Mijn man is voor mij de eerste en we hebben voor het eerst seks gehad in onze huwelijksnacht. Mijn man heeft voor mij wel met verschillende vrouwen seks gehad en heeft hier veel spijt van. Vanuit ons geloof geloven wij in exclusieve liefde en daarmee seks met 1 partner. Mijn man heeft in zijn puberteit het geloof losgelaten en is later tot persoonlijk geloof gekomen. Geen seks voor het huwelijk is vanuit ons geloof gezien een 'beschermingsprincipe' die ons bewaard voor een vorm van seks (lust zonder liefde) waarvan wij geloven dat die niet is zoals God die heeft bedoeld. Klinkt misschien wat vaag, maar zo is dat voor ons. Wat wij nu ervaren is een hele diepe verbondenheid in onze liefde voor elkaar en voor God. Seks is een vorm van intimiteit die daaruit voortkomt en daarmee kan het niet anders dan goed zijn. Wellicht zou het technisch gezien met een andere man beter zijn, wie zal het zeggen? Ik moet er niet aan denken want ik kan seks niet loszien van de liefde die ik voel voor mijn man. En het heeft door ons huwelijk ontzettend veel waarde voor ons gekregen want door ons huwelijk zijn wij voor altijd aan elkaar verbonden en weet ik dat voor ons beiden nooit meer een ander zal zijn. Door samen open te praten over elkaars behoeften, groeien we ook steeds verder samen op o.a. het gebied van seks. Dus als 1 van ons iets zou missen, dan werken we daar samen aan. Rekening houdend met elkaars grenzen, maar vooral vanuit ons diepe verlangen om elkaar te geven wat de ander nodig heeft. Gaat gelukkig veel verder dan alleen het lichamelijke/seks.
Maar waarom zouden mensen die wachten elkaar niet door en door kennen? Wij waren ruim 3 jaar samen voor we trouwden dus ik kende mijn man echt al heel goed. Aantrekkingskracht was er ook zeker dus heb me nooit zorgen gemaakt over of we seksueel wel bij elkaar pasten. En inmiddels bin a 14 jaar getrouwd kan ik zeggen dat ik niets aan mijn man heb leren kennen wat me verbaasde oid.
Omdat kinderen over het algemeen loyaal zijn aan hun ouders en hun niet willen teleurstellen. Eerder schreef iemand dat je dat oplost door open en eerlijk met je kinderen het gesprek aan te gaan en dat haar kinderen echt wel weten dat ze geliefd en geaccepteerd zijn. Dat is mooi, dan is er geen probleem. Ik vrees alleen wel dat dat uitzonderingen zijn. Maar het kan zijn dat ik mijn eigen ervaring teveel projecteer hoor (niet christelijk opgevoed, maar wel met de hoop/verwachting dat je met een jongen zult trouwen enz.). Ik denk dat veel kinderen weten dat ze geliefd zijn maar ook bang zijn dat dat alleen zo is zolang ze aan de verwachtingen voldoen.
Oh maar ik heb alle respect voor hoe jij het geloof ervaart! En ik vind het ook echt heel bijzonder en fijn dat je er zoveel steun en sturing in kan vinden. Fijn dat je daar zo gelukkig in bent. Ik heb ook helemaal geen kritiek op het geloof. Maar in jouw visie is voor mij dan wel de conclusie: nooit meer intiem met een man zijn voor de rest van mijn leven. En dat vind ik echt heel heftig.
Dat zou t zijn in mijn situatie. Maar dat strekt zoveel verder dan enkel deze "conclusie". Dat wilde ik zeggen. Als mijn man morgen overlijdt zal dat wrs voor mij de conclusie zijn. Maar ik geloof niet dat ik daar dan moeite mee zou hebben.maar goed, dat is rare praat om het over te hebben.
Dat klopt volledig hoor. Voor mij is het inderdaad belangrijk. Zowel binnen een vaste relatie als toen ik single was. Mijn partner staat daar precies zo in trouwens. Binnen een relatie staat het bij mij voor verbinding met die persoon. Diepgaande vriendschappen heb ik ook met anderen. Maar dit deel niet. Daarbuiten is het een ontdekking van mijzelf. Het gaat trouwens absoluut niet om heel veel verschillende personen (hoewel daar absoluut niets verkeerd aan is). Maar van iedereen leer je weer andere zaken. Daarom is vooraf kijken of het op dat niveau klikt essentieel in een langdurige relatie. Ik kan dan ook niet tegen ouderwetse ideeën, beperkende regels of vooroordelen van anderen op dit gebied. Als anderen het nooit of alleen met 1 persoon willen doen prima. Maar veroordeel geen mensen die daar totaal anders instaan. En leg kinderen ook geen verwachtingen op. Maar laat ze hun eigen pad bewandelen.
