Ik merk dat ik er erg mee zit, dus ik wil dit even van me afschrijven, even wat andere meningen vragen aan jullie. Ik ben dit weekend met een vriendin een nachtje weggeweest, ongeveer 2,5 uur van onze woonplaats. Zij zou rijden, zo gezegd, zo gedaan. Het was de eerste keer dat ik met haar mee ben gereden (en zeker ook de laatste keer). Ze reed steeds heel erg kort op de voorganger en hield echt erg weinig afstand. Echt bumperkleven (voor de zekerheid nog even de 2 seconden regel geteld, dus enentwintig enentwintig, ik kwam vaak amper bij eenen). Daarnaast reden we met google maps en had ze regelmatig haar telefoon in der hand om te centreren of om te kijken waar we af moesten slaan. Meerdere keren gezegd dat zij maar gewoon der ogen op de weg moest houden en der handen aan het stuur en dat ik de weg wel in de gaten zou houden. Uiteindelijk toch veilig en wel op locatie aangekomen en de rest van de dag was echt fantastisch. Ik zat er wel heel erg mee in mijn maag dat ik weer met der terug moest rijden. We hadden in een hotel geslapen en vanochtend terug gereden. Ik had wel gekeken of ik evt met het openbaar vervoer naar huis kon, maar dat was heel moeilijk, zou ruim 6 uur duren en hoe ging ik dat uitleggen. Toen we dus weer onderweg waren vriendin aangesproken. "Ik weet dat iedereen zijn eigen rijstijl heeft maar ik vind het echt eng. Kun je wat rustigere doen en afstand houden ajb". Toen zei zij, nou ik heb nog nooit een ongeluk gehad, ik rij mijn kinderen overal naartoe en ik weet wat ik doe. Ik vertelde, ik heb wel al eens een ongeluk gehad en ik weet hoe snel een situatie kan veranderen. Zegt ze "jij hebt een Trauma van het ongeluk en je moet eraan werken mensen te vertrouwen en dit is goed om je trauma te genezen". Ik heb echt 2 uur in angst gezeten en uiteindelijk gelukkig toch weer veilig thuis aangekomen. En nu, ik merk dat ik er echt mee zit. Ik heb echt het gevoel dat ze me in gevaar heeft gebracht en me niet heeft gerespecteerd. Aan de andere kant ben ik nog wel meer teleurgesteld in mezelf. Ik had gewoon moeten zeggen, "zo rijd ik niet mee, laat me er maar uit". Ik merk dat het me niet lekker zit, voel me nog steeds zenuwachtig en hoewel ik veilig thuis ben kan ik het moeilijk loslaten. Ik ben blij dat ik dit neer heb geschreven en hoop op wat feedback en meningen van jullie.
Wat onwijs rot!! Dikke virtuele knuffel voor jou, want ongeacht de “waarheid” dit is gewoon klote voor jou! Dat gezegd hebbende. Ik hou ook zeker niet van zo’n aso rijstijl en snap dat je je daar niet prettig bij voelt! Leermoment voor jou, nooit meer bij haar in de auto stappen. En ik hoop oprecht dat haar ogen geopend worden als zij zo ook met haar kids in de auto rijdt… Wel denk ik dat jouw heftige reactie en het feit dat je er nu nog mee zit wel voortkomt uit (onverwerkt) trauma door het eerdere ongeluk wat je aangeeft gehad te hebben. Het lijkt mij daarom wel een goed idee om daarmee aan de slag te gaan. Ik zelf heb EMDR ondergaan (wel eens waar voor iets anders) en dat heeft echt goed geholpen!
Je hebt het goed gedaan! Je hebt haar rustig verteld waar je je niet prettig bij voelt. En terecht, te kort afstand houden en continu op je telefoon kijken is echt een heel gevaarlijke combinatie. Verder kun je haar niet veranderen, helaas. En, wat een gevoelloze reactie van haar, ze had minstens voor de rit haar rijstijl kunnen aanpassen. Ze hoeft het niet met je eens te zijn, maar jij was toch een soort van te gast in haar auto en je verzoek om zich aan de verkeersregels te houden was beslist een heel redelijk verzoek.
Ja, dat laatste heb je ook wel gelijk in en daar wil ik ook wel aan werken. Daarom heb ik het ook even nageteld, ik dacht misschien is het gewoon mijn angst die ik projecteer. Maar het was echt never nooit geen 2 seconden. En op je telefoon kijken aan 120 km/ uur vind ik ook echt gevaarlijk. Daarnaast heb je wel gelijk dat dit mijn angstgevoel wel extreem heeft getriggerd en dat ik daarom misschien net wel wat heftiger reageer.
