Oh mijn ouders waren zeker zo. Mijn man is mijn 2e partner en mijn moeder vond dat in het begin maar niks, zij had liever gezien dat ik eerst wat meer de bloemetjes had buiten gezet. Maar goed, daar was ik verder niet gevoelig voor ofzo, heb me nooit zoveel aangetrokken van wat andere mensen vinden. Ik probeer naar mijn kinderen altijd heel neutraal in dingen te staan. Ik vraag hoe ze er zelf over denken, wat ze zelf willen. Wat voor mij goed voelt, kan voor hen heel anders zijn en dat mag. Blijven slapen als er een vriendje of vriendinnetje in het spel komt vind ik ook prima. Hoop wel dat ze zelfverzekerd genoeg zijn om voor zichzelf op te komen. Blijven slapen hoeft niet automatisch ook sex te betekenen en dat ze dat ook durven zeggen en een partner krijgen die daar ook volwassen mee om kan gaan. Ik vind persoonlijk wel dat sex thuis hoort in een wat vastere relatie. Als zij daar anders over denken is dat ook prima, maar elke week iemand anders over de vloer is niet mijn ding (maar ik heb makkelijk praten, want mijn oudste zegt nog steeds dat hij pas een vriendin wil als hij ook denkt met haar te willen trouwen).
Dat ik dat überhaupt niet heb gedaan, komt omdat dit woord in het verleden hier niet geschreven mocht worden. Best gek maar ja. Ik wist niet of het nu wel mag, dus vandaar een beetje vaag gehouden maar wel zodat iedereen weet waar het over gaat. En breek mij de bek niet open over dit soort woorden want wat ik er soms uit knal
Wat lief van jouw vader. Ik denk dat hij dat goed aangepakt heeft. Of vond jij van niet? Ja, zo bedoelde ik het ook. Het scheelt dat het jou lukte om er niet veel van aan te trekken En lijkt me een mooi uitgangspunt naar je kinderen toe.
Ik zeg altijd dat ik ook geen seks voor het huwelijk heb gehad, we hebben alleen gekeken of het past. Maar serieus... Dat maakt mij echt niet uit. Ik ben niet gelovig, en ook zo niet opgevoed en vind het persoonlijk een zeer oubollig iets dat geen seks voor het huwelijk.
Ik heb er geen problemen mee. Vind het juist ook wel goed om elkaar op dat vlak te leren kennen. Wel vind ik dat het iedereen zijn eigen keuze moet zijn en dat je het anderen niet mag opleggen - ook je eigen kinderen niet. Ik ben opgegroeid in een streng gezin waar dit absoluut niet mocht, mijn ouders waren hier heel heftig in. Ik kreeg mijn eerste vriend rond mijn 20e. Ik heb meerdere malen gehad dat als ik even iets van mijn kamer moest ophalen en hij even meeliep (bijvoorbeeld) dat mijn ouders dan achter ons aan riepen dat we wel de deur moesten open laten. Of als hij langs kwam en ik was op mijn kamer, dan moest ik naar beneden komen ipv dat hij even naar boven liep. Dit ging ook niet op een gekscherende/voor de grap toon, maar dit meenden ze bloedserieus. Dat deed mij echt pijn. Want wat denk je nou zelf, dat ik als 22-jarige ga zeggen: "we halen dit even op uit mijn kamer" en in plaats daarvan het moment aangrijp om even 5 minuten seks te hebben? Wat voor vertrouwen heb je dan in je kind? En in de zomer bleef hij een keer een hele week bij ons, toen moest hij bij mijn tante in huis slapen En dan werd ik dus heel zenuwachtig wanneer ik hem 's ochtends ging ophalen, want ik wist dat ze ons dan in de gaten hielden. Eigenlijk bleef ik altijd in de hal wachten tot hij naar beneden kwam. De momenten dat ik wel zelf even naar boven liep, was ik zenuwachtig en maande ik hem aan om gauw mee te komen, omdat ik bang was voor beschuldigende opmerkingen. Overigens hebben al deze regels helemaal geen zin gehad en hebben wij gewoon seks gehad. Maar dan op plekken waar je het liever niet doet. We hebben zelfs wel eens een 'hotel' voor overdag geboekt, en dat waren van die louche plekken waar je eigenlijk écht niet wil komen. Dus ja, ik zou dit zelf nooit zo doen bij mijn kinderen en neem het mijn ouders ook wel een beetje kwalijk. Prima dat je bepaalde overtuigingen hebt, maar je kan een mens niet dwingen.
Even opgezocht want was wel nieuwsgierig hoeveel mensen überhaupt getrouwd zijn. bron: cbs Begin 2024 had 44,2 procent van de inwoners van vijftien jaar of ouder de burgerlijke staat 'gehuwd', waaronder ook het geregistreerd partnerschap valt.
Wat veel! Als je ervan uitgaat dat de meeste mensen onder de 20 en boven de 90 niet getrouwd zijn en hordes mensen überhaupt geen partner hebben of weduwe/weduwnaar zijn... Ik had een lager percentage verwacht.
Eens, maar dat kan toch ook binnen een vaste relatie/huwelijk? Ik vind het juist mooi dat het echt iets van ons samen is en van niemand anders. Hier ook streng opgevoed, vooral bij man. Mijn ouders hebben het na een aantal jaar wel losgelaten. Wij waren toen al een paar jaar samen en allebei student, dus trouwen/huis kopen en inrichten was geen optie. We waren 16 en 17 en zaten beide nog op het VWO toen we elkaar leerden kennen. Pas na ruim 5 jaar toen man afgestuurd was getrouwd en samen gaan wonen en dat vonden we zelf ook wel (te) lang.
