Maar dit zou je ook andersom kunnen redeneren, haar man drukt het door dat zij geen tatoeage neemt. Het staat of valt toch met communicatie over zulke dingen... Ik dacht ook nog: misschien een hoefijzertje in plaats van de naam van een paard?
Tja ik vind dat dus echt een beetje oppervlakkig sorry.. Ondanks dat we zijn getrouwd, zijn we nog wel steeds 2 verschillende mensen met onze eigen lichamen, hobby's en smaken. Dus nee, ik zou daar niks over zeggen en andersom ook niet.
Waarbij je man meer te zeggen heeft over jouw lichaam dan jijzelf? Nee dank je. Ik zou overleggen, maar uiteindelijk is het toch echt mijn lichaam.
Inderdaad. En ik gok zomaar dat het niet doen alleen slaat op wanneer ze het zelf ook niet willen. Je moet je dus eigenlijk iets voorstellen wat voor jou een belangrijke uiting is waar je man boos om zou worden als jij je zo zou uiten. want dat is hier de situatie : TS wil het, man niet. dus plaats je in de schoenen van TS: Bijvoorbeeld, jij wil lang haar, je man absoluut niet. Hij zou boos worden als je je haar laat groeien. Zou jij dan je haar afknippen? Of: jij vindt make up mooi, je man niet. Hij zou boos worden als jij make up zou dragen. Zelfs een klein beetje. Zou je dan nooit make-up dragen?
Mijn man houdt niet van kort haar en daar houd ik idd rekening mee. Hij wordt niet boos als ik het wel kort laat knippen, maar hij zou wel vertellen dat hij het erg jammer vindt dat ik het toch gedaan heb. Dus ja, wij houden zeker rekening met elkaars wensen.
maar wil jij überhaupt kort haar? Of vindt jij lang haar ook mooi/prima? Dat is het verschil. Zou jij je haar kort knippen / lang laten omdat je man anders boos zou worden , ondanks dat jij het zelf wel echt héél graag wil. Omdat kort of lang haar bij je past.
Ik vind de compromis die we hierin hebben prima. Dat klopt. Maar nog steeds vind ik in de relatie dat je bij iets definitiefs er beiden achter moet staan. Zolang een van beiden zegt: echt niet! Zul je in gesprek moeten blijven erover om tot een compromis te komen. Zo staan man en ik in onze relatie. Anderen staan daar anders is, dat begrijp ik best. En mijn mening zal ook zeker gekleurd zijn door het feit dat ik tattoos echt afschuwelijk vind.
Ik vind het eigenlijk niet echt rekening met elkaar houden. Ik vind het namelijk behoorlijk egoïstisch om tegen je partner te zeggen wat hij/zij niet mag doen. Als je partner heel graag een tatoeage wil, maar geen neemt, omdat jij dat lelijk vindt, dan vind ik niet dat je partner rekening houdt met jou, maar dat jij hem tegenhoudt. Ik vind dat als je rekening met elkaar houdt, je elkaar dingen gunt, ook al zijn dat dingen die je zelf misschien niet zo leuk/mooi vindt.
dat denk ik ook want je kijkt niet verder dan tattoos. Zet in de plaats van tattoos iets wat voor jou belangrijk is om je op die manier te uiten. Een dierbaar sieraad, je haardracht, je kleding, je make-up. En dan niet iets wat je prima vindt om ook anders te doen, want dat is niet de situatie waar TS in zit. Zij wil heel graag lang bruin haar. Dat is belangrijk voor haar. Haar man wil dat absoluut niet, hij wordt zelfs boos als zij dat zou doen. Hij wil het kort en licht. Zou jij je haren dan kort en licht houden ondanks dat jij je daar niet goed bij voelt?