Dit is een feit dat dat niet veilig is. En dit Is vaak ook een gevoelsding. Waarin het ook best mogelijk is dat en zij kleeft en jij een trauma hebt. En dit getuigt van weinig inlevingsvermogen. Kleine moeite om te zeggen "sorry, zo rij ik altijd en nog nooit een ongeluk gehad maar ik zal proberen meer afstand te houden". Dan erkent ze jouw gevoel en als ze dan toch weer te dichtbij komt ervaar je het mogelijk al anders
Goed dat je haar hebt aangesproken. En heel jammer dat ze zo heeft gereageerd, zo had op z’n minst iets meer afstand kunnen nemen. Tenminste dat zou ik dan wel gedaan hebben. En dat ze de telefoon in houden heeft, valt natuurlijk niet goed te praten. En vooral niet als jij ernaast zit en dus Google Maps in de gaten had kunnen houden voor de route.
Hier een misschien wat minder populaire mening, maar ik vind dat je je wel enigszins aanstelt eigenlijk. Prima dat je niet lekker in de auto hebt gezeten tijdens de betreffende rit, maar ze heeft je wél 2,5 uur heen en weer vervoerd en je bent veilig aangekomen, dus dan waarom zou je blijven hangen in dit soort negatieve 'wat als' emoties? En wat verwacht je verder van die vriendin? Levenslang door het stof moeten kruipen? Trek lering uit de ervaring en rijd in het vervolg zelf, óf verbreek het contact met de vriendin als dat jou een beter gevoel geeft, maar ik zou zeker niet blijven hangen in dit soort negativiteit. (En ja, ik heb ervaring met verkeersongelukken, en ook met als bijrijder naast 'gevaarlijke automobilisten' te hebben gezeten)...
Ja ik ben het wel met je eens. Ben ook niet zo populair hier volgens sommigen Een trauma van een ongeluk kan vreselijk zijn, zeker als er mensen daarna voor hun leven getekend zijn. Dat schuif ik niet opzij. Echter, wat voor jou als kleven beleefd wordt, hoeft voor de rijder niet te zijn. Hij of zij kent de auto goed genoeg en weet wanneer het remmen moet beginnen. Vertrouwen in het verkeer als je ernaast zit is heel belangrijk dus óf nu zelf gaan rijden, óf niet klagen. Klinkt weer hard , I know, maar zo sta ik er net als mijn Franse medeforummer in
Dank je voor je (misschien) minder populaire mening, mag natuurlijk ook gewoon. Ik wou dat ik het zo makkelijk kon relativeren. Ik wil wel even zeggen, dat er niemand door het stof hoeft te kruipen. Ik heb haar bedankt voor rit, ik heb op geen enkel moment gezegd dat ze ze een slechte chauffeur is (misschien ben ik wel de slechte chauffeur, ten slotte heb ik een ongeluk gehad en zij niet) maar alleen dat ik me niet veilig voelde. En inderdaad, vanaf nu rijd ik gewoon zelf.
Ja toen ik het typte twijfelde ik al. Ik ben hier niet meer zo vaak maar had in m’n achterhoofd dat je weer naar de UK was gegaan.
Goed dat je haar aangesproken hebt. Die telefoon moet gewoon weg en wat meer afstand is ook niet verkeerd. Als je de mogelijkheid hebt volgende keer zelf rijden? Ik heb zelf best wel een bak onder mn kont, rij veel en daardoor best assertief. Als ik bij mijn vriendin in de auto zit die een klein autootje heeft, hou ik mezelf toch altijd maar even vast. Er zit toch echt wel verschil in of je zelf rijd of meerijdt.
Dit is wel herkenbaar. Als man rijd: ik - zou je niet wat meer afstand nemen. Als ik rij: waarom zit je er zo dicht op. Ondertussen denken we beiden: wat zeur je. Er is nog zeeen van ruimte. De afstand op je voorganger is gevoelsmatig en voelt voor iedereen anders. Telefoon in je hand is een no go. Maar dat betekend niet dat je geen rekening kunt houden met elkaar. Als je mijn vriendin was geweest had ik er zeker rekening mee gehouden. Ondanks dat ik je waarschijnlijk in gedachte vond zeuren.
Afstand op voorganger gevoelsmatig? Volgens mij hebben we allemaal geleerd wat de afstand moet zijn, tijdens de rijlessen. Dat iemand "veilig" aankomt wil niet zeggen dat diegene een veilige rijstijl heeft. Telefoon in de hand is gewoon verboden tijdens het rijden omdat het levensgevaarlijk is. Ts, je hebt gezegd wat je dwars zat en haar reactie zegt genoeg over haar. Zelfreflectie is niet haar sterkste kant zo te lezen. Volgens mij heb je geen trauma want anders zou je niet eens meer zijn ingestapt. En je hebt gelijk, binnen 1 seconde kan een situatie op de weg veranderen. Je stapt niet meer bij haar in de auto, klaar. Zie het als een les voor jezelf. Mocht je ooit weer in zo'n situatie komen dan reageer je weer anders.
