Mijn schoonmoeder is een manipulatieve, soms wat hysterische roddeltante waar niet mee te praten valt.
Helaas gaat het geestelijk heel slecht met haar en is ze niet meer de vrouw die ze was toen de kinderen klein waren. Toen de kinderen klein waren was ze een hele leuke oma en ook een fijne schoonmoeder. We gingen dagjes uit, op vakantie met elkaar. Was altijd erg gezellig. Helaas is dat voorbij en zelf ziet ze dat niet meer. We komen er veel minder en de kinderen nog minder want op bezoek gaan is erg deprimerend en zwaar. Vooral voor schoonvader gaan we nog, want hij zit er maar mee opgescheept.
Ik heb er 3❤️. En ja, ik zie ze alledrie als schoonmoeder en ik heb enorm geluk met ze. Moeder van overleden vriend is nog net zo betrokken bij ons gezin, heeft huidige vriend volledig omarmd en is een fantastische oma. Ze is ook zo waardevol voor de kinderen als het gaat om vragen over hun vader. De moeder van huidige vriend is een hele lieve vrouw, die er ineens even wat kleinkinderen bijkreeg en daar totaal geen onderscheid in maakt. Ze staat altijd voor ons klaar en niks is daarin te gek. En dan de moeder van de overleden partner van vriend.. ja, voor haar heb ik een zwak. Hoe zij met verlies en verdriet omgaat heb ik zoveel bewondering voor. Vanaf moment één heb ik me welkom gevoeld. We doen regelmatig wat samen en dan zie ik hoe goed het haar doet. Hoe liefdevol ze me vertelt over haar dochter. Ze heeft alle extra kleinkinderen omarmd en was bij de zwangerschap van F. zo betrokken. En dat vind ik bijzonder, want het zal haar ongetwijfeld pijn doen dat ze dat niet meer met haar eigen dochter zal ervaren. Het is soms wat lastig plannen met bezoeken, feestdagen en verjaardagen, maar ik heb vooral heel veel geluk dat ik zoveel lieve vrouwen om mij en mijn gezin heen heb❤️.
Wauw wat een mooi verhaal. Wat geweldig toch dat jullie na zoveel verdriet ook weer zoveel geluk hebben.❤️
Mijn schoonmoeder is een schat, vanaf het allereerste moment heb ik me welkom gevoeld bij mijn schoonouders. Mijn moeder is ook heel.lief, maar over sommige dingen kan ik makkelijker met mijn schoonmoeder praten dan met mijn moeder.
Mijn schoonmoeder was een fantastische vrouw. Stond altijd voor iedereen klaar, werkte en deed daarnaast ook veel vrijwilligerswerk. Ze pastte veel op haar kleinkinderen (kinderen van mijn schoonzus) en was gek op haar familie. Helaas kreeg ze de ziekte van parkinson. Ze ging eerst langzaam achteruit en kreeg steeds minder mee van de wereld om haar heen. De laatste paar jaar ging ze opeens erg hard achteruit. De geboorte van onze oudste kreeg ze nog wel mee, en dat vond ze fantastisch. De zwangerschap van de jongste heeft ze eigenlijk niet meer meegekregen. Ze heeft haar 1 keer gezien en is 3 dagen daarna tot ons grote verdriet overleden. Onze jongste is haar eerste kleindochter en ze zou het geweldig hebben gevonden. Het doet pijn dat ze dat niet meer mee mag maken, maar ze was zo ziek dat ze geen kwaliteit van leven meer had. We missen haar nog elke dag, maar halen troost uit het idee dat ze nu in ieder geval niet meer hoeft te lijden.
Mijn schoonmoeder is een nachtmerrie. Op het eerste gezicht lijkt ze geinterreseerd en behulpzaam, maar helaas zit daaronder een vreselijk karakter. Alles moet gaan op haar manier en iedereen moet voor haar buigen, anders maakt ze je het leven zuur. Ik ben de 4e schoondochter die zegt ik wil geen contact meer en ze is niet meer welkom, maar t ligt nooit aan haar. Ik heb het bijna 10 jaar nog allemaal met de mantel der liefde bedekt (de liefde voor mn man, niet voor haar), maar toen ging ze weer over alle grenzen en heb ik gezegd hier stopt het voor mij. Als mn man ze nog wil zien kan hij daar naartoe, maar hier komen ze (zij en schoonvader) er niet meer in.
Gewoon prima. We zien haar niet zo vaak en als we haar zien is het prima. Kinderen logeren wel eens. Ze is vrij makkelijk en relaxed, heeft vooral haar eigen leven. Start was moeizaam: ze vond mij te pittig voor mijn man Haalde ze ook nog even aan in haar toespraak op onze bruiloft. Ik app met haar. Maar we gaan nooit zomaar langs wat mijn man wel bij mijn ouders bijv doet. Ze is ook niet zo van feestdagen enzo. Ze kan bijna nooit oppassen (niet erg, maar de kinderen vinden dat wel jammer en hun band is intenser met mijn ouders wat ik dan soms wat gênant vindt op verjaardagen bijv hoe ze (met name toen ze peuter leeftijd waren zoals nu mijn jongste) dan altijd helemaal lyrisch op mijn ouders af vliegen) / we zien haar niet zo vaak. Ik zou het wel leuk vinden om elkaar wat meer te zien maar die behoefte is er niet echt bij mijn man/schoonmoeder. Hun band was vroeger niet best. Nu wel prima maar ik ben toch vaak een soort van buffer ofzo en degene die de gesprekken aan de gang houdt, uitjes en elkaar zien initieert (maar dat doe ik dan wellicht ook te weinig omdat ik ergens ook denk: het is jouw moeder regel het zelf eens )
Same here , en na 8 jaar een normale relatie te proberen opbouwen heb ik nu de handdoek in de ring gegooid..
Top schoonmoeder. Echt een vriendin, we zeuren tegen elkaar over onze mannen . Doen leuke dingen samen en zitten geregeld samen aan de borrel zonder partner/kinderen.
Mijn schoonouders zijn onze buren en dat zou ik met mijn eigen ouders niet kunnen. Het zijn fantastisch lieve mensen. We bellen bij elkaar aan en zien elkaar soms dagen niet, wel wekelijks. Het zijn hele gezellige lieve mensen die altijd voor ons en de kindere klaar staan. Maar ze bemoeien zich nergens mee, al moet ik eerlijk zeggen dat we vaak wel op 1 lijn zitten. Heel erg fijn en zou geen betere kunnen wensen!
Dat is hier net zo. Vind de reacties best grappig als ik zeg dat ons huis in de tuin van m'n schoonouders staat Officieel is het hetzelfde adres. Met ze in één huis wonen, dat zou ik dan weer niet kunnen. Maar dat heeft eerder met schoonvader te maken dan met schoonmoeder.
Ik heb haar helaas nooit ontmoet, ze is op jonge leeftijd overleden. Maar mijn man praat heeel liefdevol over haar en mede daardoor hebben we onze zoon naar haar vernoemd. Ik had haar graag willen leren kennen en verhalen willen horen over hoe mijn man vroeger was.
Zowel mn moeder als mn schoonmoeder zijn schatten, ontzettend zorgzaam, lief en warm. Al is mijn moeder de rust zelve, mn schoonmoeder kletst de hoeveelheid van G. Ik weet waar het vandaan komt (onzekerheid) en vind het zonde, ik kan er ook niks aan veranderen. Ook na ruim 10 jaar is ze bang wat verkeerds te doen/zeggen.