Triptofem en Gonal-F, maar die eerste spuit ik al 4,5 week en nu begint het pas blauw te worden. Die spanning kan ik me maar al te goed voorstellen!
Misschien is het gewoon al super goed dat je de spanning opmerkt bij jezelf; dat is de eerste stap naar ermee dealen. Ieder doet dit moeilijke proces natuurlijk helemaal op haar eigen manier, en gelukkig hebben we hier veel steun aan elkaar! Zelf geloof ik niet zo in de strategie van rekening houden met het slechtste dat kan gebeuren, of me alvast voorbereiden op de doemscenario's. Een voorsprong nemen op verdriet maakt het niet minder op het moment dat het zich echt aandient. Ik probeer maar te bedenken wat het beste is dat kan gebeuren, vertrouwen te houden en het beeld van ons uitgebreide gezin voor me te zien. Noem het naief, noem het manifesteren of struisvogelen voor mij werkt dit echt het beste. Leven met wat je nu weet, en eventuele nieuwe scenario's op dat moment weer in de ogen kijken.
Ah ik ben gisteravond mijn medicijnen vergeten (ik slik antidepressiva) dit verklaard iig 75% van mijn 'klachten' Klein beetje opgelucht wel want ik begreep dit hele heftige reageren niet zo.. Moet even heel hard om mezelf lachen nu hoor. Overigens is er zeker wel spanning hoor, maar dat mag ook.
Gaat dat zo snel? Hebben ze korte halfwaardetijd? En natuurlijk is het logisch dat er ook was spanning is. We hebben Henk ook wel veel druk opgelegd
Yes al zou het wel langwerkend moeten zijn én lage dosis. Ik slik Venlafaxine en ik merk altijd vrij snel dat ik hem vergeten ben. Althans... ik voel eerst vanalles een leg geen link, want tja iedereen heeft wel eens zo'n dag dat je iedereen wil schoppen en gaat huilen als je een glas laat vallen toch (toch? ) tót ik heel specifieke duizelingen krijg, dan valt het kwartje. Meestal is dat einde middag/tegen de avond. Ik neem hem altijd bij het avond tandenpoetsen.
Gisteravond m'n LHpiek gevonden, dus... maandag terugplaatsing denk ik? Ik vind het toch echt weer spannender worden nu, exciting!!
Valt eigenlijk wel mee? Ik hanteer dezelfde strategie van 'doemdenken en dan kan het alleen maar meevallen' . Het voelt al als een overwinning dat ik geen bloedverlies meer heb gehad, ook niet op de terugvlucht, en wat er morgen te zien is, tja. Niks wat ik nu doe gaat dat veranderen. Ik denk zelfs dat ik ergens een beetje opgelucht ben dat het er sowieso geen drie zullen zijn. Een tweeling is al heftig, maar we willen 2 kinderen dus dat valt nog te overzien. Maar 3? Ik weet oprecht niet wat ik dan met de zwangerschap gedaan had En als het er eentje is - of geen blijkt te zijn - dan is het me in ieder geval wel duidelijk dat OI voor mij niet meer de juiste optie is. Dus wat het ook is, ik leer er sowieso iets van.
Jeutje, dat is wel heel snel zeg. Ik slik sertraline en ben m op vakantie 6 dagen vergeten. Toen voelde ik het pas. Inderdaad ook die typische duizeligheid. Dacht dat ik ik-weet-niet-wat had joh
Jee, wat een dappere instelling is dat zeg! Bewonderenswaardig. Ik hoop heel hard voor je op het voor jou meest gunstige scenario, wat dat ook mag zijn. Ik denk eentje? Al is het “gaan” van die andere 2 dan ook wel een verlies dat er mag zijn he!
Ik ben gesneuveld. Met m’n stoere praatjes … Had toch wel echt veel krampen, dus was gisteren thuis gebleven van werk. Door die stilstand kwam het los: ben al 2 dagen bijna alleen maar aan het huilen
Ach lieverd Het is toch ook vreselijk Even was je droom iets dichterbij en dan toch weer door tussen je vingers door geglipt.. Veel sterkte lieverd. Ondanks dat je al bezig bent met het denken aan stoppen, het verwerken dat je misschien een gezinnetje blijft met 3.. die wens is er alsnog hartstikke erg en dan doet dit gewoon pijn Ik wens je met alles in me dat t toch nog gaat lukken maar voor nu, laat t verdriet er zijn, zorg goed voor jezelf, en laat je steunen voor mensen om je heen die het (een beetje) begrijpen. <3
@Sterre83 ik voel helemaal met je mee! Zeker spannend dit zeg @pingpongpcos Stoere meid! Heel fijn inderdaad dat je geen bloedverlies hebt gehad. Echt hoor, volgens mij is er sowieso eentje in je buik die het gewoon supergoed doet. Ja ik begrijp het, gezien je situatie en de heftigheid van 3 babys tegelijk (omg ik zou niet weten hoe je dat moet doen) dat een of twee dan toch ondanks het verdriet een beter scenario is. Ik hoop dat je hier morgen goed nieuws komt brengen meid <3
Ja, dat is het inderdaad. Het was toch weer dichterbij, ik was toch weer aan het fantaseren, plannen in mijn hoofd. Al de 8e keer in mn leven en het is pas 1 keer ook uitgekomen. Het stapelt natuurlijk ook op, op een bepaalde manier. Ach ja, ik laat het er inderdaad maar zijn zoals het er is, dan wijst mn hart wel de weg.
Dat laatste geloof ik zeker Ach ja dat stapelt zich ook op Het verleden is niet afgesloten en weg, dat komt nu weer even extra naar boven. 8 keer! Dat is gewoon enorm heftig. Je kan inderdaad er niet aan ontkomen dat je toch gaat dromen, gaat fantaseren over wat als het lukt .. stel je voor dat t nu wel weer goed gaat, zou ik volgend jaar dan echt een baby hebben? Natuurlijk gaan je gedachten die kant op. Voor hetzelfde geld wás het ook goed gegaan.
Hoezeer je ook niet al te veel hoopt of wil hopen, dat gaat toch vanzelf na zo’n positieve test. Dan lig je in de stilte in bed en denk je toch even aan wie dan welke slaapkamer zal krijgen (wij hebben maar 2 slaapkamers op 1e verdieping) enzo … Dat heb jij vast ook gedaan, toch? (Niet specifiek over die slaapkamers waarschijnlijk ) Zat al aan te hikken tegen het doorgeven aan ziekenhuis, net maar even gedaan (ben ik er vanaf), noemt de assistente het “vals alarm” … Helpt ook lekker