Laat het los. Je hebt gedaan wat je goed leek op dat moment en dat was haar aanspreken. Zij reageert er op en past haar rijstijl niet aan. Dan weet je nu dus dat je niet meer bij haar in de auto stapt. Dan kan dit ook niet meer tussen jullie in komen te staan. Want verder is het wel een fijne en goede vriendin als ik het zo lees. Ik zou hiervoor niet anders met haar omgaan of de vriendschap verbreken.
Ik heb ook een vriendin die gewoon zit te appen, rijd te hard, rechts inhaalt etc. Die zegt ook dat ik daar last van heb, omdat ik ooit een vrachtwagen in mijn nek heb gehad. Ook altijd met de mededeling "ik heb nog nooit een ongeluk gehad". Maar in mijn hoofd komt dat niet door haar rijstijl, maar omdat andere mensen haar fouten opvangen. Eerlijk? Het zal vast meespelen. Sinds het ongeluk let ik er meer op, maar ook daarvoor ik voelde ik me al niet veilig. Toen ik een jaar of 8 was, reden mijn vader en ik mee met iemand anders naar een sport wedstrijd. Mijn vader heeft toen gevraagd of de man in kwestie wou stoppen bij een benzinestation, daar zijn we uitgestapt. Dat heeft mij geleerd dat als het niet veilig voelt, je jezelf altijd uit de situatie mag halen. Tegenwoordig stap ik gewoon niet meer bij andere mensen in de auto, als ik hun rijstijl niet ken. Wel eventueel voor korte stukjes, maar lange stukken rij ik zelf (of de mensen waar ik vertrouwen in heb). Zeker naar feestjes, werkuitjes etc, want dan hoef ik ook niet te wachten tot andere mensen weg willen. Of eerder weg te gaan, omdat mijn carpoolers het zat zijn.
Wat respectloos van je vriendin dat ze haar rijgedrag niet wilde aanpassen. En goed dat je er wat van gezegd hebt! Jammer dat sommige mensen zo weinig zelfinzicht hebben in het verkeer. Ik herken je verhaal wel erg. Ik reed vorige maand met een collega mee bij een teamuitje. Hij reed precies zo. Geen afstand houden, continu met de navigatie en radio bezig, nummers uitzoeken op Spotify etc. Ik voelde me heel ongemakkelijk en onveilig in de auto. En ik heb dus géén trauma van een eerder ongeluk, de rijstijl was gewoon niet ok. Ik rij echt nooit meer met hem mee.
Wat vervelend zeg. Ik heb het ook weleens bij mensen waarbij ik in de auto zit en ik heb het zelfs ook weleens met mijn eigen man. Ik stoor me er enorm aan. Hij zit vaak op zijn telefoon te kijken voor navigatie of hij vindt het nodig om naar iets te kijken wat zijn aandacht vangt op een zeker moment. Ik zeg dan echt weleens van kijk nou eens gewoon eens voor je. Hij zit dagelijks op de weg maar juist daardoor denk ik dat mensen overmoedig en onvoorzichtig worden. Poosje terug zat ik ook eens bij een moeder van school in de auto en die reed heel onzeker. Bij een kruispunt twijfelen om wel of niet af te slaan bij een naderende auto en dan op het laatste moment bedenken om het toch niet te doen waardoor dan de neus van de auto veel te ver op de weg komt te staan waardoor een ander moet uitwijken. Dit was ook niet eenmalig maar meerdere kleine dingetjes, niet heel gevaarlijk maar wel onzeker. Vorige week zat ik bij een ouder van de handbal in de auto en die reed juist heerlijk, wel goed doorrijden maar wel veilig en netjes, ik zat er heerlijk ontspannen naast. Ik vind op een telefoon zitten met autorijden echt een no go, in een kwestie van een seconde kunnen er de meest vreselijke ongelukken gebeuren. Je pikt ze er op de snelweg ook zo uit wanneer ze op hun tel zitten. Ik zou in het vervolg gewoon zelf rijden dan het je ook die stress er niet van , want eerlijk waar, sommige mensen kunnen gewoon echt niet autorijden en brengen daarmee anderen in gevaar.
Dat is echt heel vervelend, ik zou er ook helemaal ongemakkelijk van worden. Ik vraag me dan ook echt af, is dat ook gewoon niet iets van stoer doenerij, van zie mij eens lekker gassen en lekker mijn ding doen, overal schijt aan. Echt zo'n afknapper vind ik het.
Recht inhalen kan echt niet. Poos terug wilde een of andere malloot het ook bij mij doen. Ik reed in het midden en wilde net opzij gaan naar rechts en op het laatste moment zag ik hem naast me, anders was ik er vol ingereden. Ik was notabene al naar rechts aan het sturen. Moet er niet aan denken aan wat er had kunnen gebeuren. Idioten zijn het.