ADHD-moeders

Niet met adhd, wel hb. Door de kinderen erachter gekomen idd.
Ook emdr gehad ondertussen. En ik snap een stuk meer van m’n jeugd. En van mezelf nu.
Geeft wel rust moet ik zeggen, wetende dat ik niet gek ben.

Ken wel een moeder die door dochter erachter is gekomen dat ze ook add heeft. Merkt ook veel meer zelf begrip en rust nu.

 

Mijn jongste heeft ADHD, net als een groot deel van mans familie. Ik ben hoogbegaafd, en kan ook enorm dromerig en chaotisch zijn, maar ik denk wel dat dat echt de hb is, en geen ADD.
Toen zoon net begon met methylfenidaat heb ik ook weleens een pilletje genomen om te kijken wat hij ervaart. Die belastingaangifte ging vervolgens best lekker (de buikpijn was minder)

 

Zoon niet getest maar wel een groot vermoeden. Hij heeft integrale vroeghulp gehad en daar werd het bij benoemd maar we wouden het niet verder laten onderzoeken. Als hij het zelf wil laten testen doen we het wel.

Als mensen hem zien gaan ze er wel al vanuit dat hij adhd heeft. Vorige week zaten we bij de neuroloog voor epilepsie en toen zei ze ineens : ja epilepsie en adhd is ook vaker gelinkt aan elkaar

Zelf heb ik denk ik add, als kind ben ik getest geweest maar toen bestond dat nog niet bij meisjes. De uitslag was dat ik verlegen was

 

Ik was 6 toen ik de eerste ADHD diagnose kreeg. Maar ik sta op de wachtlijst om te kijken naar ASS. Ondertussen krijgt mijn oudste over 1 a 2 maanden zijn onderzoek. Wat het op gaat leveren weet ik nog niet.

Maar zelf ADHD hebben en een kind hebben wat sowieso erg graag weet waar hij aan toe is is best een uitdaging. En hij is niet de enige die tot in detail wil weten wat ik niet kan onthouden

 

Ja zoon heeft ADHD en daarna mezelf ook laten testen, ik had 1 punt te weinig om ADHD te hebben (ik ben niet echt hyperactief) Maar kwam wel duidelijk autisme uit, maar dat wist ik al jaren

 

Hier 2 zoons met adhd en ass. Hier zelf diagnose gehad adhd. Ass niet laten onderzoeken maar ik weet zeker dat dit er ook zit bij mijzelf. Teveel raakvlakken met gedrag van de jongens.

 

Oudste heeft adhd en kenmerken ass en de middelste is pas ook onderzocht, heeft kenmerken van adhd maar niet genoeg om een diagnose te stellen. Zelf heb ik wel eens momenten dat ik denk om me te laten testen, maar met momenteel 2 jongens in het traject met (nu en toekomstige) therapieën heb ik daar echt even geen zin in haha. Ik denk wel dat ik mogelijk adhd/ass heb, want ik herken echt veel van de oudste bij mezelf.

 

Toen onze zoon als eerste zijn diagnose kreeg, kreeg ik die ook. Het leek wel of het over mezelf ging. Inmiddels ook de jongste add en de oudste gaat het traject nog in. Als ook zij het heeft, betekent het dat 3 van de 4 ermee behept zijn. Dus ik ben wat dat betreft vrij dominant geweest...
Ik slik nu l-theïne, had in het begin echt het idee dat het werkte maar vraag het me nu af. Al slik ik het nog wel braaf. Dus ik weet niet wat er gebeurt als ik stop. De zoon die als eerste de diagnose kreeg heeft even medicijnen gehad maar wilde ze niet meer ivm bijwerkingen. De jongste krijgt eerst begeleiding komend schooljaar

 