Hmm het geeft wel degelijk een indicatie hoor. Zoals ik hier ook lees. Voor sommige mensen (ik denk vaker bij vrouwen maar dat is misschien een vooroordeel) is het gewoon niet zo belangrijk. Het heeft niet hun interesse of ze zijn maar heel beperkt in wat ze willen. En als het zou stoppen zouden ze dat ook wel accepteren. En dat is prima en moet je respecteren. Maar daar moet je dan beiden hetzelfde instaan. In een relatie is het toch wel prettig als mensen toch een beetje op een lijn zitten. En zeker over dit onderwerp wil je iemand die het net zo leuk (of juist totaal niet) vind als jij. Dus intrinsieke motivatie.
In een perfecte wereld had ik het niet erg gevonden om te wachten na een huwelijk. Maar ik ben nu 12 jaar samen, 3 kinderen verder en helaas nog steeds geen trouwring om mijn vinger. Dus ondanks dat ik graag getrouwd had willen zijn, je hebt er 2 mensen voor nodig (ik/wij zijn niet gelovig)
Binnen een goede relatie overleef je de veranderingen ook wel hoor. Mss vond je het vroeger alle 2 geweldig, echte konijnen en dan gebeuren er zaken in uw leven waardoor alles anders word. De gedachte dat een relatie het mss niet red, als er op dat vlak veranderingen zijn, lijkt mij eigenlijk niet zo fijn.
Maar die veranderingen hoeven ook niet voor altijd te zijn natuurlijk, maar ben het absoluut met je eens verder. Omstandigheden veranderen en situaties veranderen, zou niet best zijn als je relatie daardoor op de klippen loopt.
Hier is het alleen maar beter geworden met de jaren. Dus als we gelijk de handdoek in de ring hadden gegooid, dan hadden we nooit hier kunnen komen. Verder kun je niet alles voorzien. Wat als door bijvoorbeeld ziekte je libido veranderd?
Volgens mij gebeurt dit in dit topic juist met mensen die wel wachten. Die worden als ouderwets en middeleeuws weggezet.
Heel eerlijk zie ik helemaal geen oordelen die kant op, alleen maar beweegredenen waarom ze er anders in staan. Van jou kant lees ik ze des te meer; ouderwets, bekrompen, we gokken met ons lichaam, afschuwelijk om onze kinderen erop te wijzen, enz… ik zou aan jou dus ook vooral willen vragen om anderen niet te veroordelen op welke keuzes zij maken in hun leven.
En toch denk ik dat dat een sleutel is. Het draait zo vaak om ik, mijn fijne gevoel, mijn bevrediging. Maar een huwelijk slaagt juist als je beide kijkt naar wat de ander nodig heeft. En dat ook op seksueel gebied.
Het is natuurlijk ook niet meer iets dat nog echt gangbaar is in deze tijd. Behalve bij een zeer kleine groep. Ik ben blij dat de tijden aan het veranderen zijn. En dat mensen tegenwoordig de vrijheid hebben zelf te kiezen. Hoewel ik hier nog oordelen lees (je wordt gebruikt, teveel partners zegt wat over die persoon of over jou, als single moet je wachten op een serieuze relatie etc). Als iemand zelf ervoor kiest dat te willen moet hij dat zelf weten. Maar het staat ver af van mij en de huidige tijdsgeest. En is wat mij betreft ook voor kinderen geen echte vrije keuze. Want die moeten ingaan tegen opvoeding, gemeenschap en loyaliteit. Ik begrijp dat je wilt dat kinderen jouw voorbeeld volgen. Dat weten ze maar al te goed. En daartegen in gaan is heel lastig.
Het is wel gangbaar in deze tijd want er zijn vele mensen die daarvoor kiezen. Jij vindt het niet meer van deze tijd , maar dat is heel wat anders dan dat het niet meer gangbaar is. en ook.. waar baseer je op dat het om een zeer kleine groep gaat? Volgens mij zijn er miljarden Moslims, Christenen en Joden en die geloven allemaal (in principe) in maagdelijkheid voor het huwelijk. Niet allemaal volgen ze de regels maar een hele hoop toch echt wel. Gaat het dus echt om een zeer kleine groep? heb even gegoogled; 30% van de wereldbevolking is christen, 24% is Moslim. Zelfs al zou de helft zich houden aan maagd zijn voor het huwelijk dan is het alsnog een enorme groep.
Nou ik heb wel eens meerdere malen seks gehad met een man wat gewoon echt geen match was. Het was echt totaaal…. Saai. Geen chemie. Terwijl wij het dus heel leuk hadden samen qua gesprekken en humor. Ik ben blij dat ik niet met hem getrouwd ben Maar over het algemeen zul je wel als je samen voor het eerst seks hebt in een seks leven samen groeien inderdaad. Met of zonder huwelijk is het soms op seks gebied gewoon even aftasten en elkaar leren kennen.
Dus omdat het een kleine groep is mag je ze wel veroordelen? Dat zou wat zijn als je zo met alle minderheden omgaat. En ik denk die groep groter is dat je denkt. Daarnaast dwingen wij onze kinderen niets op. Mijn broer zijn ook allerlei kanten op gegaan en onze ouders behandelen ons daar echt niet anders om. We leven ze voor op onze manier, zoals jij dat doet op jouw manier.