Hi meiden, Toevallig kwam het onderwerp net ter spraken. Mijn man wil de deur niet dicht gooien voor baby no #5 terwijl hij echt niet nog een kindje wilde. Ik was er wel oke mee, bedoel 4 kids, huis is aardig vol en de agenda ook, maar wij genieten toch enorm van die wezentjes <3 Het voelt nu voor mij ergens heel stom dat wij zo'n definitief besluit hebben gemaakt ook omdat ik er lang over nagedacht had omdat ik het ook ''zo definitief'' vond. Het voel zo dubbel om mij te gaan inlezen over IVF. ergens voelt het als verraad naar alle andere die zoveel moeite moeten doen om hun handen&hart gevuld te krijgen, wellicht al enorme trajecten hebben doorstaan en misschien wel verliezen, ik heb er al gewoon VIER! neemt niet weg dat de wens misschien wel weer een beetje is gekomen....
Jouw man heeft zich laten helpen? Ik ben hier ook bang voor. Ondanks nu 4 kinderen. Dat de wens toch weer komt.
Herkenbaar Hier 3 Kids van 12,11 en 8 en zitten nu al een jaar in een ivf traject. Hier ben ik gesteriliseerd 8 jaar geleden na de geboorte van de jongste. Maar sinds 2 jaar een nieuwe relatie en de wens ontstond ook weer. Moet wel zeggen dat het echt wel een pittig traject is. En zeker geen garanties bied zie onderschrift mijn onderschrift na 7 terugplaatsingen is het hier helaas nog niet gelukt.
Had jij je eileiders weg laten halen of iets anders. Ja ik begrijp heel goed dat het gerantie tot de deur is en ik vind de gedachte om zo’n traject in te gaan terwijl we “bewust” een keuze hebben gemaakt, mega veel gekletst hebben er over en nu toch weer terug krabbelen. Ook naar de buitenwereld voelt het zo stom, niet dat zij uit eindelijk wat te maken hebben met ons leven en gezin…. Maar toch… Hahahah dat had een stuk “makkelijker” geweest waarschijnlijk. Terwijl ik er echt achter stond van he, 4 kids is toch wel echt genoeg “reuring” en herrie in de tent… soms denk je ik word gek, maar als je die bende van ellende ziet….. ik zou een bus vol willen… net als kerst…. Allemaal aan tafel het geklets…. Al werk ik het snot voor mijn ogen en denk ik elk jaar waar begin ik aan en ben ik 3 zenuwinzinkingen verder soms…. Het is het allemaal waard…
Gevonden, klinkt heel stom maar kunnen ze de clips niet weghalen en opnieuw aan elkaar maken. Ik ben compleet nieuw in dit. Ik kan mij voorstellen dat soms een herstel operatie heftig kan zijn en dat dit de best way wellicht is.
Kan wel maar kost 6000 euro en flink verhoogde kans op bbz. Daarnaast kan ik helaas niet tegen anticonceptie. Eerste 3 zijn door de pil, koperspiraal en implanon gekomen. Dat werkte dus helaas niet bij mij. Dus uiteindelijk na de bevalling zit ik weer.. en vonden de artsen dit de veiligste keuze.
Hier beetje gelijkwaardige situatie. Ik kijk naar mijn man en ben zwanger en we dachten echt er klaar mee te zijn dus ik dacht, lets go! Nooit meer zorgen over een surpise baby.... tot dat je wederhelft dit opeens roept. Vind het ergens lastig.... omdat ik dacht er idd klaar mee te zijn.
Weten jullie hoe te beginnen, ga je naar het ziekenhuis of verloskundige voor een kinderwens consult?
Ik zou contact opnemen met de huisarts voor een verwijzing, verloskundige kan hier volgens mij niets in betekenen omdat het medisch is.
Hi hi Inderdaad contact met huisarts is the way to go. Lang verhaal kort: Ik ben gesteriliseerd kort na geboorte van jongste waarbij ik zelf bijna gestorven ben door klaplong icm andere kant longontsteking. Heel uitzonderlijk en binnen 5 maanden gesteriliseerd vanwege doorbraakbloedingen. Terwijl ik (wat ik niemand gedeeld had) best wel traumatische periode doormaakte. Mijn geweldige nieuwe man z'n eerst vrouw overleden met 16 weken zwangerschap door dronken bestuurder. Met z'n vriendin daarna nooit gelukt en net voor icsi traject is het geklapt. 7 maanden geleden, na aandringen van mij ontdekt dat hij ernstige slaapapneu heeft. Nu via huisarts verwijzing gekregen (daarom huisarts) en starten we over 8 dagen met ivf of icsi lang protocol na alle screening. Super Spannend, maar in mijn hoofd mag dus niemand oordelen over hoe jullie het voelen of inkleden. Het is jullie leven en keuze! Leef en laat leven
Wat een bijzonder verhaal hebben jullie beide mee gemaakt! Ik had ook geen idee waar ik moest beginnen, de huisarts van mij is wel een bijzondere vrouw, wat het voor mij lastig maakt. We zitten nu nog wel in de praat fase samen. Ik heb geen idee hoe lang het kan duren van huisarts naar afspraak naar traject. Plus ik vind het persoonlijk nog lastig om los te laten wat jullie zeggen, dat het onze keuze is. Wij hebben ook goed contact met onze gyneacoloog (of naja zover dat goed contact is hahaha!) Zou ik ook door hem kunnen worden doorverwezen?