Ik vind het hele ‘er niet achter staan’ onzinnig. Ik vind het oppervlakkig om je partner zoiets te verbieden, en egoïstisch wanneer het ook nog eens iets is waar hij waarde aan hecht (zoals bij de tatoeage bij TS).
Als iemand al meerdere tattoos heeft en laat er een bij zetten, kan ik me voorstellen dat je het zonder overleg doet. Dan zal de partner niks tegen tattoos hebben. In ons geval zou er toch een fikse ruzie volgen. Wij hebben beide geen tattoo en willen dat ook niet. Mocht mijn man ineens van gedachte veranderen en zonder overleg een tattoo plaatsen, zou dat best eens kunnen eindigen in een scheiding.
Even zonder de komende 4 pagina's te lezen. Door erover te praten. Jij accepteert dat hij het niks vind. Hij moet accepteren dat het jouw lijf en jouw beslissing is. Tenzij er echt een grondige reden is waardoor het voor hem zo belangrijk is. Die mag hij dan ook goed uitleggen (dus aan jou de taak om daar ook echt naar te luisteren). "Ik vind het stom", is dus niet een reden om de tattoo tussen jullie in te laten staan. Hij mag het stom vinden. Jij mag hem nemen. En als hij dan, door jouw besluit over jouw lijf, heel boos wordt, dan mag je je gaan afvragen of dat een terugkomend ding is in jullie relatie. Is hij altijd overheersend? Mag jij je eigen mening hebben en uiten? Hoe gelijkwaardig zijn jullie? En wat is jouw eigen gevoel daarbij?
Maar het dilemma van ts gaat toch veel dieper dan lang of kort haar? Waarbij kort haar altijd weer aangroeit en lang haar zo afgeknipt is wanneer je wil. Wanneer ik naar de kapper ga vraag ik altijd de mening van mijn man. En daar houd ik rekening mee. Waarom? Omdat hij de eerste persoon is voor wie ik er leuk uit wil zien. Met de kanttekening dat ik t zelf ook mooi en praktisch wil vinden uiteraard. Ts heeft een diepe behoefte de naam van haar paard op haar lijf te hebben. Dat heeft niks met uiterlijk te maken. En dat doet ze alleen voor zichzelf. Haar man mag een mening hebben. Maar uiteindelijk gaat het erom dat hij haar emoties daarin ziet en erkent én andersom. Hij mag er ook een mening over hebben. Maar als het enkel gaat om "nou, dat vind ik stom", dan moet hij ook accepteren dat ts over haar eigen lijf mag beslissen.
Dat kan je ook andersom bekijken. Het is heel egoïstisch als je die tatoeage gewoon zet terwijl je man het afschuwelijk lelijk vind. Ik snap ook niet dat je het dan nog steeds zou willen.
Ik weer het nagenoeg altijd. De ene keer dat ik me afvroeg waarom hij zo lang wegblijft van zoon naar voetbal brengen keek ik op maps en zag zijn hoofd bij de AH. Dus toen wist ik dat hij nog even een boodschap was gaan doen Dit klinkt heel controlerend. Maar dat valt mee hoor. Ik keek omdat jongste ernaar vroeg (die had papa nodig voor iets). Lokatie hadden we een tijd terug aangezet omdat we apart van elkaar de stad in gingen en elkaar weer ergens wilden tegenkomen. Was aan blijven staan. En dat bleek best praktisch dus.
Dat is precies ook mijn mening. De vergelijking maakte ik omdat het hier niet persé gaat om een kwestie van mooi vs niet mooi, maar om het verbieden van een manier van uiting van je partner. 'Mijn afschuw naar jouw (fysieke) uiting is belangrijker dan jouw emotionele waarde van de uiting.' Daar gaat het namelijk m.i in deze situatie over. Ik maakte de vergelijking met lang vs kort haar omdat veel mensen geven om hun haar en dat van hun partner. Vindt jij je haar op een bepaalde manier mooi maar je partner vind het afschuwelijk (om even in de krachttermen te blijven die hier gebruikt worden) ga je dan mee in de mening van je partner? Een andere vergelijking is een bepaald sieraad, een erfstuk of iets, welke waarde voor jou heeft maar je partner afschuwelijk vindt. Zou je hem dan niet dragen omdat je partner anders boos wordt? Mijn punt is dezelfde als die van jou. Je mag je mening hebben, maar uiteindelijk is het geluk (in deze, een tatoeage met emotionele waarde) van je partner belangrijker dan jouw mening over het uiterlijk, lijkt mij althans. De meningen verschillen, dat is duidelijk, haha
Iets mooi of lelijk vinden is oppervlakkig. Ik vind onderkennen heel onsexy en lelijk. Dat mijn man er 1 heeft maakt niet uit in mijn liefde voor hem. Ts zet geen tattoo omdat ze het mooi vind. Maar omdat ze een diepere betekenis eraan geeft. Dus tenzij haar man een diepere reden heeft dan "lelijk" geef ik ts het voordeel. @Manolito Heb je al met je man gesproken hierover? Hoe was de reactie? En... heb je eventueel een andere manier om je behoefte te voldoen? Een sierraad met die naam erop misschien?
