15 jaar geleden meldde ik me aan bij dit forum (ik heb mijn account eens laten verwijderen) en sloot ik me aan bij de NOD lijstjes, liet ik pendelen wanneer ik zwanger zou worden en zocht ik haar eerste symptomen. Elke maand dacht ik dat het raak was en ik kon niet wachten tot ik hier een berichtje kon plaatsen. Toen had ik niet moeten weten dat zoveel jaren zou moeten vechten voor mijn grote droom. We hebben zoveel tegenslagen gehad op het gebied van fertiliteit, dat mijn hoop eigenlijk al een beetje vervlogen was. Maar toen bleek iemand uit onze omgeving eiceldonor te willen worden en groeide er weer een klein beetje hoop. Maar ook binnen dit traject hadden we flinke tegenslagen. Toch hadden we een kans, maar ik durfde gewoon niet te beginnen, ze bang voor een negatieve uitkomst, want eerlijk? Alles ging fout, dus waarom zou het nu wel goed gaan? Een maand geleden hakten we de knoop door, ik word er niet jonger op, wat de uitkomst ook is, we moeten door. Eerlijk gezegd was dat het moment dat ik accepteerde dat het misschien niet zou lukken en we met lege handen zouden blijven staan. Maar vorige week kon ik testen en zag ik een streepje, niet heel donker, dus de onzekerheid bleef.. Het streepje werd wel donkerder, maar was het genoeg? Maandag een bloedtest; ik was echt zwanger! Vandaag de bevestiging, want een prachtige verdubbeling van mijn HCG. Ik ben er nog niet natuurlijk, maar vandaag durf ik het na 15 jaar eindelijk te zeggen; ik ben zwanger! Onzeker, bang, overweldigd, maar intens gelukkig ❤️
Oh wauw! Wat geweldig! Ik was even stil van je verhaal. Wat een weg maar man wat is het jullie gegund! Lief kleintje blijf alsjeblieft plakken ❤️
Oh wow, ik hoop op een plakker een zeer voorspoedig verloop. Na zo veel jaren knokken, durf je bijna niet meer te hopen wat een weg hebben jullie afgelegd.
15 jaar; wat een tijd en wat een moeilijke weg heb je al achter de rug. Geniet van elk moment. Ik duim!