Hallo, Voor mij gek om hier een account aan te maken, aangezien ik nooit zwanger zal raken, maar ik verwacht hier een goede mening te kunnen krijgen van mensen met kinderen (en wellicht ook van dames die ongewenst kinderloos zijn). De situatie is als volgt: Wij hebben na jaren proberen helaas moeten concluderen dat wij nooit ouders zullen worden. Dit gaf en geeft nog steeds een hoop verdriet. Temeer omdat onze broers/zussen wél allemaal kinderen hebben gekregen. Iets wat zij ze natuurlijk enorm gunnen, en we genieten van onze neefjes en nichtjes, maar toch is het ook elke keer weer confronterend. Als er een baby wordt geboren, als ze naar school gaan, met Sinterklaas, verjaardagen…noem maar op. Ook onze ouders zijn hierdoor veranderd. Wat logisch is, want ze zijn grootouders geworden. Al het samenkomen draait om de kleinkinderen, of het nou een uitje is of een verjaardag: de kleinkinderen staan centraal. We merken dat de gezinnen van onze broers/zussen meer aandacht krijgen, maar ook als ‘beter’ worden gezien. We horen vaak ‘’jullie zijn maar met zijn tweeën’’ of ‘’jullie kunnen je wel schikken toch’’. En als we samen op bezoek zijn gaat het óók over de kleinkinderen. Ergens voelt het heel verkeerd om het hier moeilijk mee te hebben, het zijn immers trotse opa’s en oma’s en we gunnen ze het van harte een goede band met hun kleinkinderen te hebben. We zijn zelf ook gek op ze en ondernemen regelmatig wat met ze. Maar toch…het steekt af en toe. Nu willen wij heel graag trouwen en het allerliefst zouden we dit zonder kinderen erbij willen. Gewoon om eens één dag er niet mee geconfronteerd te worden, om echt van die dag te kunnen genieten. Nu zijn we alleen best bang hoe dit gaat vallen bij de familie, en we twijfelen erover om het niet door te zetten. Mijn zus liet namelijk al eens vallen dat ze het echt niet okee zou vinden, toen ik vertelde dat áls we ongewenst kinderloos zouden trouwen ik dat liever zonder kinderen zou willen. Onze ouders kiezen heel waarschijnlijk de ‘kant’ van onze broers/zussen. Zijn wij dan zo egoïstisch dat we het op die dag eens om ons willen laten draaien? Of is het het gedoe in de familie niet waard en zouden we bijvoorbeeld kunnen kijken naar een mogelijkheid voor oppas tijdens de ceremonie. Ik ben heel benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken. Bedankt alvast!
Jullie dag! Helemaal niet egoïstisch en zeker doen. Mss helpt het als je het anders brengt. Voor de gasten zelf is het namelijk ook erg fijn om een dag te feesten zonder kinderen. Mss kun je vanuit die hoek je voorstel doen. Niet uitleggen dat het om je pijn gaat, of omdat je zelf in de schijnwerpers wilt staan (lijkt me heel logisch).
En evt maak je voor de kinderen van je gasten een leuke goodybag als dank dat je hun ouders een dagje mag lenen. Kleine speelgoed dingen erin, knutsels of knuffeltje.
Nee, ik vind het absoluut niet egoïstisch. En ik vind ook dat je helemaal niet hoeft uit te leggen dat het confronterend is. Het is jullie dag en jullie keuze.
Vervelend dat jullie je zo voelen. Jullie dag jullie bepalen. Hou er alleen rekening mee dat mensen af zullen zeggen. Dat snap ik aan hun kant ook. Als daar dan ook begrip voor is.
