Weet ik nog niet . Ze zei alleen maar dat ze goed nieuws had, gefeliciteerd, hele mooie waarde van hcg en toen was ik al een beetje van de wereld. Had nog net genoeg verstand om de echo in te plannen. Dus niet meer naar gevraagd . Maar goed, komt altijd een dag later in mijn dossier, dus zie m morgen wel
Ja inderdaad! partner heeft duidelijk goed zijn best gedaan om de sperma te verbeteren <3 en misschien eindelijk de timing goed wat echt moeilijk is bij ons...(ook pcos) thnx voor de welkom
Jullie hebben ook écht lang geprobeerd met letrozol zeg, jeetje! Was dat vrijwillig, of mochten jullie niet eerder door? Wel fijn (?) dat het uiteindelijk met een escape IUI was ipv ICSI, kan me ergens voorstellen dat dat toch een stukje prettiger voelt dan al die tussenstappen! Maar nóg fijner dat je nu hartstikke zwanger bent
eerder noodgedwongen dan vrijwillig We waren eerst in een ziekenhuis die geen ivf deed, wel iui maar gezien de kwaliteit van mn partner zagen ze de iui als kansloos....Toen zijn we naar rotterdam doorgestuurd geweest waar we na 4 maanden wachten te horen kregen dat er een 4 maanden wachttijd daarna ook nog eens was.. ondanks dat we dus al heel traject in eerste ziekenhuis hadden doorlopen.. toen overstap gemaakt naar kliniek en daar vrij vlot (3 maanden) aan de slag konden... heel de tijd met letrozol werd eigenlijk omschreven als praktisch onmogelijk... ondanks dat ik met de letrozol wel nette eisprongen kreeg. (heeft ook nog eens een jaar of anderhalf geduurd voor we erachter kwamen dat mijn eisprong 19/21 dagen voor mijn menstruatie kwam i.p.v. de standaard 14 dagen), dus waarschijnlijk hadden we de perfecte timing ook telkens niet wat met slechter zaad wel nodig is... Tijdens al dat wachten was letrozol tenminste meer kans dan helemaal niets doen, maar als ik dit nu zie denk ik: had nou maar gewoon die iui gedaan in de tussentijd, dan had ik misschien ook al meer informatie over welke dosis stimulatie zou gaan werken bij mij... Was zo blij dat ik ivf eindelijk mocht starten... maar zal nog blijer zijn als dit kleine embryotje lekker blijft zitten en groeien. punctie lijkt me best eng namelijk...
Jeetje, wat een verhaal! Dan kan ik me voorstellen dat het nu extra spannend is. Hopelijk zien we dan allebei mooie oploop (tenzij je niet meer gaat testen?) en over een week of 3 prachtig kloppende hartjes op onze echos <3 Hier nog iemand die het heel spannend vindt. Bij mij is het niet zozeer de angst voor IVF of punctie, maar weten dat ik een heel hoog risico op miskramen heb. Ik zit nu op 4+0 volgens mijn eigen berekening (eisprong was op 22-7) en iedere dag die voorbij gaat voelt echt als een overwinning!
Wat een verhaal. Hier ook 2.5 jaar OI gedaan. Ook niet vrijwillig. Hier moet je 12 pogingen doen, ben je in de tussentijd zwanger, ook al is het geen goede zwangerschap, tellen ze gewoon weer vanaf poging 0. Al met al ben je daardoor heel veel tijd kwijt voordat je aan IUI en daarna IVF mag beginnen. Fijn dat het toch gelukt is met de IUI!
Ik duim voor je dat alles goed gaat. Mijn eerste zwangerschappen ooit, zijn niet goed geëindigd. Zo naar was dat, op dat moment twijfel je echt of het ooit gaat lukken om een zwangerschap te voldragen.
Had eigenlijk met mijzelf afgesproken om pas morgen te testen weer om oploop te checken en dan ermee te stoppen, maar kon het niet laten.. gelukkig zie ik nogsteeds oploop Probeer er nu maar vertrouwen in te hebben, maar eerlijk gezegd durf ik de verloskundige pas te bellen voor een termijn echo als ik de 6 weken heb gepaseerd... aangezien ik toch een vitale echo krijg bij de 7 weken van de kliniek lijkt me dit geen probleem om even te wachten voordat ik het ziekenhuis bel (indicatie om in het ziekenhuis te bevallen). Als ik zo lees dat er echt meer mensen met vroege miskramen kampen denk ik echt: zou het lichaam gewoon even zijn tijd nodig hebben om te leren zwanger te zijn? Ik geloof niet in bijgeloof.. maar er zijn wel wat toevallige dingen gebeurd waar ik me dan maar aan vasthoud dat dit écht is en gaat lukken positiviteit ! Overigens ik mag van de arts utrogestan blijven gebruiken in iedergeval tot die vitale echo.. waar ik heel blij mee ben... er is niet bewezen ofzo dat dat echt helpt tegen vroege miskramen na iui, maar er lopen nog studies over en sommige studies geven aan dat bij vrouwen die vaak vroege miskramen hebben het misschien wel wat helpt ofzo ... en aangezien niemand echt zegt dat het kwaad kan, waarom niet... geeft me ook wat extra vertrouwen.
HCG Waarde was 147 gisteren zag ik in mijn dossier. Volgens de artsen in het ziekenhuis (en dr. Google ) is dit prima voor +- 4 weken, dus daar ga ik dan maar vanuit
Ooh ik dacht dat daar al wel wat bewijs voor was! Ik mocht tot 12 weken utro gebruiken terwijl nooit miskraam gehad of aanleiding om te denken dat die zou komen. Baad het niet schaadt het niet. Begreep dat bij 10-12 weken ergens het sowieso overgenomen wordt door je lichaam ofzo (weet niet meer precies hoe het zat)
Nog een keer prikken vonden ze niet nodig bij deze waarde, dus nu inderdaad wachten op echo. Die heb ik 26 augustus
Klopt. Dan neemt de placenta het over idd. Hier ook mogen gebruiken tot 12wk. Wel na zelf aandringen en ivm miskramen in het verleden. Ik ben er van overtuigd dat het bij mij wel geholpen heeft. Ik heb ook 3 keer bloed geprikt op progesteron in het verleden en dit was vrij laag. (De artsen vonden het nog oke maar ik niet )