Ik snap beide kanten. Ik ben het helemaal eens met dat het je eigen lijf is en je daar zelf over beslist, aan de andere kant vind ik ook dat als je een relatie hebt je rekening houdt met elkaar. Nu hebben wij eigenlijk nooit iets wat de een geweldig vindt en de ander vreselijk maar anders zou ik gewoon in gesprek blijven. Misschien is er een compromis te vinden in de plek waarop het zit
Mijn man vindt tatoeages echt afschuwelijk ikzelf kan ze heel erg mooi vinden. Zitten ook voldoende lelijke bij, echter de betekenis erachter vind ik vaak wel schitterend. Nooit echt de behoefte gehad om er een te nemen en mss wel een beetje mede door mening van man. Ik hou nl wel een beetje rekening hiermee. Niet kwa kleding of haarstijl, zijn ooit dingen die hij echt niet mooi vindt maar dat is tijdelijk en dat is te overzien. Hij zou het alleen eeuwig zonde vinden als een tattoo mijn lichaam zou (ont)sieren, en wetende dat mijn man dat zou voelen is voor mij voldoende om dit niet te doen. Mss als ik man mijn niet had gekend dat ik wel een aantal tattoos zou hebben gehad. Voor ons is het geven en nemen en bij bepaalde zaken toch echt wel overleg. Ligt er dus geheel aan waar je balans ligt in je relatie. Bij ons zou deze weg zijn wanneer ik een tattoo zou nemen en zeker zonder overleg. Maar iedereen is anders en ook je relatie dus oordelen hierover vind ik niet netjes. @ts ik zou doen wat je hart je ingeeft. Overleg? Wat is het zetten van een tattoo je waard? Je relatie wanneer je weet dat je je man echt kwetst? En ik weet dat sommige hier op zp hier heel hard in zijn: mijn lijf mijn keuze. Ik echter sta hier net wat anders in.
Hoe kun je nou elke minuut van de dag weten waar de ander is? Waarschijnlijk bedoel je het niet letterlijk maar zelfs elk uur precies weten waar de ander is vind ik best apart. Als d3 ander aan het werk is en hij heeft een afspraak buiten de deur dan weet je dat toch ook niet precies tot op het uur?
In ieder geval niet door het gewoon maar achter zijn rug om te doen. Wel door te blijven praten en uiteindelijk je eigen keuze te maken.
Het zou niet eens in me opkomen om het niet te bespreken. Helemaal als je weet dat hij het niet mooi vindt. Dan kan je toch samen bespreken dat jouw wens heel groot is en hoe je het kan vormgeven zodat jullie er allebei oké mee zijn. Ik zou het andersom namelijk ook echt niet tof vinden.
Ik denk trouwens ook dat als dit iets is waar je als stel niet samen tot een oplossing / compromis kunt komen er wellicht sprake is van onderliggende problemen in je relatie.
Dat denk ik ook. Ik kan me het vorige topic van TS herinneren over dat zij verdriet had om haar paard en haar man boos werd om haar verdriet. kweenie, het zit me ergens niet helemaal lekker als er zo gereageerd wordt op elkaar.
Wanneer de meningen erover blijven verschillen zullen we dat moeten accepteren. En dan heb ik het dus gewoon over dingen als een tattoo, bepaalde haardracht, piercing, enzovoorts. Niet over heftige keuzes zoals dat hij vindt dat hij er wel een tweede vrouw op na mag houden . We zijn nou eenmaal verschillende mensen met verschillende meningen. Op bepaald vlak zal je dus uiteraard soms iets moeten accepteren wat je zelf nooit zou kiezen. Voorbeeld, mijn man wilde vorig jaar persé een grotere tv. Ik vond dat niet nodig maar stel ook oprecht andere eisen aan een tv. Hij had er al eerder over gehad, in de twee jaar ervoor, toen kwam hij er nog niet. Vorig jaar uiteindelijk toch wel gekocht. Ik vind het nog steeds niet nodig , hij is wel mooi hoor en groot, maar kleiner was ook oké geweest en had ons daarnaast geen geld gekost . Maar hij zou er echt niet zomaar mee thuis komen hoor, zonder overleg. Dat zou ik echt not done vinden, in ieder geval niet voor zo'n uitgave. Ik neem aan dat wanneer er vaak verschil zit in (heftige) keuzes het samen niet helemaal zal werken in een relatie. Maar normaal gesproken is en blijft het geven en nemen. Maar dan nog vind ik het wel normaal dat er dan over gesproken is en niet dat de ander er zomaar mee thuis komt.
Nou eigenlijk wel dus. Wij bespreken ook gewoon hoe onze werkdag/week er uit ziet. Ik vind het ook wel fijn te weten waar in het land hij uithangt ivm ons kind. En vice versa. Maar dat is niet de reden waarom we het zeggen, we bespreken alles gewoon, maar zonder specifiek doel. Nu ook, hij is vrij en is met ons kind in de ochtend naar de efteling. Dat laat ie dan ook gewoon weten, in de vorm van een fotootje. Ik vind dat dus ook niet apart, maar heel natuurlijk.
Een oorbel is ook iets kleins. Ik vind het afschuwelijk bij een man, dus nee, daar hoeft mijn man echt niet mee thuis te komen. Er zijn gewoon grenzen wat je wel en niet doet als je weet dat je partner er niet achter staat.