Wil hij het pertinent niet vanaf het begin, of is het er in geslopen doordat jij borstvoeding geeft en hem daarna direct weg legt?
Slaapgebrek is heel pittig zeker als je er dan ook nog is alleen voor staat. Ik denk wel dat de ogen van je man is geopend moeten worden. Ik vind hem in deze situatie enorm egoïstisch. Jullie hebben samen een kindje gekregen, daar hoor je samen zorg voor te dragen. Hoe kan hij in deze situatie nu zichzelf op 1 zetten door te zeggen dat hij geen vrije tijd heeft? Die tijd komt wel weer als je kindje ouder is. Sterkte!
Ik vraag mij, alles gelezen te hebben, echt af of hij geen honger heeft. Groente en fruit voeden onvoldoende op die leeftijd. Ligt er wel aan wat voor groenten. Wat krijgt hij aan vetten, eiwitten en trage koolhydraten binnen? Nachtvoedingen zijn namelijk echt echt echt niet meer nodig op die leeftijd. En voor pijn kan je inderdaad paracetamol geven, kan geen kwaad mocht je het toch nodeloos geven. Ik zie veel mensen op jouw partner afgeven en natuurlijk verwacht je meer support maar stel jij je grens ook voldoende? Of doe je het toch maar en zit je vervolgens in de passief agressieve slachtofferrol? Ik bedoel dat echt niet verkeerd hoor, dat laatste deed ik bij mijn ex ook ik heb alleen geleerd dat het totaal nutteloos gedrag is waar je zelf aan onderdoor gaat. Want lieve mama ik snap wel dat jij op bent en alles goed wilt doen. Volgens mij heb jij 2 dingen nodig maar dat kan jij het beste bepalen: 1) meer slaap > vanaf vannacht doet je partner de nightshift een week lang. Wil hij drinken is er water .. (hoop dat je boobies niet ontploffen ) 2) ontspanningsmomenten tussendoor. Waarom pak jij alle kinderopvang voor je rekening? Allebei werken = noodzaak tot kinderopvang. Is die er niet ga je of allebei minder werken of iemand stopt met werken (en dan leg je contractueel vast dat mocht er iets gebeuren de ander daarvoor compenseert inclusief misgelopen pensioengeld). Plaats een oproep in de supermarkt, in Facebookgroepen etc voor oppas? Voor de korte termijn: zijn er buren die even een keer paar uurtjes kunnen helpen of familie of vrienden? Hulp komt uit onverwachte hoek soms ..
Het kan cultureel bepaald zijn dat de vrouw alles doet alleen in die culturen werkt de vrouw dan doorgaans niet of is er een groot steunnetwerk van vrouwen. En daar zit hier de mismatch volgens mij. De vrouw zit in de ene cultuur en de man in een andere en zo trachten ze een gezin te bestieren. Dat gaat niet. Deze vrouw pakt dan en alles alleen op en wil werken en en .. dat ligt dus niet alleen bij de man. Ze zitten namelijk samen in een relatie. Het boek de gestreste samenleving van Claes is wat dat betreft een aanrader om te lezen .. je zal keuzes moeten maken. Niet alleen hij, ook zij..
Als het geen honger of pijn is, of vieze luier/kou (die eerst uitsluiten) dan kan het ook aandacht/nabijheid zoeken zijn. Hier hadden we veel gekrijs en gehuil met G totdat we merkten dat ze moeite had met lactose (geen (KM)allergie maar intolerantie met een drempel). Zuigen verzacht darmkrampen én melk blust het maagzuur, dus G tankte als mini hele ladingen weg (wisten wij veel, we hadden dr gewoon als "hongerig" bestempeld) en die speen was een lifesaver. Je kan ook nog een vervelende sprong in de weg hebben zitten. Maar die theorie loopt nog niet iedereen warm voor, wij vonden het wel herkenbaar. Bij de kringloop tref je vaak nog wel een boek ervan ("oei ik groei!") voor een habbekrats, online kan je ook al veel lezen. Bij jou is het lastiger uitvoerbaar dan als je FV hebt, maar als ze hier in de avond ineens gaan muiten en het is geen: kou, luier of pijn. Dan komt er een fles melk. 4e nacht begonnen we met aanlengen (1 schep minder poeder op dezelfde hoeveelheid water).
