Ik zou het nooit ouderwets oid noemen hoor, dat voorop. Echter vraag ik mij wel degelijk af hoe vrij die keuze is als je ouders er zo in staan?
Ze staan er toch niet bovenop om het van ze af te dwingen? Ik ben zelf zo ook opgevoed en kijk daar echt niet verkeerd op terug, juist fijn!! Het is dus maar net wat je gewend bent.
Zo loyaal zijn de meeste pubers toch niet? Als ze het echt willen ga je dat echt niet tegen houden als ouders.
Tja jij vind dat saai; ik vind het juist mooi dat het echt iets is van ons samen, wat we samen kunnen ontdekken. En inderdaad dingen tegen je zin doen is zeker niet de bedoeling, maar daar kun je toch samen uit komen. Dat is juist de kracht van een langere relatie.
Zoals met al dit soort dingen: verwachtingen van ouders/omgeving zijn geen enkel probleem zolang het kind eraan kan (en wil) voldoen.
Natuurlijk kan dat. Maar voor mij persoonlijk heeft het geen extra meerwaarde om te wachten tot het huwelijk.
Natuurlijk mag dat. Gelukkig zijn er geen wetten die seks voor het huwelijk verbieden en mag ieder voor zich bepalen of, wanneer en met wie hij/zij seks heeft. Dat je jouw eigen denkwijze meegeeft aan je kind lijkt me normaal. Ga je die denkwijze opdringen dan is het niet oké. Ik moet er niet aan denken dat ik maar met 1 persoon seks zou hebben in mijn hele leven. Dan zou ik altijd nieuwsgierig blijven naar de ervaring met een ander.
Dit is exact hoe ik het thuis ervaren heb. Ik heb ontzettend geworsteld met deze keuze, puur omdat ik mijn ouders niet wilde teleurstellen. Toen ik ging samenwonen, heb ik het een half jaar stil gehouden voor mijn familie, terwijl mijn schoonfamilie gezellig kwam klussen en opknappen. Dat heeft zó veel pijn gedaan om die afstand te moeten creëren naar mijn ouders en te beseffen dat ik deze keuze niet kon/durfde te delen. Ik wist namelijk hoe verdrietig mijn ouders op de bank zouden zitten, hoe ze gingen zeggen dat ze teleurgesteld in me waren. En ook al was ik al lang en breed volwassen op dat punt, ik voelde me een klein kind dat berispt werd. Het gevoel dat hun regels belangrijker waren dan mijn eigen vrije keuze en hun liefde voor mij... Ik word er gewoon opnieuw verdrietig van.
Maar dat betekent toch niet dat die pubers niet beseffen dat hun ouders verdrietig/teleurgesteld in ze zijn? Met alle bijkomende worstelingen? Zie mijn bericht hierboven, ik heb het ook gedaan omdat ik het écht wilde als puber En vervolgens durfde ik 10 jaar later uit loyaliteit niet eens te vertellen dat ik ging samenwonen. Ik heb ook heel lang mijn eigen kamer aangehouden. Puur uit loyaliteit zodat ik eventueel terug zou kunnen verhuizen naar mijn oude kamer. Let wel, we hadden het hele huis van mijn vriend al samen opgeknapt en woonden er al een half jaar, al die tijd was ik niet in mijn oude kamer geweest. En tóch durfde ik mijn kamer niet op te zeggen en hebben we al die tijd dubbele huur betaald. En toen was ik al achterin de 20 hè, geen 17.
Oké maar… Ik ben al best een hele tijd single. Er is gewoon een reële kans dat ik wellicht nog 5, 10 jaar alleen blijf. Of de rest van mijn leven. Je kan hard roepen nee hoor ook voor jou komt die man wel maar de cijfers wijzen uit dat dit helemaal geen gegeven is. Dat zou dus betekenen dat ik de rest van m’n leven niet meer intiem met een man mag zijn? Niet meer voelen hoe het is om geliefd en begeerd te worden? Wakker worden met armen om je heen? Alleen in een huwelijk, maar als die man nu niet meer komt? Dat was het dan? Dat is toch een hele verdrietige gedachte? Hoe zie jij dit dan?
Die keuze is heel erg gestuurd en niet zo vrij volgens mij. Wanneer uw kind dezelfde mening heeft is er uiteraard geen probleem. Het is hen zo geleerd dat het zo hoort dus en volgen dit. Voor hen zal dit wss als een keuze aanvoelen. Maar en dan zie je iemand in dit topic daar mooi over schrijven, wanneer je het als kind anders ziet, ligt het volgens mij zeer moeilijk.
