Ik las toevallig je topic inderdaad. Bij mij is het uiteindelijk helemaal goed gekomen maar het heeft wel eventjes geduurd. Eigenlijk zijn er nu sinds een maand pas echt in "rustig vaarwater". Naar ik begrijp hebben katten gewoon heel veel tijd nodig en dan is 4 weken misschien nog te kort. Ik vraag me af van welk geslacht de katten zijn? Ik weet bijvoorbeeld dat mannetjes toleranter zijn naar andere mannetjes maar vrouwtjes hebben toch vaak meer moeite met een nieuwe soortgenoot (mijn lieve dame is bijvoorbeeld nog steeds niet enorm fan maar tolereert het kitten intussen wel). En als het kitten een mannetje is: wellicht is snel laten castreren nog een optie, dat mag tegenwoordig al best vroeg. Maar ik zal het vooral even de tijd geven. En je kunt zo nu en dan het kitten even apart zetten en de oudere kat even lekker de volle aandacht geven, dat doe ik hier soms ook nog wel.
Wij hebben dit ook gehad alleen het is helaas niet goed afgelopen. We hadden een kat van 2 jaar en daar een kitten bijgenomen. Ook alle adviezen qua introduceren netjes aangehouden maar onze oude kat werd heel gestresst en ging blazen en uithalen naar de kitten, maar ook naar de kinderen als die in de buurt kwamen (terwijl ze dit normaal nooit doet). We hebben van alles geprobeerd, zelfs een kattendeskundige, maar niks hielp. Na 3 maanden hebben we de kitten bij mijn zwager geplaatst om te kijken wat dat zou doen, binnen één dag was onze kat weer de oude en sliep ze weer bij de kinderen. Gelukkig mocht de kitten daar blijven en zien we haar daardoor ook nog regelmatig, helaas werkt het soms dus echt niet.
Het zijn 2 vrouwtjes. Dus ik weet niet of het dan nog uit gaat maken als we het kitten gaan steriliseren (gaan we sowieso doen natuurlijk). Ja ik probeer ook echt de aandacht te verdelen en zo veel mogelijk met de oude kat te knuffelen. Maar dat is soms moeilijk als die geen behoefte heeft aan knuffelen en spelen. Fijn om te lezen dat het bij jou uiteindelijk is goedgekomen. Spelen ze ook echt samen?
Twee dames schijnt soms wel iets lastiger te zijn heb ik begrepen... En dan is castreren dus ook geen optie Het mannetje en het kitten spelen best wel veel samen maar daarom besloot ik het kitten er ook bij te nemen. Hij had echt teveel energie en ging daardoor steeds achter zijn zusje aan, die daar dus totaal niet op zit te wachten. In dat opzicht is mijn plan dus gelukt. Verschil is hier wel dat het allemaal binnen katten zijn, dus ze moeten het hier toch een soort van met elkaar doen. Nog een klein idee: ik zag bij mijn dierenarts laatst dat je altijd naar hun gedragsdeskundige mag vragen. Biedt jouw huisarts misschien niet ook zoiets aan?
Hier was het echt vechten de eerste twee maanden. Langzaam maar zeker ging het steeds wat beter. Wat hier vooral goed werkte, was als ze samen in de tuin zaten. Dan kregen ze er steeds meer lol in om achter elkaar aan te rennen en naar elkaar te loeren vanachter een plant ofzo. Nu zijn we bijna 6 jaar verder en bijna dagelijks spelen ze samen een kwartiertje buiten enzo. De eerste kat mag ook de tuin uit, de tweede niet. Maar de eerste kiest er in de meeste gevallen ervoor om in de tuin te blijven en met de tweede te spelen. Dat gebeurde trouwens al na een maand of twee à drie toen het nog een kleintje was. Ze slapen regelmatig bij elkaar in bed enz. Als ze niet naar buiten gaan voor hun speelkwartiertje wordt het vaak na een aantal dagen weer vechten. Wij hadden de eerste tijd ook zo'n Feliway. Ik hoop dat ze nog lang samen zijn, want ze vinden elkaar echt leuk. Dat had ik in het begin ook niet gedacht hoor, toen de ene kat vooral naar hem blies en hem steeds aanviel. Het kan dus goedkomen.
Bedankt voor je verhaal! Ik lees vooral verhalen over binnenkatten en ik was heel benieuwd of het naar buiten gaan er iets aan kon veranderen. Fijn dat er nog hoop is dan. We gaan het sowieso aankijken tot wanneer ze gesteriliseerd is en naar buiten mag. En ik ga de Feliway dan sowieso halen