Als wij ergens daggasten zijn, vind ik het soms wel een beetje vervelend wanneer kinderen niet welkom zijn. Voelt soms als afwijzing ofzo, weet niet hoe ik het moet omschrijven. Ik voel gewoon heel sterk dat ze erbij horen, en dan praat ik dus vooral over bruiloften heel dicht bij. Voor onze kinderen was de bruiloft van mijn broer echt een heel geweldige ervaring. Maarrrrr in jullie geval vind ik het echt anders. Ik snap je verhaal zoals je het verwoord, vind dat niet egoïstisch. Maar aan de andere kant..Ik ken je natuurlijk helemaal niet, maar als je zo gek met ze bent, is het dan niet ook enorm gezellig om ze er wel bij te hebben? Ik weet niet om hoeveel kinderen het gaat. Maar als alle broers en zussen kinderen hebben, zijn er ook behoorlijk wat gasten die iets of iemand missen. Ik zou het gewoon overleggen hoe mensen er in staan. Een volwassenenfeest heeft ook weer voordelen en kan soms ook erg prettig zijn. En als je je gevoelens centraal laat staan en benadrukt dat je alleen meningen aan het verzamelen bent, kun je toch prima met elkaar praten. Toestemming vragen is uiteraard niet nodig, uiteindelijk is het jullie beslissing. Maar ik zou het zelf wel graag bespreken.
Ik denk dat echt heel verschillend is. Ik zelf zou het niet tof vinden, want dat zou ook betekenen dat ik voor een hele dag oppas moet regelen. Niet fijn en handig dus, dus ik zou dan wellicht ook niet heel de dag gaan. Maarja, jullie dag, dus doe wat jullie willen. Alleen zou ik er dan wel vanuit gaan dat niet elke broer/zus aanwezig kan zijn, of wellicht een gedeelte.
Het is jullie dag en jullie keuze, maarrrr je kan wel verwachten denk ik dat mensen er moeite mee zullen hebben. Als je weinig oppas opties hebt behalve opa en oma , maar die kunnen natuurlijk ook niet… hoe vindt je als daggast iemand die de hele dag op je kinderen gaat passen? Voor ons had dat misschien betekend dat maar 1 van ons zou komen bijvoorbeeld. Is dat het je waard? Wij hebben ook een kinderloos stel in de familie en toen onze kinderen klein waren is er om vergelijkbare redenen wel meer afstand geweest. Maar nu onze kinderen tieners zijn is het contact juist beter, zijn ze die leuke hippe oom en tante bij wie ze graag langs gaan en is alle emotie er een beetje af. Dus misschien verandert de dynamiek nog.
Ik begrijp je insteek heel goed en vind dat je het ook netjes verwoord. Als ik dan naar mezelf kijk: mijn dochters horen bij me, ze gedragen zich netjes en zouden het heel leuk vinden om bij een bruilof te zijn, al helemaal van een tante. Misschien telt leeftijd ook nog mee. Ik zou het niet waarderen als ze niet mochten komen. Ja je mag zelf kiezen maar de gasten mogen óók zelf kiezen of ze dan wel of niet komen.
Ik ben een keer op de bruiloft geweest waar kinderen niet welkom waren. Zelf vond ik dat geen probleem, maar ik weet dat er flinke ruzie is geweest in die familie tussen bruidspaar en broer/zussen omdat hun kinderen niet mochten komen. Ik snap je gevoel wel, maar je moet je afvragen of het dat waard is. Misschien kun je ook een gedeelte kinderloos doen. Bijvoorbeeld de dag starten met de hele familie inclusief kinderen voor een lunch oid en gelijk foto's maken. En de rest van de dag, dus ceremonie, diner en feest is zonder kinderen. Met de insteek dat de ouders dan ook hun handen vrij hebben om lekker te feesten.
+ de nacht of je en/of man moet eerder naar huis omdat de oppas niet tot bijv. 3 uur snachts wil blijven
Als zus zou ik het zeker niet tof vinden als mijn kinderen niet mee zouden mogen komen. Jullie zijn toch oom en tante en zij onderdeel van de familie. Ik vind het niet egoïstisch, maar wel raar als je ze niet uitnodigd. Zeker omdat jullie gek met ze zijn. Ik zou dan als ouder inderdaad het gevoel hebben dat je de kinderen afwijst, ze irritant vind ofzo. Het hangt er ook wel vanaf hoe oud ze zijn, maar je kunt ze tot een bepaalde tijd uitnodigen, zodat het feest in de avond zonder kinderen is. Verder zou ik met je ouders bespreken dat jullie jezelf 'minder' voelen door de opmerkingen die ze maken. Jullie zijn inderdaad met zn tweeën en het is makkelijker je aan te passen. Dat je er zoveel moeite mee hebt, is volgens mij, doordat jullie nog midden in het rouwproces zitten. Dat is begrijpelijk.