Mijn man heeft adhd, werd op latere leeftijd gediagnosticeerd, toen wisten we nog niets over onze dochters, die waren toen nog jong (die hebben inmiddels beide de diagnose ass en adhd).
Ik vermoed dat ik zelf ook wel 'iets' heb. Vroeger als kind zou ik, in deze tijd genomen, vast wel adhd hebben gekregen als diagnose.
Nu heb ik zeker ook wel kenmerken van ASS, maar dit zijn de kenmerken die ik als kind dan weer minder had. Vroeger was ik bijvoorbeeld heel druk en impulsief en niet verlegen. Nu ben ik juist eerder internaliserend en introvert. Ik ben niet zo'n initiatiefnemer, eerder een kat-uit-de-boom kijker, graag thuis, hou niet zo van enorme drukte of kneiterharde muziek, vaak wat onzeker.
Ik denk dat ik mezelf heb aangepast in de loop der jaren en m'n weg wel gevonden heb in hoe ik het beste gedij.
Ik heb dus geen behoefte aan testen bij mezelf omdat ik niet echt tegen dingen aanloop. Ik merk wel dat het anders werkt bij me, maar heb er geen last van. Ik denk dat dit vooral een reden kan zijn of iemand zich wel of niet zou willen testen.

 

Idem, niet getoetst maar wel heel veel herkenning en tevens ook veel oud zeer (niet begrepen worden).
De dagelijkse worsteling waar mijn oudste doorheen gaat vind ik nog altijd heel lastig om te zien.

Door de hele speurtocht leidend naar hb, ondertussen ook heel veel gelezen over adhd, add, Asperger, pdd-nos en herken mezelf erg in add, vriend in pdd-nos. Zullen vast allemaal op het spectrum zitten.

 

Zoon heeft ass en adhd.
Mijn broer heeft adhd en tourette.
Ik verwacht bij mezelf add en ass. Sta al een hele tijd op de wachtlijst voor onderzoek

 

Hebben ze ook gedacht aan/gekeken naar ADD/ADHD-i? Dat is immers de variant zonder of met veel minder hyperactiviteit en impulsiviteit.

Ik heb (net als een van de kinderen) een diagnose ADHD. Bij mijn dochter noemden ze het ‘de meisjesvariant’, omdat ze niet op een ‘grote manier’ hyperactiviteit laat zien, zoals zoveel meisjes, maar ze friemelt bv. wel veel en zit nooit stil. Dat viel er ook onder, zeiden ze. En bij mijzelf ook, de bewegingen zijn veel kleiner en minder opvallend dan bv continu opstaan en rennen ed, maar het is er wel. ASS allebei geen diagnose, maar we herkennen zeker dingen.

Of het wat ik heeft geleverd… Sowieso een soort van acceptatie; we zijn niet gek (of wel ander negatief stickertje er ook op wil plakken). En daarmee een soort berusting. Dingen werken ‘gewoon’ net wat anders dan bij ‘de gemiddelde mens’ (en een ander heeft weer iets anders waar iets anders gaat, denk ik altijd maar). Ik heb minder de behoefte ‘mee te doen’ en me te bewijzen als ‘gemiddeld mens’ oid. Al kan dat natuurlijk ook aan mijn leeftijd liggen.

 

Ikzelf niet. Mijn man wel.
Vanaf geboorte van mijn oudste hoorde ik constant hoe de oudste leek op mijn man als baby (uiterlijk en gedrag), terwijl mijn moeder juist de hele tijd zei dat hij echt een heel ander kind was dan ik.
Toen mijn zoon diagnose heeft gekregen, was het eerste moment dat we dachten, misschien heeft man ook autistische trekjes? Maar ja, mijn zoon had ernstige problematiek, zo erg was het bij mijn man zeker niet. Ook functioneerde mijn man prima, dus wij zagen geen reden om onderzoek te doen. Onze kennis van autisme en wat het betekent was toen nog beperkt, al helemaal hoe het eruit ziet bij normaal intelligente volwassene.

Daarna wat jaren van twijfel, onderzoeken of niet. Telkens conclusie, zo erg als bij zoon is het niet, functioneert toch prima, dus hoeft niet, wat zouden we er mee opschieten?

Na geboorte van derde kwam er een moment dat mijn man zelf psychische klachten kreeg (overbelasting), combinatie van hectisch gezinsleven, issues op het werk, en zorgen omtrent de oudste. De eerstelijns psycholoog die hij daarvoor bezocht had het al snel door en heeft geadviseerd om dat te laten uitzoeken, omdat dit voor behandeling, begeleiding echt wel uitmaakte. Dat was dus de trigger om het onderzoek te starten.