Ik vind de reacties over middeleeuwen en dat dit anno 2024 toch geen onderwerp meer is, bijzonder bekrompen. Ik geloof in de God van de Bijbel, dat is een keuze die ik, door Zijn genade, zelf mocht maken De keuzes die ik daaruit voortvloeiend maak zijn keuzes die ik maak. Die zou ik in de middeleeuwen hebben gemaakt en die maak ik nu hetzelfde. Juist omdat God altijd hetzelfde was Dus nee, ik vind het voor in het huwelijk. Loop ik met een spandoek over straat? Nee dat niet. Voeden wij onze kinderen zo op? Jazeker. Mogen zij later hun eigen keuzes maken? Ook dat, maar niet alles met goedkeuring in ons huis.
Precies dit in mijn geval geloof ik in Allah . Ik ken niets anders mijn kinderen ook niet en de miljoenen moslims idem dito. Of ze zich eraan houden is een ander verhaal en ieder voor zich.
Ik moet er niet aan denken om zolang te wachten. En daarnaast is dit toch wel een belangrijk onderdeel van een relatie. Dat her op alle andere punten klikt wil absoluut niet zeggen dat het op dat punt ook goed gaat. Je kunt iemand geweldig vinden maar totaal geen goede match zijn in bed. En nee niet alles is te leren. Iedereen heeft nu eenmaal bepaalde voorkeuren (en dat mag ook) over wat prettig is en over hoe vaak, wat en waar etc. Het lijkt mij enorm beperkend als je zo vast zit in opgelegde ideeën. En feitelijk geen kant meer op kunt (want ga je dan maar scheiden als er totaal geen match is)? Gelukkig zijn de meeste mensen die tijd voorbij. Ik denk dat het heel belangrijk is jezelf goed te leren kennen op dat vlak. En ervaring helpt daarbij. Hoewel er natuurlijk ook mensen zijn die er weinig om geven (en dat mag natuurlijk ook).
Eens he en ook dat niet alles "te leren is". Maar... Als je allebei maagd bent, is je hele seksuele leven 1 groot experiment samen. Dat is grote lol hoor En uitgaande van jouw punt; wat als je dus in een relatie zit met gelijke wensen. Laten we zeggen, 3 x daags. En 1vd 2 krijgt een lager libido.. Dus die vindt ontbijt en diner voldoende.. Dan zou je dus al een probleem hebben? Bij hoeveel stellen verandert de behoefte niet enorme gedurende de jaren? En niet altijd in verhouding naar elkaar. In een goed huwelijk kom je daar wel uit, ja dat is een moeilijk punt, maar daar laat je een, goed, huwelijk toch niet op stuk lopen?
Ja alsof mensen ineens vergeten dat er daadwerkelijk mensen zijn die zelf de keuze maken.. sjonhe, je zou denken dat men ruimdenkender was
Helemaal eens met jouw stuk. En in het bijzonder met het eerste vetgedrukte. Echt bizar dat velen die zeggen zo ruimdenkend te zijn deze vrije keuze toch middeleeuws en bekrompen vinden. Want dat was het: onze vrije keuze om daarmee te wachten. En we hopen dat onze kinderen deze keuze vrijwillig zelf maken.
Hier nooit getrouwd, maar wel dus sex gehad . En gelukkig maar want anders had ik nooit 2 prachtdochters gehad.... Begrijp niet echt waarom die ene datum van het huwelijk zo bindend en bepalend is. Een (kinderloos) huwelijk kan je zo achter je laten moest het niet lukken. Maar eens je kinderen hebt, ook al is het ongehuwd, ben je verbonden voor het leven (in de meeste gevallen). Dus voor mij heeft het huwelijk in deze discussie geen meerwaarde
Als je kinderen vanaf jonge leeftijd dit meekrijgen als DE norm. Dat is zoals het eigenlijk hoort en dat wachten absoluut de voorkeur heeft is er natuurlijk geen vrije keuze. Kinderen zijn loyaal aan hun ouders. Het is een enorme worsteling je los te maken van een gemeenschap waar dit soort regels gelden. En het zal ook zeker mentaal wat met je doen. Je bent immers verkeerd bezig (dat is er jarenlang immers ingestampt). Dus echt een vrije keuze? Nee hoor.
@taliaa ik begrijp jouw punt hoor. Jij weet natuurlijk ook niet beter. Bent het gewend. Maar 1 persoon voor de rest van mijn leven? Echt dat lijkt mij dodelijk saai... En als het dan niet klikt heb je levenslang een probleem. En wat jij aangeeft dat als iemands libido opeens weg is. Wat mij betreft heb je dan echt wel een probleem. En dat is helaas niet voor iedereen op te lossen. Want ik vind dat je geen dingen tegen je zin moet doen op dit gebied.
Mijn man en ik hebben bijna 8 jaar samengewoond voordat we gingen trouwen. Toen sliepen we echt niet in aparte kamers Wij hebben elkaar jong leren kennen, dus ik weet niet beter eigenlijk. Maar dan nog... Fysieke intimiteit zonder liefde is simpelweg niet mijn ding.