niet meer gebeurt. Consequent die grens blijven bewaken helpt natuurlijk wel, maar sommige pubers gaan gewoon hoe dan ook die grens opzoeken keer op keer. Net zoals sommige peuters gewoon hoe dan ook driftbuien krijgen, ook al accepteer je dat niet en reageer je heel consequent.
Hoop het voor je! Zou wel prettig zijn, zou het hem ook mooi om zijn oren gooien als hij over 2 jaar weer verder gaat....