Ja zeker, daar wil ik echt niet mee verder. Maar als hij nu opeens een oorbel zou willen, dan is hij heel erg veranderd, dus zullen er meerdere dingen niet meer kloppen denk ik zo. Gelukkig hoef ik daar ook helemaal niet over na te denken.
Als mijn man opeens met een oorbel thuiskomt zou ik ook heel raar staan te kijken. Is hij echt geen type voor. Ook niet voor tattoos trouwens, maar eigenlijk ben ik dat ook niet en toch heb ik ze Maar scheiden?! Dat vind ik wel heel ver (te ver) gaan. We hebben 4 kinderen samen. Daarmee zou ik hun zeker tekort doen, ik zou mijn man tekort doen en ik zou mijn kinderen een les leren die ik ze absoluut niet wil leren, nl. dat uiterlijkheden belangrijker zijn dan de persoon zelf…
Heb je helemaal gelijk in hoor, daarom zei ik ook; als mijn man daarmee opeens zou komen, is er innerlijk ook heel veel veranderd, wat dus niet meer matcht.
Iedereen verandert toch in de loop der tijd? Niet alleen qua uiterlijk, maar ook qua innerlijk. Ik heb andere interesses dan ik 20 jaar geleden had en dat geldt ook voor man, dus vind het wat voorbarig om er dan ook meteen vanuit dat te gaan dat het niet meer matcht.
Dat kan en mag natuurlijk, zolang je daar beiden achterstaat. Ik ben niet meer dezelfde als toen we elkaar trouwden of eerder nog verkering kregen (ruim 26 jaar geleden). Na 3 zwangerschappen en keizersnedes is mijn lichaam wel verandert. En ook hij is niet meer dezelfde. Dat is ook iets waarvan ik vind dat we dat van elkaar moeten accepteren. Maar het belangrijkste is natuurlijk dat je daarin op 1 lijn zit.
Tuurlijk, maar zo’n verandering zou bij hem wel heftig zijn, dus ja, dan denk ik dat hij helemaal niet meer de persoon zou zijn als die in trouwde. Vind t een beetje lastig uitleggen omdat we er heel anders in staan en we beide tegen die dingen hetzelfde aan kijken. Hij zal daarin dus ook niet zo snel veranderen, dus blijf ik gewoon bij m
Ik vind het niet leuk uiteraard. Maar ik denk dat ik toch mijn tattoo ga laten zetten. Heb het nu 2x gemeld dat ik het graag wil. Dan maar een ongezellig weekend. Dat heb ik er wel voor over.
Je maakt me nieuwsgierig waarom je dan niet met je man verder zou willen, ik vraag mij af in hoeverre iemand qua innerlijk veranderd als hij/zij een oorbel wilt. Het is overigens geen oordeel van mijn kant. Draag je zelf oorbellen?
Haha, hier net zo. Ik denk dat ik hem dan zou adviseren eens langs de huisarts te gaan. Want als mijn man opeens komt met "ik wil een tattoo of een oorbel" nou dan is er echt wat aan de hand hoor
Denk je dat echt? Dat het innerlijk daarmee is veranderd? Ik heb na mijn 45ste pas mijn eerste tattoo laten zetten. Ik ben nog steeds dezelfde persoon. Er is echt niks in mij verandert. Hooguit misschien dat ik meer open sta voor andere dingen. Ik heb van huis uit meegekregen dat tattoos enorm ordinair zijn. En misschien heb ik dat wel nooit echt gevonden, maar als aangeleerd gedrag simpelweg overgenomen. Dus mijn persoonlijkheid is nog steeds dezelfde, alleen mijn smaak heeft zich wat aangepast. Maar dat is wel met meer dingen. Zo droeg ik vroeger nooit colbertjes en nu heb ik een kast vol met alle kleuren van de regenboog. Maar ik ben daardoor niet opeens een ander mens.
Oei, daar heb ik ook geen antwoord op natuurlijk, maar ik weet wel dat mijn man heel erg moet/zal veranderen als hij graag een oorbel zou willen. Ja, ik draag zeker oorbellen.
Ik zou 'm keihard uitlachen met zijn midlifecrisis. Maar ik vind een oorbel of tattoo niet echt een grote innerlijke verandering waardoor ik zou denken dat hij niet meer bij me zou passen oid. Onze relatie gaat wel dieper dan dat.
Heeft het misschien met een geloof te maken? (Misschien zeg ik iets heel geks hoor) Of is het echt de overtuiging dat je man qua innerlijk dan zo is veranderd dat het voor geen optie meer is om samen te zijn? Ik vraag mij heel erg af wat het maakt dat je man dan qua innerlijk zo zou veranderen als hij een oorbel zou willen gaan dragen. Ik blijf ook telkens de zelfde vragen stellen, dat schiet ook totaal niet op.
Ik snap jou wel hoor. Beslissingen over je uiterlijk komen toch voort uit je overtuigingen van wat mooi/goed/leuk is en vanuit je zelfbeeld en dingen als tatoeages en oorbellen kunnen daar heel goed of helemaal niet bij passen. Als je dan nu een man hebt die op het spectrum 'mannen met oorbel' helemaal rechts bij NEE staat dan schuif je niet zomaar ineens ver genoeg naar links op dat je er daadwerkelijk eentje neemt. Dat kan gewoon niet los op zichzelf staan en dan weet je ook al dat de meningen van je partner dusdanig veranderd zijn dat er echt iets drastisch veranderd is waardoor je waarschijnlijk niet meer bij elkaar past, tenzij je zelf ook op soortgelijke wijze veranderd bent.
Vandaar dat er ook het woordje gemotiveerd bij staat... want dat is het enige waar je invloed op hebt. Alles wat verandert door gebeurtenissen medisch of wat dan ook, dat is het leven... maar je best doen voor elkaar om te proberen fit en gezond te zijn en je lijf (en psyche) te verzorgen en onderhouden zover je dat kan, dat ben je elkaar (maar ook vooral jezelf en je kinderen als je die mag hebben) wel verschuldigd vind ik.
Ik denk gewoon dat je mijn man zou moeten kennen om het te begrijpen. Het heeft echt helemaal niks met de diepte van onze relatie te maken, maar gewoon met hoe en wie mijn man is. Daar past echt echt echt geen tattoo of oorbel bij. Dus als hij opeens zou komen met ik wil er een dan is er echt heel wat aan de hand met hem. Net zo goed dat mijn man bezorgd aan mij zou vragen of ik me wel goed voel als ik opeens piercings of een tattoo zou willen. In ons geval denk ik dat zeker ja. Voor ons past christen zijn en een tattoo niet bij elkaar. Hoe een ander daar over denkt is aan hem of haar. Het is echt niet zo dat als mijn man met een oorbel thuis komt dat ik hem er linea recta uitschop, maar dan zijn hier wel serieus gesprekken nodig. Omdat ik dan zeker weet dat er met hem iets goed mis is. Ach op een forum is het allemaal zo lastig uit te leggen, juist omdat je er geen persoon bij kent. Maar ik weet zeker dat als ik in onze omgeving zou zeggen dat mijn man een tattoo wil. Ik heel wat keren de vraag zou krijgen of het wel goed gaat bij ons. Gewoon omdat het totaal niet bij hem past.