Bij de maasvlakte is helemaal geen zee zoals de zee bij het strand. Daar staat altijd een gigantische stroming.
Misschien een No Go: We zijn net terug van een heerlijke vakantie en nu zijn we nog een week vrij. Heerlijk maar ik word echt een beetje moe van mijn man. Die wil steeds van alles doen en ik heb er gewoon even geen zin in. Ik wil lekker in de tuin zitten met een goed boek, tussendoor even een wasje draaien, met de hond lopen, boodschappen maar heb zo geen zin in weer allerlei activiteiten. Laat me met rust. Vanmiddag gaan we even langs schoonouders en dan vind ik het weer mooi geweest. Jongste dochter is volgende week jarig en daar moet ik nog best wat voor regelen dus heb genoeg op de planning. Hij bedoelt het goed hoor maar heb net wel even vriendelijk verzocht om me met rust te laten en dat die anders zijn collega’s maar moet gaan lastigvallen
Oh zo fijn he! Niet meer om luiers te hoeven rennen naar de kruidvat haha En wat goed dat ze al kan fietsen zonder zijwieltjes! Wij zijn afgelopen weekend daarmee gaan oefenen en gaat ook al goed, alleen het op en afstappen is nog wat lastig.
jaaa heerlijk Wat knap! Dat is het begin D stapt gewoon af tijdens het fietsen ze remt niet eens. Opstappen gaat nog niet, dus ik help haar daar mee maar verder gaat het heel goed.
Mijn verjaardag komt eraan. En die wil ik om meerdere redenen niet vieren. Zijn er meer die een eigen verjaardag niet meer vieren en wat doe je met ouders en schoonouders die perse langs willen komen? Toch maar overheen zetten en iets plannen zodat ze kunnen komen?
Ik wil ook nooit mijn verjaardag vieren. Afgelopen jaren toch maar taartje gehaald, en lief gelachen bij de koffie. Maar na dit jaar heb ik ze gezegd. Luister, het is mijn dag, die mag ik vieren zoals ik wil. En ik wil dat graag zonder visite. Volgend jaar ben ik dus niet thuis, al ga ik in mijn eentje op pad. Ik ben er niet. (Zeggen dat je er niet bent werkt hier niet daar ze allemaal een sleutel hebben)
Ik ga altijd lekker een dagje weg met gezin of alleen (afhankelijk of het in vakantie, doordeweeks of in het weekend valt). Ze kunnen me lekker niet vinden dan
Lastig dus.. goed dat je het gezegd hebt en goed dat je die dag iets voor jezelf gaat doen. Ik probeer er al jaren niet te zijn of het draait zo dat het alleen maar vervelend wordt en er gewoon ouders aan de deur staan. Nu wilde ik misschien alleen even een kopje koffie doen alleen kreeg ik al een berichtje met daarin; tot je verjaardag!. Dan ben ik alweer klaar Niks geen vraag of ik nog iets doe maar er gewoon vanuit gaan dat ik er ben.. Mijn man is die dag vrij en ik wil graag samen iets leuks doen. Mijn man zegt dat ik zelf moet beslissen maar ik voel gewoon de druk van ouders..
Zo heb ik dat 1 keer gedaan stonden schoonouders met bloemen aan de deur.. zag ik via de camera en die hebben ze binnen gezet.. voelde me er een beetje lullig bij Heb jij dat niet?
Nee totaal niet. Ik laat weten dat ik er niet ben en als zij niet willen luisteren, hun probleem. Waarom zou ik me daar lullig over moeten voelen?
Zou het lullig vinden wanneer je het niet even zou zeggen als je weet dat ze willen komen, maar anders niet hoor. Je bent niet verplicht ofzo. Ik vier nooit mijn verjaardag, vind het vreselijk. Alleen mijn ouders komen altijd even een gebakje eten, maar die zie ik sowieso wel 3x per week, dus is geen visite in mijn ogen. Afgelopen jaar werd ik 40, lekker weekendje weggegaan met ons gezin.
Ik vier mijn verjaardag ook meer voor anderen dan voor mezelf. Ik hou er niet van, het hele huis vol met visite... hoop stress vooraf omdat ik wil dat alles er spik en span uitziet. Dan wil ik zelf de taarten bakken en op de dag zelf continu bezig met bedienen en amper de tijd om met iemand te kletsen. En achteraf het huis op z'n kop en kun je alles weer opruimen/ schoonmaken
Maar waarom is het zo erg als je (schoon) ouders langskomen die dag? Heb je een slechte band? Ik zie het probleem eigenlijk niet zo. Ze mogen dus wel op.andere momenten langskomen, hebben zelfs een sleutel van je huis, maar op je geboortedag niet. Ach ja, je hoeft het niet uit te leggen aan mij hoor. Dat is gewoon van jou en heb ik niks mee te maken, maar ik zie het probleem gewoon niet zo.
Als ik op een doordeweekse dag jarig ben wanneer ik vrij ben, dan app ik in de familie app dat iedereen welkom is voor koffie met gebak (wetende dat de helft toch niet kan ivm werk). Meestal komen dan enkel mijn ouders en schoonmoeder. Dat vind ik ook niet zo erg. Of ik zeg gewoon dat ik het niet vier ivm verjaardag dochter kort daarvoor en we elkaar dan ook al gezien hebben. Ik verwacht ook helemaal geen cadeaus. En ja ik vind het gezellig voor iedereen op verjaardag om samen te zijn, maar zelf geniet ik er gewoon niet zo van. Zit dan heel erg in m'n hoofd of alles wel goed geregeld is, of iedereen genoeg te eten/ drinken heeft, of ik iets vergeten ben en ik kan sowieso niet tegen drukte in een kleine ruimte.
Ik vier al jaren mijn verjaardag niet meer. Mijn ouders komen dan wel vaak gewoon op bezoek en ik haal dan wel iets lekkers voor bij de koffie. En dat werkt voor ons prima.
Goede vraag, waarom voel ik zo’n weerstand. Dat is lastig uit te leggen en heeft meerdere redenen. Op andere momenten mogen ze zeker langskomen maar doen ze nooit. Er is weinig interesse voor mij/ons en we ondernemen nooit iets samen of het moet van onze kant komen. We gaan door een hele pittige periode maar er is geen hulp, erkenning of begrip terwijl wij genoeg aangeven dat we het pittig hebben. Dat laatste verklaart waarom ik er nu geen energie voor heb en alle energie wil steken in mijn gezin. Mijn man is vrij en we gaan samen een dagje weg. Ik zou het voor nu heel fijn vinden als iemand vraagt aan mij wat ik wil inplaats van een eigen zin door te drukken want dat gevoel krijg ik nu En uiteindelijk zet ik me er overheen en bel ik mijn ouders of ze in de middag een kopje koffie komen doen en vraag ik schoonmoeder welke tijd ze in gedachten had. En dan heb ik me vast druk gemaakt om niks. Maar het voelt nu gewoon even niet fijn.
Dat laatste herken ik idd ook. Het voelt alsof ik altijd vanaf de zij lijn toekijk en de dagen daarna ben ik helemaal afgedraaid. Voor de kids heb ik dat over en blijven we doen maar voor mijzelf.. pff echt geen zin in.
Ik nodig niemand uit. Als mijn ouders vragen of ze even mogen langskomen, dan mag dat (als we thuis zijn) maar dan is het een tas koffie en taartje en klaar. Ik maak er niets groot van. Ohja ik blijf dus helemaal niet thuis omdat mijn ouders persé willen komen op mijn geboortedag hoor.