Vandaag zijn mijn zoon (10) en ik de wekelijkse boodschappen gaan doen. Hij wilde graag een kwarktaart bakken, dus vroeg of dit mocht. Eenmaal thuis kwam hij erachter dat er ook slagroom in moet. Dit hadden we niet gekocht. Ik stelde voor dat hij even naar de supermarkt zou fietsen (op 5 min afstand) maar dit ging hij echt niet doen. Hij wilde dat ik mee ging. Dus we zijn samen in de auto gestapt en voor de supermarkt wilde hij er niet meer uit. Hij wilde niet alleen naar binnen... Ik ben uiteindelijk samen met hem de supermarkt binnen gelopen. Ik heb hem uitgelegd waar hij de slagroom zou kunnen vinden, ik heb hem een plaatje laten zien. Maar nee hoor, hij ging de supermarkt niet in. Aangegeven dat ik zou wachten bij de ingang en als ik hem bij de kassa zou zien dat ik daarheen zou komen. Gevraagd wat hij spannend vindt. Benoemd wat er mis zou kunnen gaan (slagroom niet vinden, betalen wat niet lukt) en dat hij dan naar mij terug kon lopen. Tranen stonden in zijn ogen. Uiteindelijk zijn we zonder slagroom terug naar huis gegaan. Hij durfde écht niet naar binnen. Misschien was het beter geweest om uiteindelijk toch met hem mee te lopen... Ik weet het gewoon niet. We hebben dit al vaker gedaan, waarbij ik hem zelf liet betalen. Dat vond hij dan ook spannend, maar hij deed het wel. Na volgend jaar gaat hij naar de middelbare school. Ik hou mijn hart vast.. Iemand tips om hem wat zelfverzekerder te maken? Iemand die het herkent?
Ik bedoel met "we hebben dit al vaker gedaan" dat we vaker samen een winkel in zijn gegaan waarbij ik hem liet betalen. Helemaal alleen nog niet.
Ik zou dus met hem mee naar binnen zijn gegaan. Je was er toch al, dus niet zonder slagroom naar huis. Bedenk samen een boodschap en ga samen met hem de winkel in, maar laat hem de boodschappen opzoeken en betalen. Je bent er dan alleen bij voor de mentale support. Na volgens jaar pas naar de middelbare school? Dan zit hij dus net in groep 7, nog tijd genoeg om daarin te groeien en zelfstandiger te worden. En ach anders maakt hij mooi zijn zakgeld niet op in de supermarkt aan allerlei ongezonde rommel
Misschien een tussenstap, eerst samen naar de winkel en hij gaat betalen. Dit samen oefenen. Dan beide aan een andere kassa en beide boodschappen betalen. Wil hij wel wanneer je samen in de winkel bent even naar een andere gangpad om wat op te halen? Pak koekjes die je altijd hebt of snoepje, chips of net wat. Dan alles samen doen als voorgaande eigenlijk teveel is. Alleen fietsen doet zoon ook nog niet. Die droomt nog al en is met alles bezig behalve opletten. Alleen die is 10 en gaat volgend jaar naar de middelbare school. We fietsen wel vaak.
Met 10 jaar hoeft dat toch ook nog niet perse. Ik vind het wel een beetje hard om eerlijk te zijn dat je die slagroom niet hebt meegenomen. Je was er op dat moment toch al. Hij gaat vanzelf wel een keer alleen. Middelbare school duurt nog wel even en ze maken grote stappen op deze leeftijd, kan zo ineens zo ver zijn.
Ach wat zielig! En eerlijk gezegd vind ik het ook hard dat je de slagroom niet samen hebt gekocht... Nu is zijn plan niet doorgegaan omdat hij bang was. Angst zou niet 'afgestraft moeten worden. Ik zou veel samen met hem gaan oefenen en steeds meer afstand nemen door hem te laten zoeken maar wel mee te lopen, naar steeds meer afstand in de winkel. Dat kan best een poos duren voordat hij zover is dat hij het zelfstandig durft. Maar ik zou daar dus absoluut geen punt van maken en hem juist steunen.
Ik herken het heel erg van mijn dochter. Zij wordt inmiddels bijna 11 jaar. Maar was ook heel angstig. Eigenlijk gaat het het laatste half jaar wat beter. Ook met het alleen thuis laten of alleen iets doen/halen. Dat laatste doet ze nog niet snel. Ze zit nu in groep 8 en wil volgend jaar naar een middelbare school op minimaal een half uur fietsen. Dus we zijn in groep 7 al wel begonnen met alleen naar school fietsen. Dat gaat nu heel goed. Stapje voor stapje. En ineens gaat het best snel allemaal! Maar ik volg haar gewoon. Durft ze iets niet, ga ik haar niet pushen.
Waarom zou je niet met hem meelopen als hij niet alleen durft? Wat is daar erg aan? Mijn jongste van 14 durft meestal ook niet alleen, ik maak daar geen probleem van. Ze heeft autisme maar als ze dat niet had gehad had ik haar ook niet 'gedwongen' . (en ik vraag me af waarom je de auto pakt voor dat kleine stukje, maar dat is een andere discussie).