Ik denk eerder een scheiding vanwege het zonder overleg over haar mening heen stappen. Daar zou ik namelijk ook op zijn minst flink ruzie over maken.
Flink ruzie over maken...ja zeker! Maar er een scheiding op laten volgen? Dat vind ik toch wel van een heel andere orde. En als je toch bereid bent zo ver te gaan, zit er denk ik meer mis in de relatie dan puur en alleen het "jij wil een tatoeage en ik wil het niet hebben" verhaal..
Dat klopt. Je wil hem omdat de waarde ervan belangrijk voor je is. Je man is niet de enige waardevolle persoon in je leven mag ik hopen. Je hebt ook grote liefde voor-, en hangt ook grote waarde aan, andere mensen, dieren, of zelfs dingen (waar ze symbolisch voor staan). Mensen kiezen allerlei vormen om deze mensen/dieren/dingen dichtbij ze te dragen. Sieraden, tatoeages, kledingstukken. Je hebt het recht als partner om deze afschuwelijk lelijk te vinden, en je kan zelfs je partner verbieden om deze daarom te dragen. (emotioneel te verbieden door te dreigen met boosheid, afwijzing als de ander er toch wel voor kiest) Is die egoistische houding van hetzelfde niveau als de egoistische houding van de ander om dan toch voor de uiting te gaan?
* Beide goed nadenken over waarom je iets wel/niet wil, wat het voor jou betekent. Wat je associeert met de keuze en welke invloed dat heeft op jouw beeld van jouw partner, jezelf en de omgeving *Dit bespreken en probeer vooral jouw partner te begrijpen, vóór zelf begrepen te worden *Vaak kom je door de ander echt te begrijpen, en dit in gesprek te tonen, al nader tot elkaar *Lukt, dit onvoldoende, is er soms ook een compromis mogelijk. In jouw dilemma, zou je kunnen kiezen voor een minder opvallende plek, een meestal bedekte plaats, klein lettertype en het lettertype en de plaats bijvoorbeeld door jouw partner te laten kiezen. Dat de tatoeage komt, bepaal jij. Maar je toont eveneens dat hij ook zeggenschap heeft en zijn mening en wens, waarde voor jou heeft.
Je praat daarover, dus inderdaad communiceren en als mijn man of andersom iets echt niet oke vindt wat ik zou willen doen dan doe ik dat niet en andersom werkt het precies hetzelfde. Zo ging mijn man in het verleden voor zijn werk vaak en lang naar Rusland. Hij was werkelijk altijd ziek als die terugkwam en had soms een week nodig om bij te komen. Dan kwam die thuis en zat ik met 3 jonge kinderen en een vent die nauwelijks functioneerde. Uiteindelijk ook eens een bedrijfsongeval en toen heb ik van hem geeist dat hij stopte met deze klussen in Rusland en heb hierin echt mijn eigen zin in doorgedrukt en hij is hiermee akkoord gegaan. Een heel ander voorbeeld want dit ging echt om veiligheid en ergens had die het ook even nodig dat ik me ermee ging bemoeien. Was die met deze klussen doorgegaan dan had dit het einde van ons huwelijk betekent. Je kan het niet met elkaar vergelijken maar in dit voorbeeld heb ik wel de regie genomen.
Maar dat kun je idd niet vergelijken. Een is gezondheid en dat is totaal wat anders dan uiterlijk. Een tatoeage brengt je gezondheid niet in gevaar (nou ja, daar lijkt het tot nu toe op iig). Als mijn man zou roken of veel zou drinken zou ik daar ook wat van zeggen. Maar als hij zijn haar paars wil verven of een tatoeage wil nemen, moet hij dat helemaal zelf weten.