Achteraf vind ik (en mijn man) het ontzettend jammer dat we niet meteen in begin (bij diagnose zoon) er werk van hebben gemaakt. Het heeft zoveel meer inzicht gegeven, meer begrip (en voor mijn man eindelijk antwoorden op waarom zijn jeugd problematisch verlopen was en waarom hij tegen dingen aanliep in dagelijks leven) en met die kennis konden we andere keuzes maken en verwachtingen bijstellen. Bepaalde zaken waar ik me erg aan stoorde in ons gezinsleven kregen een heel andere verklaring en dat heeft ongetwijfeld er toe geleid dat die niet verder onze relatie hebben kunnen ondermijnen. (ik wil niet zeggen dat onze relatie slecht was, maar de irritaties op bepaalde vlakken liepen steeds meer op)

 

Ja mijn zoon heeft adhd/syndroom van Asperger icm hoogbegaafd. Ik heb mezelf altijd herkend in het adhd spectrum en heb me laten testen in 2016 en daar kwam pdd-nos uit haha totaal wat anders dan adhd. Ben blij dat ik het wel gedaan heb, heb alle psycho educatie gevolgd voor zoonlief over de jaren en in september begin in met psycho educatie voor mezelf.

 

Ik heb mezelf altijd licht autistisch gevonden: behoefte aan regelmaat, moeite met sociale verplichtingen en kan wat dwangmatig zijn. Bij oudste werd bij KDV gezegd dat ze dingen in hem herkende van hoogbegaafdheid. Op school had hij het in groep 1 en 2 heel moeilijk en hebben we gesprekken gehad om te onderzoeken of we meer richting autisme of hb moesten denken. Om hem niet te laten testen, heb ik toen mezelf laten testen en toen bleek ik hb. Verklaart een hoop voor me. Zoon is later alsnog getest op hb, maar kwam er cognitief niet uit. Zijn zijnskenmerken wel. Ik heb wel gezegd dat ik heel graag eerder getest had willen worden, omdat ik mezelf nu gewoon beter begrijp.

 

Hoi, ik heb een aantal keren tegen een burn out gezeten, toen hulp gehad. Ik had kenmerken van hoogbegaafdheid, maar ook van adhd. Heb coaching gehad voor hb en 2 jaar geleden de adhd diagnose gekregen, toen waren mijn kids 8 en 5. Beiden kinderen zijn meer of hoogbegaafd. Met versnellen en pluswerk komen ze gelukkig een heel eind.
Ik begrijp mezelf gelukkig een stuk beter nu en kan beter met mezelf en mijn kids omgaan

 

Wij zijn een neurodivers gezin.
Ik ben op mijn 18e voor het eerst door de molen gegaan. Daar kwam toen ADHD uit (onoplettendheid type / ADD)
Toch kreeg ik er op latere leeftijd veel meer klachten bij, ADHD kon niet alles verklaren. Op mijn 32e kwam daar hoogbegaafdheid bij.

Mijn oudste zoon is vanaf geboorte al heel typisch autistisch. Hij is mogelijk ook hb maar hij is niet testbaar.
Mijn middelste zoon is ook mogelijk hb, mogelijk tos (taalontwikkelingsstoornis), mogelijk adhd.
Mijn jongste is nog te jong, maar als daar hb uit komt zal me dat niet verbazen. Ik zie bij haar geen signalen voor autisme of adhd. Maar ze is nog heel jong natuurlijk, so who knows.

Ik vind het zelf erg fijn om overeenkomsten te hebben met mijn kinderen. Het is niet makkelijk om neurodivers te zijn in een neurotypische wereld. Zelfkennis (dus jezelf laten diagnostiseren bij twijfel, en over jezelf te leren) vind ik persoonlijk noodzakelijk om je kinderen het beste te kunnen ondersteunen en leiden.

Mijn man is neurotypisch .. zo saai