Ja natuurlijk zorg ik ervoor dat hij voldoende van alles binnenkrijgt. Hij eet gewoon vis en vlees, ei, yoghurt, ragi en hier is het ook de gewoonte om ze vanaf het begin notenpoeder te geven. En nee, ik speel hier niet het slachtoffer. En hij weet dat ik nooit huisvrouw wilde zijn. Hij moet echt zijn deel gaan doen hoor omdat ik gewoon te moe ben en dat is echt niet veel gevraagd want zijn job is nu ook niet zo lastig en hij begint pas om elf uur op kantoor te werken. Vaak slaapt hij lekker door tot negen uur omdat 'het gekrijs hem wakker hield'. Hij moet nu echt een switch doen en maar ermee klaar komen dat hij gwn als vader niet gemakkelijk kan uitslapen of steeds dutjes doen overdag wanneer onze zoon lastig is. Ik ben nooit passief-agressief en communiceer duidelijk wat ik verwacht en nodig heb. Ik zeg ook wel dat hij best mag gaan sporten en ik het hem gun maar dat hij er niet mag in overdrijven en bv plots tien uur weg moet het weekend (niet voor zijn werk dus) en ik zonder waarschuwing toch weer alleen zit met onze zoon en zelf niet kan werken terwijl ik daarmee gerekend had in mijn planning. Als ik dan als niet eens boos mag worden.. tja. Hij verontschuldigt zich wel maar dat levert niks op voor me he. De kinderopvang start in twee maanden en een nanny inhuren is voor mij geen optie omdat je lang bezig bent een goed iemand te vinden hier. En nee ik stop niet met werken want ik verdien goed en doe mijn werk graag en heb ook al jaren mijn onderneming opgebouwd. Dat wist mijn man ook heel goed en het plan was dat ik minder uur ging werken tot de kinderopvang mogelijk was en ik wist dat het moeilijk ging worden, maar nu valt wel heel veel tijd weg omdat mijn man ook niet echt hielp in het weekend, ik ook alle voedingen doe, zijn badje... Maarja kijk, nu helpt hij wel sochtends en laat hij me wat slapen... hij is ook snachts eens bij onze zoon geweest en snapt nu ook eindelijk dat ik snachts wel degelijk veel doe en onze zoon niet in zijn bedje wil. Ik heb nu wel honger uitgesloten en die zetpil deed niks. Ik denk dat hij gwn constant op de schoot wil slapen en we toch wel weer de slaaptraining moeten doorzetten.
Er zijn nu heel veel vrouwen hier die werken, alleen nemen ze dan een jaar of langer verlof en dat kan in mijn geval niet. Dat hangt ook van hun positie in het bedrijf af natuurlijk. Werk je voor de overheid als vrouw, krijg je wel enorm veel moederschapsverlof. Ik ken iemand die voor een Amerikaans bedrijf een tamelijk belangrijke functie heeft en die zit ook met dezelfde problemen omdat ze slechts vier maanden verlof kreeg en de kinderopvang pas na een jaar start. Zij heeft al een pak nanny's gehad en doet het nu uiteindelijk zonder op een of andere manier. En met dat steunnetwerk, dat is er ook niet meer eens je als vrouw in een andere stad moet gaan werken die op urenlang reizen van je geboortestad ligt. Dusja het is hier niet zo eenvoudig voor de vrouwen, maar een leven als huisvrouw is niet voor iedereen he en nu hebben sommigen tenminste een keuze. Enja samen in een relatie waarvan hij wist hoe het zat, hij wou geen huisvrouw en geen gearrangeerd huwelijk terwijl dat heel goed kon. Zijn zussen werken ook allemaal. Hij weet dat ik veel heb opgegeven en ik had ook voorgesteld om in Europa te wonen, waar hij zou kunnen bijstuderen e.d. maar hij heeft ook hard gewerkt voor zijn huidige baan en dat was de eerste jaren geen optie. Ik pas me in veel aan hier op cultureel vlak en doe dat graag uit liefde voor hem, zijn cultuur en zijn familie. Wat bedoel je met 'en en en', want dit moet echt wel van zijn kant komen hoor.. Ik vraag gwn dat hij meer tijd spendeert overdag met zijn kind en me eens laat slapen. Hij werkt niet tijdens het weekend ook.