Jeetje ik vind je best wel erg streng. Als je zoon dit toch spannend vind dan hoef je hem daar toch niet voor te straffen? Geen slagroom, geen taart. Die kinderen maken zoveel sprongen de komende jaren en dan zal je nog eens terugverlangen naar die tijd dat die nog zo verlegen was. Mijn jongste dochter is nu 12 jaar en echt wel het meest verlegen/ bescheiden kind uit ons gezin en die was ook altijd zo voorzichtig maar die is toch aardig aan het ontpoppen. Is nog steeds een schatje maar die durft nu ineens zoveel meer en is zoveel zelfstandiger geworden. Komt uiteindelijk wel. Het is maar een supermarkt waar het nu over gaat. Straks in de brugklas weet die hem echt wel te vinden voor snacks en blikjes drinken.
Hoeft toch ook nog niet op die leeftijd? Mijn dochter wil dat soort dingen wel graag doen dus als ik 1 dingetje nodig heb, spurt zij de winkel in met mijn portemonnee en wacht ik op de parkeerplaats. Ieder kind is anders, zou vooral niet pushen. Oudste zoon (13) gaat sinds een jaar wel eens voor me op de fiets naar de supermarkt, dat is zo'n 3-4km fietsen. Eerder wilde ik dat niet ivm zijn geslinger op de weg - dus dat heb ik zelf tegengehouden Zodra ze naar de middelbare school gaan, heb je ineens een heel ander kind (vond ik, veel zelfstandiger werd onze oudste). Het komt vanzelf wel.
Ik ben het eens met de voorgangers. En zou nu samen met hem naar de winkel gaan en het alsnog samen gaan kopen. Dan kan hij die taart gaan maken.
Dit zou mijn zoon (bijna 10) ook niet durven denk ik. Is erg verschillend per kind, onze oudste wil altijd alles zelf, voordat wij denken dat ze dit kan en bij de jongste is het andersom. Hij durft ook niet ergens alleen naar de wc (wel op school gelukkig) omdat hij bang is dat hij het slot niet meer open krijgt. Afgelopen weekend bij het sportterein hebben we een beetje gepushd, zo van "we weten nu dat je naar de wc gaat, als het langer dan 5 minuten duurt komen we wel kijken". En toen durfde hij toch. In de winkel zou ik gewoon vaker samen gaan en hem alles laten doen zodat hij zelf het vertrouwen krijgt dat hij het ook alleen kan. In een winkel kan nog best veel fout gaan of onverwachte dingen, ook bij de kassa enzo.
Ik zou het stapje voor stapje doen, dus nu bv samen boodschappen doen en hem telkens iets van het boodschappenlijstje laten zoeken en pakken, als hij het dan niet vindt kan hij het gewoon aan jou vragen. Vervolgens een keer laten betalen terwijl jij er bij bent, bv hem de pinpas geven en contactloos pinnen. En dan zo verder. Kan best dat hij hier heel snel in gaat groeien hoor, meestal is 1 succeservaring al echt een boost en is het daarna meer leuk dan spannend Ik zou het niet gaan afdwingen, dat is gewoon niet nodig. Edit nog als leuke aanvulling vond ik; mijn neefje durfde dit met 10 ook écht niet en nu met 14 werkt hij vol zelfvertrouwen in een winkel.
ik snap je wel - soms hoop je dat als ze er 1x doorheen gaan, dat ze dan merken dat het eigenlijk niet zo spannend is. En dat je soms iets moet doen wat je spannend vind, om iets anders te bereiken, dan behaal je toch een soort overwinning! Maar helaas werkt het niet voor alle kinderen zo. Sommigen hebben meer tijd nodig. Hier ook hele discussies gehad met dochter en veel gesprekken. Mijn frustratie kwam meestal voort uit het feit dat je echt wel ze tegemoet wil komen (en dat praten als brugman) maar dat dochter dan haar poot stijf hield en niet eens een mini stapje wilde proberen. Thuis dus dan maar weer evalueren, uitvinden wat er spannend was etc en laten vertellen wat er nodig is, om het wél te durven, wat zou helpen? Hoe gaan we het een volgende keer aanpakken. Overigens draait er nu ook een film in de bioscoop ; superkrachten voor je hoofd - ik ken het boek - dat is een soort handleiding voor kinderen - ik kan niet helemaal voor me zien hoe het boek en de film combineren zeg maar - maar misschien is het wat voor je zoon.
Arm kind,wat sneu zeg. Sta je altijd zo op je strepen voor zoiets kleins? Ik vind dit echt niet kunnen dat je zo doet om iets onbenulligs. Mijn 10 jarige is ook nog nooit alleen naar de winkel geweest, dat is nog nooit nodig geweest. Ik weet zeker dat hij op de middelbare school vast wel aan durft om croissants,chips en frikandelbroodjes te halen in de winkel…
Heeft hij al een telefoon? Is misschien wat veilig dat hij jou dan kan bellen als hij het niet kan vinden of als er iets is. Misschien geeft hem dat ook wat vertrouwen