Mijn zoon van 7 jaar is heel lief, maar kan daardoor ook heel moeilijk zijn grenzen aangeven. Dit is voor hem ook wel lastig want hij lijkt zijn grenzen ook niet te voelen. Achteraf wel, maar dan is het meestal te laat. Hij benadert de anderen echt vanuit zichzelf "Ik zou dat nooit doen, dus waarom doen anderen dat dan wel". Hij is een type dat in de sloot springt als iemand zegt dat hij dat moet doen voor de leuk. Hij is altijd op zoek naar prikkels. Maar achteraf vindt hij het dan niet leuk en is hij weer boos op zichzelf dat hij geen nee heeft gezegd. Hij laat zich vaak opjutten om voor anderen dingen te doen, die hij achteraf toch net zo leuk vond. Zo ging hij gisteren bij een jongetje uit zijn klas spelen. Op een gegeven moment kwam hij helemaal kletsnat thuis en vertelde hij dat hij in een sloot gevallen was. Mijn zoon heeft zijn zwemdiploma's gelukkig maar toch vind ik het niet goed dat hij bij een sloot speelt. Dat vriendje had blijkbaar steeds speelgoed in de sloot gegooid en mijn zoon moest dat vervolgens steeds pakken. Na een tijdje zei zoon wel tegen dat vriendje dat hij het niet zo leuk meer vond, en toen heeft dat vriendje hem geduwd waardoor mijn zoon dus in de sloot gevallen was denk ik (dat stukje van het verhaal is nog wat warrig). Achteraf zei mijn zoon dat hij het echt niet leuk vond, ook niet in het begin. Maar hij laat het steeds te ver gaan voordat hij eens nee zegt. Hoe kunnen we hem leren om eerder aan te voelen dat hij iets niet leuk vindt, of om zijn verstand te gebruiken ipv zo impulsief te handelen? Heeft iemand hier ervaring mee?
Je hebt ook assertiviteitstraining voor kinderen. Dan leren ze beter nee te zeggen en voor zichzelf op te komen, vaak met oefeningen in groepsverband.
Hoe zit het met zijn zelfvertrouwen? Hoe zit hij in de klas? Zoals ik uit je verhaal kan opmaken gaat hij zijn grenzen over om de ander te plezieren. Dat hij daarna boos wordt op zichzelf, geeft wel een stuk bewustwording aan. Hij merkt dat hij het eigenlijk toch niet prettig vond. Nu is het aan hem om te leren hoe hij bij ook in contact met anderen bij zichzelf kan blijven. Wat zit erachter dat hij zijn grenzen over gaat? Is dat angst om de ander teleur te stellen, of angst voor afwijzing/pesten? Hij mag leren dat hij helemaal goed is zoals hij is. Daarom denk ik dat zelfvertrouwen ook echt aan de basis ligt van dit ‘probleem’.
Daarnaast zit het antwoord al in hem. Misschien kun je het gesprek met hem aangaan na zo’n situatie, als hij boos op zichzelf is: “Wat zou je de volgende keer anders kunnen doen? Aan de ene kant ben je op zoek naar prikkels, kan dat ook zonder je eigen grenzen over te gaan? Als dat niet zo is, dan is dit de consequentie..”
Herkenbaar bij zoon op die leeftijd. Maar dan zeiden ze ook als je dat niet doet ben je mijn vriend niet meer, als je dat niet doet ga ik van de judo af. Aangegeven bij zoon dat vrienden dat niet tegen elkaar zeggen. Als hij van de judo wil moet hij dat doen. Daar sta jij buiten, dat moeten zijn ouders beslissen. Blij bij jezelf, bedenk wil ik dat, bij vrienden kun je eerlijk zijn, nee is nee. Wat zei de moeder? Zou er wel van schrikken, al kun je zwemmen dat is een ander verhaal wanneer het zo koud is.
Dank jullie wel voor de reacties! Zijn zelfvertrouwen is nog niet erg goed, maar wordt wel steeds wat beter. Hij heeft in de zomervakantie een weerbaarheidstraining gevolgd en waarschijnlijk gaat hij daar in de herfstvakantie weer heen voor wat meer oefening. Al merk ik dat het langzamerhand ook beter wordt nu hij steeds meer dingen doet die hij goed kan. Zijn nieuwe juf op school lijkt hem ook goed te begrijpen en geeft hem meer verrijking waar mijn zoon dat nodig heeft. Dit lijkt hem ook echt goed te doen. Goed idee om naderhand met hem te praten over wat hij de volgende keer anders zou kunnen doen. Hij vindt ‘nee’ zeggen echt heel moeilijk, vooral ook omdat hij het eigenlijk allemaal wel leuk en spannend vindt, totdat het ineens niet meer leuk is. En dan vindt hij het lastig om een spel te stoppen. Ik heb het aangekaart bij de vader van dat vriendje. En die schrok eook van. Hij wist ook niet dat zijn zoon bij water speelt. We hebben zoon nogmaals uitgelegd dat hij niet bij water mag spelen, ook niet nu hij kan zwemmen.