Zouden jullie het normaal vinden om het nemen van een (kleine) tattoo te overleggen met je partner? Ik overweeg een kleine naam tattoo te laten zetten (naam van mijn paard dat voor mij als een kind voor mij is zo dierbaar) Zouden jullie zoiets overleggen? Of vind je dat een beslissing van jezelf? Ik weet namelijk dat mijn partner het helemaal niks vind en zelfs wat boos zou worden. Hij vind het (zeker in het zicht, asociaal staan.. ) Toch voel ik heel erg de behoefte om het te laten doen. Wat zouden jullie doen?
Niet overleggen in de zin van toestemming vragen. Maar overleggen in de zin van bespreken uiteraard wel. Kan me niet voorstellen dat je zoiets zou doen zonder dat te bespreken met je partner. Dan leef je toch langs elkaar heen?
Ik zou ook overleggen en wel luisteren naar wat hij te zeggen heeft en het mee nemen in de overweging.
Ik zou er gewoon over praten. Niet overleggen, niet melden, maar gewoon een volwassen gesprek aangaan dat ik heel graag die tattoo wil en dat ik een afspraak wil gaan maken. Wel oprecht luisterend naar zijn eventuele bezwaar, maar met de insteek dat het mijn lijf is. Overigens zou mijn man me altijd steunen. Hij heeft ook een tattoo terwijl ik daar niet van ben, leven en laten leven.
Zo zou dit voor mij ook voelen. We weten van elkaar waar we elke minuut van de dag zijn en wat we doen. Niet eens bewust, zo loopt dat. Laatst zei hij dat hij eerder die dag naar de zonnebank geweest was (ik vind daar wat van dus dat was zijn reden om het niet te zeggen ) en ik voelde me gewoon een beetje verraden
Dit. ik heb zelf geen tatoeage, ik vind het echt heel lelijk. mijn man heeft er ook geen en zou het heel graag willen, maar neemt het niet omdat ik er echt niet van hou. terwijl ik al zeker 20 x heb gezegd dat het van mij best mag, want het is zijn lichaam. maar hij houd dus echt rekening met mij, wat natuurlijk heel lief ( maar in dit geval onnodig) is
Zo denk ik er ook over. Mijn man heeft er verschillende (ook grote). Zijn lijf, zijn keuze. Ik bemoei me alleen met zijn keuzes als die invloed zouden hebben op mij of ons gezin. Vind het echt heel raar dat je je als partner bemoeid met wel of geen tatoeage.
Ik zou er ook gewoon over praten. Anders kom je thuis en is het ‘tadaaaa’. Dan zou ik als partner me ook helemaal buiten spel gezet voelen. Of je nu wel of niet van tattoos houdt. Ik zou de mening van mijn partner wel laten meewegen in mijn beslissing, maar als jij dit heel graag wilt heeft hij er weinig over te zeggen. Ik zou het alleen van te voren wel aangeven dat je het wil en als je de afspraak gemaakt hebt, wanneer het is en zo.
Dit zou ik zeker bespreken. Nu vind ik tatoeages lelijk, dus zou sowieso not amused zijn, maar als man ineens thuis zou komen met 'tadaaaaaa ... kijk eens wat ik heb!' dan was hier het huis te klein.
Ik zou er zeker ook over praten. Zou het ook niet leuk vinden als hij mij niets zou zeggen en ineens met een tattoo thuis zou komen en ik heb er niet eens iets tegen, want ik weet dat wat hij zou zetten, ik ook mooi zou vinden.
Ik zou er ook over praten. Als mn vriend zoiets zou doen zonder dat we hierover een gesprek hebben gehad zou ik echt verbaasd en verontwaardigd zijn. Niet om te verbieden/toestemming te geven ofzo maar tis toch iets heftiger dan een nieuw paar sokken dat je aanschaft.
Het zomaar laten zetten zou ik best raar vinden. Ik persoonlijk vind tattoos afschuwelijk, mijn man weet dat. Maar hij weet hopelijk ook dat ik geen scheiding aanvraag wanneer hij iets laat zetten. Als hij ineens thuis komt met tattoo zou ik best boos zijn. Maar meer omdat hij niet even overlegd heeft. Ik ga het heus niet verbieden, dat zou echt raat zijn. Maar beetje overleg over hoe groot, waar en ontwerp zou ik wel fijn vinden. Als ik dan merk dat we er niet over eens raken is er nog niets aan de hand hé, dan is het zijn lijf en zijn beslissing. Maar het lijkt mij een fijner gevoel om elkaars mening mee te nemen in de beslissing.
Ik heb een jaar geleden een hele sleeve laten zetten (was al lang een droom van mij). Ik heb het met mijn partner van destijds wel besproken en over het ontwerp etc. gehad, maar uiteindelijk was wel de insteek dat ik die hoe dan ook ging nemen, dus zijn mening had me er niet vanaf gebracht.
Ik zou het zeker bespreken. Sterker nog, ik denk zelfs dat ik uiteindelijk geen tattoo zou laten zetten als blijkt dat hij het echt niet mooi vindt. Maar het blijft natuurlijk jouw lichaam, dus jouw keuze!
Ik zou het wel mededelen, maar als ik het heel graag zou willen, zou ik het wel doen, ondanks wat hij ervan vindt denk ik. Het is mijn lichaam immers, maar goed, man zou sowieso zeggen dat ik dat helemaal zelf moet weten, ook al weet ik dat hij het niet mooi vindt. Gewoon doen zou ik zelf een beetje flauw vinden, maar goed, je bent volwassen, het is jouw lichaam, dus je bent prima in staat om zelf te beslissen of er een tattoo komt.
Ik zou het heel raar vinden als mijn man ineens thuis komt met een tattoo. Je denkt er van te voren over na en maakt een afspraak voor het zetten. Genoeg tijd dus om het bespreekbaar te maken. Toestemming vragen hoeft natuurlijk niet. Al zou ik zelf wel zijn mening (zwaar) mee laten wegen.