Dat vind ik echt verdrietig om te lezen Want dat is gewoon echt niet goed. Wij hebben als regel dat hier thuis de vriend(in) niet op dezelfde kamer slaapt als ons kind. Dat weten de kinderen en daar is, tot nog toe, geen discussie over. Ze weten dat we hopen dat ze net als wij wachten tot in het huwelijk, maar als zij anders besluiten is dat hun beslissing. Daar ga ik ze niet in afkeuren. Mochten ze besluiten om te gaan samenwonen, dan zullen we wel het gesprek over aangaan over waarom ze die keuze maken. Maar daarna zullen we het loslaten. En zeker niet afkeurend blijven daarover.
Alle ouders hebben regels in huis die andere ouders misschien niet belangrijk vinden. Veel kinderen die een christelijke opvoeding krijgen nemen daarin dezelfde keuzes als hun ouders. Eenmaal volwassen kiezen ze er dus zelf voor om naar de kerk te blijven gaan etc. Andere kinderen maken daarin andere keuzes, dat zal ongetwijfeld problemen geven in gezinnen. Het ene ouderpaar kan daar beter mee omgaan dan een ander. Je kind daarom afwijzen is nooit goed.
Vanuit mijn geloof gezien? Nee. Is dat bij mij ook zo geweest? Zeker niet. Overigens was ik toen nog niet gelovig.
Ik had vroeg een gelovige vriendin en ik ging wel eens mee naar de kerk, puur voor de gezelligheid. Het was geen zware kerk, maar ik heb daar wel gezien dat het promoten van geen seks voor het huwlijk niet altijd de uitwerking heeft die je hoopt. Zoon van pastoor had een meisje zwanger gemaakt. Zus van mijn vriendin 2x zwanger van een ongelukje. Ik ben er van overtuigd dat je de deur altijd open moet houden voor je kinderen. Verbieden van roken,drinken en seks leiden er alleen maar toe dat je je kids het stiekem doen. Je kunt beter open het gesprek ingaan. En vertellen waarom jij het wel of niet zou doen, maar niet oordelen als ze een andere keuze maken. Ik zeg altijd ik hou voor altijd van je wat je ook doet. Met telefoon gebruik zie ik dat ook. Ouders die op het schoolplein vertellen schermtijd en ouderlijktoezicht te hebben. Maar dan zie ik wel dat hun kind mijn kind nog om 23 uur stiekem appt. En die kinderen vertellen hier in geur en kleur hoe je dat allemaal kan omzeilen.
Je vraagt het niet aan mij, maar toch. Dat is zeker een verdrietige gedachte en wens ik niemand toe met een wens om samen te zijn. Maar wat ik ook verdrietig vind is dat jij denkt dat je geliefd wordt door met een willekeurig iemand naar bed te gaan. Je moet toch ook wel reeel daarin zijn en beseffen dat daar enkel lust bij komt kijken dan? Ik zou mijzelf daar niet voor willen laten gebruiken.
Het is toch afschuwelijk dat jij als ouders een gesprek gaat voeren met je volwassen en meerderjarige kinderen over hoe zij hun leven inrichten? Ze weten echt wel hoe jullie erover denken. En hebben het recht om eigen keuzes te maken. En dan kom jij als ouder met je afkeuring (want dat is wat het is). Ik vraag mij altijd af. Wie ben jij om voor anderen te bepalen hoe ze hun leven moeten inrichten? Echt het idee. Laat mensen (en zeker eigen familie en kinderen) in hun waarde!
Hoezo is dit gebruiken? Ze is een volwassen vrouw met behoeftes. Als zij het fijn vind om intiem te zijn met iemand dan is dat toch prima. En of dat enkel lust is is ook maar de vraag.
Precies dit! In gesprek blijven met je kinderen. Vertellen waarom je als ouders bepaalde keuzes maakt is echt belangrijk. En open staan voor andere meningen. Dat stiekeme zagen wij ook hoor. Wij hebben gewoon open internet, maar er zijn ook filters te krijgen waardoor je maar beperkt op internet kunt. Er zijn best wat (streng) christelijke mensen die daarvoor kiezen. Bij vriendin van oudste dochter was dat ook. Daardoor kon ze bijv bepaalde dingen niet downloaden op haar telefoon. Dat deed ze dan gewoon bij ons thuis Tja, weinig effectief dus zo'n filter
Het is idd denk ik ook hoe je er tegenaan kijkt. Ik zie het vooral als een uiting van liefde naar mijn man en moet er niet aan denken om met een willekeurig vreemde man het bed te gaan delen om in mijn behoeftes te gaan voorzien. Voor mij zou het idd betekenen dat als ik geen man meer zou hebben dat ik dan ook idd geen sex meer zal hebben. Hoe moeilijk dat misschien ook kan zijn.