Hier getrouwd toen we geen kinderen hadden en wij wilden ook geen kinderen op onze bruiloft. Toen wisten wij nog niet dat we jaren ongewenst kinderloos zouden zijn. Onze keuze was dus puur gebaseerd op onze wensen voor de ceremonie en het avondvullend diner. Wij hebben onze bruiloft 6 maanden van te voren aangekondigd via een save the date en waren een van de weinige stellen zonder kinderen. We hebben er niemand over gehoord in negatieve zin, wel in positieve zin. We hadden een ceremoniemeester die het diplomatiek in de brief heeft verwoord. Op een bruiloft na, waren alle bruiloften waar wij uitgenodigd waren de afgelopen 10 jaar zonder kinderen of enkel directe neefjes en nichtjes. Alle begrip en ook nu wijzelf kinderen hebben (onze kinderen zijn nog klein) hebben echt een andere dag met, dan zonder kinderen. Onze oudste kan max 15 stil zitten. Niet heel handig voor tijdens een ceremonie. Wij vonden de bruiloft vorig jaar het allebei relaxt en ontspannen zonder kind (was toen hoogzwanger) en vonden het echt een dagje uit en hebben ons kind die dag niet gemist (ik hoop niet dat ik nu half zp over me heen krijg . Dit is hoe wij in de wedstrijd zitten. Er zullen ook mensen zijn die het niet begrijpen of niet geregeld krijgen (praktisch qua oppas). Je zult dus beide reacties gaan ervaren en daar moet je rekening mee houden. Je kan ook nog overwegen om vertier in te huren voor alle kinderen op de dag zelf. Maar eerlijk; op je trouwdag moet je doen waar jullie zin in hebben. Wij hebben dit besproken met onze directe familie en voor de rest was het een mededeling. Wens jullie veel wijsheid en vooral sterkte met jullie ongewenste kinderloosheid. Ik vind de laatste opties mooi: een deel met en een deel zonder kinderen? Maar dan moet je oppas hebben die zo gek is/zijn om de kinderen op te halen op de locatie. Ik hoop dat jullie een mooi feest zullen hebben en vooral genieten! En praten met je ouders dat jullie je vaak moeten schikken en het gevoel hebben minder (belangrijk) te zijn. Zoals jullie rekening houden met broers/zussen en neefjes en nichtjes, zou het fijn zijn als er andersom ook begrip is.
Wat verdrietig dat jullie ongewenst kinderloos zijn. Ik snap je mening over je bruiloft volledig en heb dit zelf ook zonder kinderen van anderen gedaan! Vlak voor ik blijvend zwanger was zijn wij ook getrouwd, met de gedachte dat het misschien nooit ging lukken. Ik wilde er ook niet mee geconfronteerd worden, dus hebben ook aangegeven zonder kinderen. Dit is nooit een probleem geweest, voor zover ik weet. Wij hebben het dan wel klein gehouden en vrienden alleen voor de avond uitgenodigd. Directe familie was er in de middag bij tijdens trouwen en het diner, zonder kids. Kinderen waren toen ook nog wel erg jong hoor, dus was toch niet praktisch geweest. Ik zou dus zeggen, gewoon doen wat voor jullie het beste voelt.
Ik ben in principe anti kinderen op bruiloften maar dat geldt voor mij niet voor neefjes en nichtjes, die horen er gewoon bij. Lastig hoor, meestal gaan neefjes en nichtjes na het diner toch weg, dus je zou ook een deel wel en een deel niet kunnen doen.
