In de brugklas heb je sowieso vaak gedoe. Iedereen wil zijn of haar plekje in de groep vinden en dat gaat er niet altijd even fijn aan toe. Je kunt ook contact met de mentor nemen en die kan een oogje in het zeil houden en haar eventueel wat meer samen laten werken met klasgenoten met wie het wel eens zou kunnen klikken. Tja, vapen, volgens mijn zoon ligt het hok van de conciërge helemaal vol met afgepakte vapes. Er zijn gewoon ook kinderen op die scholen die daar in handelen enzo, dus heel moeilijk is het niet om aan te komen. Dat geldt voor alles hoor; drank, drugs enz. Je hebt kinderen die dat niet door hebben en je hebt kinderen die thuis weinig tot niets vertellen, maar over het algemeen is het dus niet zo ingewikkeld. Beter dat je kind assertief genoeg is om niet overal in mee te gaan, maar dat is met groepsdruk en als puber niet altijd makkelijk. Mijn kinderen zitten op verschillende scholen en in de brugklas mogen ze het terrein niet af, na een maand ofzo houdt zowat niemand zich er aan en is er weinig controle op.
Precies. Verzin het maar eens en er loopt wel iemand op school rond die het voor je kan halen. En idd de eerste weken hebben ze nog een leesuur of een tussenuur en in theorie zou dat het hele jaar zo zijn, maar in de praktijk komt daar weinig van terecht.
Dat is volgens mij niet anders dan in onze tijd Alleen was het toen geen vape. Je kon overal aankomen op school of aan station.
was (en is soms nog) hier ook zo hoor. Komt ook door dochter zelf, onze dochter kun je niet in een hokje plaatsen en dat vinden mensen leeftijdsgenoten en ook leraren best moeilijk. Ik bemoei me er in principe niet met het vriendinnen gedeelte maar help haar wel in hoe ze er mee om kan gaan of hoe je iets kunt oplossen. In het eerste jaar (helemaal aan het einde) waren in eens alle meiden boos op haar (groepje van 6 incl dochter), die kwamen dus hier aan de deur om verhaal te halen en die heb ik binnen gelaten, drinken in geschonken en om de tafel gezet en ze begeleid om het uit te praten. In het tweede jaar had ze weinig aansluiting. In het derde jaar 2 nieuwe vriendinnen gemaakt en nu in het 4de jaar begint het weer moeizaam. 1 vriendin is blijven zitten nr 2 heeft een andere richting gekozen als dochter en zit ze wederom alleen in een nieuwe klas. Omdat dochter niet in een hokje te plaatsen is wordt ze raar gevonden, op dit moment uit zich dat in het feit dat er niemand naast haar wil zitten op 1 meisje na en die loopt dochter als een puppy (zoals dochter het zelf zegt achterna)
Wat is het toch lastig. Hier ook nog zo zoekend. Vorig jaar in groep 8 had ze niet echt een vast iemand meer. Ze is bang dat het nu weer gebeurd. Want ze wilt wel een vast iemand. Maar ja ik geef tips (en diep van binnen maak ik me zorgen en wil ik het ook zo graag voor haar). Vandaag een minder leuke dag en voelde zich vaak buiten gesloten. Ze is ook erg afwachtend maar ja hopelijk morgen weer betere dag
Het gaat ok. Soms bloedchaghrijnig uit school, Soms wel vrolijk. Ze heeft lol met wat meiden uit de klas dus dat is fijn! Ze heeft zelf contact gezocht met die meiden die haar lieten vallen, om te zeggen dat ze het niet leuk vond en inmiddels praten ze ook weer wat met elkaar. Ben heel benieuwd hoe het na kamp is (begin okt).
Ja zo rot he... mijn dochter had in groep 8 ook niet echt meer een vaste bff (die was in de zomer verhuisd). Zo lastig allemaal he vanaf de zijlijn.
Oh, wat fijn dat ze toch met wat meiden aansluiting heeft gevonden! En heel knap dat ze er op af is gestapt, ook al is het niet meer zoals het was, als ze nu weer normaal tegen elkaar kunnen spreken en er geen gedoe is, geeft hopelijk ook wat rust. Maar hoe dan ook, ontzettend vervelend, want dit is niet hoe je hoopt dat je middelbare schooltijd begint! Jongste zit ook net in de brugklas, geen gedoe (tot nu toe) gelukkig (voorzover ik weet). Maar merk wel dat ze wat zoekende is naar haar plek in de klas tussen alle meiden, lijkt er op dat ze nu wel een paar meiden heeft gevonden waar ze een klik mee heeft! Maar dat kan over een week ook weer anders zijn natuurlijk, je weet het maar nooit ...
Nou dat inderdaad. Het wisselt nog zo. Ik zeg ook tegen me dochter geef iedereen een kans maar ja zoiets gaat ook wel een beetje vanzelf toch (wat ik me kan herinneren van mijn tiener tijd )