Slaapgebrek is echt waardeloos, dat is zeker… Dus er zal toch iets moeten veranderen. Wonen jullie in India? Kan hij ook eerder beginnen en eerder thuis zijn? Zodat je wel in de avond geholpen kan worden?
Dus je man slaapt regelmatig tot 9 uur uit met een baby. Want hij is moe van het huilen (waar hij zelf niets mee heeft gedaan). Hij hoeft pas 11 uur op het werk te zijn. En daarnaast is hij in de avond of het weekend ook nog eens regelmatig of spontaan weg. Kijk als jij huisvrouw zou zijn was dit jouw taak. Maar dat is hier niet het geval. Jij werkt ook gewoon en doet waarschijnlijk het nodige in de huishouding? Dan is het belangrijk om tafel te gaan en hem hierop te wijzen. En een eerlijke verdeling te maken.
Ja inderdaad.. dat gaat niet meer met een kind.. maar we hebben een paar goede gesprekken gehad en ik ben nu toch begonnen met slaaptraining, hij slaapt nu al pakken langer gelukkig.. hij wou gewoon de borst constant om in slaap te vallen. Mijn man kan er niet goed tegen wanneer ik die slaaptraining doe en vindt het erg voor onze zoon, maar ik zag na meer dan een maand slaapgebrek geen andere oplossing meer
Hier mn oudste 4 jaar lang bij mij in bed gehad. Daarna mn jongste en zelfs een poos samen alles voor slapen. Mn oudste sliep snachts gelukkig maar die jongste manman elke nacht 4@6x wakker flesjes drinken en toen wij vorig jaar op vakantie waren heb ik gezegd we zijn de flessen vergeten. Had ze wel mee in een tas m wist hij niet en moet zeggen het ging gewoon goed. Eind vd vakantie de flessen tevoorschijn gehaald en samen weggegooid in de container. Moet zeggen wij hadden de afspraak dat ik de nachten deed omdat ik er beter tegen kan en eerlijk 2 chago's in huis maakt het er ook niet leuker op. Maaaaar mijn vriend liet mij op vrije dagen dan slapen. Dan ging ik de ochtend terug mn nest in en sliep dan altijd. Dat heeft mij overeind gehouden al ben ik wel even koekoek geworden zat tegen een burnout maar dat was werk over de top en dan daarbij die nachten en dan nog een nekhernia met zoveel pijn dat ik zelf nachten niet sliep. Nu sinds een aantal maanden heb ik mn kids bij elkaar gelegd want alleen slapen ze slechter en ze gaan niet tegelijk naar bed maar echt het ging heel snel heel goed en slapen ze in hun eigen kamer. Is een bedje op jullie kamer niet een idee? Ipv de borst een flesje met een laagje erin zetten in zn bed? En heb je helemaal niemand op wie je kan terugvallen of dat je man hem naar bed brengt kan soms echt wel verschil maken. Je kind kan ook weten dat je toch wel komt niet nega bedoeld hoor heb zelf mn kids ook 4 jaar lang gepleased maar ze voelen je.