Je verhaal is heel duidelijk en ik begrijp je heel goed. Wat een lastige kwestie zeg. Ik denk idd dat je rekening moet houden met gasten die dan niet kunnen komen of naar deels door het gebrek aan oppas. Voor de neefjes en nichtjes kan het ook een teleurstelling zijn dat ze niet op de bruiloft van hun oom en tante mogen komen. Waar ze (begrijp ik uit je verhaal) een goede band hebben. Maar... Wij komen uit een groot gezin, vooral mijn man. Toen bij hem zijn jongste broers trouwden waren er inmiddels zoveel neefjes en nichtjes dat die niet altijd meer uitgenodigd werden. Bij een broer mochten de kinderen er wel bij zijn, maar moest alles wat nog niet op het vo zat voor het diner worden opgehaald/weggebracht. Bij een ander mocht 16+ op het feest komen, in de avond. En bij de derde was geen van de neefjes en nichtjes uitgenodigd. Dus ik heb vanalles al meegemaakt en vind dus niks gek. Aan de ene kant denk ik: plan gewoon je bruiloft zoals je het zelf wil, zonder overleg en deel gewoon mee hoe je het wilt. Want het is gewoon jullie dag. Aan de andere kant denk ik dat je het wel moet uitleggen. Dat komt omdat ik natuurlijk niet weet hoe jullie zijn als familie. Ik vind het overigens jammer om te lezen dat je bang bent dat je ouders de kant van broers en zussen zullen kiezen. Dat vind ik eigenlijk best kwalijk. Juist van hun zou je steun moeten krijgen, vind ik persoonlijk. Ik hoop dat jullie zonder ruzie of gedoe een fantastische trouwdag mogen hebben❤️
Ik zou het ook niet waarderen als de kinderen niet welkom zijn. Zou voor mij echt als afwijzing voelen en voor de kinderen ook. Uiteraard hoeven mijn kinderen niet overal bij te zijn maar een bruiloft van een dichtbijstaand familielid vind ik ze wel bij horen. Maar dat ligt óók aan de familiebanden. Toen mijn oudste zus trouwde was mijn oudste nog baby, ons jongste zusje 8. Dus "geen kinderen" had dam ook betekend dat zusje niet zou mogen. En toen jongste zusje trouwde waren broertjes van haar man jonger dan mijn oudste 2 kinderen. In beide gevallen is "geen kinderen" geen goede reden. 100% zekerheid dat er alsnog over gepraat wordt. En hoezo kan je niet echt genieten als hun er bij zijn? En om hoeveel kinderen en in welke leeftijd gaat dat?
Ja ik zou dat zeker voor m’n broer of zus over hebben. Het gaat om 1 dag! 1 dag die om hen en hun wensen draait. Die je al maanden van te voren weet meestal. Dikke prima. Ik regel wel wat. Mijn kinderen zijn mijn alles, maar niet iemand anders zijn/haar alles.
Ik sta er net zo in. Helaas niet iedereen. Op de bruiloft waarbij de kinderen die nog op de basisschool zaten halverwege opgehaald moesten worden hebben wij onze kinderen helemaal niet meegenomen. Want we hadden er toen 4, jongste een baby, oudste in groep 8. Mijn familie zou oppassen en moest dan wel heel erg ver gaan rijden om ze op te halen. Midden in de spits enkele reis van ruim 80 km. Dat vonden we veel te veel gedoe voor hen, dus hebben we ze helemaal niet meegenomen. En ze de volgende dag pas weer opgehaald. Dikke prima hoor.
Toen mijn broertje trouwde waren mijn kinderen 6 mnd en net 2 jaar oud. Zij mochten wel bij de ceremonie zijn en taart eten en de foto's en daarna zijn ze opgehaald. Vond ik perfect. Konden wij het diner en feest zelf vieren. Zou zo'n tussenweg een optie zijn? Zo nee, dan vooral doen wat jullie willen! Ik snap je uitleg volkomen!!